Βυθιζομαι....

Καθε μερα κ πιο πολυ... Χθες η φιλη μου μου εδωσε ενα χερι να τραβηχτο λιγο προς τα πανω.. σημερα καποια νεα με σμπρωχνουν παλι προς τα κατω... Τελικα οταν εισαι τοσο χαλια δεν σ ενδιαφερει πως θα νιωσουν γονεις,αδελφια,φιλοι... το μονο που σε νοιαζει ειναι να σταματησεις να νιωθεις οπως νιωθεις... Ειχα μια φιλη η οποια πριν χρονια εκανε αποπειρα αυτοκτονιας.. το συναισθημα ηταν το χειροτερο που εχω νιωσει... κ ελεγα οτι ποτε δεν θα εκανα κατι τετοιο στους δικους μου ανθρωπους οσο χαλια κ να ενιωθα.. τελικα οταν η απελπισια σε πνιγει... οταν αρχιζεις κ χανεις την αξιοπρεπεια σου τοτε δεν σε νοιαζει τιποτε κ κανενας... Τις τελευταιες μερες με βλεπω συνεχεια κρεμασμενη στη δουλεια.... καποια στιγμη εσφιξα το σχοινι γυρω απο το λαιμο μου.. χθες ηθελα να το παρω στο σπιτι για να μην ειναι εδω.. αλλα... αλλα ολος ο χωρος ειναι γεματος καλωδια... αν αποφασιζα να το κανω δεν θα υπηρχε κατι να με σταματησει... λεω στον εαυτο μου ξανα κ ξανα οτι δεν ειναι λυση.. οτι δεν γινεται να δωσεις τοσο πονο στους αλλους... οτι ..οτι... αλλα η λογικη αρχιζει κ με εγκαταλειπει.... πρεπει να σταματησω να κλαιω..σε λιγο θα ερθει κοσμος ... κ αντε να εξηγεις γιατι κλαις...

Περίμενε! Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει,
όμως υποψιάζομαι,
και να είσαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι
κάποια στιγμή έχουμε σκεφτεί ότι δεν υπάρχει διέξοδος,
αλλά διαψευστήκαμε.
Προσπάθησε να βρεις την ψυχραιμία σου
και να ηρεμήσεις
-με οποιονδήποτε τρόπο-
και να σκεφτείς λογικά
γιατί με τόσο αρνητικές εικόνες μέσα στο μυαλό σου
είναι αδύνατον να βρεις διέξοδο και λύσεις
ακόμα κι αν υπάρχουν.

Συμφωνώ όπως σου τα λέει η Joan.
Ειμαστε ευαίσθητοι πάνω από το μέσο όρο και οι συμπεριφορές άλλων εναντι μας είναι που μας οδήγησαν σε τετοια αδιέξοδα. Εμένα μου ερχεται αρκετες φορες να πάρω εκδίκηση και τόχω βαθια μεσα μου αυτο όσο ξεδιαλύνω στο νου μου γεγονότα και ζημια, που χωρις αυτα θα ημουν άλλος ανθρωπος όπως στην πορεια που ακολουθουσα πριν μεσολαβησουν αυτα. Μιλώ χωρις να ξερω τι ακριβως σε βασανίζει....
Διέξοδος υπάρχει εφόσον δεν μας έχουν φάει ακόμα τα χρόνια αν και όσα και να γραφουμε εδω δεν ειναι καθολου ευκολο ν αλλάξουμε τη ζωη μας.
Τωρα περπατάς στον πάτο και ξέρω τι σημαίνει αυτο, γι αυτο κανεις τετοιες σκέψεις. Παρα το ότι ο πάτος είναι πάτος όσο μπορεις σκέψου με τον τροπο που σου λεει η Joan.

Ευχαριστω για την στηριξη σας... φοβηθηκα κ φοβαμαι πολυ τις αρνητικες σκεψεις κ εικονες που εχω στο μυαλο μου γι αυτο κ εγραψα εδω μεσα... σε ποιον φιλο ή συγγενη να τα πεις ολα αυτα..? δεν μπορεις... η φιλη μου καταλαβε οτι ειμαι χαλια κ χθες ηρθε απο δω.. με πηρε κ πηγαμε για φαγητο κ προσπαθουσε να με κανει να ξεχαστω... κ η ιδια δεν ηταν σε καλυτερη κατασταση γιατι προσφατα μαθαμε για μια κοινη γνωστη που εδωσε τελος στη ζωη της κ ενιωθε κ ενοχες η ιδια γιατι πριν χρονια την ειχε παρει μερικες φορες τηλ γι αν απανε για καφε κ ολο το ανεβαλε... ηταν τοσο χαλια γι αυτο που την κοιταζα κ αναρρωτιωμουν ποσο κακο θα της εκανα αν εκανα κ εγω το ιδιο πραγμα... Δεν ξερω.. θελω να τελειωσει ολος αυτος ο εφιαλτης αλλα αντ αυτου γινεται ολο κ χειροτερος...

Η δύναμη του μυαλού είναι πολύ μεγάλη.
Δεν ξέρω πού τη βρίσκει ο καθένας...
άλλοι τη βρίσκουν μιλώντας με τον πνευματικό τους...
άλλοι που δεν είναι της θρησκείας απασχολώντας τον εαυτό τους
με μια δημιουργική ενασχόληση που να μην έχει καμιά σχέση
με αυτό που σου δημιουργεί το πρόβλημα...
ακόμα και βοήθεια από ψυχολόγο δωρεάν μπορεί να βρεθεί
σε κάποιο δήμο ή κάτι ανάλογο...

http://mki-ellinikou.blogspot.com/

Εννοείται ότι δεν μπορείς να μιλήσεις σε συγγενείς
για σοβαρά προβλήματα...
συνήθως σ΄ακούνε συγκαταβατικά
κι από πίσω σε κουτσομπολεύουν...
Σε πολύ στενούς φίλους όμως μπορείς να μιλήσεις...
Το πες και μόνη σου...
Και η αυτοκριτική είναι καλή
για το ότι δεν έκανες κάτι κάποτε
ενώ μπορούσες...
Τις ίδιες ακριβώς συζητήσεις για θέματα που αναφέρεις
τις έχω κάνει κι εγώ...
Όσο για γρήγορες λύσεις στις δυσκολίες, δεν υπάρχουν...
Χρειάζεται χρόνος,
αλλά και δράση για να βγεις από την αδράνεια...

Joann ειχα προσπαθησει πριν καποιους μηνες να παω σε ψυχολογο... λογω οικονομικων δυσκολιων εψαξα σε δημους... ψαχνοντας με καθοδηγησαν σ εναν οχι ομορο δημο ..πηρα τηλ κ η αντιμετωπιση της υπαλληλου ηταν επιεικως απαραδεκτη.. συζητοντας το εδω μεσα με καποια κοπελα με επιβεβαιωσε.. Το κουφο ειναι οτι σε ομορο δημο που πηρα τηλ δεν με δεχθηκαν γιατι λεει ανηκω σε αλλη περιφερεια... πιασ τ'αυγο κ κουρευτο... δεν εχω σκοπο να ξαναμπω στην ιδια διαδικασια...

λες οτι δεν θελεις να προξενησεις τοσο πονο στους αλλους.... και ερχομαι εγω και σε ρωταω....γιατι σε σενα να προκαλεσεις τοσο πονο κανοντας κατι τοσο ακραιο? κακα τα ψεματα...πιστευω στον Θεο πολυ αλλα μεταξυ μας κανεις μας δεν ξερει τι γινεται μετα τον θανατο, τι υπαρχει, τι δεν υπαρχει... θελεις να βυθιστεις στο απολυτο σκοταδι? δεν ειναι κριμα? τι υπαρχει αυτη την στιγμη στην ζωη σου να σε κανει καλα? τι ονειρα εχεις? μην πεταξεις μια ζωη που απλοχερα σου δοθηκε στα σκουπιδια.. και δεν μιλαω εξω απο τον χορο... ειχα και εγω αυτοκτονικες τασεις αλλα αναρωτηθηκα...γιατι σε μενα? και ξερεις τι απαντησα.. ναι εχω κανει λαθη μικρα ή μεγαλα τα οποια καθορισαν πραγματα στη ζωη μου αλλα αποδεχομαι πλεον πως ειμαι ανθρωπος...μια ζωη εψαχνα την τελειοτητα στα παντα...και οταν υπηρξε εποχη που ολα ηταν τελεια (κατ'εμε), ημουν πιο δυστυχισμενη απο ποτε!..ειμαστε αγνωμονες τελικα εμεις οι ανθρωποι αλλα μεχρι και αυτο ειναι χαρακτηριστικο της φυσης μας....σκεψου πως υπαρχει λογος να ζεις οχι για τους αλλους αλλα για σενα....αν θες μπορεις να μου πεις πως ξεκινησε ολο αυτο το αρνητικο κλιμα μεσα σου?

edim... σκεψεις κ αρνητικες εικονες ειναι.. κ αυτο γιατι εχω πιεστει απο παντου τα τελευταια χρονια... το οτι εχει πυροδοτηθει τοσο εντονα τον τελευταιο καιρο ειναι λογω πολυ σοβαρων οικονομικων προβληματων κ απογοητευσης απο τον πατερα μου...κ φυσικα απο την μοναξια μου.... ολα σε ενα που λενε.... μα την αληθεια.. δεν ειμαι πλεονεκτρια.. ενα μονο πραγμα να πηγαινε καλα στη ζωη μου κ θα μπορουσα να τ αντιμετωπισω ολα....

γλυκια μου η ανεχεια φερνει δυστυχως τετοια προβληματα και πιστεψε με πολλες οικογενειες θα χουν προβληματα λογω της οικονομικης καταστασης που υφισταται...δυστυχως! κατι θα υπαρχει που να σου ομορφαινει την ζωη και αν δεν υπαρχει τωρα, απλα βρες και αναζητησε το...εναν καφε με μια φιλη, ενα αθλημα, κατι το οποιο δεν θα σε επιβαρυνει και οικονομικα...στανταρ θα υπαρχει κατι που να σου φερνει χαρα!ετσι δεν ειναι? το λεω γιατι και εγω εχω περασει τετοιες φασεις αλλα μεσα στην μαυριλα, παντα κατι αχνοφαινοταν!

.......... :) Μελαγχολικο το χαμογελο.... αυτα τα εχω πει κ εγω σε αλλους.. κ μαλιστα σε φιλες που ειναι σε καταθλιπτικη κατασταση.. κ ποτε δεν αφηνα τον εαυτο μου να βυθιζετε.. τον αρπαζα απο τα μαλλια.. τα νυχια... τα μουτρα.. δλδ προσπαθουσα να κανω κατι για ολα αυτα για να ανεβει η διαθεση μου.. εφευγα για περπατημα.. χιλιομετρα περπατημα... αλλα δυστυχως πια τιποτε δεν μπορει να μου φτιαξει την διαθεση... τωρα,,σημερα.. αυριο..για μεθαυριο δεν ξερω... αλλα το μελλον μου φανταζει μαυρο κ αραχνο... 47 χρονων κ σε λιγο ανεργη ετσι κ αποφασισω να κλεισω την δουλεια μου... δουλεια 17 ολοκληρων χρονων.. ποιος θα μου δωσει δουλεια? για ποσο θα ζω με την συνταξη του πατερα..? πως θα ξεπληρωσω χρεη σε ΤΕΒΕ , ενοικια, ΔΕΗ, Τραπεζα? Απελπισια.. κ ξερω.. δεν ειμααι η μοναδικη στην Ελλαδα μ αυτα τα προβληματα.... αλλα αυτο δεν μπορει ουτε να με παρηγορησει αλλα ουτε κ να μου βρει λυση...

..πιεσμενη κανε κουραγιο μη το βαζεις κατω....προσπαθησε να κρατηθεις εστω κι απο το ελαχιστο.....το ξερω πως ειναι δυσκολο αλλα δεν ειναι τωρα καιρος για να γονατισεις.
Δεν υπαρχει καποιος τροπος να κανεις πιο κερδοφορα την δουλεια σου;απο την περιγραφη φανταζομαι πως εχεις καποιο μαγαζι....να αλλαξεις οσο το δυνατον πλευση σε πραγματα που ο κοσμος εχει πιο πολυ αναγκη.......μην αφηνεις το αγχος για τα χρεη να σε πνιγει....επι του παροντος γραψτους ολους και κανε μονο οσα μπορεις,κανεις απο αυτους που τους χρωστας δεν ενδιαφερεται για σενα και την ζωη σου.......αστο μελλον να φροντισει τον εαυτο του...σκεψου μονο το σημερα...γιατι δεν γινεται να την παλεψεις αλλιως....το ξερω ειναι δυσκολο...πολλα τα λεμε για να τα ακουμε κι εμεις αλλα προσπαθησε να μη φοβασαι και να σκεφτεσαι πως παντα καπου υπαρχει ελπιδα........

πιεσμένη είμαστε στο πλευρό σου ,στάσου ψυχή μου όρθια όσο μπορείς η ζωή είναι δώρο σου χαρίστηκε κ θα την ζήσεις δεν ξέρεις ποτέ τι σου ξημερώνει,εγώ παντα είμαι της άποψης να αφήσουμε το χθες γιατί έφυγε το μέλλον γιατί δεν ξέρουμε αν θα έρθει κ να κοιτάξουμε το σήμερα ,όποτε θέλεις στείλε μου κ πμ να μου λες κ να σου λέω ,φιλια κ γροθιά ρε

Quote:

---

Originally Posted by nflu

..πιεσμενη κανε κουραγιο μη το βαζεις κατω....προσπαθησε να κρατηθεις εστω κι απο το ελαχιστο.....το ξερω πως ειναι δυσκολο αλλα δεν ειναι τωρα καιρος για να γονατισεις.
Δεν υπαρχει καποιος τροπος να κανεις πιο κερδοφορα την δουλεια σου;απο την περιγραφη φανταζομαι πως εχεις καποιο μαγαζι....να αλλαξεις οσο το δυνατον πλευση σε πραγματα που ο κοσμος εχει πιο πολυ αναγκη.......μην αφηνεις το αγχος για τα χρεη να σε πνιγει....επι του παροντος γραψτους ολους και κανε μονο οσα μπορεις,κανεις απο αυτους που τους χρωστας δεν ενδιαφερεται για σενα και την ζωη σου.......αστο μελλον να φροντισει τον εαυτο του...σκεψου μονο το σημερα...γιατι δεν γινεται να την παλεψεις αλλιως....το ξερω ειναι δυσκολο...πολλα τα λεμε για να τα ακουμε κι εμεις αλλα προσπαθησε να μη φοβασαι και να σκεφτεσαι πως παντα καπου υπαρχει ελπιδα........

---

Δυστυχως δεν μπορω ν αλλαξω την φυση της δουλειας μου... ειναι παροχη υπηρεσιων... κ εξαρτομαι απο το δημοσιο... το τοσο αξιοπιστο κ καλοπληρωτεο δημοσιο.... καποια στιγμη καποιοι θ ατα παρουν κρανιο κ θα τους τα κανουν λιμπα.....

Quote:

---

Originally Posted by ΗΛΙΑΝΝΑ

πιεσμένη είμαστε στο πλευρό σου ,στάσου ψυχή μου όρθια όσο μπορείς η ζωή είναι δώρο σου χαρίστηκε κ θα την ζήσεις δεν ξέρεις ποτέ τι σου ξημερώνει,εγώ παντα είμαι της άποψης να αφήσουμε το χθες γιατί έφυγε το μέλλον γιατί δεν ξέρουμε αν θα έρθει κ να κοιτάξουμε το σήμερα ,όποτε θέλεις στείλε μου κ πμ να μου λες κ να σου λέω ,φιλια κ γροθιά ρε

---

:) :) :) :) να σαι καλα....

πιεσμένη, σ' αυτό που λες για την απαράδεκτη αντιμετώπιση της υπαλλήλου του δήμου
δεν έχεις καθόλου άδικο...
Όμως χρειάζεται επιμονή και κυνήγι και δε χάνεις τίποτα να κοιτάξεις κι αλλού...
Αν θες στείλε σε πμ το δήμο σου και θα τους πάρω εγώ να ψάξω
αν μπορούν να σε πάρουν.
Πιστεύω ότι επειδή η κατάσταση έχει ξεφύγει για πολλούς Έλληνες
θα παραβλέψουν τα μαλακοτυπικά τους για το αν είσαι δημότης ή όχι.
Γιατί για να τακτοποιήσεις τα επαγγελματικά
χρειάζεται τρέξιμο με δικηγόρους απ' ό,τι έχω ακούσει
κι αυτό απαιτεί δραστηριοποίηση και σκέψη,
γι αυτό πρέπει να ανακτήσεις την ψυχραιμία σου.
Και πάντα να 'χεις στο νου ανοιχτό το ενδεχόμενο ν' αλλάξεις δουλειά.