Ερωτευμενη με τον ψυχολογο μου...

Ξερω πως μπορει να ακουγεται αυτο...Ανωριμο,χαζο...Αλλα ετσι αισθανομαι εδω και 6 μηνες που πηγαινω στον συγκεκριμενο ψυχολογο.Ειχα περασει εντονο καταθληπτικο επεισοδιο που με αναγκασε να παω σε ψυχιατρο κ να αρχισω φαρμακευτικη αγωγη και παραλληλα να παω και στον ψυχολογο για ψυχοθεραπεια.Με εχει βοηθησει παρα πολυ και συνεχιζει να με βοηθαει.Ομως εχω δεθει μαζι του σε υπερβολικο βαθμο.Ολη τη βδομαδα σκεφτομαι συνεχεια ποτε θα ερθει η ωρα να παω ξανα.Ειναι συνεχεια στο μυαλο μου.Η ωρα αυτη που ειμαι στο γραφειο του ειναι η μοναδικη ωρα που αισθανομαι χαρουμενη.Ισως θα επρεπε να αλλαξω ψυχολογο αλλα δεν μπορω...Εχει τυχει σε κανεναν σας?

καλησπερα!
ειναι δεδομενο οτι θα ερωτευτεις τον ψυχοθεραπευτη σου η το ψυχιατρο σου.θα του το πεις θα το συζητησετε και θα βρειτε την ακρη.
μονο αυτος ο δρομος υπαρχει.ο αλλος της σιωπης δε θα σε βοηθησει να ξερεις!
καλη συνεχεια ..σε ολα τα επιπεδα ;)

Ωχ αυτο δεν θα μπορουσα να το κανω.Μετα δεν θα μπορουσα να ξαναπαω απο τη ντροπη μου. :P
Παντως thanks που μου απαντησες.

Κατά την δική μου γνώμη μίλησε μαζί του.

Για δύο λόγους:
1. Πολύ πιθανό να του έχει ξανασυμβεί. Αν η δουλειά σου είναι να βοηθάς τους ανθρώπους να ξεπεράσουν κάποιο προσωπικό τους πρόβλημα τότε θεωρώ πολύ λογικό αυτοί να αρχίζουν να αισθάνονται πολύ κοντά μαζί σου - και γιατί όχι και κάτι παραπάνω.

2. Αν τον έχεις όπως λες ερωτευτεί τότε όσο το κρατάς αυτό μέσα σου θα τον ερωτευτείς ακόμα περισσότερο. Και αν αυτό συνεχίσει για πολύ καιρό τότε θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να του το πείς, να τον ξεπεράσεις ή οτιδήποτε άλλο.

Από προσωπική εμπειρία έχω μάθει ότι αν αρχίσεις κάποια να την βλέπεις διαφορετικά και να την σκέφτεσαι συνέχεια τότε καλύτερα να το πεις καθαρά από την αρχή. Όσο το κρατάς μέσα σου, το κρύβεις και προσπαθείς να το καταπιέσεις τόσο γίνεται δυσκολότερο να προχωρήσεις σε επόμενο στάδιο (ή να την ξεπεράσεις ή να κάνεις σχέση).

...καλή μου αυτό είναι το σύνηθες...:)
Φαντάσου πως έχω ακούσει ιστορία κοπέλας στρέιτ να νομίζει πως ερωτεύεται τη γυναίκα ψυχολογο της.
Δεν είναι έρωτας. Είναι η αίσθηση ασφάλειας/ικανοποιησης/ανακούφισης που παίρνεις από αυτό το άτομο.
Είναι όπως στο σχολείο νομίζαμε πως ερωτευομασταν τον καθηγητή μας.
Συζητησε το μαζί του, σίγουρα το εχει αντιμετωπίσει πάμπολες φορές....

Ολοι σου απανταμε το ιδιο!να του μιλησεις!οποτε ? ...δε ξερουμε τι λεμε .. χαχαχαχαχα
σοβαρα τωρα,πραγματικα, αυτη ειναι η μονη διεξοδος σε αυτο που αισθανεσαι.η σχεση με την/τον ψυχοθεραπευτη βασιζεται πολυ στη μεταξυ σας σχεση
Δεν αξιζει να παει χαμενη η θεραπεια σου για οοοποιον λογο.Γιατι πιστευω πως αν το κρατησεις κ δε του το πεις καποια στιγμη θα τον παρατησεις κιολας!αν ντρεπεσαι βρες αλλους τροπους να το κανεις! ζητα του ενα τηλεφωνικο ραντεβου,οταν πας πες του πως θες να καθησεις πλατη κ να του πεις κατι,πες του να γυρισει αυτος πλατη ... Ε?

Δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να του το πει ? (αν δεν υπαρχει κατι αμοιβαιο ενοειται )
Δεν νομιζω οτι ειναι αναγκη , και η βοηθεια που ειχε να της προσφερει εχει 'ολοκληρωθει' κατα καποιο τροπο .
Μπορει απλα να το συζητησει με εναν αλλο ψυχολογο.

Ουφφφ...η αληθεια ειναι παντως οτι το να του το πω δεν το σκεφτηκα ουτε μια στιγμη ολο αυτο το διαστημα.Ισα ισα φοβομουν μην καταλαβει τιποτα.Δεν ξερω,θα δω...αν και χλωμο το βλεπω.
Lucita γελασα πολυ με αυτο το πλατη-πλατη :) Αυτος οταν μιλαμε κοιταζει πιο πολυ κατω,δεν κοιταει πολυ στα ματια...να κοιταξω κι εγω το νταβανι...:P

Νομίζω ότι το "ερωτευμένος/ερωτευμένη" είναι πολύ δυνατή λέξη.
Νομίζω ότι οι σχέσεις ανάμεσα σε ανθρώπους έχουν διάφορα επίπεδα: Συνεργάτες, εργαζόμενος/εργοδότης, επαγγελματική σχέση, φιλική σχέση, τυπική σχέση, κτλ.
Και επίσης νομίζω ότι πρέπει να προσέχουμε (όσο γίνεται) αυτά τα επίπεδα.
Μερικά δεν συνδυάζονται και είναι δύσκολο να αισθανόμαστε ότι έχουμε μία σχέση σε επίπεδο Α και να προσποιούμαστε ότι είναι σε επίπεδο Β χωρίς να ξέρουμε με σιγουριά τι αισθάνεται ο άλλος. Π.χ. εκείνος σκέφτεται συνέχεια πότε θα πας ή είσαι μέρος της δουλειάς του;

Ποια η σχέση που έχεις με τον ψυχολόγο σου; Επαγγελματική; Χρηστική; - γνωριστήκατε για να επιτύχετε κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Κάτι τέτοιο...
Αν πιστεύεις ότι αυτά τα αισθήματα που έχεις είναι έντονα (έτσι φαίνεται όταν λες ότι τον σκέφτεσαι συνέχεια) τότε δεν νομίζω ότι συνδυάζονται με μία επαγγελματική/χρηστική σχέση. Καλύτερα (κατά την δική μου γνώμη) να του το πεις και να μην το καταπιέζεις. Το καταλαβαίνω βέβαια ότι είναι δύσκολο...

Αυτά...ελπίζω να μην ήμουνα κουραστικός και σίγουρα δεν θέλω να ακούγομαι πιεστικός. Είμαι σίγουρος ότι αυτό που εσύ θα αποφασίσεις να κάνεις θα είναι και το σωστό! :)

Συμφωνω με την Θεοφανια.Ειναι κατι σαν την φοιτητρια που νομιζει οτι ερωτευεται τον καθηγητη της.
Οταν σου φυγει ο ενθουσιασμος και καταλαβεις οτι και ο ψυχολογος σου ειναι (κανονικος) ανθρωπος και οχι κατι το ιδιαιτερο θα σου περασει.
Δεν νομιζω οτι πρεπει να το συζητησεις μαζι του.