Για την Χρύσα...

Μόλις πριν λιγο εμαθα οτι η ξαδελφη μου η Χρυσα, 40 χρονών, πέθανε ...με δυο παιδια....τοσο νεα, απο καρκίνο... Δεν μπορώ να το χωνέψω. Πνίγομαι...Περισσοτερο σκεφτηκα να γραψω εδω για να ανασανω...με αγαπουσε πολυ, με νοιαζοταν...μιλούσε σε όλους για μένα...και εγώ την αγαπούσα...Γαιτι να φευγουν αυτοι που αγαπαμε?? και πού πάνε??? πουθενά....δεν υπαρχει τιποτα εκει πανω..μονο σκοταδι...Ηταν τοσο καλη. Παντα διπλα μου, στις χαρες ,στις λυπες....σαν αδελφη και παραπανω...εφυγε ξαφνικα, οπως κι αλλοι που αγαπησα στη ζωη μου εφυγαν ξαφνικα. Δεν προλαβα να παω στο νοσοκομειο.. Θα πηγαινα..Επρεπε να παω..Δεν φανταστηκα οτι θα ηταν τοσο γρηγορο. Επρεπε να της πω οτι θα στηριζω εγω τα παιδια της, θα τα βοηθησω...γιατι τα καταλαβαινω...εχασα τον μπαμπα μου στα 6 μου...σαν τωρα, τραγικη συμπτωση...4 μαιου.. πεθανε ο μπαμπας μου...
Χρυσα μου αντιο, σ'αγαπω..θα θυμαμαι παντα το χαμογελο σου, την καλη σου κουβεντα για ολους, την ζεστη αγκαλια σου..Εκει που θα εισαι στο σκοταδι,,κοιτα και λιγο στη γη σε μας. προσεχε μας,,,συγγνωμη που δεν σε χαιρετησα Χρυσα...συγγνώμη...
Ηθελα..αλλλα δεν προλαβα...δεν φανταστηκα..

Συγγνωμη και για το ακαταληπτο του λογου μου...απλα δεν μπορω....

Συλληπητηρια φιλε μου. Ζωη σε λόγου σας. Έχασα πριν χρονια τη θεια μου απο καρκινο λιγο παραπανω απο 40. Θεριζει δυστυχως.

Εγώ τον πατέρα μου απο καρκίνο σε ηλικία 38 χρονών! Τραγικο! Τα συλληπητηρια μου! :'(

Χριστινακι μου δεν είναι τόσο ο θανατος που με τρομαζει, γιατι τον εχω ζησει και ξερω οτι ειναι το τελος του ταξιδιου. Είναι αυτή η ματαιοτητα της ζωης, οτι καθομαστε και αναλωνομαστε σε ανούσιες ιστορίες, γιατί η κορη μου πήρε 17 στο τριμηνο αντί για 20, γιατι με αφησε ο φίλος μου..κτλ...και απομωνονόμαστε από τη ζωή, οταν πρεπει να την πιασουμε από τα μαλλιά, να την ζησουμε, να βρισκομαστε μα ανθρώπους που μας αγαπανε γιατι ο χρόνος είναι τοσο λιγος..
Όλοι τελικά βρισκουν το δρομο τους,,ομως η Χρύσα ποτέ δεν θα δει το γάμο των κοριτσιων της, ο πατερας μου ποτε δεν με χαρηκε, δεν με αγκάλιασε..δεν προλαβε..και ποσο μου έλειψε αυτό..αλλά κυρίως ελειψε σε αυτόν..
Αισθανομαι ένα κενο...σαν να εφυγε κάτι από μεσα μου..
Ευχαριστώ Χριστινάκι..

Quote:

---

Originally Posted by julias

Μόλις πριν λιγο εμαθα οτι η ξαδελφη μου η Χρυσα, 40 χρονών, πέθανε ...με δυο παιδια....τοσο νεα, απο καρκίνο... Δεν μπορώ να το χωνέψω. Πνίγομαι...Περισσοτερο σκεφτηκα να γραψω εδω για να ανασανω...με αγαπουσε πολυ, με νοιαζοταν...μιλούσε σε όλους για μένα...και εγώ την αγαπούσα...Γαιτι να φευγουν αυτοι που αγαπαμε?? και πού πάνε??? πουθενά....δεν υπαρχει τιποτα εκει πανω..μονο σκοταδι...Ηταν τοσο καλη. Παντα διπλα μου, στις χαρες ,στις λυπες....σαν αδελφη και παραπανω...εφυγε ξαφνικα, οπως κι αλλοι που αγαπησα στη ζωη μου εφυγαν ξαφνικα. Δεν προλαβα να παω στο νοσοκομειο.. Θα πηγαινα..Επρεπε να παω..Δεν φανταστηκα οτι θα ηταν τοσο γρηγορο. Επρεπε να της πω οτι θα στηριζω εγω τα παιδια της, θα τα βοηθησω...γιατι τα καταλαβαινω...εχασα τον μπαμπα μου στα 6 μου...σαν τωρα, τραγικη συμπτωση...4 μαιου.. πεθανε ο μπαμπας μου...
Χρυσα μου αντιο, σ'αγαπω..θα θυμαμαι παντα το χαμογελο σου, την καλη σου κουβεντα για ολους, την ζεστη αγκαλια σου..Εκει που θα εισαι στο σκοταδι,,κοιτα και λιγο στη γη σε μας. προσεχε μας,,,συγγνωμη που δεν σε χαιρετησα Χρυσα...συγγνώμη...
Ηθελα..αλλλα δεν προλαβα...δεν φανταστηκα..

Συγγνωμη και για το ακαταληπτο του λογου μου...απλα δεν μπορω....

---

συλληπητηρια.καμια φορα ασχολουμαστε με πραγματα οντως ανουσια μπροστα σε αυτα που οντως ειναι προβληματα.και εχω ζησει κι εγω απωλεια του πιο αγαπημενου μου προσωπου .να την θυμαστε και θα ζει μεσα σας..

Quote:

---

Originally Posted by kaity

συλληπητηρια.καμια φορα ασχολουμαστε με πραγματα οντως ανουσια μπροστα σε αυτα που οντως ειναι προβληματα.και εχω ζησει κι εγω απωλεια του πιο αγαπημενου μου προσωπου .να την θυμαστε και θα ζει μεσα σας..

---

Αυτή την στιγμη νιωθω μια παγωμαρα, δεν μπορω να δεχτω οτι τωρα βρισκεται στο απολυτο σκοταδι. Ισως φταει που πλησιαζει η επετειος του θανατου του πατερα μου..που παντα ποναει..

σε καταλαβαινω απολυτα..ειναι το πιο κρυο πραγμα.σκεψου ομως οτι η ψυχη της δεν ειναι εκει. ειναι μαζι σας..δε μπορει να ειναι εκει αποκλειεται .αυτο σκεφτομουν κι εγω.γιατι ηταν τοσο καλη και αγνη..

Quote:

---

Originally Posted by kaity

σε καταλαβαινω απολυτα..ειναι το πιο κρυο πραγμα.σκεψου ομως οτι η ψυχη της δεν ειναι εκει. ειναι μαζι σας..δε μπορει να ειναι εκει αποκλειεται .αυτο σκεφτομουν κι εγω.γιατι ηταν τοσο καλη και αγνη..

---

Αυτη τη στιγμη δεν ξερω τι να σκεφτω, δεν με απαλυνει οτι η ψυχη της ειναι μαζι μας, εγω εκεινη ηθελα μαζι μου, τον πατερα μου ηθελα μαζι μου..η ψυχη ας ειναι οπου θελει, ο ανθρωπος ομως λειπει και αυτο πρεπει να δεχτω..

το ξερω οτι τους ηθελες...ο καιρος βοηθα αλλα παλι ειναι δυσκολο να το δεχτεις να το συνειδητοποιησεις..

[QUOTE=kaity;345093]το ξερω οτι τους ηθελες...ο καιρος βοηθα αλλα παλι ειναι δυσκολο να το δεχτεις να το συνειδητοποιησεις..[/QUOTE

Οσους αγαπαμε τους θελουμε διπλα μας, εγω τουλαχιστον ετσι νιωθω και δεν με παρηγορει καθολου η σκεψη της ψυχης που ειναι μαζι μας. Εγω τοσα χρονια δεν ενιωσα καμια ψυχη του πατερα μου διπλα μου. Εγω αυτον ηθελα κοντα μου, οχι την ψυχη του.Απλα καποια στιγμη το παιρνουμε αποφαση και συνεχιζουμε τη ζωη μας, γιατι αυτο θα ηθελαν και οι αγαπημενοι μας για εμας...

αυτο θα ηθελαν να συνεχισουμε τη ζωη μας και να εχουμε δυναμη .

Quote:

---

Originally Posted by kaity

αυτο θα ηθελαν να συνεχισουμε τη ζωη μας και να εχουμε δυναμη .

---

Μα η ζωη συνεχιζεται ακομα και να μην το θελουμε. Και τα παιδια της Χρυσας θα μεγαλωσουν, και εμεις μεγαλωσαμε, και ο αντρας της Χρυσας θα ηρεμησει και η μητερα μου ηρεμησε...απλα δενεσαι με τους ανθρωπους και μετα υποφερεις στην απωλεια τους και αναγκαζεσαι να συνεχισεις χωρις αυτους γιατι δεν γινεται αλλιως..η γη γυριζει εστω και με απωλειες..

Δεν υπαρχει τιποτα μετα το θανατο, απολυτως, ολα ειναι παρηγορια στον αρρωστο. Ειμαστε ενας κοκκος στην αμμο, μια αχτιδα φωτος στο μαυρο του συμπαντος, και το βασικοτερο πρεπει να μαθουμε να συνεχιζουμε γιατι ποτε δεν ξερουμε ποτε θα ξεκινησει το αλλο ταξιδι. Εγω ακομα και τωρα, δυσκολευομαι πολυ με τις απωλειες, μαλλον ειναι θεμα χρονου....φανταζομαι..

Συλληπητηρια κι απο εμενα Τζουλια!
Η απωλεια ενος δικου μας προσωπου παντοτε ποναει αλλα το ζητουμενο ειναι να ξεπεραστει οσο το δυνατον γρηγοροτερα! Ευχομαι να το επιτυχεις σε οσο το δυνατον μικροτερο διαστημα λοιπον!

Quote:

---

Originally Posted by ALIA

Συλληπητηρια κι απο εμενα Τζουλια!
Η απωλεια ενος δικου μας προσωπου παντοτε ποναει αλλα το ζητουμενο ειναι να ξεπεραστει οσο το δυνατον γρηγοροτερα! Ευχομαι να το επιτυχεις σε οσο το δυνατον μικροτερο διαστημα λοιπον!

---

Ευχαριστω κοριτσι μου, ψαχνω τροπους να μην σκεφτομαι καθολου..με ποναει πολυ..