Μοναξια δεν αντέχωωωωωωωω

Καλησπέρα σε όλη την παρέα.
Είναι το 2 θέμα που ανοίγω το προηγούμενο το άνοιξα πριν από κανένα χρόνο,αλλά ακόμα τα ίδια δεν έχει αλλάξει τίποτα.
Δεν έχω κανέναν πια εδώ και χρόνια και είμαι 17 μίση χρονώνέχω φτάσει σε
αδιέξοδο δεν ξέρω τι να κάνω.
Δεν έχω κανέναν να μιλήσω το κινητό μου τελευταία φορά που χτύπησε πρέπει να ήτανε στα 14 μου.
Καθημερινά πέφτω και πιο πολλή ψυχολογικά, δεν αντέχω την μοναξιά καθολουυυυυυυυ
Τόσα χρόνια κρυβόμουνα αρκετά καλά πίσω από μια μάσκα τώρα αρχίζει η μάσκα και σπάει,
και εάν σπάσει τότε.....
Μου έρχονται πολλή έντονα σκέψεις αυτοκτονίας καθημερινά και ειδικά τα βράδια όταν είμαι
μόνος μου,σηκώνομαι παίρνω μαχαίρια,ξυράφια, και προσπαθώ να δώσω ένα τέλος.
Μέχρι τώρα δεν έχω κάνει κάποια απόπειρα αλλά ποτέ δεν είναι αργά
Ποτέ μου δεν κατάλαβα τον λόγο που δεν έχω ΚΑΝΕΝΑΝ φίλο, δεν είμαι κακός πάντα σέβομαι
τους άλλους, ποτέ μου δεν έχω βρίσει ούτε έχω πειράξει κανέναν.
Με τους γονείς μου έχω τέλεια σχέση δηλαδή δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί τους,άλλα
πληγώνομαι όταν τους βλέπω να με ρωτάνε γιατί δεν έχω φίλους; Δεν βγαίνεις έξω; κ.τ.λ.

Αρχίζω μετά από τόσα χρόνια μοναξιάς να φοβάμαι τον κόσμο,πλέον και να μου μιλήσουνε
δεν μπορώ να τους μιλήσω εγώ.
Με πιάνουν καθημερινά τα κλάματα, ποτέ δεν το έχουνε προσέξει οι γονείς μου γιατί κάθομαι το βράδυ και εκφράζομαι που κοιμούνται όλη.
Έχω καιρό να γελάσω,κάθομαι και γελάω στα ψέματα για να μην φανεί ότι έχω κάτι.

Η Τελευταία μου βόλτα εάν εξαιρέσουμε πριν από κανέναν μήνα που πήγα με κάτι άτομα στην

παραλία για μπάνιο,ήτανε στα 13 μου ούτε εγώ θυμάμαι που και ποτέ συγκεκριμένα.

Την μέρα αυτήν στην θάλασσα έκανα τους γονείς μου ευτυχισμένους,χαρήκανε παραααααααπολή που βγήκα έξω.
Εγώ να πω την αλήθεια, δεν χάρηκα πολύ γιατί πλέον εγώ γίνει αντικοινωνικός από τις 11 το πρωί έως της 5 το απόγευμα δεν είπα πάνω από 20 λέξεις.

Δεν αντέχωωωωωωωωωωωωω

Αλέκο καλησπέρα,ρίξε μια ματιά εδώ γιατί πάνω κάτω την ίδια απάντηση θα έδινα και σε σένα.Στο μεσοδιάστημα,προσπάθησε να ηρεμήσεις.

Ευχαριστώ για την απάντηση σου το διάβασα και προηγουμένως :(
Έχω περάσει παραααααααααααπολή δύσκολα χρόνια και ειδικά στο γυμνάσιο :( Πράγματα που δεν τα έχω πει ποτέ μου σε κανέναν :(

Αλέκο σου έστειλα μήνυμα.

Το είδα απάντησα.

φιλε μου εισαι μικρος ακομα, τι να πουν αλλοι που εχουν τα διπλασια χρονια απο σενα, και σαπιζουν επισης στη μοναξια ? και ουτε αυτοκτονισαν ουτε τπτ, απλα συνηθισαν μονοι τους.

και το δικο μου το κινητο δε χτυπουσε ποτε, μεχρι που το πεταξα τελειως να μη πληρωνω. κι εγω δεν εχω απολυτως κανεναν να πω εστω μια κουβεντα, αλλα κανω οτι μπορω καθε μερα να γεμιζω τις ωρες μου δημιουργικα για να μη χαλαει η διαθεση μου.

κανε κι εσυ λοιπον οτι μπορεις να νιωθεις καλα, κι αφου θα εισαι καλα μεσα σου, θα ερθουν και τα αλλα. αρκει να μην εισαι αρνητικος, και να μπορεις να τους δεχτεις οπως ειναι.

αυτα και καλη τυχη απο μενα, εισαι μικρος για να στενοχωριεσαι και να προβληματιζεσαι, ασε τη ζωη να σε παρασυρει.

Μην χρησιμοποιείτε πάντα την ηλικία στο πρόβλημα του άλλου, όλο διαβάζω είσαι μικρός και είσαι μικρός :)

Τόσο νέος, με τόση μοναξιά...

Σε τι φάση είσαι τώρα? Θα πας σε καμιά σχολή? Θα ψάξεις για δουλειά? Εκεί θα κάνεις νέους κύκλους. Η σχολική ζωή δεν είναι τόσο καλή πάντα, όσο οι άλλοι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε.

Να είσαι ανοιχτός σε εμπειρίες, να ακούς αυτά που σου λένε οι άλλοι, γιατί οι πιο πολλοί άνθρωποι ψάχνουν να βρουν έναν άνθρωπο να τους ακούει και να τους συμπαραστέκεται.

Και άμα έχεις παράξενες σκέψεις, να γράφεις εδώ. Όλο και κάποιος θα σου απαντάει. Δεν ξέρεις πόσοι είμαστε μόνοι μας.

Και επίσης να σκέφτεσαι ότι υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορείς να κάνεις αν το θες, που είναι κρίμα να κάνεις από τόσο νέος σκέψεις τέλους. Το τέλος θα έρθει, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το θέμα είναι να εκμεταλλευτείς την κάθε σου στιγμή μέχρι να έρθει αυτό το τέλος.

Ξέρεις πόσοι άλλοι είναι στην ίδια φάση με σένα? Άπειροι. Ξέρεις πόσοι βρίσκονται εκεί έξω που σε χρειάζονται, χωρίς να τους έχεις γνωρίσει ακόμα? Επίσης άπειροι.

Κάνε κάτι δημιουργικό ή κάτι που σου αρέσει, ή πήγαινε σε κάποια εθελοντική οργάνωση να βοηθήσεις κάποιους που το έχουν ανάγκη. Βοηθάει πολύ.

Και αφού και οι γονείς σου σε αγαπάνε και θέλουν να σε βοηθήσουν, γιατί δεν τους λες να πας σε κάποιον ψυχολόγο? Μην ντρέπεσαι. Στην ουσία ο ψυχολόγος σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά.

Και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.

αλέκο άσε τις απόπειρες αυτοκτονίας και ξεκίνα τις αποπειρες κοινωνικοποίησης.
Στο σχολείο τι κάνεις? Δεν μιλάς με συμμαθητές? Δεν έδωσες πανελλήνιες?
Αν έχεις τόσο θέμα με τη δια ζώσης επαφή, γιατί δεν ξεκινάς να μιλάς με κόσμο από το νετ?

Δεν μιλάω δυστυχώς.
Πανελλήνιες του χρόνου δίνω 2 λυκείου πάω :D

Μιλάω με άτομα από το ίντερνετ δεν είναι το ίδιο όμως, άλλο είναι η κοντινή επαφή και άλλο σε ένα chat :D
Μόλις τώρα ένα κορίτσι από το σχολείο μου πρωτινέ να πάμε αύριο μετά της εξετάσεις σε πισίνα με κάτι άλλα άτομα, αλλά εγώ δεν δέχτηκα,δεν μπορώ να πάω φοβάμαιιιιι τον κόσμο πλέον :( :(
Είναι η 2 φορά που μου το προτείνει και της λέω όχι

Quote:

---

Originally Posted by alekos123

Δεν μιλάω δυστυχώς.
Πανελλήνιες του χρόνου δίνω 2 λυκείου πάω :D

Μιλάω με άτομα από το ίντερνετ δεν είναι το ίδιο όμως, άλλο είναι η κοντινή επαφή και άλλο σε ένα chat :D
Μόλις τώρα ένα κορίτσι από το σχολείο μου πρωτινέ να πάμε αύριο μετά της εξετάσεις σε πισίνα με κάτι άλλα άτομα, αλλά εγώ δεν δέχτηκα,δεν μπορώ να πάω φοβάμαιιιιι τον κόσμο πλέον :( :(
Είναι η 2 φορά που μου το προτείνει και της λέω όχι

---

εμ σόρι τότε αλέκο μου αλλά τα θέλει ο @#$$!
τι γκρινιάζεις τότε? Επιλογή σου είναι......

Πήγαινε ρε Αλέκο!!! Τι έχεις να χάσεις? Μην κλείνεις πόρτες!!! Η ζωή είναι ωραία και είναι μπροστά σου, αρκεί να της δώσεις μια ευκαιρία!!!

αλέκο, κάνε αυτό που έκανα κι εγώ. ήμουν στην ίδια φάση με σένα. μου πρότειναν κάτι και έλεγα όχι,όχι και όχι. Μια μέρα είπα ναι. έτσι, για να δω τι θα γίνει. Είπα στον εαυτό μου: θα πας για 5 λεπτά ΜΟΝΟ και θα γυρίσεις σπίτι. Πήγα. Δεν άντεξα παραπάνω από ένα τέταρτο. Η καρδιά μου σπαρταρούσε. Όμως, όταν γύρισα σπίτι, ένιωθα αλλιώς. Σαν να έτρεχε δροσερό νερό μέσα μου. Την επόμενη φορά, έκατσα παραπάνω. Και παραπάνω και παραπάνω και πλέον δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Μπορεί να μην είμαι κοινωνική ούτε και τώρα. Απλά δε μιλάω πολύ. Ακούω. Είναι και αυτό κάτι. Τουλάχιστον είμαι ανάμεσα σε κόσμο και δεν σκέφτομαι όλη μέρα ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Έξω κάτι γίνεται που σε περιμένει πάντα, και κάθε φορά που δεν πας, κάτι που κανονικά θα συνέβαινε, δεν έγινε ποτέ. Δεν είσαι λίγο περίεργος να δεις τι είναι αυτό?? :) :)

Αλέκο, σε παραπέμπω εκεί που σε παρέπεμψε ο Mercyless Fate, στο ίδιο σημειο υπάρχει απαντηση μου σε ατομο με παρομοιο θεμα και μπορει να σε βοηθησει.
Και λαθος σου μεγαλο που ειπες για δευτερη φορα όχι στο κορίτσι όσο χαλια κι αν ήσουν! Αφου εχεις καλή επικοινωνια με τους γονεις σου, συζητησε μαζι τους να δεις καποιο καλό ψυχολόγο, μαζι του θα βρεις τις αιτιες και τους τροπους για να αλλάξει και η σκέψη και η συμπεριφορά σου και πρέπει να το κανεις τωρα που ο νους σου είναι δεκτικός και αφομοιώνει την αλλαγή, γιατι αν δεν το κανεις η ηλικιακη δυνατοτητα σου για αφομοίωση θα ενεργήσει ως εμπέδωση αυτου του ασχημου τροπου σκέψης και συμπεριφοράς με κινδυνο να γινει κομματι της ζωης σου, και οσο περνανε τα χρονια γινόμαστε λιγότερο δεκτικοι στην αλλαγή. Κάντο γρηγορα, γιατι διαφορετικα θα πελαγοδρομείς. Και ειπαμε κοινωνικοποίηση οπουδήποτε, σε κάθε ευκαιρία, πάντα δινε μέσα, ακόμα κι όταν νοιωθεις πολύ χαλια. Ειναι εξακριβωμενο ότι αμα κοινωνικοποιούμαστε όσο χαλια κι αν νοιωθαμε πριν παντα η διαθεση αλλάζει. Το ίδιο θα γινοταν αν πηγαινες εκει που σου ειπε το κοριτσι. Και επισης μην παραμελας λόγω της καταστασης αυτης τα μαθηματα σου.

Είχα και εγώ το ίδιο πρόβλημα και άρχισα να συμμέτεχω σε ομαδικές δραστηριότητες, όπως χορός, YOGA, πιλάτες κλπ. όπου έχει και πολλά κορίτσια.
Βρες κάτι να κάνεις και θα δείς...Θα αλλάξει η ζωή σου.