Δε τη παλεύω άλλο! Είμαι πολύ εξαγριωμένη με τους γονείς μου, έφυγα από το σπίτι μου, να μείνω μόνη μου γιατί δεν αντέχονται άλλο! Κρέμονται από πάνω μου, το κάθε πρόβλημα τρέχουν σε μένα να το λύσω, τώρα αποφάσισαν να χωρίσουν έπειτα από 30 χρόνια κ μου έχουν φορτωθεί εμένα τώρα! Με πνίγουν! όταν βλέπω να χτυπάει τηλ κ είναι αυτοί με πιάνει πανικός! κ όταν τους τα χώνω, ότι δε παντρεύτηκαν κ εμένα, μη με μπλέκουν στη σχέση τους, τσατίζονται ότι δεν τους στηρίζω κιόλας! Τόσα χρόνια, τόσες κρίσεις πανικού, πέντε χρόνια σε ψυχολόγο εξαιτίας τους κ μία φορα πως είμαι δε ρώτησαν! Μόνο να ξεφορτώνουν ξέρουν! Τους λέω έχω τα δικά μου, πέρασα κατάθλιψη μόνη μου, το ξεπέρασα, έκανα δύο δουλειές για να συντηρηθώ κ δε ρωτησαν αν θέλω κάτι, μια βοήθεια, κλαίω σχεδόν κάθε μέρα διότι έχω φορτωθεί πολλά, πολλά! Έλεος! Δε καταλαβαίνουν ότι κάνουν κακό στα παιδιά τους? Κ ο αδερφός μου τα ίδια, δε τους στηρίζω λέει, γιατί να μη μείνω πάλι μαζί τους τώρα που χωρίζουν, εν τω μεταξύ, ο πατέρας μου συνταξιούχος, αδερφός άνεργος, μάνα άνεργη! με κάνουνε να νιώθω τύψεις όταν τους λέω κ καμια κουβέντα, ότι φταίω κιόλας, είμαι αδιάφορη κ άλλα τέτοια! Μου έρχεται να τους πετάξω έξω από το σπίτι μου κ ας μη μου ξαναμιλήσουν ποτέ! Έτσι κ αλλιώς ο πατέρας μου, έχει σταματήσει να μου μιλάει! Αφού σταμάτησα να είμαι σάκος του μποξ για το καθένα, τα χουν πάρει!!! Αφού κάνω άσχημες σκέψεις κ δε θέλω! Θέλω επιτέλους την ηρεμία μου, αυτοί κάνανε τη ζωή τους! Ο πατέρας μου αλκοολικός, η μάνα μου με κατάθλιψη κ ο αδερφός βολεψάκιας! Τι σκατά πήρα εγώ από αυτους?! Καμία βοήθεια! Βαρέθηκα...
