Έχω μπλέξει σε μιά αρρωστημένη σχέση
Γεννήθηκα κ μεγάλωσα σε ένα ακριτικό νησί από μια οικογένεια πολύ παλαιών αρχών κ αυστηρή. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου με ελέγαν οι γονείς μου άχρηστη κ βάρος... Παρόλα αυτά πιστεύω ότι με αγαπούσαν απλά ήταν σκληροί κ άδικοι. Αρρώστησε η μαμά μου από καρκίνο όταν ήμουν 16 κ μετά από 2 χρόνια πέθανε. Της στάθηκα όσο μπορούσα μπαινόβγαινα στο νοσοκομείο μαζί της κ όταν την έχασα μου κόστισε πολύ. Έχω κ δύο αδερφούς ο ένας ήταν τότε μόλις 14 κ οάλλος 21. Αποφάσισα λοιπόν αφού είχα μόλις τελειώσει το λύκειο να κάτσω σπίτι κ να βοηθάω την οικογένεια μου. Μου ήταν πολύ δύσκολο να αναλάβω τις ευθύνες ενός σπιτιού αλλά το έκανα. Ο πατέρας μου μου έκανε συνέχεια καβγάδες το φαί είναι ανάλατο το σπίτι δεν σκούπισες καλά κ άλλα απίστευτα. Μου έδινε 20 ευρώ κ όταν τα χαλούσα για το σούπερ μάρκετ ήταν μου έλεγε ότι του τρωώ τα λέφτα ενώ εγώ αγόραζα τα απαραίτητα. Έβγαινα το απόγευμα μια βόλτα στο χωριό και ήθελε να μου το κόψει και αυτό λέγοντας ότι εγώ δεν έχω μάνα κ πρέπει να κάθομαι μέσα στο σπίτι. Κάποια στιγμή του λέω θέλω να περάσω σε μια σχολή να σπουδάσω αλλά ούτε λόγος. Γνώρισα κάποιον τυχαία κ τον είδα σαν σανίδα σωτηρίας. Φυσικά καβγάδες στο σπίτι πήγαινε έπιανε όλες τις φίλες κ της ρωτούσε με ποιά ήμουν χθες οπότε του λέω τι συμβαίνει κ παντρευόμαι με συνοπτικές διαδικασίες. Εκεί αλλάζει συμπεριφορά ο άντρας μου κέρατο πάρα πολύ εμένα ούτε να με ακουμπίσει 2 χρόνια που είμαστε μαζί ερωτικά εννοώ κ όποτε το μαθαίνα του έλεγα δεν μου αρέσει που πας με άλλες έτρωγα κ ξύλο... Από μια δουλειά κατάφερα να βγάλω 3000 ευρώ κ του τα έδωσα για να πάρει καινούρια μηχανή για να με εκτιμήσει λίγο αφού όλη μέρα μου λέει οτι είμαι τεμπέλα κ του τρώω τα λεφτά. Θα έφευγα αλλά όχι φυσικά να πάω στον πατέρα μου αν είχα αυτά τα λεφτά... Να βρω δουλειά λίγο δύσκολο δεδομένης της κατάστασης πόσο μάλλον στο μέρος που μένω εγώ. Να μιλήσω σε κάποιον ... δεν έχω κανέναν . Τι να κάνω? Δεν αντέχω άλλο έτσι...
