Εδώ και 2 μέρες έχω κόψει τα φάρμακά μου...δε ξέρω από τι πάσχω έπαιρνα σολιαν και ζυπρεξα.Ο γιατρος μου τα μασουσε μου πεταξε τη λεξη διαταραχη οποτε υποθετψω ισως ιαταραχη προσωπικοτητας. Με τα φαρμακα αισθανομουν νεκρη...τώρα και πάλι αρχίζω να νιώθω λίγο ζωντανή...όμως φοβάμαι μην υποτροπιάσω.Καθόμουν κοντά στη μπαλκονόπορτα και άκουγα μια αντρική φωνή...νόμισα προς στιγμήν ότι ακούω φωνές όπως στο ψυχωτικό μου επεισόδιο. Τελικά ήταν ο γείτονας.
Νομίζω πως είμαι αναίσθητη,ότι δεν αγαπάω κανέναν κι έχω τρομερες ενοχές γι αυτό.Σήμερα τσακ'ωθηκα με τη μητέρα μου γιατι πιστευω οτι εχω δικιο. Και την έκανα να κλαιει, Και δεν έκλαψα...ουτε πονεσα οπως παλια...Φταίνε τα φάρμακα? Ή όντως είμαι αναίσθητη? Με μισώ γι'αυτό που είμαι, αυτό που κατάντησα να είμαι.
