Ερεθίσματα

Καλησπέρα! Θα ήθελα πολύ να εκφράσω μια απορία που έχω σε σχέση με τα ερεθίσματα που λαμβάνει ένα παιδί σε βρεφική ακόμα ηλικία απ' τους γονείς. Τι εννοώ...
Ένα φιλικό μου ζευγάρι είναι παντρεμένο και έχει κ ένα παιδί 1,5 χρονών. Κάθε φορά που τους επισκέπτομαι μαλώνουν για το παραμικρό. Ειδικά σε ότι αφορά το παιδί γίνεται χαμός! Κάποια παραδείγματα είναι πχ να έχει κοιμηθεί το παιδί κ κατά λάθος η κοπέλα να κάνει λίγο θόρυβο κ ο σύζυγός της να τη χαρακτηρίζει "βόδι", "ζώον", "πρόσεχε ρε μαλάκα" κ άλλα μπροστά μου. Όπως και το αντίθετο, να κάνει ή να λέει κάτι ο σύζυγος κ να αρπάζεται η κοπέλα χωρίς κανένα απολύτως λόγο!
Προφανώς, λοιπόν, το ζευγάρι αυτό δε τα πηγαίνει καλά! Παρατηρώ όμως πως κ το παιδί αρχίζει και γίνεται πολύ γκρινιάρικο, πολύ ευαίσθητο, θέλει να ασχολούμαστε συνεχώς μαζί του, κλαίει σχεδόν συνέχεια (εκτός όταν κοιμάται), κ θεωρώ πως όλο αυτό προέρχεται κατα βάση από τους γονείς του οι οποίοι διαφωνούν ακόμα κ για το λόγο που κλαίει το παιδί!
Ισχύει όντως αυτό?

Καλησπερα!Ναι φυσικα κ ισχυει.(Σου μιλαω εκ πειρας,μεγαλωσα σε ενα σπιτι που μονο μαχαιρια δεν εβγαιναν)Τα παιδακια ειναι πολυ ευαισθητα στα ερεθισματα που δεχονται,τοσο στα καλα οσο κ στα κακα. Ειναι τοσο ευθραυστη η ψυχοσυνθεση των μικρων παιδιων,ειδικα σε παρα πολυ μικρες ηλικιες(χωρις αυτο βεβαια να σημαινει πως οταν μεγαλωνουν αυτο αλλαζει).Εχουν απιστευτο ''ενστικτο''κ αντιλαμβανονται πολυ εντονα την ενταση που επικρατει.Ενα παραδειγμα που το επιβεβαιωνει αυτο ειναι το εξης: εγιναν λεει ερευνες σε μητερες που θηλαζαν τα βρεφη τους(μιλαμε για βρεφη ειτε λιγων ωρων ειτε λιγων ημερων),οταν η μητερα δυσανασχετουσε η' ειχε παρα πολυ ενταση,τα μωρακια αυτα αμεσως ξεσπουσαν σε κλαματα,ηταν νευρικα,ευαιρεθιστα..Φαντα� �ου ποσο πολυ λοιπον αντιλαμβανονται τα μεφαλυτερα παιδακια σε ηλικια τα οσα συμβαινουν γυρω τους. Τωρα οσον αφορα αυτο το μωρακι(των φιλων σου),η αντιδραση του(να επιζητα την προσοχη) ειναι ενας τροπος να δειξει οτι αναστατωνεται με αυτα που ακουει κ βλεπει,κ οτι φυσικα του λειπει η επιβεβαιωση..τωρα θα μου πεις αυτο που κολλαει??κολλαει,στο οτι οταν το περιβαλλον ειναι ηρεμο τα μωρακια νιωθουν ασφαλεια ,επιβεβαιωση..οταν δεν την εχουν την επιζητουν οπως κ οσο μπορουν..Καλο θα ηταν να ελεγες σε αυτο το ζευγαρι να χαμηλωσει λιγο τους τονους....δεν φταιει το παιδι πουθενα..Να ξερεις,τα παιδια ειναι οι καλυτεροι''ψυχολογοι''....

(συνεχεια)Φαντασου ποσο πολυ λοιπον αντιλαμβανονται τα μεφαλυτερα παιδακια σε ηλικια τα οσα συμβαινουν γυρω τους. Τωρα οσον αφορα αυτο το μωρακι(των φιλων σου),η αντιδραση του(να επιζητα την προσοχη) ειναι ενας τροπος να δειξει οτι αναστατωνεται με αυτα που ακουει κ βλεπει,κ οτι φυσικα του λειπει η επιβεβαιωση..τωρα θα μου πεις αυτο που κολλαει??κολλαει,στο οτι οταν το περιβαλλον ειναι ηρεμο τα μωρακια νιωθουν ασφαλεια ,επιβεβαιωση..οταν δεν την εχουν την επιζητουν οπως κ οσο μπορουν..Καλο θα ηταν να ελεγες σε αυτο το ζευγαρι να χαμηλωσει λιγο τους τονους....δεν φταιει το παιδι πουθενα..

Quote:

---

Originally Posted by astimatnam

Καλησπέρα! Θα ήθελα πολύ να εκφράσω μια απορία που έχω σε σχέση με τα ερεθίσματα που λαμβάνει ένα παιδί σε βρεφική ακόμα ηλικία απ' τους γονείς. Τι εννοώ...
Ένα φιλικό μου ζευγάρι είναι παντρεμένο και έχει κ ένα παιδί 1,5 χρονών. Κάθε φορά που τους επισκέπτομαι μαλώνουν για το παραμικρό. Ειδικά σε ότι αφορά το παιδί γίνεται χαμός! Κάποια παραδείγματα είναι πχ να έχει κοιμηθεί το παιδί κ κατά λάθος η κοπέλα να κάνει λίγο θόρυβο κ ο σύζυγός της να τη χαρακτηρίζει "βόδι", "ζώον", "πρόσεχε ρε μαλάκα" κ άλλα μπροστά μου. Όπως και το αντίθετο, να κάνει ή να λέει κάτι ο σύζυγος κ να αρπάζεται η κοπέλα χωρίς κανένα απολύτως λόγο!
Προφανώς, λοιπόν, το ζευγάρι αυτό δε τα πηγαίνει καλά! Παρατηρώ όμως πως κ το παιδί αρχίζει και γίνεται πολύ γκρινιάρικο, πολύ ευαίσθητο, θέλει να ασχολούμαστε συνεχώς μαζί του, κλαίει σχεδόν συνέχεια (εκτός όταν κοιμάται), κ θεωρώ πως όλο αυτό προέρχεται κατα βάση από τους γονείς του οι οποίοι διαφωνούν ακόμα κ για το λόγο που κλαίει το παιδί!
Ισχύει όντως αυτό?

---

Καλησπέρα astimatnam , με τα όσα γνωρίζω στο κάθε παιδί τα δυο μισά της ψυχής του είναι οι γονείς !
Έχουν άμεσο αντίκτυπο στο παιδί '' η αρμονία τους , η οι συγκρούσεις τους '' ( αφού αλληλεπιδρούν αρμονικά στην μια περίπτωση , η συγκρούονται τα δυο μισά της ψυχής του )
Οι βάσεις της προσωπικότητας μας δημιουργούνται στην βρεφική ηλικία , και στο προβληματικό μέρος της υπάρχει η προσκόλληση σε αυτό το στάδιο ηλικίας , θα χρειαστεί επίμονη και ποιοτική προσπάθεια όταν εμφανιστούν τα πρώτα προβλήματα για της απαραίτητες τροποποιήσεις τον αντιλήψεων !
Αντίθετα από την επικρατούσα άποψη για τους καυγάδες τον γονέων '' τι καταλαβαίνει το μωρό σε τόσο μικρή ηλικία '' η πραγματικότητα είναι αντίθετη : ακόμη και το έμβρυο καταλαβαίνει π.χ. το χάιδεμα της κοιλιάς από την μάνα , την ήρεμη χαλαρωτική μουσική που προτείνεται στης εγκύους , τα αισθήματα που επικρατούν στο εξωτερικό περιβάλλον που το περιμένει , μέσα από το χρώμα και την ένταση τον συνομιλιών κ.τ.λ.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση που αναφέρεις πόσο σίγουρο μπορεί να μάθει να νιώθει ένα παιδί , καθώς οι καυγάδες γίνονται αντιληπτοί ως επιθετικότητα και ανασφάλεια , και ένα ακόμη από τα αρνητικά στοιχεία που προκύπτουν είναι '' το παράδειγμα '' , ότι βλέπει αντιλαμβάνεται και υιοθετεί το παιδί που ζει σε ένα τέτοιο περιβάλλον ως τρόπο συμπεριφοράς !
Όλα αυτά όμως δεν είναι μια ξεχωριστή περίπτωση δυστυχώς , συμβαίνουν πολλή συχνά σε πολλά ζευγάρια , και ο ποιο σημαντικός λόγος είναι η άγνοια !

Quote:

---

Originally Posted by astimatnam

Καλησπέρα! Θα ήθελα πολύ να εκφράσω μια απορία που έχω σε σχέση με τα ερεθίσματα που λαμβάνει ένα παιδί σε βρεφική ακόμα ηλικία απ' τους γονείς. Τι εννοώ...
Ένα φιλικό μου ζευγάρι είναι παντρεμένο και έχει κ ένα παιδί 1,5 χρονών. Κάθε φορά που τους επισκέπτομαι μαλώνουν για το παραμικρό. Ειδικά σε ότι αφορά το παιδί γίνεται χαμός! Κάποια παραδείγματα είναι πχ να έχει κοιμηθεί το παιδί κ κατά λάθος η κοπέλα να κάνει λίγο θόρυβο κ ο σύζυγός της να τη χαρακτηρίζει "βόδι", "ζώον", "πρόσεχε ρε μαλάκα" κ άλλα μπροστά μου. Όπως και το αντίθετο, να κάνει ή να λέει κάτι ο σύζυγος κ να αρπάζεται η κοπέλα χωρίς κανένα απολύτως λόγο!
Προφανώς, λοιπόν, το ζευγάρι αυτό δε τα πηγαίνει καλά! Παρατηρώ όμως πως κ το παιδί αρχίζει και γίνεται πολύ γκρινιάρικο, πολύ ευαίσθητο, θέλει να ασχολούμαστε συνεχώς μαζί του, κλαίει σχεδόν συνέχεια (εκτός όταν κοιμάται), κ θεωρώ πως όλο αυτό προέρχεται κατα βάση από τους γονείς του οι οποίοι διαφωνούν ακόμα κ για το λόγο που κλαίει το παιδί!
Ισχύει όντως αυτό?

---

Απολυτως!! Το παιδι δεν μπορει να απομονωσει τα περιστατικα των καβγαδων των γονεων, οπως κανουμε εμεις που μαλωνουμε και σε λιγη ωρα τα εχουμε βρει. Τα παιδια οταν ζουν σε ενα περιβαλλον με εντασεις, θεωρουν ασυνειδητα οτι ετσι ειναι η ζωη και ο τροπος αντιδρασης των γονεων τους φανταζει στα ματια τους ο πιο ενδεδειγμενος..Αρα υιοθετουν ακριβως την ιδια συμπεριφορα , με πολυ ασχημες συνεπειες για την ψυχοσυνθεση τους. Αυτο που πρεπει να σκεφτονται οι γονεις ειναι οτι πρωτα ειναι γονεις, και μετα ολα τα αλλα, και αν δεν μπορουν να τα βρουν μεταξυ τους, μπορουν τουλαχιστον να παραμεινουν καλοι γονεις, λαμβανοντας τις αποφασεις που θα προστατεψουν την ψυχη του παιδιου τους..

Εγώ δηλαδή πώς μπορώ να συμβάλλω ώστε σιγά σιγά να αρχίσει να αποδέχεται το πρόβλημά του;Ίσως αν διαβάζαμε μαζί ένα βιβλίο(παραμύθι ή λογοτεχνικό)που να αφορά παιδιά ή ζώα με άλλους είδους προβλήματα(όχι όρασης)και να παρατηρεί ότι ένα πρόβλημα δε σημαίνει ότι δεν είμαστε αποδεκτοί όπως επίσης και ότι συνεχίζουμε να βάζουμε στόχους για τη ζωή;Θα επιδρούσε θετικά στην ψυχολογία του;Υπάρχει ίσως και κάτι άλλο που μου προτείνετε να κάνω;