υπαρξιακά και ψυχολογικά προβλήματα
Καλημέρα με λένε Ρούλα και θέλω να σας μιλήσω για τα υπαρξιακά μου προβλήματα. Θα αρχίσω από εκεί που πιστεύω ότι άρχισαν τα προβλήματα για μένα και από εκεί που κατηγορώ τον ευατό μου για όλα. Στο γυμνάσιο ήμουν ένα κορίτσι που δεν ήθελε κανένας να με κάνει παρέα και γι'αυτό το λόγο καθόμουνα μόνη μου σε μια γωνία. Μέτρια σε βαθμούς. Μετά το γυμνάσιο άρχισα να μπλέκω με δύο κοπέλες και από τότε άρχισε η κάτω βόλτα. Ξενυχτούσα μέχρι το πρωί κάθε μέρα, μερικές φορές έκανα και σχέσεις όχι ολοκληρωμένες απλά για να λέω ότι έχω κάποιον, βέβαια οι σχέσεις μου ήταν όλες η σάρα και η μάρα κανένα καλό παιδί. Αφού ξενυχτούσα πήγαινα το πρωί κατευθείαν σχολείο, δεν πολυδιάβαζα, ήμουνα πολύ χάλια μαθήτρια, στο λύκειο πάλι δεν με πλησιάζε καμία κοπέλα, μερικές φορές τους έπιανα να λένε και άσχημα πράγματα για μένα. Αυτό όμως είχε άσχημα αποτελέσματα σε μένα γιατί δεν ήθελα να πηγαίνω σχολείο καθόλου, να δημιουργώ προβλήματα μέσα στο σπίτι να μην ακούω κανέναν, τις περισσότερες ώρες τις παίρναγα έξω από το σπίτι, οι δικοί μου δεν μπορούσαν να με κάνουν καλά, μαλώναμε συνέχεια ούρλιαζα φώναζα μέσα στο σπίτι. Δεν πήγαινα μερικές μέρες σχολείο είχα απουσίες κάποια στιγμή θα κοβόμουν από απουσίες και τα αρχαία δεν τα ήθελα καθόλου. Πήρα την απόφαση να αλλάξω σχολείο και να πάω σε τεχνικό και για να αποφύγω τις κοπέλες και την συμπεριφορά τους και τα αρχαία.Μετά το τεχνικό πήγα σε κάποια σεμινάρια, σε ένα ΙΕΚ, και σε ένα ΤΕΕ το οποίο τεε το πήγα σε μεγάλη ηλικία για να βγάλω βαθμό. Πήγα σε λογιστικά γραφεία και έπερνα ψίχουλα ούτε ένσημα και πρωί απόγευμα δουλειά. Τα κακά παιδιά και οι παρέες όμως συνεχίζονταν μέχρι την ηλικία των 29 περίπου χρονών. Στα τεε γνώρισα τον άντρα μου μέσω skype και του πρότεινα εγώ να βγούμε τα φτιάξαμε χωρίς να το σκεφτώ πολύ, αρραβωνιαστήκαμε σε 3 μήνες και σε 3 μήνες παντρευτήκαμε. Τώρα όμως στα 35 μου σκέφτομαι και βλέποντας κάποια πράγματα ότι μετάνοιωσα για τη ζωή που έχω κάνει, δεν έχω σπουδάσει και σκέφτομαι ότι άφησα κάποια πολύ κακά κορίτσια να μου καταστρέψουν τη ζωή μου. Άφησα τη ζωή και τώρα δεν μπορώ να σπουδάσω. Μετά βλέπω κάποιες συγγενείς μου που μένουν στην ΑΘήνα και τους ζηλεύω αλλά δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να πάω εκεί να ζήσω. Η δουλειά του συζύγου μου είναι να γυρίζουμε όλη την Ελλάδα, είναι πολύ κουραστικό να μετακομίζεις και να ζεις μόνη σου χωρίς παρέες και χωρίς κανέναν και να μην μπορείς να μιλήσεις σε κάποιον άνθρωπο. Πριν γνωρίσω τον άντρα μου πριν ένα χρόνο είχα κάνει τα χαρτιά μου μέσω ΑΣΕΠ για μια δουλειά, παντρεύτηκα και έφυγα από την πόλη που γεννήθηκα. Μετά από ένα χρόνο βγήκαν τα αποτελέσματα και πήγα στην Αθήνα εκεί που είναι η δουλειά, μόνη μου για 11 μήνες, γυρνάω με απόσπαση με τα χίλια ζόρια να μου τη δώσουνε και μετά που ήταν να πάω για δουλειά φεύγει ο άντρας μου σε αποστολή στο εξωτερικό για ένα εξάμηνο και τον έβλεπα κάθε 40 μέρες, παίρνουμε μετάθεση για αλλού και μένα δύσκολα μου δώσανε την απόσπαση, 3 μήνες πάλι μόνη μου, γύρισα πίσω για 2 μήνες και τώρα θα ξαναφύγει τώρα στις 30 Απριλίου για σχολή για 10 εβδομάδες, 2 μήνες και μία εβδομάδα. Και σκέφτομαι τι κακό έχω κάνει και μου συμβαίνουν αυτά στη ζωή μου. Μετάνοιωσα για όλα τα πράγματα στη ζωή μου. Δεν μου αρέσει τίποτα. Βλέπω κάποιες επώνυμες και τις ζηλεύω. Είδα τη Μαριέττα Χρουσαλά και άρχισα να την ζηλεύω θα ήθελα να ζήσω αυτά που έχει ζήσει αυτήν. Με την ομορφιά της κατάφερε όλα αυτά που ζεί τώρα. Γιατί ο Θεός εμένα δεν μου έχει δώσει αυτό το σώμα αυτή την ομορφιά να γίνω ένα μοντέλο και να πάρω τους τίτλους που έχει πάρει αυτήν. Γιατί να πάρει τον συγκεκριμένο άντρα και να ζει στα πλούτη και να κάνει και μωρό. Και εγώ να μην καταφέρω τίποτα από αυτά. Και εγώ θα ήθελα να ήμουν ψηλή, όμορφη και μοντέλο, να παντρευόμουνα έναν Λέο Πατίστα να μου έδινε τα πάντα από δώρα και να μου αγόραζε και μένα ένα παλάτι για να ζήσουμε και να κάνω ένα μωράκι. Πάντως πιστεύω ότι δεν πρόκειται πλέον να ζήσω αυτή τη ζωή και κάθομαι και κλαίω μέρα νύχτα την ατυχία που έχω και τη ζωή που κάνω. Δεν πιστεύω ότι θα ψηλώσω, θα γίνω μοντέλο, θα πλουτίσω ή θα βρω κάποιον πλούσιο να παντρευτώ και να κάνω μωρό. Μάλλον σε μένα δεν θα συμβούν όλα αυτά δεν ξέρώ ο Θεός κάνει κάποιους ανθρώπους τόσο ευτυχισμένους στη ζωή τους δίνοντας τους τα πάντα και σε μένα δεν έχει δώσει τίποτα και μωρό που θέλω να κάνω δεν έρχεται με τίποτα και άλλη που δεν θέλουν μωρά ή και που θέλουν ή πιστεύουν σε άλλες θρησκείες γεννοβολάνε συνέχεια. Η μαμά του μπαίνει ανάμεσα μας όταν πάμε στο χωριό του. Όταν είναι να πάμε κάπου πετάγεται κατευθείαν και λέει έρχομαι και εγώ δεν ξέρω τι να κάνω. Ο άντρας μου λέει ας άρθει τι θα μας κάνει. Εντωμεταξύ τώρα τελευταία που έφυγε και ο σύζυγος μου για 2μίση μήνες για τη σχολή πεζικού νοιώθω πολύ άσχημα. Βαριέμαι δεν έχω όρεξη για τίποτα. Δεν μου αρέσει καθόλου στη δουλειά να πηγαίνω, δεν έχω ούτε μία φίλη, θα ήθελα να είχα πολλά λεφτά και να μην έκανα τίποτα ούτε μέσα στο σπίτι δεν θέλω να κάνω δουλειές. Θα ήθελα να είχα μια οικιακή υπηρέτρια και να κάνει τα πάντα στο σπίτι. Αυτά από μένα συγνώμη για το τόσο μεγάλο μου γράμμα. Περιμένω σύντομα την απάντησή σας γιατί δεν αντέχω άλλο. Είμαι χάλια.
