Αγχος - καταθλιψη και φυσικα αρρυθμιεςςςςς
Καλημερα σε ολους , αν και γραφω πρωτη φορα διαβαζω το φορουμ απο περυσι .
Ειμαι η Βικυ , ειμαι 36 ετων και υποφερω απο καταθλιψη , ψυχοσωματικα διαφορα και παλαι ποτε κρισεις πανικου απο αγοραφοβια .
Ας τα παρω απο την αρχη τα πραγματα , ειμαι μαμα 2 τελειων παιδιων 5μιση και σχεδον 4 ετων και εγκυος στο 3ο οπου σε 2 μηνες γενναω . Εχω πληρη υποστιριξη απο τον αντρα μου σε ολα , γνωριζει για ολα τα ψυχολογικα μου προβληματα και παντα ητανε και ειναι διπλα μου .
Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου εχω εκτακτοσυστολιες αρρυθμιες ή ταχυπαλμιες , εχω κανει και εγω του κοσμου τις ε3ετασεις , απο καρδιογραφηματα μεχρι υπερηχους , εως χολντερ (τις ειχαμε πιασει κιολας τοτε ) , τεστ κοπωσεως κτλ κτλ κτλ . Ολα τελεια , ολα καθαρα . Ολα αυτα αρχισανε με κρισεις πανικου και εντονες ταχυπαλμιες πριν απο περιπου 10 χρονια , ταχυπαλμιες οπου με οδηγουσανε στα επειγοντα αρκετες φορες , επειτα απο εντονο στρες απο καποια σχεση που με ταλαιπωρουσε τοτε . Πολλοι καυγαδες με τη σχεση , πολλοι καυγαδες με τους γονεις μου οπου ποτε δεν ειχα παντα και τις καλυτερες σχεσεις ιδιαιτερα τοτε με αφορμη εκεινη τη σχεση . Τελικα καταφερα με ψυχολογικη υποστηριξη χωρις φαρμακα να βγω απο τα εντονα ψυχολογικα και να συνεχισω τη ζωη μου μακρια απο τη σχεση , γρηγορα ομως αρχισανε οι κρισεις πανικου απο αγοραφοβια , δεν εβγαινα μονη ε3ω ουτε μεχρι το περιπτερο για τσιγαρα , καποθ εκει γνωρισα τον αντρα μοθ οπου και με τη βοηθεια του και με αλλαγη ψυχολογου καταφερα και νικησα την αγοραφοβια . Αρρυθμιες ειχα παντα αλλα ελαχιστες , το προβλημα εγινε απλα τεραστιο με την 1η εγκυμοσυνη . Καπου εκει στον 6ο μηνα αρχησανε ατελειωτες αρρυθμιες , μπορει και 300 και παραπανω τη μερα για κανα 20ημερο πανω κατω με λιγες μερες παυσεων . Μια απαισιοτητα , δεν ηξερα καν απο που προερχονταν με αποτελεσμα να κατηγορησω την εγκυμοσυνη και τα πολλα κιλα που ειχα βαλει , καποια στιγμη ηρεμησανε πριν γεννησω και παλι εγιναν φυσιολογικα τα πραγματα ετσι ξαφνικα οπως ηρθανε , ετσι ξαφνικα περασανε . Γεννησα ολα καλα , γυρησαμε σπιτι , πολυ βοηθεια απο τον αντρα μου , δεν ακολουθησαμε καθολου κατεστημενα με 40ημερα , δεν κλειστικαμε μεσα με το παιδι , αν και δνε ειχαμε αλλη βοηθεια απο γγονεις τα πηγαιναμε καλα , βεβαια η κοντρα με τη μητερα μου δεν σταματουσε ποτε , παντα ολοι κατι λεγανε απο τους συγγενεις μου , παντα προσπαθουσανε να με κανουνε να νοιωσω ασχημα με παρατηρησεις κτλ . Ξανα περναω εναν κυκλο με αρρυθμιες αρκετες . Καποια στιγμη ηρεμω ομως , χανω το βαρρος μου , νοιωθω καλα οποτε και ελλατωθηκανε πολυ και αυτες . Οταν ο πιτσιρικας ητανε 10 μηνων μενω εγκυος στο 2ο παιδακι , το θελαμε . Ημουνα αρκετα λεπτη τωρα οπουτε πιστευα οτι δεν θα με πιασουνε αρρυθμιες . λαθος καπου στον 4ο μηνα αυτη τη φορα , ειχα μια επιδρομη μεγαλη απο εκτακτες , κρατησε περιπου 1 βδομαδα και μετα ξαφνικα παλι ηρεμησα . Τοτε ητανε που εβαλα το χολντερ και πιασαμε καμια 400αρια εκεινη τη μερα , η οποιες ομως δεν θορυβησανε τον καρδιολογο μου , γεννησα και παλι ολα καλα . Για αρκετο διαστημα τις ειχα 3εχασει , για αρκετο διαστημα ημουνα πολυ καλα . Βεβαια ειχα εναλαγες στα ψυχοσωματικα μου , με δυσπνοιες , διαφορες αλλες φοβιες , το μεγαλυτερο ητανε η δυσπνοια οπου επειδινωθηκε μετα το θανατο του πατερα μου . Λιγους μηνες μετα μενω εγκυος στο 3ο , και εκει που δεν ειχα αρρυθμιες εκει και παλι αρχησαν δειλα δειλα , χωρις ομως να ειναι πολλες καθολου . Φοβηθηκα ομως και μονο αυτο ειχα στο μυαλλο μου . Η εγκυμοσυνη δεν πηγε καλα και καταληξαμε σε αποβολη , απο εκει και επειτα με ξαναπιασε το προβλημα , οχι τοσο πολυ οσο στις εγκυμοσυνες αλλα υπηρχε καθημερινα με 4-10 αρρυθμιες . Και παλι ξαφνικα περασε τοσο ξαφνικα . Λιγο καιρο επειτα 3αναπροσπαθουμε για εγκυμοσυνη παλι ερχεται , ομως αυτη συνοδευτικε απο καταθλιψη , οχι τοσο πολυ απο αρρυθμιες , αλλα απο αγχος μεγαλο , μ,ια μαυριλα , ενα απαισιο πλακωμα . Σε ολα αυτα ειχα και τη μητερα μου να μην ειναι καλα , ειναι πολυ μεγαλη σε ηλικια και την ειχε πιασει μια μανια να μην κανω 3ο παιδι , χωρις να την αφορα και χωρις να την εχουμε εμπλε3ει ποτε με βοηθειες . Ομως ειπε πολλα τοσα πολλα που με επιρεασανε , δεν ημουνα καλα , δεν επαιζα με τα παιδια μου , δεν ασχολιομουνα με τιποτα ,. Καταληγω στο οτι θελω να κανω εκτρωση , δεν ειχα κανει ποτε μου ημουνα εναντιον , το συζητησα με τον αντρα μου ο οποιος ητανε υπερ στο να κανω οτι κανει καλο σε μενα . Ομως η εγκυμοσυνη κατελει3ε σε αποβολη , δωθηκε απαντηση . ΓΙα ενα διαστημα ειχα αρρυθμιες αλλα τις 3επερασα , ειχα μερικα επεισοδια αρκετα ισχυρα αλλα το παλευα . Μετακομισαμε , πηγαμε σε πολυ ομορφο σπιτι , τα παιδια μου πηγανε σχολεια , ηρεμησαμε , 3εκουραστικαμε ,καναμε 1-2 τα3ιδια στο ε3ωτερικο ολοι μαζι , περνοΥσαμε καλα . Αρρωστησε μεν βαρια η αγαπημενη μου θεια , οπου μονο εμενα ειχε να τη φροντισω και να τη στειλω σε κλινικες αλλα δεν με πειραζε , ευτθχως ειχε την οικονομικη δυνατοτητα να την παμε σε καλες κλινικες και να τη φροντιζουνε . Καποια στιγμη μου γεννηθηκε και παλι η επιθυμια για 3ο παιδι , ο αντρας μου ηταν αρνητικος για τα εβλεπε ολα αυτα , μαλλον με 3ερει καλυτερα , ομως εγω επεμενα ., Μενω σχεδον αμεσως , για ενα διαστημα ημουνα καλα , χασαμε τη θεια βεβαια , μαλωσα παρα πολυ με τη μητερα μου σταματησαμε να μιλαμε για 2 μηνες , δεν ηξερε για την εγκυμοσυνη μου παρα μονο χθες το εμαθε . Μεσα σε ολα επι 7 μηνες περιπου φοβαμαι καθημερινα για αρρυθμιες , εχω αρρυθμιες , αλλα φοβαμαι περισσοτερο απο ποτε και αυτο ειναι βασανιστικο . Εχω καθημεερινα πλεον αρρυθμιες , αλλα αυτο που εχω κυριως και ειναι μεγαλυτερο ειναι η ββαρια καταθλιψη που με εχει πιασει , ο αρνητισμος για την εγκυμοσυνη , για τα παντα της , ακομα και για την κοιλια , ακομα και για την κουραση που δεν παλευω να κανω σχεδον τιποτα , ειναι μερες που κλαιω συνεχεια , ειναι μερες που νοιωθω τυψεις για το μικρο μωρακι που λεω οτι δεν το θελω , και ειναι μερες που ειμαι μεσα στα νευρα και βριζω απαισια . Η ζωη μου εχει γινει δυσκολη και περιμενω λυτροτικα να κλεισω τον 8ο για να κανω καισαρικη αυτη τη φορα και να γεννησω μπας και καταφερω να συνελθω μετα απο εκει . Ο,μως φοβαμαι και την επιλοχειο πλεον ενω ποτε δεν ειχα . Σκεφτικα τα αντικαταθληπτικα , θελω να το συζητησω με τον ψυχολογο μου , αμα ειναι να μου ανακουφισουνε τουλαχιστον τα σωματικα συμπτωματα και ισως και λιγο το αγχος και το φοβο μου .
Συγνωμη για το τοσοο μεγαλο ποστ , ειχα αναγκη να τα πω ολα , ισως να τα πω σε ανθρωπους που βιωνουνε ιδιες καταστασεις , να σται καλα που με ακουσατε .
