Γεια σας παιδιά.
Με ταλαιπωρεί πάρα πολύ ένας ανεκπλήρωτος έρωτας.... Μεγαλώσαμε μαζί και πότε με ήθελε και δεν τον ήθελα και πότε το αντίστροφο αλλά στην εφηβεία σίγουρα εγώ ήμουν η ερωτευμένη μαζί του. Κάποιες φορές φλερτάραμε αλλά ποτέ δεν τα φτιάχναμε και βασικά εγώ ένιωθα μια διαρκή απόρριψη.
Και περνάνε λίγα χρόνια και αλλάζουμε... Κάποια στιγμή μου λέει ότι με θέλει και μετά το παίρνει πίσω για να τα ξαναβρει με την πρωην του, που όπως έλεγε δεν ήταν ερωτευμένος αλλά την αγαπούσε. Φέρθηκε σα μαλάκας τότε αλλά από την άλλη έμαθα ότι ένιωθε πράγματα για μενα.
Έχω να τον δω 2 χρόνια γιατί ενώ ήμασταν φιλαράκια χαθήκαμε...
Τον βλέπω συνέχεια στον ύπνο μου και πολλές φορές ξυπνάω με δάκρυα στα μάτια. Έχουν σχεδόν όλα το ίδιο σενάριο, ότι επιτέλους είμαστε σε ένα δωμάτιο οι δυο μας...!!!
Όσο και να ακούγεται παράλογο νιώθω ότι τον αγαπώ, πάντα ήθελα να του προσφέρω πράγματα, αλλά από την άλλη ξέρω ότι οι ανεκπλήρωτοι έρωτες κρύβουν μάλλον μια προσκόλληση στην απόρριψη που βιώσαμε, είναι Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ. Όπότε μάλλον γι' αυτό είμαι κολλημένη αλλά ρε παιδιά δε μπορώ άλλο...
Χωρίς λόγο κάνω ακόμη όνειρα ότι θα γίνει κάτι, αυτά τα παλιο-όνειρα στον ύπνο μου δε μπορώ να τα ελέγξω άσχετα αν περνάνε μέρες που δεν τον σκέφτομαι στο ξύπνιο μου. Και η αλήθεια είναι ότι μπορει να περάσουνε και μήνες και ξαφνικά βλέπω ένα όνειρο και ...τσουπ! αρχίζω να αναστενάζω πάλι.
Τελικά τί σκατα συμβαίνει με τα απωθημένα/ανεκπλήρωτους έρωτες;;; Γιατί σε ρουφάνε και δε σε αφήνουν να φύγεις;;; Τόσοι άντρες/ γυναίκες εκεί έξω τί γίνεται και κολλάμε...;
Ότι και να είναι... το πιο σημαντικό είναι... πώς τον ξεπερνάω;;;
