Αν έχετε λίγο χρόνο θα ήθελα την συμβουλή σας....

Καλησπέρα σας. Είμαι νέο μέλος στο site σας και ελπίζω εδώ μέσα να μπορέσω να βρω τις απαντήσεις που χρειάζομαι με την βοήθεια σας για μένα..
Δεν ξέρω σε πόσους από εσάς έχει συμβεί όπως επίσης δεν ξέρω αν και κάποιος από όλους εσάς θα μπορέσει να με καταλάβει. Θα κάνω όμως την αρχή μιλώντας σε εσάς και ψάχνοντας μια κάποια λύση, μια συμβουλή θα έλεγα καλύτερα.
Εχω πολύ ευτυχισμένη από την ζωή μου, και μπορώ να πω πως έχω όλα τα βασικά πράγματα που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να είναι καλά...Εχω την δουλειά μου, την υγεία μου πάνω από όλα, ανθρώπους που μ αγαπάνε.
Ωστόσο αυτό που βλέπω είναι πως εγώ η ίδια δεν αγαπάω τον εαυτό μου...Δεν ξέρω πως να σας το εξηγήσω...Για παράδειγμα στις προσωπικές μου σχέσεις (με το αντίθετο φύλο) επιδιώκω πολλές φορές να είμαι σε σύγκρουση ή σε τσακωμό...Νευριάζω, θυμώνω , μπορεί να πω πολύ άσχημα πράγματα που θα στενοχωρήσουν τον άλλον και μετά από 5 λεπτά να συμπεριφερθώ σαν να μην έχει συμβεί κάτι, αγνοώντας άθελα μου πόσο μπορεί να χω πληγώσει ή εκνευρίσει τον άλλον...
Αυτό είναι πολύ άσχημο και το ξέρω...Νιώθω πολλές φορές πως έχω πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση...Μπορεί κάποια σχέση μου να με αφήσει και εγώ την στιγμή εκείνη προσκολούμαι πάνω στον άνθρωπο αυτόν ο οποίος στην ουσία έχει φύγει συναισθηματικά από μένα..
Και ενώ πρέπει να φανώ εγωίστρια και να κρατήσω χαρακτήρα να πεισμώσω και να πω ΟΧΙ δεν θα σε κυνηγήσω δεν θα σε παρακαλέσω.... την ίδια ακριβώς στιγμή....μπαίνει κάποιος άλλος εαυτός μέσα μου (αν μπορώ να το θέσω έτσι!) και με προτρέπει να κάνω το ακριβώς αντίθετο και αυτό πράττω!!Νιώθω πως είναι αυτός ο άλλος εαυτός πάνω από μένα..
Ξέρω πως πολλοί δεν θα καταλάβετε τι θέλω να σας πω ίσως και να γελάσετε...Ξέρω πως ίσως η επίσκεψη σε έναν ειδικό να με βοηθήσει...Είναι όλα τόσο συγκεχυμένα στο μυαλό μου και τόσο μπερδεμένα που δεν ξέρω με ποιό τρόπο μπορώ να γίνω καλά - να συνέλθω ή να ξεφύγω καλύτερα από τον άλλον αυτόν εαυτό μου που μόνο κακό (επιτρέψτε μου την έκφραση αυτή!) μου κάνει...
Σε όσους από όλους εσάς μπορεί να καταλάβουν κάτι από όσα νιώθω και μου απαντήσουν σας ευχαριστώ πολύ..
Επίσης ευχαριστώ και όσους από εσάς (μπορεί να μην με νιώσουν ή να μην απαντήσουν) δαπανήσατε λίγο από το χρόνο σας για να διαβάσετε αυτές τις γραμμές.
Να είστε καλά..

Με εκτίμηση,

Ερη

Καλησπερα Ερη, πολη σωστη η σκεψη σου να πας σε ειδικο :)

Γεια σου Έρη, καλωσήρθες! :-)
Να σου πω τι πιστεύω εγώ?
ότι όπως η πλειοψηφία μας, στην ηλικία αυτή, είσαι συναισθηματικά ανώριμη.
Και δεν το λέω αυτό σαν κατηγορια, αλλά σα διαπίστωση. Κι εγώ έτσι είμαι και πολύς άλλος κόσμος. Έχουμε πλάσει κάτι απίστευτους μικρόκοσμους και πρέπει πάση θυσία να τους συντηρήσουμε.
Νομίζω μια στροφή προς τα έσω, προς τον ενδοτερο ευατό σου θα σε βοηθήσει σταδιακά να ωριμάσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αφιερώσεις ουσιαστικό χρόνο σε εσένα και να κοιταξεις πραγματικά χωρίς φόβο αυτά που σε χαλάνε. Και εάν νιώθεις την ανάγκη να επισκεφτείς κάποιον ειδικό να σε κατευθύνει κάντο, ειδικά τα γκρουπς βοηθούν πολύ γιατί λαμβάνεις κριτική και από άλλους κάνεις και εσύ σε αυτούς. Δημιουργείται μια καλή ζύμωση τελοσπάντων :-)
Κανα παράδειγμα πρόσφατο όπου συμπεριφέρθηκες άσχημα ? (για να είμαστε και πρακτικοί)

Αρχικά να σ ευχαριστήσω τόσο για την απάντηση όσο και για την συμβουλή σου και να σαι σίγουρος πως δεν σε παρεξήγησα...Καταλαβαίνω καλά τι εννοείς όταν μιλάς για συναισθηματική ανωριμότητα και πίστεψε με το πιστεύω και εγώ για μένα και φυσικά πολλές φορές αναρωτιέμαι ΑΝ μπορώ να ωριμάσω...
Είχα μια γνωριμία με ένα παιδί όπου τελικά εκείνος γνώρισε κάποια άλλη το έμαθα κατά τύχη μαλώσαμε άσχημα δεν ξέκοψε να μιλάει μαζί μου ούτε ξεκόψα.
Αλλά καθημερινά λόγω του ότι είμαστε συνάδελφοι και μιλούσαμε του έκανα σκηνές, τσακωνόμουν γιατί με ξεχνάει δεν με θυμάται γιατί δεν μου στέλνει μην ή δεν με παίρνει τηλ (ο λόγος προφανής όλοι τον καταλαβαίνετε)..Οταν λοιπόν νευρίαζα έλεγα πολλά δεν θέλω να ξαναμιλήσουμε, δεν θέλω επαφές κτλ ερχόμουν την ακριβώς επόμενη μέρα να αναιρέσω όσα είπα και του μιλούσα..
Το προήγουμενο βράδυ έλεγα στον εαυτό μου ΜΑΚΡΙΑ από τον άνθρωπο αυτόν δεν κάνει δεν δεν δεν δεν (μιλούσε η λογική μου) και την επομένη λες και δεν ήμουν εγώ έκανα το ακριβώς αντίθετο...
Και πες μου μετά πως να σε σεβαστεί ο άλλος όταν εσύ ο ίδιος δεν σέβεσαι τον εαυτό σου?

Είναι βρε αυτή η ανωριμότητα που σου έλεγα..
Μήπως υπάρχει μια μικρή Έρη που θέλει να γίνεται μόνο και πάντα το δικό της οπότε χειρίζεται διάφορους τρόπους (π.χ. νεύρα υστερίες) για να πετύχει αυτό που θέλει?

ερη,ο χωρος της δουλειας ειναι εκ των πραγματων πιεστικος κ αναγκαζομαστε να συνυπαρχουμε με ανθρωπους που δεν θελουμε κ να κανουμε πραγματα που μας κουραζουν.. μπορει το προβλημα σου να ειναι η δουλεια αυτη καθ'άυτη που σε αγχωνει κ ξεσπας επανω στον συναδελφο γιατι εγινε κ το σκηνικο που λες με αυτον.. σκεψου μηπως η δουλεια τελικα ειναι το θεμα κ προσπαθησε να βελτιωσεις τις συνθηκες με τους αλλους συναδελφους σου κ να μην ασχολεισαι με αυτον

Αυτος ο άλλος σου εαυτος δεν ήρθε μεσα σου από το πουθενα, ειναι το αποτελεσμα από τα βιωματα και εμπειριες από το παρελθον και αυτα που αλλοι με χ ή ψ τροπο σε διαπιαδαγώγησαν. Όλα αυτα σου δημιουργησαν εναν υποτίθεται χωρο ασφαλείας και θέλουν να σε κρατανε σε αυτον και αντιστεκονται σε καθε αλλαγή. Ανωριμότητα για μενα θα ήταν να έκανες γκαφες, λάθος επιλογές από επιπολαιότητα επειδή δεν ήξερες πως να χειριστείς καταστάσεις. Από τη στιγμη που υπαρχει και η άλλη φωνη μεσα σου που πάντα εχει τη δικη της λύση, ασχέτως της συγκρουσης μεσα σου, και τις λύσεις στο καθετι περιπου τις ξερεις (αν ειναι ετσι πες μου) δεν μου φαινεται για ανωριμότητα, αφου ξερεις τις λύσεις. Μήπως κανεις προσπαθεια για αλλαγη στη ζωη σου, σαν χαρακτηρας, σαν ανθρωπος? οι αλλαγες ειναι δυνατες με επαναπρογραμματισμο των λανθασμενων τροπων σκέψης και συμπεριφοράς, αυτο γινεται με τη βοηθεια καποιου καλού ψυχολόγου που θα σε μαθει την μεθοδο γι αυτο. Μηπως απ την αλλη εισαι και τελειομανης δλδ για κατι πιο κατω του τελειου εισαι σε δίλημμα?

Quote:

---

Originally Posted by ΕΡΗ_1982

...Ωστόσο αυτό που βλέπω είναι πως εγώ η ίδια δεν αγαπάω τον εαυτό μου...Δεν ξέρω πως να σας το εξηγήσω...Για παράδειγμα στις προσωπικές μου σχέσεις (με το αντίθετο φύλο) επιδιώκω πολλές φορές να είμαι σε σύγκρουση ή σε τσακωμό...Νευριάζω, θυμώνω , μπορεί να πω πολύ άσχημα πράγματα που θα στενοχωρήσουν τον άλλον και μετά από 5 λεπτά να συμπεριφερθώ σαν να μην έχει συμβεί κάτι, αγνοώντας άθελα μου πόσο μπορεί να χω πληγώσει ή εκνευρίσει τον άλλον...
Αυτό είναι πολύ άσχημο και το ξέρω...Νιώθω πολλές φορές πως έχω πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση...Μπορεί κάποια σχέση μου να με αφήσει και εγώ την στιγμή εκείνη προσκολούμαι πάνω στον άνθρωπο αυτόν ο οποίος στην ουσία έχει φύγει συναισθηματικά από μένα..
Και ενώ πρέπει να φανώ εγωίστρια και να κρατήσω χαρακτήρα να πεισμώσω και να πω ΟΧΙ δεν θα σε κυνηγήσω δεν θα σε παρακαλέσω.... την ίδια ακριβώς στιγμή....μπαίνει κάποιος άλλος εαυτός μέσα μου (αν μπορώ να το θέσω έτσι!) και με προτρέπει να κάνω το ακριβώς αντίθετο και αυτό πράττω!!Νιώθω πως είναι αυτός ο άλλος εαυτός πάνω από μένα..
Ερη

---

γειά σου Έρη,
και μόνο η επίγνωση ότι δεν αγαπάς τον εαυτό σου όσο θάπρεπε, σου δείχνει το δρόμο για να ψάξεις να βρεις
την άκρη του προβλήματος που αντιμετωπίζεις και να δώσεις έτσι λύση στις ψυχολογικές σου συγκρούσεις.
Φαίνεται ότι έχεις την δύναμη και να το παραδεχτείς, άρα και να το διεκδικήσεις. Και δεν φταις γι' αυτό μόνο εσύ..
Μεγαλώνουμε με κοινωνικά στερεότυπα που περιλαμβάνει ο τρόπος ανατροφής μας από τους γονείς κυρίως,
που κι εκείνοι από άγνοια.. παραβλέπουν τις βασικές μας ανάγκες, προκειμένου να μας περάσουν σαν σωστά,
τα περισσότερα "πρέπει" τις κοινωνίας, πολλά όμως απ' τα οποία ίσως είναι κι άχρηστα..
Αυτός λοιπόν είναι κι ο λόγος των εσωτερικών μας συγκρούσεων. Μ' άλλα λόγια είναι άλλα αυτά που θέλουμε για μας κι άλλα αυτά
που μας μαθαίνουν οι άλλοι να θέλουμε, μ' αποτέλεσμα αν δεν τα διακρίνουμε, να κάνουμε την καθημερινότητά μας κόλαση. :)

Μαρκέλα μου έτσι ακριβώς είναι....Τελικά όλα ξεκινάνε από τα βιώματα μας, τα πάντα σχεδόν...