Σχέση και χωρισμός από απόσταση
Καλησπέρα σε όλους, είναι η πρώτη φορά που μιλάω σε κάποιο forum. Είμαι 32, έχω κάνει σχέσεις στη ζωή μου. Τα τελευταία χρόνια έίχα επιλέξει να είμαι μόνη μου. Πριν 6 μήνες βρήκα μια πολύ καλή δουλεια στο εξωτερικό. Τη μέρα που βρήκα τη δουλειά γνώρισα και τον άνθρωπο για τον οποίο κλαίω αυτή τη στιγμή. Όλα έγιναν αυθόρμητα, απλά και τόσο όμορφα. Ταιριάξαμε από την αρχή, λες και γνωριζόμασταν χρόνια. Ερωτευτήκαμε παράφορα, γνωρίζοντας ότι είχαμε 3 μήνες μονάχα. Τη μέρα που έπρεπε να φύγω, ήμασταν πολύ ήρεμοι και ευτυχισμένοι. Πιστευαμε ότι θα κρατούσε.. Μιλούσαμε κάθε μέρα στο skype. Εγώ, δυσκολευομαι πάρα πολύ εδώ. Είναι μια καινούργια πόλη, δεν έχω τους φίλους, δεν έχω κανέναν άνθρωπο κοντά μου, και περίμενα ότι θα με στηρίξει. Εκείνος έχασε στο ενδιάμεσο τη δουλεια του. Δεν ήθελε να μιλάμε για αυτό, όσο και αν προσπαθούσα να βοηθήσω. Τον τελευταίο μήνα, καταλήγαμε να μαλώνουμε. Εγώ να προσπαθώ να του πω ότι δεν είμαι καλά και αυτός να μου λέει ότι γκρινιάζω. Ήθελα απλά να του μιλήσω και να με ακούσει, όχι να δώσει κάποια λύση, όχι να με συμβουλέψει, αλλά εκείνος πάντα με κατεκρινε. Ήθελα μια κουβέντα, να μου πει όλα θα πάνε καλά, αλλά εκείνος ήταν συνέχεια αρνητικός και κάθε μέρα και πιο απόμακρος. Το ξέρω ότι αν ήμουν εκεί δεν θα ενοιωθα τόσο εγκλωβισμένη, αλλά εδώ καθε τι το μεγαλοποιώ. Όλο μου έλεγε πως θα έρθει, αλλά πάντα τα σχέδια άλλαζαν. Δεν ξέρω αν όντως ήθελε να έρθει ή όχι, αλλά από ότι έλεγε ήταν αυτό που ήθελε.
Τα σκέφτηκα καλά όλα και αποφάσισα να χωρίσω. Με αυτόν τον άνθρωπο έζησα μόνο 3 μήνες μαζί αλλά νιώθω ότι η σχέση αυτή ήταν η πιο σημαντική από όλες τις μακροχρόνιες σχέσεις που έχω ζήσει. Ο λόγος που χωρίζω είναι ότι κατάλαβα ότι ο ανθρωπος αυτός δεν είναι για τα δύσκολα. Εγώ ήμουν άσχημα ψυχολογικά (έχω αλλάξει όλη τη ζωή μου..) και αυτός σαν να προσπαθούσε να με κάνει χειρότερα. Δεν ξέρω τον λόγο. Ισχυρίζεται ότι το έκανε για να μην με νταντευει..
Όταν χωρίσαμε δεν έδειξε να στεναχωριέται, είπε μονάχα 'θα μου επιτρέψεις να σου τηλεφωνώ εκεί στα ξένα μόνη σου που είσαι'. Ήταν ίσως ή πρώτη φορά που αναγνώριζε ότι ήμουν μόνη μου και η πρώτη φορά που εδειξε να ενδιαφέρεται για το αν είμαι καλά. Του είπα όχι. Το μόνο που χρειάζομαι τώρα είναι να πάρω τις αποστάσεις μου από αυτόν γιατί κάθε τι άλλο θα με επηρρέαζε αρνητικά. Όσο όμορφο και αν ήταν αυτό που ζήσαμε η αδιαφορία του το κατέστρεψε. Και έχω πάρει τις αποφάσεις μου. Αλλά πραγματικά πονάω, και ήθελα κάπου να τα πω. Και επειδή δεν έχω κανέναν εδώ αποφάσισα να ανοιχτώ έστω δικτυακά...
