Διάλειμμα.

Μιά μικρή λέξη που την ακούμε συχνά. Για πολλά πράγματα αλλά εμφανίζεται κάποια στιγμή και στις σχέσεις ανάμεσα σε ζευγάρια.

Τι είναι αυτό που προκαλεί αυτό το συναίσθημα? Να θέλεις δηλαδή να ξεφύγεις για λίγο από τον σύντροφό σου, να θέλεις να κάνεις ένα διάλειμμα, να μείνεις μόνος, για λίγες μέρες, για λίγο καιρό? Και όλα αυτά χωρίς να συντρέχουν λόγοι. Να μην έχουν αλλάξει τα συναισθήματα και φυσικά να μην υπάρχει τρίτο πρόσωπο?

Υφίσταται η έννοια διάλειμμα σε μία σχέση όταν δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα μεταξύ του ζευγαριού? Είναι απλά κάτι σαν κρίση πανικού για να δούμε τι θα αφήσουμε πίσω από την ανεξάρτητη και εργένικη (για άντρες και γυναίκες, δεν κάνω διαχωρισμό) ζωή ή όντως είναι ένα καμπανάκι ότι συμβαίνει κάτι?

Το έχω ακούσει από φιλικά μου ζευγάρια παντρεμένα και μη που απλά συζούνε, που ενώ δεν υπάρχει τρίτος άνθρωπος ή να έχουν αλλάξει τα αισθήματά τους, φτάνουν σε ένα σημείο να θέλουν να \'πνίξουν\' τον άλλον. Σαν να νιώθουν ότι καταπιέζονται.
\'Η είναι ένας προάγγελος χωρισμού και απλά το φέρνουμε λάου λάου?

Για να το συζητήσουμε λίγο. :)

Quote:

---

Originally posted by Nefertari
Μιά μικρή λέξη που την ακούμε συχνά. Για πολλά πράγματα αλλά εμφανίζεται κάποια στιγμή και στις σχέσεις ανάμεσα σε ζευγάρια.

Τι είναι αυτό που προκαλεί αυτό το συναίσθημα? Να θέλεις δηλαδή να ξεφύγεις για λίγο από τον σύντροφό σου, να θέλεις να κάνεις ένα διάλειμμα, να μείνεις μόνος, για λίγες μέρες, για λίγο καιρό? Και όλα αυτά χωρίς να συντρέχουν λόγοι. Να μην έχουν αλλάξει τα συναισθήματα και φυσικά να μην υπάρχει τρίτο πρόσωπο?

Υφίσταται η έννοια διάλειμμα σε μία σχέση όταν δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα μεταξύ του ζευγαριού? Είναι απλά κάτι σαν κρίση πανικού για να δούμε τι θα αφήσουμε πίσω από την ανεξάρτητη και εργένικη (για άντρες και γυναίκες, δεν κάνω διαχωρισμό) ζωή ή όντως είναι ένα καμπανάκι ότι συμβαίνει κάτι?

Το έχω ακούσει από φιλικά μου ζευγάρια παντρεμένα και μη που απλά συζούνε, που ενώ δεν υπάρχει τρίτος άνθρωπος ή να έχουν αλλάξει τα αισθήματά τους, φτάνουν σε ένα σημείο να θέλουν να \'πνίξουν\' τον άλλον. Σαν να νιώθουν ότι καταπιέζονται.
\'Η είναι ένας προάγγελος χωρισμού και απλά το φέρνουμε λάου λάου?

Για να το συζητήσουμε λίγο. :)

---

Πολλοί είναι κατά τη γνώμη μου οι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε μια τέτοια απόφαση, και εξαρτώνται από το ποιόν της σχέσης και τις περιστάσεις. Για παράδειγμα, μπορεί με τον σύντροφό του να τα πηγαίνει κάποιος άψογα, να μην υπάρχουν ζητήματα μέσα στη σχέση, και να χρειάζονται μία μικρή απόσταση για κάποιες μέρες χωριστά.

Όταν περνάς πολύ χρόνο με τον σύντροφο, λογικό είναι κάπου να νιώθει κανείς ότι χάνει τον εαυτό του και θέλει λίγο χρόνο να μείνει μόνος, ώστε να συγκεντρωθεί και να επαναλειτουργήσει για λίγο ως μονάδα και όχι ως άλλο μισό. Προσωπικά μου αρέσουν αυτά τα διαλείμματα, αρκεί βέβαια να πρόκειται απλώς για απόσταση λίγων ημερών και όχι για προσωρινή διακοπή της σχέσης (we were on a break!! - Ross ). Μου αρέσουν γιατί βρίσκω τον εαυτό μου, απολαμβάνω τον χώρο μου, ανασυντάσσω δυνάμεις και φυσικά πεθυμώ τον άλλο, πράγμα που δίνει ανανέωση στη σχέση και την ωριμάζει.

Από την άλλη υπάρχει το διάλειμα ως μίνι χωρισμός, ως παύση της σχέσης, κατά την οποία παύση μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει (ακόμα και να γνωρίσει/φλερτάρει/σχετιστεί με άλλα άτομα) . Κατά τη γνώμη μου, η απομάκρυνση από τα προβλήματα που οδηγούν σε μια τέτοια διακοπή δε σημαίνει απαραίτητα και επίλυσή τους. ʼλλο να χωριστεί ένα ζευγάρι, για να σκεφτεί κάποια πράγματα, κι άλλο να χωρίσει προσωρινά. ΣΤην πρώτη περίπτωση η απόσταση μπαίνει για να σκεφτεί ο καθένας τι θέλει, ώστε μετά να συζητήσουν τα ζητήματα που απασχολούν το ζευγάρι. Στη δεύτερη περίπτωση θα μπορέσει το ζευγάρι να προσπεράσει τυχόν περιπέτειες που συνέβησαν στον καθένα;

Το να ζητήσει ο σύντροφος ένα διάλειμα είναι σίγουρα μία προσπαθεια να περάσει ένα μήνυμα. Ειτε αυτό είναι προάγγελος χωρισμού, είτε απλώς μια ανάσα που χρειάζεται λόγω καθημερινής επαφής ή άλλων καταστάσεων που κούρασαν την καθημερινότητα, είτε σήμα καταπίεσης ή βαρεμάρας. Εξαρτάται τελείως από τα άτομα και τη σχέση, τόσο που να μη χωράει γενίκευση για το τι σημαίνει διάλειμα τελικά.

Αλλοι χρειάζονται απλώς λίγες μέρες χώρια έτσι για ξεκούραση (λογικό είναι να υπάρχει μεγάλη τριβή σε μια συμβίωση και να χρειάζεται λίγο φρεσκάρισμα πού και πού) . ʼλλοι χρησιμοποιούν το χωρισμό επανειλλημμένα ως απόπειρα ανανέωσης μιας σχέσης που έχει πεθάνει, για να τα ξαναφτιάξουν (έχοντας λείψει ο ένας στον άλλο) , και να ξαναχωρίσουν μετά (κύκλος) . Ή επειδή δεν πήραν απόφαση ότι δεσμεύτηκαν και χρειάζονται λίγες ενέσεις ελευθερίας. Γνώμη μου είναι ότι σε αυτά τα διαλείματα κρίσιμος είναι ο βαθμός ελευθερίας που επιτρέπει ο ένας στον άλλο.

Το συναισθηματικό δέσιμο είναι υπέροχο, και το ανήκειν, και το τρυφερό ΄παχνί΄μιας σχέσης με την ασφάλεια που μας κάνει να αισθανόμαστε από τη σταθερότητα.
Ας μην ξεχνάμε, όμως, πως αυτά, όσο αποδεκτά και όμορφα κι αν είναι και όσο κι αν τα επιζητούμε οι περισσότεροι, είναι ανάγκες του πολιτισμού μας. Ανάγκες, κοινώς που μαθαίνουμε να έχουμε από μικροί, και ίσως, κατά κάποιους, είναι και καταγεγραμμένες σ΄αυτό που ονομάζουν συλλογικό ασυνείδητο.
Ωστόσο, ως άνθρωποι είμαστε θηλαστικά. Νοήμονα μεν, θηλαστικά όμως..
ʼλλωστε κι οι ανθρωπολογικές μελέτες καταλήγουν σχεδόν όλες πλέον πως ο άνθρωπος είναι κατά βάσιν πολυγαμικός, με μοναγαμικές διαστάσεις.
Κι όσο κι αν έχουμε μάθει να το αρνούμαστε, κάνουμε σχέσεις κυρίως για να ικανοποιούμε τις σεξουαλικές μας ανάγκες και να αισθανόμαστε την ασφάλεια ότι θα έχουμε να τις ικανοποιήσουμε και τον άλλο μήνα...(χωρίς αυτό να υποτιμά και να μειώνει όλες τις άλλες τρυφερές-επικοινωνιακές διαστάσεις μιας σχέσης, οι οποίες όμως δεν είναι βιολογικές ανάγκες όπως το σεξ).
ʼρα, εκείνο που κατ΄εξοχήν ορίζει και συντηρεί μια σχέση (ακούσια έστω),είναι το σεξ. Ε, δεδομένης της πολυγαμικής μας φύσης, δεν είναι δυνατόν να έχουμε συνέχεια οίστρο με τον ίδιο άνθρωπο, και μάλιστα πολύ συχνά επέρχεται κορεσμός, τον οποίο αναζητούμε σε λάθη, προβλήματα επικοινωνίας και τέτοια. Αλλά σε ποιόν δεν έρχεται που και που η ανάγκη να κοιμηθεί μόνος του;... Ως εκ τούτου αυτά τα διαλλειματάκια μπορεί να είναι πολύ σωτήρια κι ανανεωτικά, αρκεί να το αντιλαμβάνονται και οι δύο.

-Πιστεύεις ότι η ανάγκη για συντροφικότητα είναι κοινωνικά κατασκευασμένη;
-Μπορείς να μας παραθέσεις κάποιες από τις μελέτες στις οποίες αναφέρεσαι;
-Θεωρείς τελικά ότι η ανάγκη για διάλειμμα έχει να κάνει με τον κορεσμό της συνεύρεσης με το ίδιο άτομο;

Θεωρώ ότι μία αίτηση διαλείμματος σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά στην Νεραϊδοχώρα. Και εξηγώ... αν όλα είναι καλά και δεν υπάρχουν προβλήματα στην ίδια τη σχέση ή στο σεξ, τότε δεν τίθεται θέμα απομάκρυνσης, έστω και για λίγες μέρες. Να απομακρυνθείς από τι? Από τη σχέση? Από το έτερον ήμισυ? Κανένα ζευγάρι δεν είναι μαζί 24 ώρες το 24ωρο ή 7 μέρες την εβδομάδα. Χώρος και χρόνος για οποιεσδήποτε σκέψεις, υπάρχουν πάντα! (αν φυσικά αυτό είναι το ζητούμενο)

Θεωρώ ότι αν υπάρχει οποιοδήποτε πρόβλημα εντός σχέσης, το συζητάς και προσπαθείς να το επιλύσεις. Δεν κρύβεσαι τρόπον τινά πίσω από τέτοιες δικαιολογίες. Αν το πρόβλημα αφορά τη σχέση και αφορά τον άλλον, δεν υπάρχει λόγος να σκεφτώ κάτι από απόσταση, θα το συζητήσω γιατί έχει άμεση σχέση με το έτερο ήμισυ και θα πάρουμε αμφότεροι τις αποφάσεις μας για το αν θα συνεχίσουμε ή όχι (παράδειγμα). Ο ένας κατάματα στον άλλον... όχι στο αλλού και στο βλέπουμε...

Μπορεί βέβαια να είναι και ένας τρόπος \"αφύπνισης\" γιατί για κάποιο λόγο μπορεί ο ένας να έχει καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, που ίσως να απέχουν μακράν από την πραγματικότητα, αλλά να τα έχει εκλάβει ως τέτοια.
Θεωρώ πάντως ότι η λέξη αυτή καθ\' εαυτή είναι παιδιάστικη... ή είναι ο άλλος αυτά που θέλεις, ή δεν είναι... μεσοβέζικες λύσεις τουλάχιστον για μένα, δεν υπάρχουν στις σχέσεις...