ειμαι 28.ειχα γνωρισει καποιον πριν 5 χρονια κ τον ερωτευτηκα το ιδιο κ αυτος,γι'αυτον ηταν ερωτας με την πρωτη ματια...εγω τον ερωτευτηκα οταν μιλησα μαζι του..ολο το θεμα ηταν σαν κατι μαγικο,αλλα κρατησε λιγο.το σταματησε αυτος γιατι ειχε ανασφαλειες σε σχεση με τις γυναικες λογω μιας μακροχρονιας σχεσης που ειχε κ τελειωσε αδοξα κ εκανε λιγα χρονια να συνελθει απο αυτο το χωρισμο.
αφου τελειωσε η δικη μας κατασταση που ηταν μονο λιγες συναντησεις εγω εξακολουθησα να τον σκεφτομαι συνεχεια για 2 χρονια μετα αλλα φυσικα δεν εκανα καμια προσπαθεια,βεβαια μεσα σε αυτα τα χρονια εκανε την εμφανιση του καθε μηνα σχεδον κ μου ζητουσε να παμε για καφε,καποιες φορες πηγαινα ομως χαρακτηριζε τη σχεση μας φιλικη.αφου περασαν τα 2 χρονια ειχα χασει τις ελπιδες μου πλεον..κ τοτε γνωρισα εναν ανδρα που με διεκδικησε οσο κανεις,μου αρεσαι ολο αυτο ειδα σε αυτον στοιχεια που ζητουσα,εκανα σχεση μαζι του κ εζησα δυνατα πραγματα,περνουσαμε ωραια μαζι,ενιωθα πως ηταν αυτο που ηθελα παρολα τα προβληματα.το μονο προβλημα ηταν οτι ηταν χωρισμενος με παιδι.στην πορεια αυτης της σχεσης αγχωθηκα για τη σχεση αυτη,δεν ηξερα αν ειναι σωστο η λαθος,αν πρεπει η δε πρεπει κ σ'αυτη τη φαση εμφανιστηκε ο παλιος μου ερωτας ετοιμος πλεον κ αποφασισμενος να ειναι μαζι μου..δεν ειχα το θαρρος να του πω οτι ειμαι με αλλον κ μιλουσαμε στο τηλ συχνα,με καλουσε να βγουμε κ δεν εβγαινα,δεν μπορουσα να κανω πραγματα μαζι του γιατι ειχα ενα αλλον ανθρωπο.στο παιδι που ειχα σχεση απο καποιο σημειο κ μετα του ειπα οτι μιλαγα με τον πρωην κ οτι μπερδευτηκα κ δε ξερω τι θελω πλεον,του ζητησα να μεινω μονη να δω τι θελω..τοτε αυτος επαθε κριση τσακωθηκαμε ασχημα.καποια στιγμη μετα απο μερες πηγα να του παω γλυκα για τα γεννεθλια μου κ ανακαλυψα οτι ειχε κανει κατι με αλλη γυναικα..εγινε χαμος αυτος δεν παραδαιχοταν τιποτα για μερες μεχρι που δεν ειχε αλλη επιλογη κ τα ειπε ολα αλλα επεμενε οτι ηταν το μεγαλυτερο λαθος που ειχε κανει κ οτι δε μπορουσε χωρις εμενα,δεν πιστευα τιποτα,δεν ειχα πια εμπιστοσυνη αλλα τον εβρισκα συχνα κ ηθελα να μιλαμε συνεχεια για την προδωσια του..αυτος δεν ηθελε κ καταληγαμε συνεχεια σε μεγαλους καυγαδες κ συμπεριφορα καποιες φορες απαισια απο τη μερια του..καθως κ συνεχιζε να μου λεει ψεματα για ασημαντα πραγματα κ αυτο με εξοργιζε..ελεγα στον εαυτο μου οτι δε θελω να τον ξαναδω ποτε αλλα δε μπορουσα να φυγω..ειμαι ακομα εδω του λεω τα παντα σε σχεση με τον πρωην που ενδιαφερεται πραγματικα κ σοβαρα οπως φενεται.σ'αυτη τη σχεση τα βλεπω ολα μαυρα με τοσα που εγιναν ενω αυτος λεει οτι μπορουμε να τα διορθωσουμε ολα κ να προχωρησουμε αφου διωξω τον πρωην απο τη μεση..εγω ομως δεν μπορω να το κανω αυτο.ο πρωην μου ζητησε να παρω μια αποφαση''η μαζι,η καμια σχεση,για να προχωρησει ο καθενας τη ζωη του γιατι αυτη η κατασταση κραταει πανω απο χρονο κ εγω ουτε τον διωχνω ουτε του λεω να ειμαστε μαζι κ ουτε εχει ιδεα γιατι ειμαι ετσι τοσο καιρο που προσπαθει,απλα του λεω οτι δεν ειμαι καλα κ δεν ειμαι ετοιμη για να κανω σχεση κ οτι φοβαμαι μη με απογοητευσει παλι.με πιεζει πολυ ομως να του δωσω μια απαντηση.
την ιδια πιεση εχω κ απο το παιδι που τα εχω,με πιεζει να πω στον πρωην να μη με ξαναενοχλησει αλλα εγω δε θελω.τι να κανω?ακουγομαι παραλογη το ξερω..αλλα αυτο ειναι το μπερδεμα μου κ οποιος μπορει ας με βοηθησει.ευχαριστω για την υπομονη σας.
