εδω ειμαι

καθε μερα και μια απογοητευση. Καθε μερα δυσκολη. Περιμενω οτι θα μου φυγει το βαρος απο την ψυχη οτι δεν θα κλαψω δεν θα βυθιστω οτι θα νιωσω οτι εχω κανει ενα βημα μακρια απο την καταθλιψη αλλα οχι αυτη ειναι εδω περιμενει συνηθως να με βρει μονη για να μου επιτεθει με τροπο που να μην μπορω να αντισταθω. Παραδιδομαι. Ειναι το μονο που φαινεται οτι θελει ο οργανσιμος μου εκεινη τη στιγμη. Κλαιω μιλαω με το θεο και τον εκλιπαρω να με λυπηθει να με βοηθησει. Απο την αλλη σκεφτομαι οτι εγω πρεπει να βοηθησω τον εαυτό μου αλλα δεν ειμαι δυνατη για να το κανω. Νιωθω οτι προδιδω τον εαυτό μου το0ν αντρα μου την κορη μου και το παιδι που εχω μεσα μου και περιμενει να γεννηθει. Κατηγορω τον εαυτο μου που δεν μπορω να απελευθερωθω από τα δεμα της καταθλιψης. Σιχαθηκα πια. Θελω να ζησω ελευθερη. Θελω πισω τπον παλιο μου εαυτο. Θελω να ειμαι για τα παιδια μου η μαμα που τους αξιζει. Ποναω πολυ. Ποναει η ψυχη μου. ΔΕν ξερω τι πρέπει να κανω. Ακομη και το οτι γραφω τωρα εδω μπορει να ειναι λαθος. Το πρωι ειναι το πιο δυσκολο. Μολις περασουν λιγα λεπτα αφ οτου ξυπνησω ερχεται ενα βαρος στην ψυχη και με πλακωνει. Ειναι τοσο μεγαλο το φορτιο. Και η ψυχη μου τοσο ευαισθητη. Πονα ω ρε παιδια . Υποφερω. Θελω καποιος να ερθει και να με γλύτωσει τωρα αν ήταν δυνατον από ολο αυτο. Αλλα δεν μπορει κανεις τωρα ουτε εγω. Θελει πολυ υπομονη. Ακομη και οταν γελαω και ευτυχως η κορουλα μου με κανει και γελαω με την ψυχη μου νιωθω οτι το νευρικο μου συστημα δεν αντεχει ουτε την ενταση του γελιου. Παιδια θελω να ειμαι δυνατη μανα για τα παιδια μου αυτο με ποναει πιο πολυ απ' ολα. Ζηλευω τους ανθρωπους γυρω μου που μπορουν και παλευουν με τα προβληματα τους που ξυπναν και δεν φοβουνται τη μερα που ξημερωσε . Νιωθω τοσο σκατα. ΔΕν θελω αλλο. Θελω να χαρω να ζησω να παλεψω με τη ζωη να τα καταφερω να ειμαι ελευθερη. ΠΟναω θεε μου. Ποναει η ψυχη μου. ΔΕν μπορω να δω καθαρα τι μου συμβαινει. Φοβαμαι. Πιο πολυ απ ολα φοβαμαι μην πληγωσω τπους ανθρωπους που αγαπω. ΜΗπως δεν ειμαι αρκετη γι αυτους.

fly,μου φαινεται πως δεν εχεις κανεναν να μιλησεις για ολα αυτα και συν αυτο κουβαλας και τον φοβο και τις ενοχες μηπως κανεις κακο στην οικογενεια σου.....ετσι ομως σηκωνεις ασηκωτο φορτιο,ποσο θα αντεξεις ακομα να το σηκωνεις μονη σου......πρεπει να μιλησεις σε καποιον να ζητησεις βοηθεια....οσοι σ αγαπουν και ειμαι σιγουρη πως υπαρχουν ανθρωποι που σαγαπουν δεν θα σε κατηγορησουν ουτε και θα πληγωθουν....ισα ισα θα ζητησουν να σε βοηθησουν.....κι ακομα περισσοτερο θα αντιληφθουν οτι αυτο το κατι που παει στραβα ειναι η αναγκη σου για βοηθεια,γιατι σιγουρα με τοσο πονο που κρυβεις μεσα σου οι γυρω σου κατι αντιλαμβανονται αλλα δεν μπορουν να εξηγησουν τι....
Υπαρχουν πολλοι τροποι να καταπολεμηθει η καταθλιψη,ποσο μαλλον που εχεις μια γεματη ζωη,αλλα πρεπει να τους αναζητησεις.....δεν εισαι η μονη κι ουτε ειναι κατι για το οποιο πρεπει να αισθανεσαι ασχημα.....συμβαινει σε πολλους ευαισθητους ανθρωπους και θα πρεπει να εισαι περηφανη που εισαι ευαισθητη......

Καλησπέρα fly και καλή χρονιά! Έψαχνα στο ίντερνετ για ένα θέμα που με απασχολεί και μου έβγαλε αυτό εδώ το site. Έκανα εγγραφή θεωρώντας ότι μπορώ να σου στείλω προσωπικό μήνυμα, αλλά δεν γίνεται. Είδα ότι έχεις πολλά χρόνια να γράψεις, αλλά θέλω να πιστεύω ότι απλώς δεν ήθελες να ξαναγράψεις και να είσαι καλά! Ελπίζω να μου απαντήσεις