πρωτη φορα εδω.μπορειτε να με βοηθησετε?

καλησπέρα σε όλους σας.
έχω μπει αρκετές φορές στο forum και έχω παρακολουθήσει αρκετά μηνύματα, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που έκανα εγγραφή και γράφω εδώ και πραγματικά θα ήθελα την βοήθεια σας και στο δικό μου πρόβλημα.
είμαι 35 χρονών και ζω με ψυχοσωματικά συμπτώματα πάρα πολλά χρόνια..και κάποιες κρίσεις πανικού. Λόγω του ότι ζω με αυτά πολλά χρόνια έχω μάθει να τα αντιμετωπίζω και να ζω με αυτά με υφέσεις και εξάρσεις αναλόγως τις καταστάσεις και τα δεδομένα και τα απρόοπτα στην ζωή μου κάθε φορά. Δεν θα σας ζαλίζω με αυτά τα συμπτώματα που όλοι από ότι έχω καταλάβει γνωρίζετε. Θέλω την βοήθεια σας και σας παρακαλώ πολύ να με στηρίξετε σε αυτό παιδιά για το γεγονός που έχει αλλάξει την ζωή μου ένα χρόνο τώρα..μου έχει δημιουργηθεί φοβία στο να οδηγήσω μόνη μου. μετά από 15 χρόνια που οδηγούσα και που οδηγούσα πολύ λόγω της δουλειάς μου εσωτερικό και εξωτερικό...μετά από μία κρίση πανικού ( η οποία δεν είχε να κάνει με σωματικά συμπτώματα, ταχυκαρδίες κτλ. αλλά με συναισθηματικά συμπτώματα ότι τρελαίνομαι και ίσως χάσω τον έλεγχο μου και ότι πεθαίνω για κάποιο λόγο, χωρίς όμως να νιώθω κάτι στο σώμα μου εκείνη της στιγμή κακό). Αυτή η κατάσταση που βίωσα για περίπου 1 λεπτό με έχει κάνει να οδηγώ μόνο με παρέα πλέον. έχω δοκιμάσει άπειρες φορές να εκτεθώ στο φόβο μου και κάνω και γνωσιακή συμπεριφορά (7η συνεδρία μέχρι τώρα) όμως δεν καταφέρνω να το καταφέρω βρε παιδιά.. μου έχει αλλάξει την ζωή μου η στεναχώρια μου για αυτό..στεναχωριέμαι πάρα πολύ. νιώθω αδύναμα, <<ευνουχισμένη>> αποφεύγω ότι έχει σχέση με οδήγηση μόνη μου και παρόλο που κάνω συνεδρίες συμπεριφοράς τίποτα..πως κατάντησα έτσι δεν ξέρω..όμως με χτύπησε στο χειρότερο μου εφιάλτη γιατί δεν μπορώ να δουλέψω κιόλας χωρίς αμάξι..τέλος γιατί δεν θέλω να σας κουράσω άλλο θέλω να σας πω πως δεν φοβάμαι την οδήγηση μην τρακάρω κτλ..καμία σχέση. λατρεύω την οδήγηση..φοβάμαι να είμαι μόνη μου μέσα στο αμάξι μην ξανανιώσω αυτό το είχα νιώσει..σας παρακαλώ διαθέσετε λίγο από το πολύτιμο χρόνο του ο καθένας σας τον οποίο σέβομαι να με βοηθήσετε..αυτό ήταν βρε παιδιά? δεν θα ξαναοδηγησω ποτέ μου μόνη μου? θα ζω σε μια γυάλα για πάντα μέσα στην στεναχώρια?
σας ευχαριστώ εκ των προτέρων όλους σας..<και εύχομαι ολόψυχα υγεία και ευτυχία σε όλους σας>

πέρασα κάτι παρόμοιο ,φοβόμουν σε κλειστους χώρους.καθόμουν πάντα κοντά στην πόρτα όπου κ να πήγαινα.Για το σούπερ δε το συζητώ έπρεπε να με κρατάει κάποιος από το χέρι.Ολο αυτό δημιουργήθηκε από μία φορά που έπαθα κρίση πανικού κ νόμισα ότι σβήνω ,το μυαλό μου άρπαξε την ευκαιρία κ το έκανε τίτλο του σε επανάληψη κ παιζόταν για χρόνια έτσι η ζωή μου σταμάτησε εκεί ,καμία χαρά καμία γεύση καμία εικόνα μόνο ο τίτλος"ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΠΑΘΕΙΣ",Αρχισα να κουράζομαι ήμουν 28 κ ένιωθα 100 κ έτσι ένα πρωί κυριακής ακούγοντας τις καμπανες είπα υπάρχει κ ο θεός.Έτσι το ξεπέρασα με το θεό κ πραγματικά όχι μόνο το ξεπέρασα αλλά αναρωτιέμαι ήταν πραγματικότητα αυτή η φρίκη?Σου εύχομαι να βγεις από τη γυάλα σου ΜΠΟΡΕΙΣ Κ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ !!!!!!!!

ηλιαννα σε ευχαριστώ πολύ που μου απάντησες.. ήθελα να σε ρωτήσω αν το είχες πολύ καιρό γιατί όντως είναι κάτι παρόμοιο..και αν σου πέρασε έτσι ξαφνικά σε μια στιγμή αναθεωρώντας τις απόψεις σου? και μέσω της πίστης σου? αυτό εννοείς?

το είχα 3 χρόνια περίπου.Δεν έφυγε ξαφνικά αλλά με τον καιρό ,το μυαλό μου άρχισε να γεμίζει από ελπίδα διαβάζοντας πατερικά βιβλία κ όλο γέμιζε,γέμιζε ώσπου δεν έμεινε χώρος για αυτή την γάγγραινα.

Quote:

---

Originally Posted by ΗΛΙΑΝΝΑ

το είχα 3 χρόνια περίπου.Δεν έφυγε ξαφνικά αλλά με τον καιρό ,το μυαλό μου άρχισε να γεμίζει από ελπίδα διαβάζοντας πατερικά βιβλία κ όλο γέμιζε,γέμιζε ώσπου δεν έμεινε χώρος για αυτή την γάγγραινα.

---

koritsia exw kai egw t idio provlima exasa thn mitera m prin 2 xronia k meta apo auto ola eginan maura den mporw n odigisw fovamai akoma k spiti monh m athomai opou paw thelw kapoion n krataei h n niwthw igouria pote den exw pathei kati alla sunexws fovamai niwthw pws exw diafores arrwsties apo karkino mexri sklurhnsh kata plakas.......niwthw sunexws adunamh m ena varos sto kafali k astathia.........

Γεια σου,

Δεν εχω να σου δωσω καποια λυση, απλα θελω να μοιραστω μαζι σου την δικη μου εμπειρία, ισως σε βοηθησει. Εδω και 20 μηνες εχω κρισεις πανικου, δεν μπορω να μεινω στο σπιτι μου μονη ειδικα βραδυ, φοβαμαι εξω φοβαμαι μεσα γενικα φοβαμαι παντου, και εχω κρισεις παντου. Η διαφορα με οσους εχω ακουσει ειναι πως εχουν καποιον να τους βοηθαει, το μπαστουνακι οπως το λεω εγω, εγω δεν εχω κανεναν, οι γονεις εχουν πεθανει και βρεθηκα ολομοναχη ειδικα μετα το θανατο του πατερα μου, αναγκαστηκά επρεπε να το αντιμετωπισω μονη μου , σεν το εχω λυσει το προβλημα πληρως αλλα χωρις αλλη επιλογη επρεπε να το δω το προβλημα καταματα, δεν εχω κοιμηθει ακομα βραδυ εδω και 20 μηνες αλλα καταφερα να καθομαι σπιτι μου χωρις κρισεις, να βγαινω για δουλειες και να μπορω να τις ελεγξω. Σημερα, εχω μια δυο κρισεις τη βδομαδα , ισως το γεγονος οτι δεν εχω μπαστουνακι να με αναγκασε στην ουσια να το καταπολεμησω και να μην μετατοπισω το βαρος αλλου. Ισως πρεπει να καταλαβεις οτι εχεις μεσα σου τη δυναμη να το αντιμωτοπιζεις.

Quote:

---

Originally Posted by vista

καλησπέρα σε όλους σας.
έχω μπει αρκετές φορές στο forum και έχω παρακολουθήσει αρκετά μηνύματα, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που έκανα εγγραφή και γράφω εδώ και πραγματικά θα ήθελα την βοήθεια σας και στο δικό μου πρόβλημα.
είμαι 35 χρονών και ζω με ψυχοσωματικά συμπτώματα πάρα πολλά χρόνια..και κάποιες κρίσεις πανικού. Λόγω του ότι ζω με αυτά πολλά χρόνια έχω μάθει να τα αντιμετωπίζω και να ζω με αυτά με υφέσεις και εξάρσεις αναλόγως τις καταστάσεις και τα δεδομένα και τα απρόοπτα στην ζωή μου κάθε φορά. Δεν θα σας ζαλίζω με αυτά τα συμπτώματα που όλοι από ότι έχω καταλάβει γνωρίζετε. Θέλω την βοήθεια σας και σας παρακαλώ πολύ να με στηρίξετε σε αυτό παιδιά για το γεγονός που έχει αλλάξει την ζωή μου ένα χρόνο τώρα..μου έχει δημιουργηθεί φοβία στο να οδηγήσω μόνη μου. μετά από 15 χρόνια που οδηγούσα και που οδηγούσα πολύ λόγω της δουλειάς μου εσωτερικό και εξωτερικό...μετά από μία κρίση πανικού ( η οποία δεν είχε να κάνει με σωματικά συμπτώματα, ταχυκαρδίες κτλ. αλλά με συναισθηματικά συμπτώματα ότι τρελαίνομαι και ίσως χάσω τον έλεγχο μου και ότι πεθαίνω για κάποιο λόγο, χωρίς όμως να νιώθω κάτι στο σώμα μου εκείνη της στιγμή κακό). Αυτή η κατάσταση που βίωσα για περίπου 1 λεπτό με έχει κάνει να οδηγώ μόνο με παρέα πλέον. έχω δοκιμάσει άπειρες φορές να εκτεθώ στο φόβο μου και κάνω και γνωσιακή συμπεριφορά (7η συνεδρία μέχρι τώρα) όμως δεν καταφέρνω να το καταφέρω βρε παιδιά.. μου έχει αλλάξει την ζωή μου η στεναχώρια μου για αυτό..στεναχωριέμαι πάρα πολύ. νιώθω αδύναμα, <<ευνουχισμένη>> αποφεύγω ότι έχει σχέση με οδήγηση μόνη μου και παρόλο που κάνω συνεδρίες συμπεριφοράς τίποτα..πως κατάντησα έτσι δεν ξέρω..όμως με χτύπησε στο χειρότερο μου εφιάλτη γιατί δεν μπορώ να δουλέψω κιόλας χωρίς αμάξι..τέλος γιατί δεν θέλω να σας κουράσω άλλο θέλω να σας πω πως δεν φοβάμαι την οδήγηση μην τρακάρω κτλ..καμία σχέση. λατρεύω την οδήγηση..φοβάμαι να είμαι μόνη μου μέσα στο αμάξι μην ξανανιώσω αυτό το είχα νιώσει..σας παρακαλώ διαθέσετε λίγο από το πολύτιμο χρόνο του ο καθένας σας τον οποίο σέβομαι να με βοηθήσετε..αυτό ήταν βρε παιδιά? δεν θα ξαναοδηγησω ποτέ μου μόνη μου? θα ζω σε μια γυάλα για πάντα μέσα στην στεναχώρια?
σας ευχαριστώ εκ των προτέρων όλους σας..<και εύχομαι ολόψυχα υγεία και ευτυχία σε όλους σας>

---

Καλημέρα, εύχομαι κι εγώ να νιώσεις σύντομα καλά. Το έπαθα κι εγώ δύο φορές ενώ οδηγούσα κ αυτό διότι μου είχανε κάνει "πέσιμο" ένα βράδυ καθώς πάρκαρα. Μου βγήκε μετά από μέρες η φοβία, μια διαταραχή πανικού, ένιωθα ότι θα τρακάρω κ θα πεθάνω ή ακόμη χειρότερα.. θα κάνω κακό κ στους άλλους οδηγούς κ πεζούς. Έκανα κατευθείαν στην άκρη, πήρα τη ψυχολόγο μου κ της το είπα. Όταν κάναμε κάποια συνεδριά, μου εξήγησε ότι ο πανικός προήλθε από εκείνο το γεγονός κ θα έπρεπε να το αντιμετωπίσω. Δε σημαίνει ότι θα ξανασυμβεί ή ότι θα πάθω κάτι ενώ οδηγώ κ να σημειώσω ότι κι εγώ λατρεύω την οδήγηση! Κ να συμβεί κάτι, θα είναι ένα άλλο γεγονός που θα πρέπει να το αντιμετωπίσω, δε θα πρέπει να μου γίνει εμπόδιο! Μήπως κι εσύ είχες κάποια τραυματική εμπειρία καθώς οδηγούσες? Ή ακόμη ήσουν πιεσμένη κ σου βγήκε η κρίση πανικού οσο οδηγούσες? Που λογικά αυτό σημαίνει ότι ήσουν χαλαρή (γι αυτό κ αγαπάς την οδήγηση γιατί σε χαλαρώνει) κ συνέδεσες την κρίση με την οδήγηση? Λέω εγώ τώρα.. δε ξέρω! Ελπίζω να το ξεπεράσεις!

Σας ευχαριστώ όλους που μου απαντάτε και με συμβουλεύεται..είναι τόσο απλό το μυστικό να γίνεις καλά και τόσο δύσκολο όμως να βρεις την δύναμη να το νικήσεις..αυτό κατάλαβα.. πως βρίσκεις αυτή την δύναμη να κάνεις την αρχή..vickyK δεν είχα ποτέ τραυματική εμπειρία που να συνδέεται με την οδήγηση..απλά έτυχε και μου βγήκε δυστυχώς εκείνη την ώρα από άλλα άσχημα που περνούσα στην ζωή μου τότε..και από τότε φρικάρω όταν πρέπει να οδηγήσω μόνη και δεν το κάνω...το αποφεύγω..νιώθω ότι θα τρελαθώ εκείνη την ώρα..δεν μπορώ..είναι τόσο μεγάλος ο φόβος.μακάρι να μου περάσει κάποια στιγμή και να γίνω όπως ήμουν και παλιά..όσο και να προσπαθώ να μη το συνδέω και να του βάζω ταμπέλα και όσο και να προσπαθώ να το νικήσω δεν το έχω καταφέρει ακόμα..τι θα λέγατε αν έκανα μια θεραπεία με κάποια φάρμακα παράλληλα με την έκθεση που προσπαθώ να κάνω? οπωσδήποτε θα μου πείτε ότι μου συστήσει η ψυχολόγος και το σέβομαι απλά ρωτάω γιατί ίσως ξέρετε..θα βοηθούσε καθόλου? ή σε φοβίες ο μόνος τρόπος είναι η έκθεση στο φόβο?

Η λύση είναι πάντα η έκθεση στο φοβικό σου "αντικείμενο", πατώντας κάτω τις αντιστάσεις, που είναι οι διάφορες δικαιολογίες που θα δίνεις η ίδια για να ΜΗΝ οδηγήσεις τελικά μόνη σου. Και για μένα η πλέον αποτελεσματική μέθοδος, είναι ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΑ ΑΠ'ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ. σόρρυ για τα κεφαλαία, αλλά δώσε σημασία λιγάκι αν θες. Αν νομίζεις δηλαδή ότι δεν μπορείς να οδηγήσεις μόνη σου ούτε μέχρι το περίπτερο, η δική μου άποψη είναι να πας ένα ταξίδι έξω από την πόλη σου, έξω από την περιοχή ασφάλειάς σου, έξω από την λεγόμενη comfort zone. Με τον τρόπο αυτό δίνεις η ίδια το μήνυμα, όχι μόνο μπορώ,αλλά ΚΑΡΑμπορώ. Και λύνεται το ζήτημα δίχως άπειρες συνεδρίες και δώστου και ρίξε και χώσε και μα και μου. Αλλά μέχρι να το κάνεις,θα πεθάνεις. Θα ιδρώσεις, θα ξεφυσήξεις, θα κολλάς, θα καθυστερείς, θα θα θα. Αλλά αν το κάνεις θα με θυμηθείς. Είναι τελειωτικό χτύπημα, όχι χάδι. Άποψή μου πάντα, δεν είμαι ειδικός.

vista κουκλίτσα μου νομίζω ότι η έκθεση στο φόβο είναι δυνατή θεραπεία εάν εγκαταλείψεις το μυαλό σου θα το λάβει σαν ήτα από τη φοβία σου ναι μεν θα ησυχάσεις αλλά δε θα μπορέσεις να ξαναοδηγήσεις ποτέ.ενω αν το κάνεις ακόμα κ αν φοβάσαι κάπια μέρα θα αναγνωριστεί ο κόπο σου.για μένα παραμύθιασε τον ευατόσου ότι δεν έχεις ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ κ θα δεις ότι Θα το πιστεψει όπως πίστεψε ότι εσύ ένας δυναμικός άνθρωπος έγινες ανίσχυρος. ΜΠΟΡΕΙΣ ,ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ,ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΣΥΝΤΟΜΑ

Quote:

---

Originally Posted by vista

Σας ευχαριστώ όλους που μου απαντάτε και με συμβουλεύεται..είναι τόσο απλό το μυστικό να γίνεις καλά και τόσο δύσκολο όμως να βρεις την δύναμη να το νικήσεις..αυτό κατάλαβα.. πως βρίσκεις αυτή την δύναμη να κάνεις την αρχή..vickyK δεν είχα ποτέ τραυματική εμπειρία που να συνδέεται με την οδήγηση..απλά έτυχε και μου βγήκε δυστυχώς εκείνη την ώρα από άλλα άσχημα που περνούσα στην ζωή μου τότε..και από τότε φρικάρω όταν πρέπει να οδηγήσω μόνη και δεν το κάνω...το αποφεύγω..νιώθω ότι θα τρελαθώ εκείνη την ώρα..δεν μπορώ..είναι τόσο μεγάλος ο φόβος.μακάρι να μου περάσει κάποια στιγμή και να γίνω όπως ήμουν και παλιά..όσο και να προσπαθώ να μη το συνδέω και να του βάζω ταμπέλα και όσο και να προσπαθώ να το νικήσω δεν το έχω καταφέρει ακόμα..τι θα λέγατε αν έκανα μια θεραπεία με κάποια φάρμακα παράλληλα με την έκθεση που προσπαθώ να κάνω? οπωσδήποτε θα μου πείτε ότι μου συστήσει η ψυχολόγος και το σέβομαι απλά ρωτάω γιατί ίσως ξέρετε..θα βοηθούσε καθόλου? ή σε φοβίες ο μόνος τρόπος είναι η έκθεση στο φόβο?

---

Καλημέρα, δε ξέρω αν θα βοηθούσε κάποια αγωγή αλλά εγώ γενικά είμαι κατά των φαρμάκων. Δυστυχώς από δικό μου άτομο είδα ότι κατέληξε σε μια φάση φυτο, ξεκίνησε απλά κ με ήπια χάπια αλλά η συνήθεια χρόνων κ η κατάθλιψή της, τη κάνανε ένα ράκος. Φυσικά σε κάποιες περιπτώσεις ίσως κ να βοηθάνε απλά θεωρώ πως καλύτερα να μην επιβαρύνουμε τον οργανισμό μας χωρίς να υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος. Πιστεύω πως με τη ψυχανάλυση κάτι θα βρεθεί. Λογικά, ήσουν πιεσμένη με κάτι κ η κρίση πανικού σου βγήκε στο αμάξι (έτσι έπαθε κ η κολλητή μου κ είχε να οδηγήσει ένα χρόνο), έκτοτε μάλλον έχεις συνδύασει τη κρίση πανικού με το αμάξι. Το έχεις σκεφτεί αυτό? τι είναι αυτό που φοβάσαι?

αυτό ακριβώς έχω πάθει vickyk. έχω συνδυάσει τον πανικό μου με το αυτοκίνητο γιατί εκεί το έπαθα οταν το έπαθα..και δεν μπορώ να ξεκολλήσω τώρα.

vista, αναμενόμενο ήταν να τον συνδυάσεις. Νομίζω πως είναι κοινότατο φαινόμενο. Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Και δεν είναι κάτι μόνιμο, αν το σκέφτεσαι έτσι. Περνάει. Είναι ένα κόλλημα που μπορείς όμως να φτάσεις στο ξεκόλλημα από διάφορους δρόμους. Όταν φοβάσαι και ΕΝΩ φοβάσαι κάνεις αυτό που φοβάσαι, τότε ιδού η λύση. Κάνε αυτό που φοβάσαι, δίχως να σου αρνηθείς το δικαίωμα να το φοβάσαι.

Quote:

---

Originally Posted by vista

αυτό ακριβώς έχω πάθει vickyk. έχω συνδυάσει τον πανικό μου με το αυτοκίνητο γιατί εκεί το έπαθα οταν το έπαθα..και δεν μπορώ να ξεκολλήσω τώρα.

---

Σκέψου το λίγο λογικά, έχεις καταλάβει γιατί παθαίνεις διαταραχές πανικού, γιατί εκεί έπαθες τη κρίση πανικού, οδηγείς ακόμη παρότι φοβάσαι, που για μένα είναι πολύ καλό αυτό που κάνεις, σημαίνει ότι αντιμετωπίζεις το φόβο σου, χωρίς να το έχεις καταλάβει, απλά το λογικό κ αυτό που σκεφτόμαστε όλοι είναι το προφανές, στο αμάξι το έπαθες κ εκεί φοβάσαι μη σου ξανα έρθει κ πάθεις κάτι ενω οδηγείς. Στο σπίτι σου το παθαίνεις? Σε άλλα μέρη? Ίσα ίσα εγώ καταλαβαίνω ότι αφού αντιλήφθηκες από που προέρχεται η φοβία σου, είσαι αρκετά δυνατή ώστε να συνεχίσεις να οδηγείς κ τόσο που τσιτώνεις τον εαυτό σου, δε του αφήνεις περιθώρια να το πάθεις πάλι στο αμάξι, σκέψου... οι κρίσεις έρχονται συνήθως μετά από κάτι που έχουμε περάσει κ όταν είμαστε χαλαροί, εσύ μόνο χαλαρή δεν είσαι όταν οδηγείς, απλά σε λούζει κρύος ιδρώτας από το φόβο σου (απόλυτα δικαιολογημένο). Θα έλεγα καλύτερα να ψάξεις να βρεις την αιτία της κρίσης πανικού κ όχι το μέρος που το έπαθες. Ο οργανισμός σου, σου χτύπησε κόκκινο από κάποια πίεση. Αυτή ψάξε να βρείς κ μη πανικοβάλεσαι με το μέρος, εγώ το καλοκαίρι το έπαθα μέσα σ ένα σουπερ μάρκετ ενω ψώνιζα, προηγουμένως όμως είχα περάσει μεγάλο σοκ... κ ξέρεις τι έκανα? άνοιγα τα μαλακτικά κ τα μύριζα μπας κ χαλαρώσω γιατί ένιωθα ότι δε μπορούσα να κουνηθώ. Τα πόδια μου είχανε μουδιάσει. Ξανα πήγα στο ίδιο σούπερ μάρκετ όμως! Ελπίζω κάπως να σε βοηθάμε...