Τί φταίει;

Τι είναι αυτό που λες και κρατάει δέσμιο τον ψυχικά άρρωστο στην κατάστασή του;
Η θεραπεία της ψυχικής πάθησης συντελείται μέσα στην ψυχή του ανθρώπου που πάσχει και προέρχεται από τη δική του δύναμη για ζωή. Ξεπερνάει κάποιος το πρόβλημά του στο βαθμό που μπορεί και θέλει να το κάνει. Δεν μπορεί όμως να το κάνει χωρίς τη βοήθεια ειδικού κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο του περιβάλλοντός του. Δεν μπορεί να το κάνει, γιατί είναι μέρος του προβλήματος.
Στα μηνύματα αυτού του φόρουμ παρατηρώ ανθρώπους, που βρίσκονται σε άσχημη ψυχική κατάσταση, να απευθύνονται σε άλλους ανθρώπους, με την προσδοκία να βρουν παρηγοριά. Και πράγματι τη βρίσκουν, μια και όλοι όσοι συμμετέχουν σʼ αυτό, απʼ ότι φαίνεται, έχουν βρεθεί σε παρόμοια θέση κι οι ίδιοι. Πώς γίνεται να στρέφονται για βοήθεια σε ανθρώπους πρόθυμους και καλόπιστους μεν, αλλά ακατάλληλους και αδύναμους να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια;
Γιατί τόσοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα ψυχικό δεν απευθύνονται αμέσως σε κάποιον ειδικό; Γιατί καθυστερούν, αναβάλλουν, κωλυσιεργούν, διστάζουν;
Κι όταν ακόμη καταφέρνουν και το κάνουν, πώς συμβαίνει να τα παρατάνε; Τί τους κάνει να δυσαρεστούνται, να απογοητεύονται, να παραιτούνται;
Κάποτε φτάνουν να στρέφονται εναντίον του ειδικού, να εκφράζουν δυσπιστία, απαρέσκεια μέχρι και απέχθεια για τον άνθρωπο που, αν μη τι άλλο, δέχεται να τους προσφέρει τη βοήθειά του.
Το καλό και το κακό, το ωφέλιμο και το βλαβερό πάνε πάντα παρέα. Υποφέροντας κάποιος από τον πόνο της ψυχής αντιλαμβάνεται την αξία της ψυχικής υγείας. Η δύναμη των παθολογικών φαινομένων προέρχεται από την ίδια την ψυχή και μαρτυρά τη δύναμή της. Είναι κρίμα να αφήνεται κανείς στο έλεος της αδυναμίας του και να μην επωφελείται στο έπακρο από τη δύναμή της. Η τρικυμία που μαίνεται μέσα στο κρανίο του, φαντάζει και είναι μηδαμινή στα μάτια όσων δε βρίσκονται μέσα της. Είναι καλύτερο να εμπιστευτεί κανείς τη δεδομένη ικανότητα κάποιου άλλου, χωρίς να καν να την ελέγχει, παρά να επιμένει να ψάχνει για στηρίγματα εκεί που δεν μπορούν να υπάρξουν.

Κατ\'αρην καλημερα.
Σε εμενα πριν 10 χρονια ειχαν διαγνωσει τασεις σχιζοφρενειας και χρονια μανιοκαταθλιψη(η σημερινη διπολικοτητα).Απο τοτε λοιπον,εγω δεν εκανα,αλλα ουτε προτιθεμαι να κανω κατι για να αναστρεψω την κατασταση αυτη.Δεν θελω τα χαπια,δεν μου κανουν σαν ανθρωπο.Θα χασω και αυτη την αυτοεκτιμηση,που καποιες φορες εχω.Σε ειδικο,ισως το κοιταξω αργοτερα.
Και γιατι το κανω αυτο ε? -να σου πω την αληθεια,ουτε καν μου περναει απο το μυαλο κατι τετοιο,ισως μονο για συμβουλευτικους λογους να πηγαινα σε καποιον,αλλα οχι για συνταγη.Οπως φαινεται τα χαπια αυτα,αν μη τι αλλο,σε χαλανε κατα καποιο τροπο περισσοτερο...,σε κανουν ζομπι.. και δεν θελω..
Προτιμω να τρωω φρικες και να διαλυω ολα αυτες τις ωρες,παρα να κοιμαμαι,να αισθανομαι ελαχιστα και να μην επικοινωνω... οχι,αυτο δεν το χρειαζομαι.
Ειναι δυο μερες που ειμαι μαζι σας και ισως ηδη αισθανομαι λιγοτερο αβολα.
Δεν εχω προβλημα στη συζητηση,σε ωρες που μπορω να συγκεντρωθω σε αυτο και φυσικα μου αρεσει η ανταλλαγη αποψεων υπο προυποθεσεις..

\"Το καλό και το κακό, το ωφέλιμο και το βλαβερό πάνε πάντα παρέα. Υποφέροντας κάποιος από τον πόνο της ψυχής αντιλαμβάνεται την αξία της ψυχικής υγείας. Η δύναμη των παθολογικών φαινομένων προέρχεται από την ίδια την ψυχή και μαρτυρά τη δύναμή της. Είναι κρίμα να αφήνεται κανείς στο έλεος της αδυναμίας του και να μην επωφελείται στο έπακρο από τη δύναμή της. Η τρικυμία που μαίνεται μέσα στο κρανίο του, φαντάζει και είναι μηδαμινή στα μάτια όσων δε βρίσκονται μέσα της. Είναι καλύτερο να εμπιστευτεί κανείς τη δεδομένη ικανότητα κάποιου άλλου, χωρίς να καν να την ελέγχει, παρά να επιμένει να ψάχνει για στηρίγματα εκεί που δεν μπορούν να υπάρξουν. \"

δυστυχως εκτος απο εμας,κανενας αλλος δεν μπορει να καταλαβει την θυελλα μεσ\'το μυαλο μας.
Γι\'αυτο ποτε δεν δικαιολογουμαι σε ατομα που νοιαζονται για μενα και με ξερουν.Δεν χρειαζεται ξερεις..
Παιρνουν μια μυρωδια κι αυτο τους φτανει.. δεν χρειαζονται παραπανω φρικες απο τις δοσεις που τους δινουμε ηδη.Αλλα κι αυτοι δεν μενουνε πολυ.Καποια στιγμη τους κανουμε να μας παρατησουν ησυχους στη μοναξια μας.. Γιατι ετσι ισως θελαμε να ειναι,αλλα μπορει και οχι..
Αυτο τον πολεμο,του \"ναι\" και του \"οχι\", του \"σωστου\" και του \"λαθους\" να μπορουσα να εξαλειψω απο την κοινη τους λογικη,που δεν ταιριαζει καθολου με την δικη μας.
Να τους ανοιξω το κεφαλι,να τους δωσω να γευτουν λιγη αρρωστια,να μου πουν τι θα εκαναν αυτοι στη θεση μου... ναι,αυτο θα ηθελα να το κανω.. απλα για να καταλαβουν,πως οτι κανουμε και οτι παραταμε,οτι αληθειες λεμε κι οτι ψεμματα,γινονται χωρις σχεδον να καταλαβαινουμε τα αποτελεσματα αυτων των πραξεων μας,,...
δεν φταιμε εμεις.Τις ωρες τις δυσκολες δεν οριζουμε το μυαλο μας που κανει παιχνιδια.Απλα τα αφηνουμε να γινουν(εγω τουλαχιστον) για να τελειωσουν καποτε..... και παλι απ\'την αρχη...
Συγνωμη σε οσους ,η αρρωστη μου σκεψη, πληγωσε τα χρονια αυτα.

Ελπιζω να γινομαι κατανοητος

Αφιερωμενο στους επικριτες μου

Quote:

---

Originally posted by olorou Πώς γίνεται να στρέφονται για βοήθεια σε ανθρώπους πρόθυμους και καλόπιστους μεν, αλλά ακατάλληλους και αδύναμους να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια;
Γιατί τόσοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα ψυχικό δεν απευθύνονται αμέσως σε κάποιον ειδικό; Γιατί καθυστερούν, αναβάλλουν, κωλυσιεργούν, διστάζουν;

---

olorou Καλη σου μερα.
Απο δικη μου εμπειρια θα προσπαθησω να σου απαντησω σε μερικους απο τους προβληματισμους σου.
Πιστευω οτι ολοι οσοι γραφουν και διαβαζουν αυτο το φορουμ ειναι γιατι μπορουν να εκφρασουν ελευθερα την αποψη τους.
Δυστυχως ζουμε σε εποχη που δυσκολα θα πεις σε καποιον απο το στενο σου περιβαλλον \'\'ξερεις κατι αντιμετωπιζω ψυχολογικα προβληματα και ακολουθω μια θεραπεια για να ανταπεξελθω στις υποχρεωσεις μου οπως επισης με παρακολουθει και καποιος ειδικος\'\'
Η κοινωνια μας δεν μπορει να δεχτει τετοια περιστατικα θα σε απομονωσει θα σε χλευασει θα σε σχολιασει.
Εδω μεσα ειμαστε μια κοινοτητα απο ατομα με ιδιαιτερες ευαισθησιες.Το προβλημα μου που νομιζω οτι το εχω μονο εγω και οτι οι καταστασεις που μου συμβαινουν ειναι πρωτογνορες και συμβαινουν μονο σε εμενα λεγοντας το εδω βλεπω οτι δεν ειμαι μοναδικος υπαρχουν και αλλοι σαν και εμενα.Δεν χαιρομαι που ειναι και αλλοι σαν και εμενα προς θεου μακαρι να μην υπηρχαν τετοια προβληματα σε κανενα αλλα τουλαχιστον εδω μεσα νιωθω πως δεν ειμαι μονος.
Η επικοινωνια με τον ειδικο γινεται σε ολες τις περιτωσεις που η κατασταση παραμενει αμεταβλητη και πιστεψε με οταν του ειπα οτι στον ιντερνετ υπαρχει φορουμ που ατομα με ιδια προβληματα μοιραζονται τις αποψεις τους και τις σκεψεις τους το θεωρησε σαν ενα ακομα συν στον καθημερινο αγωνα που κανουμε για μια καλυτερη ποιοτητα ζωης

olorou τοσο κακο ειναι το να θες να μοιραστεις τον πονο σου με ανθρωπους που εχουν περασει απο τα ιδια \"δυσβατα μονοπατια\" με σενα?αλλωστε η ομαδικη ψυχοθεραπεια(το λεγομενο group-therapy) στηριζεται στη λογικη που στηριζεται και αυτο το φορουμ.προσωπικα αυτο το διαδικτυακο γκρουπ-θεραπι μου εχει δωσει πολλα,παρολο που εχω ψυχοθεραπευτρια εδω και πολλα χρονια.το ενα δεν αναιρει την αναγκη υπαρξης του αλλου,αντιθετα (στην περιπτωση μου τουλαχιστον) η ειδικος μου σε συνδυασμο με το φορουμ λειτουργουν συμπληρωματικα.

Quote:

---

Originally posted by olorou
Τι είναι αυτό που λες και κρατάει δέσμιο τον ψυχικά άρρωστο στην κατάστασή του;
Η θεραπεία της ψυχικής πάθησης συντελείται μέσα στην ψυχή του ανθρώπου που πάσχει και προέρχεται από τη δική του δύναμη για ζωή. Ξεπερνάει κάποιος το πρόβλημά του στο βαθμό που μπορεί και θέλει να το κάνει. Δεν μπορεί όμως να το κάνει χωρίς τη βοήθεια ειδικού κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο του περιβάλλοντός του. Δεν μπορεί να το κάνει, γιατί είναι μέρος του προβλήματος.
Στα μηνύματα αυτού του φόρουμ παρατηρώ ανθρώπους, που βρίσκονται σε άσχημη ψυχική κατάσταση, να απευθύνονται σε άλλους ανθρώπους, με την προσδοκία να βρουν παρηγοριά. Και πράγματι τη βρίσκουν, μια και όλοι όσοι συμμετέχουν σʼ αυτό, απʼ ότι φαίνεται, έχουν βρεθεί σε παρόμοια θέση κι οι ίδιοι. Πώς γίνεται να στρέφονται για βοήθεια σε ανθρώπους πρόθυμους και καλόπιστους μεν, αλλά ακατάλληλους και αδύναμους να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια;
Γιατί τόσοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα ψυχικό δεν απευθύνονται αμέσως σε κάποιον ειδικό; Γιατί καθυστερούν, αναβάλλουν, κωλυσιεργούν, διστάζουν;
Κι όταν ακόμη καταφέρνουν και το κάνουν, πώς συμβαίνει να τα παρατάνε; Τί τους κάνει να δυσαρεστούνται, να απογοητεύονται, να παραιτούνται;
Κάποτε φτάνουν να στρέφονται εναντίον του ειδικού, να εκφράζουν δυσπιστία, απαρέσκεια μέχρι και απέχθεια για τον άνθρωπο που, αν μη τι άλλο, δέχεται να τους προσφέρει τη βοήθειά του.
Το καλό και το κακό, το ωφέλιμο και το βλαβερό πάνε πάντα παρέα. Υποφέροντας κάποιος από τον πόνο της ψυχής αντιλαμβάνεται την αξία της ψυχικής υγείας. Η δύναμη των παθολογικών φαινομένων προέρχεται από την ίδια την ψυχή και μαρτυρά τη δύναμή της. Είναι κρίμα να αφήνεται κανείς στο έλεος της αδυναμίας του και να μην επωφελείται στο έπακρο από τη δύναμή της. Η τρικυμία που μαίνεται μέσα στο κρανίο του, φαντάζει και είναι μηδαμινή στα μάτια όσων δε βρίσκονται μέσα της. Είναι καλύτερο να εμπιστευτεί κανείς τη δεδομένη ικανότητα κάποιου άλλου, χωρίς να καν να την ελέγχει, παρά να επιμένει να ψάχνει για στηρίγματα εκεί που δεν μπορούν να υπάρξουν.

---

Κάποτε είχα εμπνευστεί και είχα γράψει ένα τραγουδάκι......Και μου ήρθε ως αφορμή από την πρότασή σου \"Η τρικυμία που μαίνεται μέσα στο κρανίο του,φαντάζει μηδαμινή στα μάτια όσων δεν βρίσκονται μέσα της\".Όλα λοιπόν είναι μέσα στο μυαλό.....

Στρίβω δρόμο γιατί βαρέθηκα
το μυαλό μου να κουράζω ασήμαντα.
Σε μονότονους ρυθμούς δεν θα παίξω.
Πάω να βρω αλλιώτικα σήμαντρα.
Στους ρόλους που μου έμαθες απ\'έξω
αυτή τη φορά αρνούμαι να παίξω ζωή.
Αχ,να μ\'άφηνες λίγο απ\'έξω
απ\'τη δικιά μου σιωπή ν\'ακουγόμουνα.

Όλα είναι στο μυαλό,μέσα στο μυαλό
όλα στριφογυρίζουνε.
Βγες απ\'τον κόσμο τον νοητό.
Φτιάξε καινούριο ορίζοντα..

Αν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς δεν θα ήταν πια άρρωστοι dear....Επαναλαμβάνω..Η κατάθλιψη ρουφάει τη δύναμη για ζωή..

Τι να φταίει τι να φταίει που δεν πήγαμε μπροστά;;Δεν μετρήσαμε το κύμα και τον άνεμο σωστά...

\"Με τι πόθους και τι πάθος πήραμε τη ζωή μας!
Λάθος. Κι αλλάξαμε ζωή.\"
(Μια κουβέντα είναι αυτό βέβαια);)

Η διάθεσή σου Νίκος γιατί είναι μια χαρά χάλια;;Σε παρακαλώ..Αισιόδοξο άτομο σε είδα..

Τι μου θυμίζεις τώρα olorou που ξαναδιαβάζω την ΑΡΝΗΣΗ........

http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=1187&page=27

Πόσο εύκολα ορμάμε.......... και μετά ΛΑΘΟΣ.

Quote:

---

Originally posted by kassi_21

Quote:

---

Originally posted by olorou
Τι είναι αυτό που λες και κρατάει δέσμιο τον ψυχικά άρρωστο στην κατάστασή του;
Η θεραπεία της ψυχικής πάθησης συντελείται μέσα στην ψυχή του ανθρώπου που πάσχει και προέρχεται από τη δική του δύναμη για ζωή. Ξεπερνάει κάποιος το πρόβλημά του στο βαθμό που μπορεί και θέλει να το κάνει. Δεν μπορεί όμως να το κάνει χωρίς τη βοήθεια ειδικού κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο του περιβάλλοντός του. Δεν μπορεί να το κάνει, γιατί είναι μέρος του προβλήματος.
Στα μηνύματα αυτού του φόρουμ παρατηρώ ανθρώπους, που βρίσκονται σε άσχημη ψυχική κατάσταση, να απευθύνονται σε άλλους ανθρώπους, με την προσδοκία να βρουν παρηγοριά. Και πράγματι τη βρίσκουν, μια και όλοι όσοι συμμετέχουν σʼ αυτό, απʼ ότι φαίνεται, έχουν βρεθεί σε παρόμοια θέση κι οι ίδιοι. Πώς γίνεται να στρέφονται για βοήθεια σε ανθρώπους πρόθυμους και καλόπιστους μεν, αλλά ακατάλληλους και αδύναμους να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια;
Γιατί τόσοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα ψυχικό δεν απευθύνονται αμέσως σε κάποιον ειδικό; Γιατί καθυστερούν, αναβάλλουν, κωλυσιεργούν, διστάζουν;
Κι όταν ακόμη καταφέρνουν και το κάνουν, πώς συμβαίνει να τα παρατάνε; Τί τους κάνει να δυσαρεστούνται, να απογοητεύονται, να παραιτούνται;
Κάποτε φτάνουν να στρέφονται εναντίον του ειδικού, να εκφράζουν δυσπιστία, απαρέσκεια μέχρι και απέχθεια για τον άνθρωπο που, αν μη τι άλλο, δέχεται να τους προσφέρει τη βοήθειά του.
Το καλό και το κακό, το ωφέλιμο και το βλαβερό πάνε πάντα παρέα. Υποφέροντας κάποιος από τον πόνο της ψυχής αντιλαμβάνεται την αξία της ψυχικής υγείας. Η δύναμη των παθολογικών φαινομένων προέρχεται από την ίδια την ψυχή και μαρτυρά τη δύναμή της. Είναι κρίμα να αφήνεται κανείς στο έλεος της αδυναμίας του και να μην επωφελείται στο έπακρο από τη δύναμή της. Η τρικυμία που μαίνεται μέσα στο κρανίο του, φαντάζει και είναι μηδαμινή στα μάτια όσων δε βρίσκονται μέσα της. Είναι καλύτερο να εμπιστευτεί κανείς τη δεδομένη ικανότητα κάποιου άλλου, χωρίς να καν να την ελέγχει, παρά να επιμένει να ψάχνει για στηρίγματα εκεί που δεν μπορούν να υπάρξουν.

---

Κάποτε είχα εμπνευστεί και είχα γράψει ένα τραγουδάκι......Και μου ήρθε ως αφορμή από την πρότασή σου \"Η τρικυμία που μαίνεται μέσα στο κρανίο του,φαντάζει μηδαμινή στα μάτια όσων δεν βρίσκονται μέσα της\".Όλα λοιπόν είναι μέσα στο μυαλό.....

Στρίβω δρόμο γιατί βαρέθηκα
το μυαλό μου να κουράζω ασήμαντα.
Σε μονότονους ρυθμούς δεν θα παίξω.
Πάω να βρω αλλιώτικα σήμαντρα.
Στους ρόλους που μου έμαθες απ\'έξω
αυτή τη φορά αρνούμαι να παίξω ζωή.
Αχ,να μ\'άφηνες λίγο απ\'έξω
απ\'τη δικιά μου σιωπή ν\'ακουγόμουνα.

Όλα είναι στο μυαλό,μέσα στο μυαλό
όλα στριφογυρίζουνε.
Βγες απ\'τον κόσμο τον νοητό.
Φτιάξε καινούριο ορίζοντα..

Αν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς δεν θα ήταν πια άρρωστοι dear....Επαναλαμβάνω..Η κατάθλιψη ρουφάει τη δύναμη για ζωή..

---

Kassi,ωραίοι οι στοίχοι σου,μου θύμισαν τις παλιές καλές εποχές που έπαιζα κιθάρα.
olorou,θα συμφωνήσω με τους παραπάνω.Ούτε εγώ έχω απευθυνθεί σε ειδικό,αλλά σκοπεύω να το κάνω πολύ σύντομα,το ίδιο συμβουλεύω και εσένα.Ως τότε,αν κρίνεις ότι αυτή η ιστοσελίδα σε κάνει να αισθάνεσαι ακόμα πιο άσχημα,δεν υπάρχει λόγος να την επισκέπτεσαι..That\'s all folk!
:o:o