Σοβαρο και μεγαλο θεμα,οποιος μπορει μια συμβουλη...
Καλησπερα σε ολους,συγχωρεστε με για το κειμενο αλλα ειμαι απελπισμενος,αν γινεται καποια συμβουλη απο ατομα που εχουν εμπειρια στο προβλημα..
Ειμαι 30 χρονων φαρμακοποιος και πριν 9 μηνες γνωρισα μια κοπελα 28 ετων,καλη,πανεξυπνη,πανεμο� �φη,ολο χαρα για τη ζωη.Ερωτευτηκαμε ο ενας τον αλλο τοσο πολυ,εγω προσωπικα ειχα παθει σοκ για το τι ατομο ειχα γνωρισει..μιλαγε υπεροχα ,οτι ελεγε ηταν υπεροχο,παταγε στη γη,ηταν συγκρατημενη,σοβαρη παντα χαρουμενη.Σχεδον πολυ γρηγορα αρχισαμε να συγκατοικουμε και για 6 μηνες ειμασταν αχωριστοι τρελα ερωτευμενοι και ολοι χαιρονταν να μας βλεπουν.
Πριν 4 μηνες ανελαβε μια σοβαρη δουλεια που της ζητηθηκε.Ενθουσιασμενη στην αρχη πηγαιναν ολα καλα αλλα σιγα σιγα τα πραγματα δεν πηγαιναν οπως τα ηθελε γιατι την πιεζανε πολυ να δωσει λυσεις σε θεματα που δεν ηταν δικη της δουλεια.Αρχισε να αγχωνεται πολυ,να μην τρωει καλα να μην κοιμαται καλα αλλα και να καπνιζει αρκετα ενω καπνιζε λιγο κα με μετρο...Αυτο κρατησε 2-3 βδομαδες με αρκετη πιεση απο τη δουλεια ως που μια μερα δεν μπορυσε να κοιμηθει τη νυχτα καθοταν και δουλευε και προσπαθουσε να δωσει λυσεις στη δουλεια της.Προσπαθουσα να τη βοηθησω οσο μπορω αλλα ηθελε να μου αποδειξει ποια ειναι και ηθελε να τ ακανει ολα μονη της,ακολουθησε δευτερο και τριτο βραδυ αυπνιας με μενα να την παρακαλω μεσα στη νυχτα να ερθει να κοιμηθει. Ματαια...το πρωι μετα το τριτο βραδυ αυπνιας ξυπναω και ηταν διπλα μου φοβερα τρομαγμενη να λεει ασχετα πραγματα φοβιες τυψεις ,αποπρωσοποιηση αποπραγματοποιηση ολα ,με λιγα λογια ειχε παθει σοβαρο διπολικο επεισοδιο οπως μου ειπαν μετα οι γιατροι που φεραμε σπιτι αλλα και οι γονεις της και η αδερφη της μου ειπαν οτι το ειχε ξαναπαθει πριν 2 χρονια και την πηγαν σε κλινικη γιατι δεν επαιρνε τα φαρμακα της (δεν ηθελε να παρει φαρμακα αρχικα) και τους απεφευγε με αποτελεσμα να την χανουν συχνα να φευγει απο το σπιτι και να την αναζητουν σε αλλες πολεις και φιλους της..Μου ειπαν οτι πασχει απο διπολικο συνδρομο και οτι θα της περασει συντομα αν παρει αγωγη σωστα.Ομως ειχε παρει φαρμακα μονο 3 μηνες στο πρωτο σοβαρο επεισοδιο ενω τους σταθεροποιητες επρεπε να τους παρει τουλαχιστον χρονο.Ειχα καταρακωθει αλλα με ολες μου της δυναμεις προσπαθουσα να ειμαι συγκεντρωμενος να μην ειμαι λυπημενος και να ανυσηχει να την βοηθησω οπως μπορω και να την κανω να τρωει αλλα και να την πρετοιμαζω ωρα πριν παρει τα φαρμακα της να τα παρει γιατι δεν ηθελε...ντρεποταν,ηθελε να κανει παιδια ελεγε αλλα την καθησυχαζα οτι δεν υπαρχει προβλημα κτλ
Ο πρωτος γιατρος που ηρθε της ειχε δωσει 10mg zyprexa πρωι και 10 mg βραδυ τα οποια απ οτι φανηκε τισ επομενες 3 μερες δεν ηταν καθολου αρκετα.(την εχει ειδε σε ηρεμη φαση) με αποτελεσμα τις μερες αυτες οι δικοι της να πιστευουν οτι φτυνει τα φαρμακα κρυφα και δεν τα παιρνει, ενω εγω της τα εδινα κανονικα με πολυ πολυ προσπαθεια τις πρωτες μερες σχεδον γινομουν και γω εχθρος της.Δεν ηθελε να τους δει καν γιατι φοβοταν μην την πανε παλι στο ψυχιατρειο η μηπως πεισουν εμενα.
Συνεχεια ελεγε οτι δεν τα πανε καθολου καλα και δεν υπαρχει καθολου επικοινωνια,δεν θελει να μενει μαζι τους και γενικα δεν τους ηθελε,αλλα δεν μου εξηγουσε ακριβως γιατι,δεν ρωταγα και γω κι ολας απο ευγενεια.
Αρχισα να ερχομαι σε συγκρουση με τουσ δικους της,οχι μονο επειδη η κοπελα γινοταν ταυρος οποτε τους εβλεπε και της χαλαγε ολη την ηρεμια.Πριν που ειμασταν μονοι ηταν ηρεμη και ενιωθε ασφαλεια οσο την καθυσηχαζα.Αλλα αμφισβητουσαν τη δουλεια μου οτι μου εφτυνε τα φαρμακα.Περασαν αλλες 2 μερες εντασης και διαμαχης (η κοπελα να ειναι μια ωρα καλα και 8 ωρες χαλια να μην μπορω να κουνηθω ρουπι απο το σπιτι να με ψαχνει παντου οταν δεν με εβλεπε,ουτε στο μπανιο δεν πηγαινα μονος,ειχε κρεμαστει απο πανω μου δεν εμπιστευοταν κανενα μονο εμενα. ολοι την αγχωνανε και φοβοταν μην την 'δωσουν'.Φερνουν αλλο γιατρο οι δικοι μου τωρα ο οποιος την πετυχαινει σε ασχημη στιγμη και καταλαβαινει οτι 10mg πρωι βραδυ ειναι πολυ λιγο για την κατασταση της και της δινει 20 mg zyprexa 3 φορες τη μερα τα οποια μερα μερα την κανανε ολο και πιο πολυ ωρα καλα.
οι γονεις της ομως τη θελαν σπιτι... ενω αυτη δεν ηθελε να παει με τιποτα...φωνες,απειλες τους εδιωχνε σχεδον με κλωτσιες απο το σπιτι,εγς φυσικα ηθελα να παει λιγο στους δικους της η να ερχονται αυτοι γιατι επρεπε να παω στη δουλεια στην οποια δεν ειχα παει μια βδομαδα, δεν με αφηνε απο φοβο και ηταν πολυ χαλια να βγει εξω να ερθει μαζι μου,αλλα ματαια γινοταν θηριο στην ιδεα οτι αν θα παει στους δικους της θα την πανε ψυχιατρειο...