Κρίσεις πανικού , εντονες φοβίες για τις αρρωστιες

Παλευω εδω και 10 χρόνια περίπου με αυτες τισ ασθενειες.

Ας τα παρουμε ομως ολα απο την αρχη..

Εκανα μια φορα χρηση χασις η οποια ειχε (χωρις να το ξερω) αναμιχθει με LSD.

Τον πρωτο καιρο ειχα εντονες παραισθησεις , και μαλιστα σε στιγμες πολυ επικινδυνες για την σωματικη μου ακεραιότητα , π.χ οταν οδηγουσα.

Μπηκα στο θεραπευτηριο Υγεια και εκανα γενικες εξετασεις 6 μηνες μετα , δηλαδη στα 24 μου.

Περασα απο πολλα σταδια θεραπειας , οπως συνεντευξεις με ψυχολογο , θεραπευτικη αγωγη με ψυχιατρο.

Τα τελευταια 6 χρονια περνω τα εξης φαρμακα.

4 Δοσεις απο μισο χαπι ΧΑΝΑΧ του 1 mg , 3 minitran 4x25.

Τον τελευταιο καιρο εχω αντικαταστησει το μεσημεριανο Minitran με το Effexor XR 75 Mg και εχω καταργησει το πρωινο Minitran.

Ψυχοπαθολογικα μου εχουν αυξηθει οι πονοι στο στομαχι (το αντιμετωπιζω με Laprasol Καθε πρωι (αντιμετωπιζει την παλινδρομηση των υγρων του στομαχου) καθως και πλεον η αναπνευστικη μου επαρκεια μικραινει συμπληρωσα και σπρευ για ανδοιγμα της αναπνοης.

Καπνιζω 20 χρονια και τον τελευταιο καιρο εχασα με διαιτα περιπου 30 κιλα με ελεγχο απο διαβητολογο.

Περνω αρκετα φαρμακα οπως βλεπετε αλλα δυστυχως εχω αρχισει να απελπιζομαι στο θεμα αυτο.

Ειμαι συνεχεια σε μια κατασταση πανικου , μιας και η δουλεια μου δεν μου επιτρεπει χαλαρωση.

Οταν οδηγω νιωθω εντονα την πιεση στο κεφαλι μου μαζι με ζαλαδα και τη ταση να θελω να φτασω οσο το δυνατον γρηγοροτερα στο σπιτ μου οπου νιωθω και ασφαλεια.

Σε αυτο το σημειο πρεπει να πω οτι η μητερα μου επασχε απο φοβιες αλλα τις καταπολεμουσε η τουλαχιστον δεν μας το εδειχνε.
Και οι 2 αδερφες μου εχουν παρουσιασει την κατασταση αυτη.

Ο Ψυχιατρος μου λεει οτι δεν κινδυνευω απο αυτην την κατασταση αλλα δυστυχως δεν με πειθει με αποτελεσμα η ζωη μου να εχει γινει μια κολαση.

Θέλω ομως να ζησω με ηρεμια και ασφαλεια , αλλα δεν μπορω να νιωσω ασφαλεις πουθενα.Εχω οικογενεια και βλεπω οτι τους στερω την ευτυχια που μπορει να δωσει ενας καλος πατερας με οικονομικη ανεση και αγαπη.

Αγαπω πολυ το παιδι μου και την γυναικα μου, σε σημειο που της ειπα να χωρισουμε για να βρει κατι καλο στην ζωη της.Δεν θελω σε καμμια περιπτωση να ποναει και αυτη μαζι μου.

Αγαπω την ζωη και θελω να ζησω..

Περιμενω να μοιραστω οσο γινεται αυτο τον εφιαλτη που ζω τοσα χρονια.

Ισως καποιοι νιωσουν οτι υπαρχουν και δυσκολοτερες καταστασεις και τους κανει καλο..

Περιμενω νεα σας

Τι εννοείς οτι δεν σε πείθει ο ψυχίατρος οτι δεν κινδυνευεις?Πιστευεις οτι θα παθεις κατι απο αυτη την κατασταση ενω την βιωνεις ηδη τοσα χρονια και δεν εχεις παθει κατι κακο?Το θεωρεις τυχαίο οτι μετα τις φοβίες της μητερας σου (τις οποιες δεν \"εδειχνε\", αλλα εσεις τις προσλαμβανατε με καποιο τρόπο) οι αδερφες σου, οπως αναφερεις, και εσυ έχουν συμπτωματολογία αγχους? Σε αυτο που περιγραφεις υπάρχουν δυο επίπεδα: 1).το αγχος το οποιο βιωνεις λόγω διαφορων προβληματων που μπορει να εχεις και 2).Η συμβολοποιηση του, η συμπυκνωση του σε ενα κωδικα σωματικο/ψυχολογικο. Παντως αρκει να σου πω οτι καθημερινα υπάρχουν απειρα περιστατικα κρισεων πανικου,ειναι ενα προβλημα αγχους το οποιο αντιμετωπιζουν χιλιαδες ανθρωποι καθημερινα και συνεχίζουν την ζωη τους προσπαθωντας να το διαχειριστουν.Καλο ειναι περα απο τον ψυχίατρο να αρχίσεις σε συστηματικη βαση να βλέπεις και ενα ψυχολόγο.Η παραιτηση παντως και η απελπισία σιγουρα δεν θα αλλαξουν την κατασταση.

Καλημέρα :)
Λυπάμαι που υποφέρεις έτσι.
Ας τα αρχίσουμε ένα ένα. Κατ\'αρχήν το χασίς με το LSD τι επιπτώσεις σου είπαν ότι μπορεί να είχε πάνω σου; Τι έδειξαν οι εξετάσεις; Ο ψυχίατρος για ποιον λόγο και με ποια διάρκεια σου έδωσε φαρμακευτική αγωγή; Ήταν για τις παραισθήσεις; (είχαν διάρκεια αυτές ή συνέβησαν τον πρώτο καιρό; )

Σε ρωτάω γιατί αναρρωτιέμαι για τη χρόνια χρήση του XANAX που κάνεις.

Σχετικά με την παλινδρόμηση στομαχικών υγρών, βασικά είναι ένα τελείως αντιμετωπίσιμο πρόβλημα που αντιμετωπίζεται με την υιοθέτηση κάποιων συνηθειών. Αργό φαγητό και όχι κατάκλιση για αρκετή ώρα μετά το φαγητό. Επίσης σχετίζεται κατά πολλούς με το άγχος, όπως και πολλές από τις παθήσεις του πεπτικού. Έλεγξε και το διαιτολόγιό σου γιατί υπάρχουν τροφές (πχ όξινες) που ευνοούν την παλινδρόμηση. Για την αναπνευστική σου ανεπάρκεια δε μπορώ να κάνω κάποιο σχόλιο γιατί δεν αναφέρεις αν προέρχεται από πχ άσθμα ή από κρίσεις πανικού.

Γενικά από όσα γράφεις μου δίνεις την εντύπωση ότι είσαι ένα άτομο που υποφέρει από έντονο άγχος το οποίο δεν αντιμετωπίστηκε σωστά και που εκφράζεται και στη διάθεση και στα (κυρίως ψυχοσωματικά σου) προβλήματα. Θεωρώ ότι τα ηρεμιστικά απλώς απαλύνουν κάποια συμπτώματα του άγχους και της ανασφάλειας και δεν εξουδετερώνουν την πηγή τους. Και αυτή η χρόνια χρήση τους δυστυχώς σε εμπλέκει σε έναν φαύλο κύκλο που σε κάνει φυσικά να υποφέρεις, καθώς βλέπω ότι ειλικρινά θέλεις ένα τέλος σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση.

Προσωπικά θεωρώ ότι είναι απόλυτα εφικτό το να απαλλαγείς, αρκεί να το αντιμετωπίσεις σωστά. Αφού και ο ίδιος υποψιάζεσαι διάφορες πηγές για το άγχος σου (πχ την οικογένειά σου) , τότε θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να λάβεις κάποια βοήθεια στο να διελευκάνεις το γιατί είσαι αγχώδης. Ο ψυχίατρός σου μπορεί να λέει ότι δεν κινδυνεύεις, αλλά πρέπει να κινδυνέψει η σωματική σου υγεία για να δεις ότι πρέπει να γίνει κάτι και να απαλλαγείς από αυτήν την κατάσταση; Προσωπικά διαφωνώ με αυτήν την προσέγγιση και θεωρώ ότι σε αδικεί. Και βλέπω ότι κι εσύ δεν πείθεσαι με την αποτελεσματικότητά της.

Θα σε συμβούλευα με κάθε καλή διάθεση να ακολουθήσεις μια συμβουλευτική θεραπεία με κάποιον ψυχολόγο (βρες αυτόν που σου ταιριάζει) και να εξερευνήσετε μαζί τους λόγους που σε κάνουν να νιώθεις ανασφαλής και αγχωμένος.

Με τις καλύτερες ευχές μου
Ποπς

Το οτι πέρνω αρκετό καιρό τα ΧΑΝΑΧ πιστευω οτι ειναι ενα μεγαλο λαθος του Ψυχιατρου μου , αφου οπως και ο ιδιοσ καταλαβαινω εχουν πολυ μικρη χρονικη εφαρμογη.

Το θεμα ειναι πως θα μπορεσω να απαλαγω απο αυτα τα χαπια μιας και τα περνω πολυ χρονο και εχω πλεον και ψυχολογικη εξαρτηση.

Οι πονοκεφαλοι και τα αυχενικα ειναι τοσο συχνα που πραγματικα μου εχουν κανει την ζωη κολαση.

Πραγματικα πολλες φορες νιωθω εντονη ζαλαδα και πιεση στο μπροστινο μερος του κεφαλου και συγκεκριμενα στο μετωπο και στον αυχενα.

Προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου να παω σε εναν καλο ψυχολογο αλλα με σταματαει η σκεψη οτι ειμαι πλεον 37 χρονων και οτι δεν μπορει να με πεισουν τα επιχειρηματα του.

Το ξερω οτι ειναι ακρως εγωιστικο αλλα δίνω μεγαλη μαχη για αυτο.

Πραγματικα θα εδινα ολη μου την περιουσια οσο και αν ειναι αυτη ωστε να ζησω μια αξιοπρεπεστατη ζωη.

Πραγματικα πολλες φορες νιωθω σαν φυλακισμενος και κανω πολυ δυνατη προσπαθεια να βγω εξω και να παω στην δουλεια μου.

Αλλωστε ακομα αυτα τα θεματα αποτελουν ταμπου στην σημερινη οικογενεια , αλλα βρε παιδια πραγματικα νιωθω οτι η λογικη μου δουλευει αψογα..


Παιδια πραγματικα εισαστε μια ωαση μεσα στην ζωη μου μιας και ολοι πλεον πιστευουν οτι ειμαι ενας ανθρωπος που πρεπει να τον λυπουνται.

Περιμενω τα σχολια σας.

GRKostis καλησπέρα....

Έχεις συνειδητοποιήσει ότι χρειάζεσαι να απαλλαγείς από τη λήψη χαπιών, αφού βλέπεις ότι δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος να τα συνεχίζεις. Ρώτησες τον ψυχίατρό σου για το ενδεχόμενο να σταματήσεις να τα παίρνεις; Αν ναι, τι σου απάντησε; Μην τη φοβάσαι την ψυχολογική εξάρτηση. Με λίγη καλή δουλειά θα την καταφέρεις.

Όλες οι σωματικές ενοχλήσεις που αναφέρεις έχουν μεγάλη σχέση με τον ψυχολογικό παράγοντα. Και μια και ανέφερες τον αυχένα, να ξέρεις ότι το αυχενικό σύνδρομο (πληροφοριακά, σε περίπτωση που το έχεις) είναι μια συνηθισμένη πάθηση που φέρνει πονοκεφάλους και ιλίγγους (ζαλάδες και καμιά φορά δυσκολία στην ισορροπία). Αντιμετωπίζεται με ασκήσεις που θα συστήσει κάποιος φυσιοθεραπευτής και με υιοθέτηση κάποιων συνηθειών (πχ μαξιλάρι, στάση σώματος στο γραφείο, την οδήγηση, στο κομπιούτερ, κτλ). Έχε το υπόψην σου και μην πανικοβάλλεσαι!

Τα πράγματα είναι πολύ απλά, ο ίδιος το παλεύεις να το πάρεις απόφαση και φαίνεται ότι γνωρίζεις κατά βάθος τι χρειάζεσαι για να νιώσεις καλύτερα. Φαίνεσαι άνθρωπος που είναι σε επαφή με τα συναισθήματά του, άρα πιστεύω προσωπικά ότι είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις ένα ταξίδι εξερεύνησης του εαυτού σου και εντοπισμού των πηγών των ενοχλήσεών σου. Ο (κατά τη γνώμη μου κατάλληλος για σένα) ψυχολόγος δε θα προσπαθήσει να σε πείσει για κάτι αλλά να σε διευκολύνει στην ενδοσκόπησή σου. Όσο για την ηλικία σου, μη σε απασχολεί ως εμπόδιο.

Το καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολη η απόφαση και είμαι σίγουρη ότι η ελληνική κοινωνία αποθαρρύνει συχνά την αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας. Δείχνεις όμως ότι δε μοιράζεσαι ο ίδιος αυτές τις προκαταλήψεις.

Ψυχραιμία... Μια χαρά θα πάνε όλα :) Μπορείς!

GrKostis καλησπέρα, :)

σε καταλαβαίνω απόλυτα. Ξέρω ότι περνας μεσα απο μια κόλαση, όλα τώρα σου φαινονται μαύρα, δεν υπαρχει φως ! Νιώθεις χαμένος, ανύμπορος και επιπλέον φορτωμένος με οικογενειακές ευθυνες.. :(

Περασα και εγω από τον ίδιο δρόμο. Δεν δοκιμασα ναρκωτικά ποτέ, ουτε καν κάπνισα ποτε στη ζωη μου και από ποτά αντε να αντέξω μια μπύρα. Διαπιστώνω όμως ότι τα συμπτώματα της κατάθλιψης ειναι τα ίδια.

Α! ο πανικός! Οποιος δεν εχει ζησει αυτη τη φρικη δεν μπορει να καταλάβει. Φοβόμουν να περάσω το κατωφλι, περπατουσα στο δρόμο και λουζόμουν στον ιδρώτα από τον τρόμο ότι κάτι φρικτό θα μου συμβεί... Τι εφιάλτης τα επαγγελματικά ραντεβού!!!!!!!!!!! Εκανα εμετό στη τουαλέτα από τον τρόμο.. Φοβόμουν οτι όλοι θα με πληγώσουν όλοι θα μου κανουν κακό.

Ξέρεις ένιωθα ότι ημουν ολόκληρη μια πληγη και μέσα μου και το σωμα μου και όποιος με πλησίαζε θα με πονούσε φρικτά και σωματικά και ψυχικά.. Αιμοραγούσα.

ΚΟΛΑΣΗ :mad: Κ Ο Λ Α Σ Η :mad:

Σε ψυχίατρο δεν πήγα, δεν πήρα κανένα χημικό φάρμακο.

Τα σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα τα αντιμετώπισα με την ομοιοπαθητική. Η ομοιπαθητική κάνει θαυματα στην κατάθλιψη.

Εκανα συστηματικά ψυχανάλυση μια φορά τη βδομάδα για 5 χρόνια.

Τις ημικρανίες και τους πόνους σε όλο το σώμα τα αντιμετώπισα με ρέικι, φυσικοθεραπεία, μασάζ κλπ.

Πήγαινα σε διάφορα σεμινάρια αυτογνωσίας.

Αυτα που σου περιγράφω έγιναν στη διάρκεια κάποιων χρόνων , πάνω από πέντε. Πήγαινα βήμα - βημα.

Βρηκα νέο χόμπυ . Εγινα φανατική της ... μαγειρικής!

Το \"κλειδί\" της σωτηρίας μου όμως ήταν όταν αναζήτησα με μεγάλη ιδέα να ακουμπήσω τη ψυχή μου. Οταν ξέφυγα από τα όριά μου και αναζήτησα την ομορφιά, την αγάπη και την καλοσύνη.

Μπορώ να σου μιλάω ώρες για τα χρόνια της φρίκης , αλλά για όλη την υπόλοιπη ζωη μου θα μιλάω για τις ώρες της ευτυχίας που ζω τώρα που ειμαι καλά, τωρα που η καθε μέρα είναι ενα \"πανηγύρι\" για μένα, τώρα που οι δυσκολίες είναι η προκληση να γίνω καλύτερη.

Γινομαι καλά δεν σημαίνει και \"βιος ανθόσπαρτος\". Υπάρχουν όλα τα ανθρώπινα προβλήματα. Οι ζωη ειναι δύσκολη. Οταν εισαι καλα όμως τίποτε δεν σε καταβάλει. Ούτε μια μέρα δεν γύρισα πίσω.

Πρόβλημα? Εδώ στην ειδικό! Τωρα πια εχω περασει από όλα.

Πάρε δύναμη καλέ μου! Δεν είσαι μόνος.

Υ.Γ . Σου έστειλα εμαιλ, θα ηταν χαρά μου να επικοινωνήσουμε. ;)