Καταστρεφω την ζωη μας. Σκεφτομαι ομως τοσο παραλογα?

Γεια σας και παλι. Χρειαζομαι μια κουβεντα, να σας πω τι σκεφτομαι, μια γνωμη. Δεν ειμαι καλα. Καθε βραδυ ξενυχταω, δεν μπορω να κοιμηθω. Οι σκεψεις για τα ιδια και τα ιδια με αρρωσταινουν. Φοβαμαι μην τα χασω στο τελος.
Επτα χρονια οι ιδιες σκεψεις. Αλλωτε νιωθω θυμο με τον εαυτο μου που σκεφτομαι ετσι και αλλωτε θυμωνω μαζι του. Σκεφτομαι οτι αυτος φταιει που τυρρανιεμαι ετσι. Και καταληγω σε ενα ασταματητο κατηγορω. Τον κατηγορω για την ζωη του, κανω τον δικαστη και αυτος απορω πως τοσα χρονια αντεχει να τον κρινω και ακομη δεν με εδιωξε αλλα συνεχιζει να με αγαπαει! Ποιος ανθρωπος θα αντεχε καθε μερα να τον κολλανε στον τοιχο? Το οτι νευριαζει και ξεσπαει ειναι το λιγοτερο που μπορει να κανει. Θα μπορουσε να παψει να με αγαπαει και να με μισησει.
Δε του φερομαι καλα. Καταστρεφω καθε αργια, καθε σαββατοκυριακο καθε μερα που θα μπορουσαμε να περασουμε καλα, να βγουμε να κανουμε ερωτα. Βρισκω αφορμη να τα καταστρεφω, πιανομαι απο το τιποτα για να πεισω τον εαυτο μου οτι δεν ειμαι αρκετη, οτι δεν ειμαι καλη παρεα, οτι με μια αλλη θα φεροταν διαφορετικα, να αποδειξω οτι εχω δικιο σε αυτα που σκεφτομαι και να του τα χωσω, να τον πληγωσω και να πληγωθω. Και ετσι επτα χρονια δεν εχουμε περασει τιποτα ομορφο. Τα χρονια περνανε και γω δεν μπορω να ξεφυγω απο το λουκι που μπηκα και δεν χαιρομαι την ζωη μου. Καταστρεφω την ζωη και των δυο μας.
Το προβλημα μου το ειχα ξαναγραψει πριν λιγο καιρο. Ο συντροφος μου πριν με γνωρισει πηγε με πολλες μα παρα πολλες. Σπουδαζε στη Ρωσια και 10 χρονια διασκεδασε πολυ τον εαυτο του. Εγω αυτο ηξερα οτι δε θα μπορουσα να το χωνεψω ευκολα. Εχω συντηρητικες αντιληψεις.
Η ζηλεια τι ασχημο συναισθημα. Σου τρωει τα σωθηκα!
Αλλα δεν ειναι μονο η ζηλεια στη μεση. Ειναι και το πως τον βλεπω στα ματια μου. Και τι σκεφτομαι για κεινον.
Ασχημα πραγματα. Και καθε μερα τον δικαζω. Περιμενωντας τι? Να μετανοησει?
Καποιες μερες τα ξεχναω και λεω δε με νοιαζει και ηρεμω. Αλλα ο ιος εμφανιζεται παλι σαν τον ερπη και με φαγουριζει.
Λιγες μερες τωρα ειμασταν καλα. Οι επαφες μας επανηλθαν και ηλπιζα οτι θα τελιωνε το μαρτυριο. Οτι θα μασταν καλυτερα απο δω και περα.
Αλλα σε μια κουβεντα που χαμε προχθες, θυμηθηκα κατι που ειχα ξεχασει τοσα χρονια.
Δεν φτανει που πηγε με τοσες πολλες (συνηθως συμφοιτητριες), υπηρξε ενα διαστημα που πηγαινε με ρωσιδες χωρις προφυλαξη!
Ο λογος? Ειχε εναν φιλο μεγαλορωσο που πληρωνε κοπελες να πηγαινουν με πλουσιους και με τα τσιρακια του. Και αφου ηταν φιλοι, του εδωσε το δικαιωμα να πηγαινει οποτε ηθελε με αυτες χωρις να πληρωνει και χωρις προφυλαξεις γιατι αυτες ηταν "ελεγμενες".
Τα θυμηθηκα και εγινα χαλια και πιο χαλια απο πριν! Ειναι και προσφατο το γεγονος που δειξαν στις ειδησεις με τις ρωσιδες που κολλησαν ειτς καποιους ανεγκεφαλους!!!
Δεν μπορω να καταλαβω πως σκεφτονται οι αντρες?! Ποσο ανεγκεφαλοι μπορει να ειναι? Τι τοσο ωραιο βρισκουν να κανουν σεξ με καποια που δεν γνωριζουν χωρις προφυλαξεις? Δεν σιχαινονται τιποτα τελοςπαντων? Και σκεφτομαι και το αλλο. Δε θα πρεπε να υπαρχουν καποια πραγματα στο σεξ που τα κανουμε με λιγους? Ορια δεν υπαρχουν? Αντε να σκεφτω οτι οι αντρες εχουν ορμες. Αντε να δικαιολογησω οτι αφου δεν ειχε σχεση ο δικος μου στη Ρωσια, εκανε το κεφι του. Αλλα ρε γμτ, τι τοσο ωραιο εβρισκε να το βαζει γυμνο στην καθε μια *****. Και πως δε σκεφτοταν οτι και ελεγμενες να ηταν αυτες, πριν απο αυτον καποιος αλλος της το βαζε χωρις προφυλακτικο και οτι εκεινος μπορει να κουβαλουσε αρρωστια. Πως δε σιχαινοταν? Και πως δε σιχαθηκε τον εαυτο του με αυτα που εκανε? Στη θεση του δε θα μπορουσα να ηρεμησω οτι κατι κολλησα και ουτε ενα μπουκαλι αφρολουτρο δε θα με ξεπλενε! Δε ξερω πως να τον χαρακτηρισω. Κουτο, αφελη, αδιαφορο? Αυτο δειχνει ανεγκεφαλο ανθρωπο! Δικαιολογειτε λογω της τοτε ηλικιας του τετοια μ@@κια? Και γω τωρα τι? Να δοξαζω τον Θεο που δεν κολλησε αυτος κατι και δεν το κολλησε και σε μενα? Σιχαθηκα που τα σκεφτομουν! Ερχομαι σε επαφη τοσα χρονια με καποιον που πηγαινε με πορνες οπως παει μαζι μου.
Σκεφτομουν ασχημα πραγματα γιαυτον τοσα χρονια απο ζηλια και λογω δικων μου αντιληψεων. Αλλα βρε παιδια δεν αντεχω αλλο! Θα τρελλαθω. Πως μπορω να τα συγχωρησω ολα αυτα? Ισως λαθος λεξη γιατι δεν τα κανε οσο ειναι μαζι μου. Με μενα δεν εδωσε ποτε δικαιωματα. Πως να τα καταπιω θα πρεπει να πω. Δικαιολογειται οτι καθε μερα σκεφτομαι την ζωη του και τυρανιεμαι? Πως θα μπορουσα να σκεφτω και να μην με νοιαζει τι εκανε?
Πιανω τον εαυτο μου να τον κοιταζω που ξαπλωνει στον καναπε και φανταζομαι μια ρωσσιδα απο πανω του! Τον κοιταζω και σκεφτομαι, τον βρωμιαρη, τον ανηθικο, τον σιχαμενο! Σκεφτομαι οτι δεν τον εκτιμαω!
Και ολα αυτα ειναι ασχημα γιατι ο ανθρωπος και με αγαπαει και με ανεχεται και ολα τα χατιρια μου κανει και οταν τον χρειαζομαι την αγκαλια του την εχω και χρονια ολοκληρα με το προβλημα των κρισεων πανικου διπλα μου ηταν.
Αυτος λεει οτι ηταν δικη του η ζωη και δεν εχω δικαιωμα να τον κρινω για αυτα που εκανε πριν με γνωρισει. Ναι εχει δικιο. Αλλα μου την δινει οτι ουσιαστικα αυτα που λεει τα λεει γιατι τον βολευουν. Καποτε του ξεφυγε οτι αν εγω ειχα παει με πολλους θα τον πειραζε! Και προχθες παλι μου πε οτι δε θα τα φτιαχνε ποτε με μια γυναικα που χωρισε απο μια σχεση που αυτος την σχεση αυτη θα την ειχε δει με τα ματια του γιατι θα την σιχαινοταν! Εμενα λεει δε θα πρεπει να με πειραζει η ζωη του γιατι δεν τα ειδα με τα ματια μου. Ναι αλλα ξερω τοσα που ειναι σαν να τα χω δει!!! Πως γινετε να μην παραδεχεται οτι η ζωη του ηταν βρωμικη αλλα να μου λεει καλα εκανα?
Στην τελικη, βρισκετε αυτα που σκεφτομαι τρελα? Ειμαι παρανοικη? Δε θα πρεπε λογικα ολα αυτα να με ειχαν πειραξει στην αρχη της σχεσης αλλα τοσα χρονια να τα ειχα ξεχασει? Αφου δεν μου δινει δικαιωματα και με αγαπαει?
Πως να σκεφτομαι για να παψω να αναμοχλευω το παρελθον του και να ηρεμησω? Δεν ειναι δυνατον να αγαπαω καποιον αλλα να μην τον εκτιμαω και να τον "σιχαινομαι"! Δεν ταιριαζουν οι αποψεις μας στο θεμα σαν να ειναι αυτος απο τον Αρη και γω απο την Αφροδιτη.
Αλλα θελω πραγματικα να ισορροπησω γιατι καταστρεφω μια σχεση που θα μπορουσε να ηταν πολυ καλη.
Αξιζει να χωρισω? Και αλλον να βρω και κεινος παρελθον θα εχει. Ειμαι τοσο ανισορροπη? Βρε κοριτσια, εσεις πως δεν ζηλευεται και δεν σιχαινεστε τους δικους σας? Η μηπως οι ελληνες τελικα δεν εχουν τοσο μεγαλα ιστορικα και σε μενα επεσε το λαχειο για να υποφερω!?

περσεφονη,προφανως ηταν λαθος του που καθησε και στα ειπε ολα με τοσες λεπτομερειες....
οπως και να ναι ομως αφορουν στο παρελθον πριν καν σε γνωρισει.. αν νομιζεις πως η σχεση σου στο τωρα εχει κατι που αξιζει να το παλεψεις.. μη καθεσε και τα σκεφτεσε αυτα.... γιατι δεν σε αφορουν,ειναι η ζωη ενος ανθρωπου πριν την κοινη σας ζωη...

Quote:

---

Originally Posted by persefoni78

.......

Αυτος λεει οτι ηταν δικη του η ζωη και δεν εχω δικαιωμα να τον κρινω για αυτα που εκανε πριν με γνωρισει. Ναι εχει δικιο. Αλλα μου την δινει οτι ουσιαστικα αυτα που λεει τα λεει γιατι τον βολευουν. Καποτε του ξεφυγε οτι αν εγω ειχα παει με πολλους θα τον πειραζε! Και προχθες παλι μου πε οτι δε θα τα φτιαχνε ποτε με μια γυναικα που χωρισε απο μια σχεση που αυτος την σχεση αυτη θα την ειχε δει με τα ματια του γιατι θα την σιχαινοταν! Εμενα λεει δε θα πρεπει να με πειραζει η ζωη του γιατι δεν τα ειδα με τα ματια μου. Ναι αλλα ξερω τοσα που ειναι σαν να τα χω δει!!! Πως γινετε να μην παραδεχεται οτι η ζωη του ηταν βρωμικη αλλα να μου λεει καλα εκανα?
Στην τελικη, βρισκετε αυτα που σκεφτομαι τρελα? Ειμαι παρανοικη? Δε θα πρεπε λογικα ολα αυτα να με ειχαν πειραξει στην αρχη της σχεσης αλλα τοσα χρονια να τα ειχα ξεχασει? Αφου δεν μου δινει δικαιωματα και με αγαπαει?
Πως να σκεφτομαι για να παψω να αναμοχλευω το παρελθον του και να ηρεμησω? Δεν ειναι δυνατον να αγαπαω καποιον αλλα να μην τον εκτιμαω και να τον "σιχαινομαι"! Δεν ταιριαζουν οι αποψεις μας στο θεμα σαν να ειναι αυτος απο τον Αρη και γω απο την Αφροδιτη.
Αλλα θελω πραγματικα να ισορροπησω γιατι καταστρεφω μια σχεση που θα μπορουσε να ηταν πολυ καλη.
Αξιζει να χωρισω? Και αλλον να βρω και κεινος παρελθον θα εχει. Ειμαι τοσο ανισορροπη? Βρε κοριτσια, εσεις πως δεν ζηλευεται και δεν σιχαινεστε τους δικους σας? Η μηπως οι ελληνες τελικα δεν εχουν τοσο μεγαλα ιστορικα και σε μενα επεσε το λαχειο για να υποφερω!?

---

στο εχω ξαναπει, οτι κατα την γνωμη μου ,κανεις μετατοπιση των πραγματικων προβληματων και γι αυτο βασανιζεσαι...
δικαιωμα να τον κρινεις, μπορει να μην εχεις, αλλα εχεις καθε δικαιωμα να κρινεις αν ο ανθρωπος που γνωρισες, σου κανει η οχι.
αυτα με τις αρρωστιες ειναι πολυ σοβαρα φυσικα, αλλα μια απλη λογικη σκεψη ειναι, οτι αν ανησυχουσες τοσο για την υγεια σας, ενω αυτος ηταν αρκετα επιπολαιος ωστε να παει με ******* χωρις προφυλαξη, θα του ζητουσες ιατρικες εξετασεις για να προχωρησετε και θα ειχες το κεφαλι σου ησυχο.
αλλος ειναι ο λογος που βασανιζεσαι ΚΑΙ με την βρωμια και οχι οι αρρωστιες. ο λογος ειναι η ηθικη βρωμια που του αποδιδεις και δεν μπορεις να χωνεψεις με τπτ.
παρανοικη δεν εισαι καθολου περσεφονη, λειτουργεις εντελως λαθος ομως.
ειναι πολυ λογικο να εχεις εντελως διαφορετικο συστημα αξιων απο εναν ανθρωπο και ΟΤΙ και να λεει αυτος, να μην μπορεις να δεχτεις μια τοσο δραστηρια σεξουαλικη ζωη (που σιγα το δυσκολο δλδ. ο ανθρωπος με πουτανες πηγαινε τελικα. οι πουτανες πανε με τον καθενα που γνωριζουν, δεν χρειαζεται ουτε να ειναι ικανος αυτος, ουτε να ειναι ικανες αυτες).

το θεμα ομως ειναι, οτι οταν γνωριζεις εναν ανθρωπο, οταν τον γνωρισεις πλεον καλα, αποφασιζεις αν σου κανει η οχι και ειτε μενεις, ειτε φευγεις.
κι αυτο ειναι καθαρα δικο σου προβλημα, οχι δικο του, ουτε του παρελθοντος του.
εσυ μου δινεις την εντυπωση οτι εμεινες με εναν ανθρωπο που δεν σου εκανε σε τιποτε σχεδον, μιας και μας ειπες και ολα εκεινα τα παραπονα που εχεις απο την καθημερινοτητα της σχεσης σας, απο το σεξ, απο τα παντα τελικα, κανοντας ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ σε αυτα που θελεις, σε αυτα που πιστευεις, σε αυτα που σε ικανοποιουν, για ποιον λογο τελικα? μηπως μονο και μονο για να εχεις μια σχεση?
στην συνεχεια, ολα αυτα που τοσο σε ενοχλουσαν και παρεβλεψες χωρις να αποδεχεσαι, σου εβγαιναν μπροστα σου συνεχως με αποτελεσμα αυτα που μας περιεγραψες σημερα. να κατατρωγεσαι καθημερινα, θα σπας τα @@ και του αλλου, να υποφερετε κι οι δυο, να εχει καταστραφει η σχεση σας και να εισαι δυστυχης.
για μενα επρεπε να παρεις μια θεμελιωδη αποφαση απ την πρωτη στιγμη και να μεινεις η να φυγεις. η τα αποδεχεσαι ,τα αφηνεις πισω και προχωρας, η σε ξεπερνανε, χωριζεις και βρισκετε τουλαχιστον την ησυχια σας και οι δυο.
το να παραμενεις σε μια σχεση που σε σκοτωνει μονο για να βασανιζεσαι και να βασανιζεις και τον αλλον, δεν προσφερει τπτ σε κανενα επιπεδο.

Συμφωνω με remedy...

Πιστεύω κι εγω οτι ηταν ΜΕΓΑ λάθος του που σου μίλησε για το παρελθόν του με τοσες λεπτομέρειες..το ερωτικο μας παρελθον δεν αφορά κανέναν και πρεπει να αντιμετωπίζεται σαν εντελώς ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ θέμα,δηλ με σεβασμό γαμωτο!!!
Εφόσον ομως αυτό εχει ηδη συμβεί,κι εσυ εισαι το ακρως αντίθετο άτομο,γτ θέλεις να το δεχτείς?Δεν σου αρέσει κι οχι μόνο αυτό,αλλα ΣΙΧΑΙΝΕΣΑΙ,ΘΥΜΩΝΕΙΣ μην απολογησαι γι αυτο που νιωθεις!Αυτή εισαι εσύ!
Κανενας δεν μπορει να σε κρίνει γι αυτα που σου αρέσουν ή δεν σου αρέσουν.
Ζύγισε τα πραγματα.
Αυτη η διαφορετικότητα σας ,ειναι τοσο σημαντική που δεν ξεπερνιέται?
Δες το με ειλικρίνια και πάψε να κατηγορείς τον εαυτό σου επειδή την βρίσκεις αλλιώς!

Περσεφόνη θυμάμαι την ιστορία σου. Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα ότι επανήρθες για να πεις ότι χώρισες.
Ναι, καταστρέφεις τη ζωή σου επειδή κάθεσαι με έναν άνθρωπο που δεν σου κάνει. Λες ότι σιχαίνεσαι τον άλλον, αλλά παρόλα αυτά εξακολουθείς να μένεις μαζί του, να κοιμάσαι δίπλα του και να κάνεις σεξ (έστω δύο-τρεις φορές το χρόνο) για ΕΦΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ!
Υποβάλλεις τον εαυτό σου σ' ένα μαρτύριο για τόσον καιρό και ψάχνεις δικαιολογίες για να εξακολουθήσεις να το κάνεις και στο μέλλον.
Ειλικρινά, περιμένεις ν' αλλάξει κάτι μετά από 7 ολόκληρα χρόνια? Τόσο λίγο εκτιμάς τον εαυτό σου, τόσο λίγα πιστεύεις ότι του αξίζουν?
Μου κάνει εντύπωση που ρωτάς αν αξίζει να χωρίσεις. Εγώ θα ρωτήσω, αξίζει να μείνεις σε μια τέτοια μίζερη κατάσταση (δεν θα την ονομάσω καν σχέση) έστω και μια μέρα παραπάνω?
Πίστεψέ με, είναι δύσκολο να βρεις χειρότερα. Γιατί λοιπόν θα πρέπει ντε και καλά να προσπαθήσεις να φτιάξεις μια τελειωμένη σχέση από το να ξεκινήσεις κάποια στιγμή, μια καινούργια. Μήπως είναι ο τελευταίος άντρας πάνω στη γη? Πάντως θα σου έκανε καλό να μείνεις λίγο μόνη με τον εαυτό σου και να δεις τι πραγατικά θέλεις και τι σε μπλοκάρει από το να το διεκδικήσεις.
Πολύ φοβάμαι ότι ο λόγος που παραμένεις είναι γιατί δεν αντέχεις να παραδεχτείς ότι 7 χρόνια πήγαν χαμένα, ότι έχεις επενδύσει σε κάτι που δεν άξιζε τον κόπο ή που απλά δεν σου ταιριάζει και έχεις την εσφαλμένη πεποίθηση και προσδοκία ότι μπορείς να το φέρεις στα μέτρα σου.
Πόσα χρόνια ακόμη θεωρείς ότι πρέπει να προσπαθήσεις μέχρι να το πάρεις απόφαση? Κάποιοι δεν θα άντεχαν ούτε μερικούς μήνες. Άλλοι πάλι σπαταλάνε μια ζωή. Είναι κρίμα να ανήκεις στους δεύτερους.

θα συμφωνήσω καλή μου με την marian γιατί και εγώ θυμάμαι την ιστορία σου.
Θεωρώ ότι κάποια πράγματα σου έχουν γίνει εμμονές και ζεις μαζί τους.
Το αποτέλεσμα ?έχεις μολύνει το μυαλο σου, αυτοτιμωρείσαι και τιμωρεις και τον φίλο σου και ίσως και αυτός με τη σειρά του εσένα.
Έχεις κολλήσει στο παρελθον του και δεν βλέπεις την πορεία της σχέσης σας.
Δεν είναι το θέμα σας οτι αυτός κοιμήθηκε με όλες τις ρωσίδες του κόσμου πριν τον γνωρίσεις..Αλλά πως είναι αυτά τα 7 χρονια της σχέσης σας. Αν τον εκτιμάς, αν σε εκτιμάει, αν σε θέλει σαν γυναίκα και αν εσύ αισθάνεσαι όμορφα όταν κοιμάσαι δίπλα του κάθε βράδυ.
Λες ότι σου προκαλεί αηδία η εικόνα του με τις άλλες!Και εσύ ζεις με μια αισθηση αηδίας όλα αυτά τα χρόνια?
Δεν θα μπω στην διαδικασία αν έχεις δικιο ή αδικο ή αν είσαι υπερβολική ..
Το θέμα είναι ότι νιώθεις ετσι, ψάξε να βρεις γιατί κάθεσαι ακόμα σε μια σχέση που σου προκαλει τέτοια αισθήματα και δεν σε καλύπτει πουθενα.

Και με συγχωρεις αλλά η ερώτηση "εσεις βρε κορίτσια πως δεν σιχαίνεστε τους δικους σας" ειναι τραγική.
Είναι δυνατόν να είμαι με έναν άντρα που μου προκαλεί αηδία?

εγω νομιζω πως εχεις ανασφαλειες επειδη ηταν γκομενιαρης μην στα φορεσει η βρει καποια καλυτερη

βρε axl ωρες ωρες σε παω..
Πετάς κάτι και τα κάνεις σκονη ολα χαχαχα

Καλή μου έχεις δίκιο ν' αναρωτιέσαι γιατί,
Στα λόγια όλα είν' εύκολα και την στιγμή που υπάρχει σοβαρό έλλειμμα γνώσης,
για να μπορούμε νάχουμε υγιείς σχέσεις, είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτείς
ότι σπαταλάς άδικα την ζωή σου και να πας παρακάτω.. Λύση στο πρόβλημα
είναι η αλλαγή, όμως η δική σου εμπειρία δείχνει, ότι δεν αρκεί για το πως θα την κάνεις και πράξη!

Το κλειδί λοιπόν είναι ν' αλλάξεις εσύ κι έτσι μόνο θα δεις αν αξίζει να παραμένεις σ΄αυτήν την σχέση!
Τότε ή κι εκείνος θ' αλλάξει.. ή εσύ θάχεις έτσι δυναμώσει και θα μπορέσεις να φύγεις..
Εμμένεις στο παρελθόν του, γιατί έτσι το παρόν σε πονάει λιγότερο. Όμως το πρόβλημα είναι φανερό ότι
βρίσκεται στο εδώ και τώρα και συ με τις αναδρομές προσπαθείς να τ' αποφύγεις. Φτιάξε το σήμερα όσο μπορείς.. :)

Για να είστε 7 χρόνια μαζί, αποκλείεται να μην καλύπτετε ο ένας κάποιες ανάγκες του άλλου. Μπορεί να τον σιχαίνεσαι και να τον ξεσιχαίνεσαι, αλλά δεν το έχετε διαλύσει. Οπότε δεν είναι οι ρωσίδες το πρόβλημα, ούτε τα όσα -μπερδεμένα ομολογώ- παρέθεσες ως δικαιολογίες να θυμώνεις. Ζήλεια είναι βασικά και ανασφάλεια. Γύρνα στο δικό σου μέσα και άσε τι έβαζε εκείνος μέσα.

Persefoni o φίλος σου το μόνο λαθάκι που έκανε ήταν να σου περιγράψει με λεπτομέρειες τη σεξουαλική του ζωή στη Ρωσσία. Αντί να επικεντρώνεσαι στο τί έκανε πριν 15 χρόνια που δεν τον γνώριζες, επικεντρώσου σε όσα σου έχει προσφέρει πραγματικά σε αυτά τα 7 χρόνια που είστε μαζί. Λες ότι δεν σου έχει δώσει ποτέ αφορμή να ζηλέψεις, σε προσέχει, σε στηρίζει με τους πανικούς σου, με λίγα λόγια σε νοιάζεται και σε αγαπάει. Αυτό δείχνουν όλα αυτά. Και στα προσφέρει χωρίς καμία ιδιοτέλεια απ'ότι λες. Θα προτιμούσες ένα συντηρολιγούρι που το μάτι του θα έπαιζε δεξιά και αριστερά όλη μέρα και θα ήταν μες στα κόμπλεξ; Ή κάποιον που θα σου πούλαγε έρωτα και το κέρατο θα πήγαινε σύννεφο;

Καλησπέρα,

Θα μπορούσα να σε ρωτήσω πως νιωθεις εσυ με το δικό σου ερωτικό παρελθόν? Δηλαδη, πόσες σχεσεις είχες κάνει πριν βρεις αυτον τον ανθρωπο που ειστε μαζι τωρα?
Νιωθεις ισως οτι μειονεκτείς σε αυτό?

Ευχαριστώ

Quote:

---

Originally Posted by BreakingTheHabit

Καλησπέρα,

Θα μπορούσα να σε ρωτήσω πως νιωθεις εσυ με το δικό σου ερωτικό παρελθόν? Δηλαδη, πόσες σχεσεις είχες κάνει πριν βρεις αυτον τον ανθρωπο που ειστε μαζι τωρα?
Νιωθεις ισως οτι μειονεκτείς σε αυτό?

Ευχαριστώ

---

Γεια σου.
Ειδα οτι πριν μηνες ειχες ανοιξει και εσυ ενα θεμα για το ιδιο προβλημα και καταλαβαινω οτι και συ βασανιζεσαι, αν δεν εχεις χωρισει ακομα.
Οταν πρωτοειπα το προβλημα μου νομιζα οτι οσοι το διαβασουν θα με κοροιδευουν και θα φανω τρελη αλλα τελικα βλεπω οτι και αλλοι ανθρωποι ενοχλουνται απο το ιδιο θεμα.
Εμενα το προβλημα μου δεν ξεκινησε λογω του δικου μου παρελθοντος. Αλλα λογω των αντιληψεων μου για τις σχεσεις.
Στη ζωη μου ειχα μονο μια σχεση πριν απο την τωρινη. Δεν ειχα σχεδον καθολου σεξουαλικη ζωη με τον πρωην μου και δεν ημουν ευτυχισμενη. Αλλα δεν μπηκα ποτε στην διαδικασια να τον κερατωσω. Ημουν παντα υπερ της ειλικρινιας και της εντιμοτητας. Μου τυχαν ευκαιριες που θα μπορουσα να χα παει με αντρες και να περασω καλα αλλα θεωρουσα οτι πανω απο ολα σεβομαι τον εαυτο μου. Δεν ηθελα να κανω ευκαιριακο σεξ. Ενιωθα οτι αν το κανα μετα θα σκυλομετανιωνω, θα με σιχαινομουν και δεν ηθελα να δωσω σε κανεναν το δικαιωμα να λεει για μενα, "την πηδηξα", με ειρωνια. Επισης εγω λειτουργω συναισθηματικα. Για να κανω σεξ πρεπει να νιωθω για τον αλλον κατι ή εστω να τον γνωριζω λιγο καιρο για να νιωσω ανετα. Δεν μπορω να βγαλω τα ρουχα μου στον καθενα ετσι απλα. Ποτε δε συμφωνουσα με ανθρωπους, αντρες η γυναικες που κανουν σεξ ετσι απλα με τον οποιοδηποτε και μετα λενε γεια σαν να μην εγινε τιποτα.
Ειχα ελλειπη σεξουαλικη ζωη στην ζωη μου, αλλα ποτε δεν ενιωσα να μειονεκτω αλλα αντιθετως καμαρωνω για τον εαυτο μου. Πολλες φορες με ειπαν οπισθοδρομικη αλλα δε με νοιαζει. Εχω την πεποιθηση οτι δεν ειμαστε ζωα αλλα νοημων οντα και πρεπει να εχει και μια αξια ακομη και το σεξ και με ποιον το κανουμε. Και ακομη και να δικαιολογησω το οτι πολλοι πολλες κανουν σεξ ετσι απλα για την απολαυση, θεωρω οτι πρεπει να υπαρχουν ορια στο τι κανουν με τον αλλον εκεινη την ωρα. Πρεπει να υπαρχουν πραγματα που τα κανουμε μονο με μερικους και ξεχωριστους. Δε μπορει πχ. να κανεις πρωκτικο ή στοματικο στον καθε τυχοντα ή στην καθε αγνωστη που σου κατσε. Η ακομη και σε σχεση να εισαι, δε θα τα κανεις ολα με τον αλλον με το που τα φτιαξατε απο τα πρωτα ραντεβου.
Σου εξηγω λοιπον οτι δεν νιωθω ολα αυτα που ειπα για τον φιλο μου επειδη με πειραζει οτι εγω δεν πηγα με πολλους ουτε νιωθω μειονεκτικη.
Η αληθεια ειναι οτι πριν ακομη τον γνωρισω ηξερα οτι με καποιον που εχει παει με πολλες δεν θα ηθελα να ειμαι γιατι ηξερα τον χαρακτηρα μου και οτι θα ζηλευα και θα εμπαινα σε διαδικασια συγκρισης. Αλλα η ζωη τα φερε ετσι και γνωριστηκαμε. Και οταν μου πε την ζωη του, σκεφτηκα οτι θα δημιουργουσα προβληματα στη ζωη μου αν τα φτιαχναμε. Αλλα ειχε πολλα συν ο ανθρωπος και εδειχνε πολυ ερωτευμενος και μου φεροταν καλα. Ειδικα σε συγκριση με αυτα που ειχα βιωσει με τον πρωην μου, ηταν διλλημα αν αξιζε να μην μπω καν στη διαδικασια να τον γνωρισω καλυτερα μονο και μονο επειδη ειχε μεγαλο παρελθον. Ηλπιζα οτι θα το ξεπερνουσα το θεμα. Αλλα δε τα καταφερα. Στην αρχη εκανα τον κριτη και τον δικαστη του τυπου γιατι τα εκανες αυτα και πως δε σιχαινοσουν και πως μπορουσες, λογω του οτι εγω σκεφτομουν διαφορετικα. Οταν αρχισα να εχω αισθηματα το θεμα χειροτερεψε γιατι ζηλευα και νομιζα οτι εγω δεν τις φτανω εκεινες η οτι αυτος ισως με μειωνει ως ατομο επειδη δεν ειχα παει με πολλους. Κατι δηλαδη για το οποιο εγω καμαρωνα, αρχισα να το βλεπω ελαττωμα. Νομιζα οτι αν ειχα παει και γω με πολλους, θα με ειχε πιο ψηλα στην εκτιμηση του και θα μου φεροταν πιο καλα. Και ειδικα οταν επαψε να θελει να χουμε επαφες λογω μιας εγχειρησης και αυτο πηγε χρονια, ε τοτε γιναμε σκατα σε ολα γενικα. Εγω δεν αντεχα να σκεφτομαι οτι ειμαι με καποιον που εκανε σεξ με οποια βρωμα εβρισκε μονο για να περναει καλα και με μενα που ειχε αισθηματα δεν ηθελε και με βασανιζε. Και ηταν λογικο στην τελικη να το σκεφτω. Ποιος δε θα ενοχλιοταν να του στερουν το σεξ και ειδικα να του το στερει καποιος που ειχε τετοιο παρελθον. Δεν ειναι ειρωνικο? Πχ αν ημουν εγω στην θεση του και αυτος στην δικια μου, δε θα γυρνουσε να με πει, αντε βρε π@@τανα που εχεις το θρασσος και μου φερεσαι ετσι? Εγω λιγος σου πεφτω? Ενταξει εμενα με εξοργιζε οτι αντι να παμε σε ειδικο να τον βοηθησει και να σκεφτει οτι εγω υπεφερα απο την ελλειψη, αυτος γραμμενη με ειχε και ελεγε κανε υπομονη! Σαν ναλεγε εσυ τοσα αξιζεις! Ενταξει το οτι δεν ειχα παει με οποιον να ναι, δε σημαινει οτι εγω ημουν συνηθισμενη και επρεπε να μην χαρω ποτε το σεξ! Εξαλλου γιαυτο εκανα σχεση. Και ειναι σπαστικο να σου λεει ο αλλος, τι με νοιαζει εμενα, ας φροντιζες να χες κανει σεξ πριν απο μενα!!!
Εγω υποφερω επτα χρονια και πολλες φορες σκεφτομαι οτι μετανιωσα που εκανα τη σχεση εξαρχης αφου ηξερα οτι θα βασανιζομαι. Αν ομως δεν ηταν στη μεση τα προβληματα με το σεξ που μας τυχαν θα το ειχα ξεπερασει πολλα χρονια πριν. Αλλωτε σκεφτομαι οτι αυτος ο ανθρωπος με αγαπαει και με στηριξε και μου κανει τα χατιρια και δεν πρεπει να τον δικαζω για κατι που στην τελικη δε μου πεφτει λογος. Μαζι μου τοσα χρονια ειναι πιστος και οπως ειπε ο Tasos75 δεν θα ηθελα να ειμαι με καποιον που με κερατωνει και κοιταει δεξια και αριστερα. Στην αρχη της σχεσης φοβομουν μηπως το χουι δε το κοβε και συνεχιζε να θελει και αλλες αφου ειχε συνηθισει να αλλαζει συντροφους, αλλα ευτυχως δε κανει τετοια. Γιατι εγω το κερατο δε το σηκωνω με τιποτα!
Ειναι δυσκολο να αγαπας καποιον και να ξερεις ποσες αγγιξε και ποσες τον αγγιξαν και οτι αυτα που κανετε μαζι τα εκανε και με αλλες. Πολλες φορες ακομη και η σκεψη οτι χαιροταν και χαμογελουσε με την παρεα καποιας αλλης ειναι ενοχλητικη. Γιατι σκεφτομαι οτι ισως εγω να μην τον κανω τοσο χαρουμενο η να μην ειμαι τοσο καλη παρεα οπως μια αλλη. Σιγουρα δεν περιμενα να βρω παρθενο. Ολοι εχουμε την ιστορια μας.
Προσπαθω πραγματικα να το ξεπερασω το θεμα. Σκεφτομαι τα θετικα του και πως μου φερεται. Και τωρα η αληθεια ειναι οτι δεν θα ηθελα να χωρισω και να ξαναξεκινησω ενα καινουριο μαρτυριο με το παρελθον καποιου αλλου!
Φιλε μου, αν ημουν στη θεση σου τωρα με την εμπειρια που εχω, δε θα τα φτιαχνα με την κοπελα που ελεγες στο ποστ σου. Θα μαρτυρησεις!! Αφησε την για καποιον που δεν σκεφτεται σαν και μας και θα ναι και αυτη ευτυχισμενη και συ ηρεμος. Ασε που απο το να μαλλωνετε, να την κατηγορεις και να την κοιτας στραβα θα σε χωρισει αυτη καποια στιγμη. Ο δικος μου ειχε αντοχες να με ανεχετε! Βρες μια με πιο μικρο ιστορικο για να το αντεχεις.
Εγω τωρα εφαγα επτα χρονια.