ΕΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ..

Καλησπέρα σε όλους... Είμαι 27 ετών και αντιμετωπίζω προβλήματα με τον 55 ετών πατέρα μου. Απο πολύ μικρή ηλικία κατάλαβα ότι κατι δεν παει καλά αλλα δεν ήμουν αρκετά ώριμος για να βοηθήσω. Περιοδικά (1 φορά στο τρίμηνο η κ πιο συχνά) γίνεται απίστευτα επιθετικός απέναντι μας, δημιουργεί φανταστικές καταστάσεις οτι τον απατα η μητέρα μου με με προσωπα του οικειου περιβαλλοντος. Οι στιγμες των κρισεων αυτων ειναι κατι περισοτερο απο τρομακτικες (υβρεις, φωνές, απειλες οτι θα σκοτωσει τσακισματα αντικειμένων) - άπιστευτες σκηνες που ξεφευγουν περα απο καθε φαντασια. Ο ιδιος αρνειται το γεγονος οτι νοσει και φυσικά δεν θα πηγαινε ποτε σε γιατρο αν και στο παρελθον ειχε επισκεφθεί. Τοτε του ειχε χορηγηθεί Aloperidin των 10.

Προσφατα επισκεφθηκα εναν νευρολόγο όπου του εξήγησα την κατασταση, δεν μπορεσε φυσικά να με βοηθησει, απλα μου είπε να συνεχίσουμε το aloperidin, το οποιο ποτε δεν πήρε τακτικά (το παιρνει εν αγνοια του). Μου συνέστησε 4 σταγονες την ημερά +2 καθε εβδομάδα. Καταλαβαινω ότι δεν μπορώ να παιξω το ρόλο του γιατρού, αλλα κατι θα πρέπει να κάνω για να απαλυνω τον πονο που μας προκαλόύν τα γεγονοτα αυτά σε έμενα, την μητερα μου και την γιαγια μου, φευγω απο το σπιτι και οταν επιστρεφω τρεμω καθε φορα με το τι εχω να αντιμεπτωπισω

Εκλιπαρώ όποιον μπορεί να βοηθήσει την οικογενεια μου, απαντώντας μου στο τι πρέπει να κάνω

Υπάρχει περιπτωση με το aloperidin να του προκαλέσουμε ανεπανορθωτη βλάβη;

Το προβλημα του ειναι κατι που μπορει να επιλυθεί μια και καλή;

Πως τον αντιμετωπίζουμε την στιγμή της κρίσης;

Απο τα βάθη της καρδιάς μου σας ευχαριστώ και σας εκλιπάρώ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΤΕ ΜΕ

μα πώς να σε καθοδηγήσει κανείς όταν δεν είναι γιατρός ή ψυχολόγος.
βέβαια, εγώ που είμαι αδαής, σκέπτομαι ότι αυτά που περιγράφεις είναι πολύ σοβαρά.
το συγκεκριμένο φάρμακο είναι γνωστό ότι δίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, προφανώς είναι άγευστο...
δεν έχω ακούσει από πουθενά παρενέργειες.
αλλά να σου πω και κάτι;
αν αυτός ο άνθρωπος μέσα στο θολωμένο μυαλό του, κάνει καμιά εκρηκτική πράξη εναντίον της μητέρας σου επειδή θα νιώθει υποτίθεται σε άμυνα, θέλεις και μεγαλύτερη παρενέργεια; οι παρενέργειες είναι τώρα!
όταν λέει τις τρέλες του, μην του απολογείστε για τίποτα, γιατί στο μυαλό του πλάθει ιστορίες με κάθε λόγο...
χρειάζεται γιατρό στα σίγουρα, έτσι λέω εγώ η προπέτης...
και σόρυ.
απ\' ότι έχω καταλάβει, τουλάχιστον ο δωδώνη και ο αλκμέων είναι του επαγγέλματος, άρα...

καλό κουράγιο!

mike μου ο νευρολόγος δεν νομίζω ότι είναι απόλυτα ειδικός επί του παρόντος και το έχεις καταλάβει........

Μάλλον ο ψυχίατρος θα κόλλαγε πιο πολύ στο θέμα μιας και έχει ξεφύγει η όλη κατάσταση από τα όσα αναφέρεις......:o

Quote:

---

Originally posted by mike_85
Καλησπέρα σε όλους... Aντιμετωπίζω προβλήματα με τον πατέρα μου. Απο πολύ μικρή ηλικία κατάλαβα ότι κατι δεν παει καλά αλλα δεν ήμουν αρκετά ώριμος για να βοηθήσω. Περιοδικά (1 φορά στο τρίμηνο η κ πιο συχνά) γίνεται απίστευτα επιθετικός απέναντι μας, δημιουργεί φανταστικές καταστάσεις οτι τον απατα η μητέρα μου με με προσωπα του οικειου περιβαλλοντος. Οι στιγμες των κρισεων αυτων ειναι κατι περισοτερο απο τρομακτικες (υβρεις, φωνές, απειλες οτι θα σκοτωσει τσακισματα αντικειμένων) - άπιστευτες σκηνες που ξεφευγουν περα απο καθε φαντασια. Ο ιδιος αρνειται το γεγονος οτι νοσει και φυσικά δεν θα πηγαινε ποτε σε γιατρο αν και στο παρελθον ειχε επισκεφθεί. Τοτε του ειχε χορηγηθεί Aloperidin των 10.

Προσφατα επισκεφθηκα εναν νευρολόγο όπου του εξήγησα την κατασταση, δεν μπορεσε φυσικά να με βοηθησει, απλα μου είπε να συνεχίσουμε το aloperidin, το οποιο ποτε δεν πήρε τακτικά (το παιρνει εν αγνοια του). Μου συνέστησε 4 σταγονες την ημερά +2 καθε εβδομάδα. Καταλαβαινω ότι δεν μπορώ να παιξω το ρόλο του γιατρού, αλλα κατι θα πρέπει να κάνω
Εκλιπαρώ όποιον μπορεί να βοηθήσει την οικογενεια μου, απαντώντας μου στο τι πρέπει να κάνω

Υπάρχει περιπτωση με το aloperidin να του προκαλέσουμε ανεπανορθωτη βλάβη;

Το προβλημα του ειναι κατι που μπορει να επιλυθεί μια και καλή;

Πως τον αντιμετωπίζουμε την στιγμή της κρίσης;

Απο τα βάθη της καρδιάς μου σας ευχαριστώ και σας εκλιπάρώ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΤΕ ΜΕ

---

mike κατ\'αρχας καλως όρισες στο φορουμ!
η γνωμη μου είναι αφού ο πατέρας σου αρνείται να πάει στον ειδικό να πας εσύ σε κάποιον ψυχίατρο για νασου λύσει τα ερωτηματικά σου σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίσεις τον πατέρα σου την ώρα της κρίσης και τις ενδεχόμενες παρενέργειες των φαρμάκων.το αλοπεριδιν δεν το χω πάρει ποτε πάντως γενικότερα τις όποιες παρενέργειες των φαρμάκων τις υφιστάμεθα προκειμένου να έχουμε τις επιθυμητές ενέργειες και να αρχίσουμε να ισορροπούμε...πόσο μάλλον όταν η κατάσταση είναι τόσο δύσκολη όσο περιγράφεις...πάντως καλό θα ήταν να απευθυνθείς σε ψυχίατρο.σου εύχομαι καλό κουράγιο και να βελτιωθεί η κατάσταση του πατέρα σου σύντομα!

mike μου , ενας ψυχολόγος , ψυαχαναλυτης ή και ψυχίατρος μπορει να δώσει καλύτερη συμβουλή και για τον πατέρα σου αλλά και να βοηθήσει την οικογένεια να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

Καλή δύναμη.

kalispera paidia...ime 17 eton k me lene mario... imaste 5melis oikogenia....mitera pateras k exo 2 megalitera aderfia agoria......ime ena pedi poli klismeno.......k o aderfos mu nomizi pos ime gay...ego den xero den exo asxoli8i me tin sexyalikotita mu...simera malosame poli agria......i mitera mu ayton ton exi adinamia dioti ixe ena provlima igias k to xeperase....aytos lipon me ebrize k me elege lulu k pusti klp... i mitera mu den eperne 8esi......me xtipuse aytos gia poli ora k elege na min milao...ime xalia.......prin pira 2 paketa xapia gia na aytoktoniso alla me stamatise i mana mu......ekini tin stigmi enio8a etimos na to kano ayto.........prospa8isa k alles fores alla fobomunaa.......emena mono o pateras mu me agapaei..alla k pali den tus leei tpt....den me agapai kanis me liga logia....8elo na pe8ano...........

Καρδούλα μου, εδώ που έβαλες το ποστ σου δε θα το δούνε πολλοί γιατί θα το έχουν ήδη στο παρελθόν διαβάσει για την άλλη περίπτωση και ίσως να μην το ξανανοίξουν. Άνοιξε ξεχωριστό θέμα.

Όσον αφορά αυτά που περιγράφεις, η κατάσταση μου φαντάζει τραγική. Είμαι σίγουρη ότι οι γονείς σου σε αγαπάνε, και τα αδέλφια σου σε αγαπάνε, απλά λόγω άλλων συγκυριών δε μπορούνε να σου το δείξουνε όπως πρέπει. Π.χ. εγώ με τον μεγάλο μου αδελφό στην εφηβεία ούτε καν γεια δε λέγαμε μέσα στο σπίτι, αλλά τώρα ξέρω ότι τον λατρεύω (κι αυτός επίσης)

Και μη ξεχνάς, είσαι 17 ετών. Όσο δύσκολο μας φαινόταν σε εκείνη την ηλικία να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο μεγαλώνοντας αλλάζουμε, νιώθουμε πιο ανεξάρτητοι, ατσαλωνόμαστε περισσότερο έναντι αυτών που μπορεί στο παρελθόν να μας πληγώναν. Έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να γίνεις αυτό που θέλεις και δεν εννοώ επαγγελματικά, εννοώ να γίνεις ο άνθρωπος που θέλεις για τον εαυτό σου.
Και ξέρεις, το πως μας φέρονται έχει πολλές φορές να κάνει με τη συμπεριφορά μας. Π.χ. αν είσαι κλεισμένος στον εαυτό σου, ντροπαλός και λες πάντα ναι, οι άλλοι θα το εκμεταλλευτούν για να βγάλουν τα δικά τους απωθημένα πάνω σου. Έτσι ένιωθα περίπου κι εγώ, ότι ήμουν έρμαιο των άλλων, μέχρι που μετά από κάποιες απόπειρες αυτοκτονίες, λέω για κάτσε, τι είναι αυτό που με ενοχλεί, γιατί θέλω να πεθάνω. Παρατήρησα τους άλλους πως χειρίζονταν ανάλογες καταστάσεις. Ε, ήταν πιο σκληροί από μένα. Είπα θα το δοκιμάσω. Άρχισα σιγά σιγά να λέω όχι, να διεκδικώ αυτά που θέλω για τον εαυτό μου. Και οι άνθρωποι άρχισαν σιγά σιγά να με σέβονται περισσότερο, τις επιθυμίες μου. Μου πήρε κάποιο διάστημα να φτάσω σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Όποιοι άνθρωποι δε μου κάνανε τελικά τους έκανα πέρα, γιατί μου κάνανε κακό. Και κατάφερα να νιώσω ευτυχισμένη, πολύ ευτυχισμένη.

Να θυμάσαι ότι οι καταστάσεις αλλάζουνε, οι άνθρωποι μπορούν επίσης. Στην εφηβεία μας φαίνονται όλα τρομερά. Έχεις την ευκαιρία να φτιάξεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, μην απελπίζεσαι.