υπάρχει άραγε κανένας εκεί έξω να με ακούσει χωρίς να με κρίνει?
καλησπέρα κ πάλι....είχα καιρό να γράψω γιατί τα πράγματα είχαν ας πούμε ηρεμήσει κάπως....αυτό που θέλω να πω δεν είναι ακριβώς πρόβλημα αλλά ένα μεγάλο παράπονο...γιατί κανένας μα κανένας δεν κάθετε να με ακούσει????όταν πάω να μιλήσω σε κάποιον ή θα θυμώσει ή θα αλλάξει κουβέντα...κανένας δεν με αφήνει να εκφράσω τα παράπονα μου....:'( κανένας δεν μπαίνει στη διαδικασία να με καταλάβει.....ρε γαμώτο υπάρχω κ εγώ...είμαι κ εγώ άνθρωπος έχω κ εγώ καρδιά...πονάω στενοχωριέμαι κλαίω γελάω όπως όλοι.... γιατί κανένας δεν μου το αναγνωρίζει αυτό.... όλοι μου λένε τι ανάγκη έχεις εσύ???? δεν σου λείπει τίποτα....βαρέθηκα να είμαι αόρατη...ας πούμε ο σύντροφός μου είναι στον κόσμο του ώρες-ώρες ας πούμε εχτές πήγαμε σπίτι του να φάμε για μεσημέρι κ να κάτσουμε κ από την ώρα που φάγαμε μέχρι την ώρα που έφυγα έπαιζε στον υπολογιστή....έκανε βέβαια ένα διάλειμμα για να ασχοληθεί με κάτι άλλο όχι βέβαια μαζί μου....εγώ καθόμουν με τη μάνα του....σήμερα του είπα να βρεθούμε κ μου είπε πως ήθελε να κάτσει μέσα να παίξει κ ότι δεν ξέρει αν θα έχει όρεξη να βγει από το σπίτι....βέβαια μου είπε να πάω από εκεί αλλά τι να κάνω να κάθομαι κ να τον βλέπω να παίζει???όταν του το είπα μου είπε πως δεν θέλει να έχει έναν κολαούζο πάνω από το κεφάλι του να του λέει τ κάνει κ τι όχι...δεν ξέρω ρε γαμώτο εντωμεταξί όποτε κ να τσακωθούμε είτε θα καταλήξω να φταίω εγώ είτε θα τσακώνομαι μόνη μου..... αυτό βέβαια συμβαίνει με όποιον και να τσακωθώ..... :'( τι να κάνω???????????????