Όλα τα στραβά σε μενα.

Γεια σας.

Είμαι 20 ετών, φοιτητής και δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι έχω τόσα πολλά και διαφορετικά προβλήματα που σχεδον αγγίζουν κάθε υπό-κατηγορια του forum αλλα θα προσπαθησω να τα αναφέρω ολα εδω.

Πρώτα από όλα είμαι υπερβολικά μοναχικός.Δε μου αρέσει να κάνω παρέα με αλλα άτομα.Όταν είμαι με αλλα άτομα πάντα έχω την τάση να απομονωθώ, πράγμα το οποιο κάνω τόσο εξόφθαλμα που το έχουν καταλάβει αρκετοί γνωστοί, συμφοιτητές κτλ.Επίσης διαβάζοντας τα συμπτώματα κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πιθανότατα πάσχω και από κοινωνική φοβία.Από όσο θυμάμαι αυτό ξεκίνησε από τα 16 μου και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.Ελάχιστα είναι πλέον τα άτομα στα οποια μπορώ να απευθύνω τον λόγο χωρίς να έχω τουλάχιστον μια δεύτερη σκέψη για αυτο που θα πω.Τις περισσότερες φορες όταν είμαι μπροστά σε συζητήσεις δεν μιλάω καθόλου και απλά γνέφω καταφατικά για να κάνω ότι συμμετέχω στην κουβέντα και να μη με αρχισουν παλι στις ερωτησεις.Περιττό να αναφέρω ότι αυτό το φαινόμενο αυξάνεται όταν μιλάμε για επαφές με το αντίθετο φύλο.


Ενα αλλο προβλημα είναι το έντονο μισος που νιώθω ακομα για άτομα που γνωρίζω ελάχιστα.Μου συμβαίνει συχνά να κάνω απίστευτα αρνητικές σκέψεις χωρίς καμια αφορμή, ακόμα και για πράματα που δε με αφορούν καθόλου.Επίσης τα τελευταία δυο χρονια έχω αρχίσει να αντιμετωπίζω με δυσπιστία τους ανθρώπους και να κάνω παραλογες σκέψεις, συγχέοντας άτομα και καταστάσεις.Για παράδειγμα μια περίοδο πίστευα ότι ένα άτομο που είχα γνωρίσει από το internet προσπαθούσε να μαθει πραματα για μενα και να ερθει σε επαφη με γνωστους μου.Βεβαια το γεγονος οτι αναγνωρίζω πλέον ότι κάποιες από τις σκέψεις μου είναι ακραίες, υπερβολικές έως και εντελώς παραλογες με καθησυχάζει κάπως, οπως επισης και το οτι δεν ειμαι επιθετικος...

Όπως είναι φυσιολογικό αυτά τα παραπάνω μου έχουν προκαλέσει και κάποια αλλα προβλήματα.Συγκεκριμένα έχω σοβαρό πρόβλημα με τον ύπνο, και εδώ και λίγο καιρό με τις σκέψεις που κάνω δεν μπορώ να κοιμηθώ αν δεν φτάσω στο σημείο να νυστάζω τόσο πολύ που να λιποθυμάω από τη νύστα (τρόπος του λέγειν).Προφανώς και η κατάθλιψη είναι μια από τις απόρροιες των παραπάνω, αν και κάποιες φορες η διάθεση μου αλλάζει απότομα, χωρίς να εχει συμβει κατι που να δικαιολογει μια τετοια αλλαγη.

Αυτα για αρχη...