νομίζω μεγάλωσα πολύ και φοβάμαι
καλησπέρα σε όλους...θα ήθελα να μοιραστώ μαζι σας τους προβληματισμούς μου...είμαι 25 χρονών , έχω κάνει αρκετές σχέσεις ως τώρα και δεν είχα μείνει ποτέ σχεδόν μόνη μου...πριν ένα χρόνο χώρισα απο το παιδί που ήμασταν μαζί...όντας πολύ ερωτευμένη το είχα πάρει πολύ στραβά για μεγάλο χρονικό διάστημα...να μην τα πολυλογώ μέσα σε αυτό το χρόνο που είμαι μόνη προσπάθησα να κάνω σχέση με 1-2 άτομα,αλλά δεν κράτησε για πάνω απο λίγες μέρες γιατί ήμουν πολύ ψυχρή και δεν ενθουσιαζόμουν καθόλου...δεν ένιωθα καθόλου αυτό το σκίρτημα που αισθανόμουν όταν περιμενα να δω τον πρώην...πριν κανα 4μηνο γνώρισα έναν μεγαλύτερο άντρα , υποψήφιο βουλευτή , και πραγματικά κόλλησα μαζί του , πρώτη φορά ένιωθα κάτι πάλι να συμβαίνει...αλλά δεν συνέβη ποτέ τίποτα πέραν του να κάνουμε μια φορά σεξ , και να μιλάμε ερωτικά στο τηλέφωνο...αυτός θεωρεί οτι δεν ταιριάζουμε και βρήκε και κοπέλα πριν καμια βδομάδα.εντωμεταξύ βγαίνουμε και όλοι μαζί και εγώ δεν μπορώ να τους βλέπω έτσι...ζηλεύω...δεν νομίζω πως είμαι ερωτευμένη απλά με ελκύει το όλο στιλάκι του..επιπλέον έχω ένα τεράστιο φόβο επειδή είμαι μόνη τόσο καιρό πως μεγαλώνω και δεν θα βρω ποτέ κάποιον να κάνω μια σοβαρή σχέση...αυτή η σκέψη έχει κολλήσει τόσο μες στο μυαλό μου που για να μην αισθάνομαι μόνη παίζω με τον έναν και τον άλλον για να μην νιώθω ανασφάλεια.στην ουσία τρομάζω στην ιδέα πως είμαι μόνη μου.επειδή δεν είχα μείνει ποτέ τόσο καιρό μόνη και επειδή βλέπω όλοι οι γνωστοί μου έχουν σοβαρές σχέσεις.τέλος , με έχει πιάσει κ μια άλλου είδους ανασφάλεια με τις άλλες γυναίκες.δεν μπορώ να κάνω φίλη γυναίκα αν είναι πιο ωραία απο μένα γιατί ζηλεύω και μπορεί να μου χαλάσει όλη τη διάθεση...είναι τραγικό αυτό...νιώθω πως πραγματικά πνίγομαι..καταλαβαίνω πως όλα αυτά είναι λάθος και προσπαθώ να τα πολεμήσω...πείτε μου τη γνώμη σας αν θέλετε...
