"Παγωμενα" τα συναισθηματα.
Καλησπερα στο φορουμ για μια ακομα φορα.
Ηθελα να ρωτησω για οποιον γνωριζει. Οταν νιωθεις παγωμενος σε συναισθηματα και το εχεις αυτο απο καποια στιγμη στη ζωη σου και μετα (για μενα γυρω στην πρωιμη εφηβεια) και ανα τακτα χρονικα διαστηματα να εμφανιζεται πως ονομαζεται? Για παραδειγμα οταν πεθανε η γιαγια μου δεν ειχα στενοχωρηθει και πολυ. Αλλα ξερω σιγουρα πως επασχα ακομα και τοτε απο κατι ψυχολογικο. Οταν αυτο το "κατι" απο το οποιο επασχα καταλαγιασε τοτε ενιωσα το πραγματικο πενθος. Το ιδιο και με αλλους θανατους κοντινων μου προσωπων.
Αλλο παραδειγμα ειναι αυτες τις μερες που ειχα υπεραγχωθει για τα προβληματα μου μετα απο εντονη γυμναστικη που ειναι γνωστο οτι σε χαλαρωνει τοτε καταφερα να νιωσω λυπημενος και ξεσπασα σε τοσο δυνατο κλαμα που ειχα λυγμους και μου κοβοταν η ανασα. Πως λεγεται αυτο το πραγμα? Αρχιζω και νιωθω ενοχες...Στην κηδεια της γιαγιας μου απορουσανε γιατι δεν κλαιω. Ή μηπως ειναι αυτο που εχουμε εμεις οι αντρες να μην φανερωνουμε τα συναισθηματα μας? ΟΚ το ξερω πως ειμαστε πιο "σκληροι" στο απ'εξω...αλλα απο μεσα μου εγω θελω να μπορω να ξεσπαω... Να κλαιω να χτυπιεμαι να ξεθυμαινω. Ξερω ομως σιγουρα οτι εγω το παω ενα βημα πιο περα. Κατι τρεχει με το γαμοκεφαλο μου γαμωτο. Καμια ιδεα? Θεραπευεται αυτο?
