γιατί κάθε πέρισυ και καλύτερα;
Καλησπέρα σε όλους.Ο αδερφός μου είναι 39 ετών και πάσχει από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή-ψύχωση, εδώ και 20 χρόνια περίπου, με συνεχή φαρμακευτική αγωγή και φθίνουσα πορεία τα τελευταία 8 χρόνια, κατόπιν μίας (ίσως η πρώτη) κρίσης (πανικός, ψευδαισθήσεις, τρόμος κλπ). Ακολούθησαν κάποιες αλλαγές στα φάρμακα και κανά δύο ίδιου τύπου κρίσεις και καταλήξαμε σήμερα στα εξής:τζεοντόν, εφεξόλ, φρίζιουμ και σολιάν.Πάντως η πορεία εξακολουθεί να είναι φθίνουσα και πολύ φοβάμαι ότι η θεραπεία σε κλινική θα είναι αναπόφευκτη στο άμεσο μέλλον.Οποιαδήποτε άποψη-πρόταση σας στα πλαίσια των κανόνων του φόρουμ θα ήθελα πολύ να την διαβάσω..ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση..