Επανερχομαι με το θεμα της φιλιας..Παντα πιστευα πως το να τα δινεις ολα και να βαζεις τους φιλους-φιλες πανω απο σενα ειναι το σημαντικοτερο. Εκανα σε ολα υποχωρησεις γιατι θεωρουσα αυτονοητο (μα τι χαζη που ειμαι!) οτι θα εκτιμηθουν ολα αυτα και πως κι ο αλλος θα κανει φυσικα το αντιστοιχο. Αλλα μαλλον δεν πρεπει να τους κακομαθαινουμε τους ανθρωπους γιατι απλα βολευονται και πατανε πανω μας. Ημουν παντα εκει..αφηνα τις κατα καιρους 'κολλητες''μου να γατζωνονται πανω μου κι εχανα τελικα τον εαυτο μου και τη δικη μου ζωη. Ειμαι της αποψης οτι μεσα σε μια φιλη ο καθενας εχει τα καλα και τα ασχημα. Μεσα σ αυτη λοιπον πρεπει να ανταλλασουμε αποψεις και να γινομαστε ολοι καλυτεροι. Αν η μια εχει σχεση,δουλεια,ωραιο ντυσιμο,καλο χαρακτηρα η οτιδηποτε τοτε θα πρεπει να συμβουλευσει την αλλη και να τη βοηθησει να διορθωσει αυτα που θελει. Σε μενα μαλλον ολα λειτουργησαν αναποδα..Εμπαινα σε μια φιλια με αυτοεκτιμηση,αισιοδοξια και καλη διαθεση κι εβγαινα διαλυμενη...γιατι? Γιατι θεωρουσαν καλο το να μειωσουν και να καταστεψουν εμενα ωστε να νιωσουν εκεινες καλα. Εννοειται πως φταιω εγω που το επετρεπα απλα τοτε δεν το εβλεπα. Ελεγα δεν πειραζει,ας μειωσω τον εαυτο μου για να νιωσει καλυτερα δεν θελω να την στεναχωρησω. Κι ετσι σταματουσα σιγα σιγα να εχω ζωη,να εχω προσωπικοτητα. Πραγματικα τα τελευταια χρονια δεν θυμαμαι καποια περιοδο που να εκανα αυτοπου ηθελα εγω και μ ευχαριστουσε. Ειχα παρατησει τη σχολη μου γιατι πηγαιναμε για καφε..ειχα σταματησει το γυμναστηριο γιατι κρατουσα λεφτα να βγαινουμε..ειχα καταδικασει σχεσεις μου γιατι επρεπε να το παιξω αδιαφορη.. γιατι αν εδειχνα το πραγματικο μου προσωπο θα εβλεπαν οι αντρες οτι ειμαι θυμα και ευαισθητη.(οπως ελεγαν)..ειχα σταματησει να πιστευω στα παντα..ειχα παχυνει ειχα αφεθει δεν ειχα καν στοχους..απλα ημουν απαθης..αφηνα να με κανουν οτι θελουν..ζουσα μεσα απο τη ζωη των αλλων...πηγαινα σε μερη που δεν ηθελα να παω εκανα πραγματα που δεν ηθελα να κανω..γιατι? Για να μην στεναχωρησω κανεναν. Δεν σκεφτηκα ποτε ποσο στεναχωρουσα εμενα.... Οταν εκανα ενα νεο ξεκινημα για δουλεια ακουγα οτι ''Δεν ειναι για μας αυτο ας το αφησουμε,θα αποτυχουμε''..και το αφησα. Οταν εκανα νεα σχεση ακουγα οτι ''Θα με απατησει,ετσι κανουν ολοι..''.. Οταν εχασα κιλα ακουγα οτι ''Οι αντρες θελουν γυναικες με μεγαλο στηθος κι εγω πλεον δεν εχω''...κι ετσι καθε χαρα μου εξαφανιζοταν και εμπαιναν μεσα μου χιλιαδες αμφιβολιες...αρχισα να πιστευω πως δεν ειμαι ικανη για τιποτα...ακουγα οτι οι ευγενικοι μου τροποι ειναι σημαδι αδυναμιας..οτι την καλοσυνη μου θα την εκμεταλλευτουν..οτι δεν θα χω ποτε μια καλη σχεση..οτι ειμαι απλα ενα θυμα..Ειχαν δικιο..ειμαι θυμα αλλα οχι για τα παραπανω..Αλλα γιατι δεν αγαπαω τον εαυτο μου αρκετα και αφηνω να του φερονται ετσι. Τα εδινα ολα για τους αλλους και δεν εκτιμηθηκε ποτε..με το που ελεγα πως θα κανω κατι για μενα ερχοταν η μπορα..''Μονο τον εαυτο σου κοιτας''..κι εκει λυγιζα και ενιωθα τυψεις..Ο καθενας ξεσπουσε τα βιωματα του επανω μου..''Εμενα απετυχε η σχεση μου αρα θα αποτυχει και η δικη σου''..''Εγω δεν ειμαι ικανη γιαυτη τη δουλεια αρα ουτε εσυ''.. δεν υπηρχε εγω..υπηρχε εμεις..αν δεν το ζησεις δεν το καταλαβαινεις αλλα ειναι σαν να εχεις χασει ενα κομματι απτην ελευθερια σου..σαν να χανεις τον εαυτο σου..ο μονος χρονος που ειχα για μενα ηταν μεσα στο αυτοκινητο μου..εβαζα μουσικη και ενιωθα ελευθερη εστω για λιγη ωρα..προσπαθουσα να μοιραστω σε χιλια κομματια για να μην μεινει κανενας παραπονεμενος και τελικα εμενα εγω..Λυπαμαι που επρεπε να το περασω αυτο απτα 16 μεχρι τα 25 για να το καταλαβω..παντα πιστευα πως εγω καθε χρονο επεφτα πανω σε τετοιες καταστασεις..αλλα τελικα εγω φταιω! Ειμαι στη διαδικασια να αγαπησω τον εαυτο μου και παλι και να πιστεψω στις ικανοτητες μου. Εχω βαλει στοχους..μικρους αρχικα..και προσπαθω να τους πετυχω. Εχω υποσχεθει σε μενα οτι δεν θα επιτρεψω να ξανασυμβει κατι τετοιο και θα βαζω ορια. Οτι δεν θα ξαναδεχτω τη φραση ''Στα λεω για το καλο σου'' απο ανθρωπους που νομιζουν οτι ετσι δειχνουν την αγαπη τους..θα ακουω τη δικη μου φωνη μονο..κι αν κανει λαθος απλα θα με κανει σοφοτερη. Ειμαι σιγουρη πως εκει εξω υπαρχουν ατομα που μπορουν να δωσουν και να εκτιμησουν μια καλη φιλια,δυστυχως ομως το μεγαλυτερο ποσοστο θελει να εκμεταλλευτει γιατι παντου υπαρχει η ζηλια..αν ο καθενας εστιαζε στην αυτοβελτιωση ολα θα ταν καλυτερα..Θα ηθελα να ακουσω τη γνωμη σας και αν ειχατε καποια παρομοια εμπειρια.....
