Εκνευρίζομαι με το παραμικρό,τσακώνομαι συνέχως με την παραμικρή αφορμή με τον οποιονδήποτε,δεν έχω καθόλου υπομονή μου την δίνουν όλοι και όλα.Δεν αντέχω άλλο αυτό το κομπαρσιλίκι,με έχει τρελάνει.Έχω φτάσει στο αμήν με την κατάσταση μου,και μάλιστα πριν λίγο καιρό έκανα μεγάλη προσπάθεια να την αλλάξω επι ματαίω όμως,καθώς έπεφτα συνέχεια πάνω σε 'τοίχους' και αδιέξοδα.Μόνος,προδομένος απο 'φίλους',στερημένος απο κάθε μορφή αγάπης,έρωτα,φλερτ έχω φτάσει στο σημείο όπου νιώθω να πλησιάζω μέρα με την μέρα προς τα προπύλαια της σχιζοφρένειας.Πολλές φορές σκέφτομαι μέσα μου 'στο διάολο όλοι,συνεχίζουμε ως είμαστε και σε όποιον αρέσει' αλλά είναι πολλά τα χρόνια πλέον,και δεν-πάει-άλλο.Σκέφτομαι να επισκεφτώ κάποιον ψυχολόγο,αλλά το είχα κάνει στο παρελθόν και η κατάσταση δεν βελτιώθηκε,μάλιστα κόντεψα να του φέρω το γραφείο στο κεφάλι.
Πάραυτα ήμουν και άτυχος.Ξεκίνησα πριν έναν χρόνο περίπου μια τιτάνια προσπάθεια (για μένα ήτανε) να μπορέσω να βγώ απο τον βούρκο αρχής γενομένης με το να προσπαθήσω να σπάσω την μοναξιά μου και να προσεγγίσω κάποιες κοπέλες που με ελκύανε,χωρίς μεσάζοντες (σαν το λάδι και τις πατάτες ένα πράμα) χωρίς άκρες χωρίς πληροφορίες χωρίς τίποτα,απλώς με βάση έναν μικρό ή μεγάλο βαθμό γνωριμίας και οικοιότητας που είχα μαζί τους.Είχα την ατυχία όμως οι περίπου 7 κοπέλες που με ενδιέφεραν να είναι ΟΛΕΣ δεσμευμένες ή ενδεχομένως μερικές να βρήκαν αφορμή να με απορρίψουν.Όπως καταλαβαίνετε,για έναν άντρα που έβλεπε γυναίκα ελκυστική και φοβότανε να πει έστω καλημέρα,το να βγεί ξαφνικά στην γύρα και να γυρίσει σακατεμένος χρειάζεται μεγάλο σθένος και ψυχική δύναμη για να το ξεπεράσει.Ο τρόπος μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις που με απέρριψαν,ήτανε ο πλέον ταπεινωτικός.Μία συγκεκριμένη κοπέλα (ο Θεός να την κάνει) μου έδωσε φρούδες ελπίδες μόνο και μόνο για να με κρεμάσει ένα βράδυ έξω απο το σπίτι της λέγοντας μου ότι είχε πάει για έκτακτο μάθημα αγγλικών στις 12 το βράδυ!Δηλαδή με πέρναγε και για μαλάκα,κάτι το οποίο ήτανε ακόμα πιο οδυνηρό απο την απόρριψη.Και έμεινα σαν τον κονιόρδο παγωτό έξω απο μια κωλόπορτα και εκεί μου ήρθε να βάλω τα κλάμματα αλλά ευτυχώς ξέσπασα στην κωλόπορτα της πολυκατοικίας.
Σε άλλες περιπτώσεις,οι θύτες γυνές είχανε την πολυτέλεια να με silentkillaroune δηλαδή να με απορρίψουν με την γνωστή μέθοδο χουντίνι που εξαφανίζονται εν μία νυκτί.Άλλη μια κοπέλα μου έλεγε επι μήνες με την συμπεριφορά της και τις ματιές της 'άντε τι περιμένεις?' αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι χρειαζόμουν οφθαλμίατρο και ίσως εκεί που υπήρχε τοίχος εγώ να έβλεπα nutella.Παράλληλα με τις απορρίψεις αυτές,έβλεπα τον κολλητό μου να κάνει ζωάρα,και ναι μέσα μου ζήλευα,πέθαινα απο την ζήλια μου,δεν μπορούσα να το δεχτώ ότι ένας άνθρωπος που μεγαλώσαμε μαζί και μια ζωή ήτανε στην σκιά μου να του πηγαίνουνε όλα πρίμα και εγώ να είμαι με το καλαμπόκι ανα χείρας.Πάραυτα λόγω της πολύ γερής και δυνατής μας φιλίας,δεν του το είπα ποτέ,και γρήγορα έπνιξα αυτά τα συναισθήματα.Αλλά πολλές φορές που τον έπαιρνε τηλέφωνο η κοπελιά του,το μυαλό μου έβλεπε στο βλέμμα του μια ειρωνία,σαν να με κορόιδευε για αυτά που εγώ δεν μπορώ να αποκτήσω με αποτέλεσμα κάποιες φορές να του μιλάω απότομα χωρίς λόγο ή να ψάχνω αφορμές για να τον κάνω ασήκωτο.Αλλά ευτυχώς αυτή την φάση την ξεπέρασα και όλα καλώς.
Δεν ξέρω ειλικρινά πόσο ακόμα θα αντέξω αυτή την κατάσταση.Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι ίσως να ήτανε καλύτερο να τρελαθώ,να μην νιώθω ρε παιδί μου να 'φύγω' να πάω σε έναν άλλο κόσμο όπου θα είμαι ευτυχισμένος μέσα στο μυαλό μου.Δεν ζητάω βοήθεια,απλώς ήθελα να τα βγάλω απο μέσα μου και να τα δούν και άλλοι που ίσως να περνάνε κάτι παρόμοιο.Αυτά είχα να πω και τίποτε άλλο.Ψυχή βαθειά.
