καταθληψη και εφηβεια

πιστευω οτι παιρναω καταθλιψη.
εδω και 2 μηνες ανα διαστηματα με πιανει και βουρκωνω ή κλαιω χωρις να υπαρχει καποιος σημαντικος λογος.Το παθαινω καθημερινα,ειναι κατι σαν νοσταλγια για το παρελθον,ακουγετε γελιο το ξερω αλλα με πιανει συνεχεια.Επεισης μου κοβεται και η ορεξη για φαγητο,ειμαι αρκετα επιθετικη,εχω κλειστει στον εαυτο μου και δεν μιλαω πολυ με τους φιλους και τις φιλες μου,στο σχολειο οι βαθμοι μου εχουν πεσει κατακορυφα.
το εχω πει στους γονεις μου και μου συμπαραστεκονται πολυ,ωστοσο νιωθω ακομα αδεια.Χρειαζετε να παρω αντικαταθλιπτικα?χρειαζετ� �ι να επισκευτω ψυχολογο?Ποια ειναι η γνωμη σας για αυτο?Θα περασει ετσι δεν ειναι?

Quote:

---

Originally Posted by frozen_heart

πιστευω οτι παιρναω καταθλιψη.
εδω και 2 μηνες ανα διαστηματα με πιανει και βουρκωνω ή κλαιω χωρις να υπαρχει καποιος σημαντικος λογος.Το παθαινω καθημερινα,ειναι κατι σαν νοσταλγια για το παρελθον,ακουγετε γελιο το ξερω αλλα με πιανει συνεχεια.Επεισης μου κοβεται και η ορεξη για φαγητο,ειμαι αρκετα επιθετικη,εχω κλειστει στον εαυτο μου και δεν μιλαω πολυ με τους φιλους και τις φιλες μου,στο σχολειο οι βαθμοι μου εχουν πεσει κατακορυφα.
το εχω πει στους γονεις μου και μου συμπαραστεκονται πολυ,ωστοσο νιωθω ακομα αδεια.Χρειαζετε να παρω αντικαταθλιπτικα?χρειαζετ� �ι να επισκευτω ψυχολογο?Ποια ειναι η γνωμη σας για αυτο?Θα περασει ετσι δεν ειναι?

---

Μπορεί ο τίτλος να είναι καλύτερος ως "εφηβική κατάθλιψη" αλλά αυτό δεν μπορεί να το διαγνώσει παρά μόνο ένας ειδικός. Είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι αναγνωρίζεις τα όποια συμπτώματα. Μην ανησυχείς για το αν θα περάσει (και βέβαια αντιμετωπίζεται). Για το τι έχεις, αν χρειάζεσαι ή όχι φαρμακευτική θεραπεία ή οτιδήποτε άλλο το καλύτερο που έχει να κάνεις είναι να συμβουλευτείς έναν ειδικό. Όσο πιο γρήγορα πάρεις την απόφαση τόσο πιο σύντομα θα ξεμπερδέψεις.

Επαναλαμβάνω, είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι γνωρίζεις "τί σου γίνεται". Στην εφηβεία είμαστε μπερδεμένοι για πολλά πράγματα. Οι δικοί σου θα έβλεπαν θετικά μια επίσκεψη σε ειδικό;

Έχεις κλειστεί και έχεις γίνει "επιθετική" όπως λες επειδή κατακλύζουν το μυαλό σου αρνητικές για τον εαυτό σου σκέψεις; Όπως επίσης αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να συγκεντρωθείς ή ότι έχει μειωθεί η "αντίληψή" σου όσον αφορά τα μαθήματα;

Quote:

---

Originally Posted by frozen_heart

πιστευω οτι παιρναω καταθλιψη.
εδω και 2 μηνες ανα διαστηματα με πιανει και βουρκωνω ή κλαιω χωρις να υπαρχει καποιος σημαντικος λογος.Το παθαινω καθημερινα,ειναι κατι σαν νοσταλγια για το παρελθον,ακουγετε γελιο το ξερω αλλα με πιανει συνεχεια.Επεισης μου κοβεται και η ορεξη για φαγητο,ειμαι αρκετα επιθετικη,εχω κλειστει στον εαυτο μου και δεν μιλαω πολυ με τους φιλους και τις φιλες μου,στο σχολειο οι βαθμοι μου εχουν πεσει κατακορυφα.
το εχω πει στους γονεις μου και μου συμπαραστεκονται πολυ,ωστοσο νιωθω ακομα αδεια.Χρειαζετε να παρω αντικαταθλιπτικα?χρειαζετ� �ι να επισκευτω ψυχολογο?Ποια ειναι η γνωμη σας για αυτο?Θα περασει ετσι δεν ειναι?

---

Μπορεί ο τίτλος να είναι καλύτερος ως "εφηβική κατάθλιψη" αλλά αυτό δεν μπορεί να το διαγνώσει παρά μόνο ένας ειδικός. Είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι αναγνωρίζεις τα όποια συμπτώματα. Μην ανησυχείς για το αν θα περάσει (και βέβαια αντιμετωπίζεται). Για το τι έχεις, αν χρειάζεσαι ή όχι φαρμακευτική θεραπεία ή οτιδήποτε άλλο το καλύτερο που έχει να κάνεις είναι να συμβουλευτείς έναν ειδικό. Όσο πιο γρήγορα πάρεις την απόφαση τόσο πιο σύντομα θα ξεμπερδέψεις.

Επαναλαμβάνω, είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι γνωρίζεις "τί σου γίνεται". Στην εφηβεία είμαστε μπερδεμένοι για πολλά πράγματα. Οι δικοί σου θα έβλεπαν θετικά μια επίσκεψη σε ειδικό;

Έχεις κλειστεί και έχεις γίνει "επιθετική" όπως λες επειδή κατακλύζουν το μυαλό σου αρνητικές για τον εαυτό σου σκέψεις; Όπως επίσης αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να συγκεντρωθείς ή ότι έχει μειωθεί η "αντίληψή" σου όσον αφορά τα μαθήματα;

Κάτι κολλάει, παραθέτω ξανά:

Μπορεί ο τίτλος να είναι καλύτερος ως "εφηβική κατάθλιψη" αλλά αυτό δεν μπορεί να το διαγνώσει παρά μόνο ένας ειδικός. Είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι αναγνωρίζεις τα όποια συμπτώματα. Μην ανησυχείς για το αν θα περάσει (αντιμετωπίζεται). Για το τι έχεις, αν χρειάζεσαι ή όχι φαρμακευτική θεραπεία ή οτιδήποτε άλλο το καλύτερο που έχει να κάνεις είναι να συμβουλευτείς έναν ειδικό. Όσο πιο γρήγορα πάρεις την απόφαση τόσο πιο σύντομα θα ξεμπερδέψεις.

Επαναλαμβάνω, είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι γνωρίζεις "τί σου γίνεται". Στην εφηβεία είμαστε μπερδεμένοι για πολλά πράγματα. Οι δικοί σου θα έβλεπαν θετικά μια επίσκεψη σε ειδικό;

Έχεις κλειστεί και έχεις γίνει "επιθετική" όπως λες επειδή κατακλύζουν το μυαλό σου αρνητικές για τον εαυτό σου σκέψεις; Όπως επίσης αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να συγκεντρωθείς ή ότι έχει μειωθεί η "αντίληψή" σου όσον αφορά τα μαθήματα;

ασε τα χαπια κ πηγαινε σε ενα γυμναστηριο τα χαπια δεν ειναι λυση για σενα ακομα δεν εχει φτιαχτει ο οργανισμοσ σου ακομα για να ξερεισ τι εχεισ αυριο μεθαυριο μπορει να μην εχεισ τιποτα γτ να διακινδυνεψεισ να παρεισ χαπια
το γυμναστηριο θα σε βοηθησει να γινουν πιο γρηγορα οι αλλαγεσ κ να φανει τι εχεισ κ επισησ θα την παλευεισ καλυτερα θα δυναμωσεισ ασε που μπορει να βρειθσ κ κανενα γκομενο κ να σ φυγουν ολα

σας ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον και τις απαντησεις σας!
1)οι γονεις μου δεν θελουν να επισκευτω ψυχολογο,θελουν να τους λεω τα προβληματα μου και θα με βοηθισουν καλυτερα.οσο να ναι ομως εχω ακομα το κενο αυτο
2)παω ειδη γυμναστηριο απο το Ιανουαριο και δεν εχω παρατρισει καμια διαφορα!Ο ποδαροδρομος με κανει να ξεχνιεμαι αλλα ειναι προσορινο.

Αφού εχεις πολύ καλή επικοινωνία με τους γονείς σου (πολύ θετικο αυτο για την ηλικια σου, μπράβο) πήγαινε μαζι τους σε κάποιο ειδικό. Ο ειδικός (να πας σε ψυχολόγο) όχι μόνο θα σου πει τι ακριβως έχεις αλλά θα σε βαλει και στο σωστο δρομο (εννοείται να πας σε καλο ειδικο) γιατι τετοια προβλήματα αντιμετωπίζονται μεθοδικά. Αν δεν πας πέρα από τη σκέψη αναγνωριζω το πρόβλημα και θελω να το λύσω, απ' αυτο το σημειο και πέρα όλο θα πελαγοδρομείς κάνοντας πράγματα που εσύ πιστευεις πως σε βελτιωνουν, οι γονεις σου δεν έχουν εξειδικευμενες γνωσεις περα από συμβουλές, ενώ στην πραγματικότητα αυτα που κανεις θα ναι στα τυφλα και η αλλαγη όπως εκ των υστερων θα διαπιστωσεις φτωχή. Σ αυτο το σημειο μπαινει η βοηθεια του ειδικού και ξεκινα η μεθοδική προσπάθεια με αποτελέσματα.
Και μην κλείνεσαι στον εαυτο σου γιατι αυτο χειροτερευει το πρόβλημα, βγαίνε με τις φιλες και τους φίλους σου ακόμα κι αν νοιωθεις χάλια, κι οταν σου ερχονται οι σκέψεις βρίσκε εκεινη τη στιγμη πράγματα να κάνεις ή τοπους να πηγαινεις ή ανθρωπους για να μιλάς για να ξεφευγεις, επειδη διαφορετικα ειναι σα να αφηνεις το ποταμι να σε παιρνει. Επειδη όσο κλείνεσαι στις σκέψεις και τις αναμοχλευεις τοσο πιο πολυ οξυνεις το πρόβλημα.

Quote:

---

Originally Posted by frozen_heart

σας ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον και τις απαντησεις σας!
1)οι γονεις μου δεν θελουν να επισκευτω ψυχολογο,θελουν να τους λεω τα προβληματα μου και θα με βοηθισουν καλυτερα.οσο να ναι ομως εχω ακομα το κενο αυτο
2)παω ειδη γυμναστηριο απο το Ιανουαριο και δεν εχω παρατρισει καμια διαφορα!Ο ποδαροδρομος με κανει να ξεχνιεμαι αλλα ειναι προσορινο.

---

ο ποδαροδρομοσ ειναι το κλειδι λοιπον ανεβα στο διαδρομο τωρα κ κατεβα μεθαυριο που θα εισαι κ κορμαρα κ χωρισ σκεψεισ ασ μ πει καποιοσ αν αυτο που εγραψα φαινεται οτι ειναι παρμενο απο γυναικειο περιοδικο γτ εμενα ετσι μ φαινεται!!!!

Αρχικά προσπάθησε να μιλάς με τους φίλους σου να μην αποφεύγεις την παρέα τους θα δεις ότι θα νιώθεις καλύτερα κανε πράγματα για να απασχολείς το μυαλό σου. Ξέρω είναι κάπως δύσκολο να πάρεις την απόφαση να το κανείς αλλά πρέπει σιγά σιγά. Είναι καλό που έχεις τους γονείς σου δίπλα σου και σε στηρίζουν προσπάθησε να βλέπεις τα πράγματα θετικά. Αν δεις ότι πάλι τίποτα δεν αλλάζει απευθύνσου σε κάποιο ειδικό δεν είναι απαραίτητα πάντα τα χάπια θα συζητάς μαζί του αρχικά αλλά και να σου δώσει δεν έγινε και τίποτα.

ειμαι κ εγω 17 χρονων και ειχα παρομοια συμπτωματα με τα δικα σου ενω ειχα και ενοχλησεισ στο σωμα μου...ετσι πηγα σε ψυχιατρο και διαγνωστηκα με καταθλιψη..τωρα ακολοθω φαρμακευτικη αγωγη (A-DEPRESS)..θα σε συμβουλευα να κανεις το ιδιο..