Αυταρχική Μητέρα

Printable View

16-06-2012, 12:42
Thania

Αυταρχική Μητέρα

Καλημέρα σε όλους!
Θα ήθελα τη γνώμη σας στο πρόβλημά μου: Είμαι 26 χρονών και έχω σχέση με έναν άντρα 13 χρόνια μεγαλύτερό μου εδώ και 2 χρόνια περίπου. Ταιριάζουμε πολύ και αγαπιόμαστε επίσης πολύ, εχώ την υποστήριξη και την κατανόησή του σε ότι θέμα την έχω χρειαστεί ως τώρα.
Το πρόβλημα είναι η μητέρα μου. Υπερβολική και παράλογη τα τελαυταία χρόνια, αυταρχική και υπερπροστατευτική από πάντα. Μόλις της είπα για τη σχέση μου άρχισε να κάνει σαν τρελή. (της ειπα ότι είναι καινούρια σχέση, όχι τον πραγματικό χρόνο που τα έχουμε) Με πιέζει να χωρίσω εκτοξεύοντας απειλές και λεγοντας πολύ βαριές κουβέντες.
Πριν από αυτή τη σχέση είχα άλλη μία, στα 20 μου για 3,5 χρόνια με ένα παιδί 6 χρόνια μεγαλύτερο, το οποίο με απάτησε και μου ειπε ψέμματα κατ' επανάληψη. Τότε είχα πρσπαθήσει πάλι να της πω ότι έχω σχέση αλλά πάλι με είχε αποπάρει,οπότε της είπα ότι χώρισα και συνέχισα να βγαίνω κρυφά για να μη με πιέζει όπως κάνει τώρα.
Γενικά ποτέ δεν της έχω εναντιωθεί, ενώ οι σπουδές μου σε δεύτερη σχολή που τελειώνουν τώρα δεν με άφησαν να βρω δουλειά ώστε να είμαι οικονομικά ανεξαρτητη. Επίσης είμαι και πολύ ευαίσθητη, με αποτέλεσμα η κακή κατάσταση στο σπίτι να έχει αρχίσει να μου δημιουργεί ψυχοσωματικά προβλήματα, όπως πόνους στο στομάχι, υπερβολικό στρες και αυπνίες.
Θα ήθελα συμβουλές έτσι ώστε να ενδυναμωθώ ψυχολογικά και να μπορέσω να διεκδικήσω αυτό που θέλω, ώστε να το σεβαστεί και εκείνη και να μη με πρήζει διαρκώς.
16-06-2012, 13:30
Frini

Ένας γονιός (και πάντα ανάλογα με την ηλικία που βρίσκεται το παιδί του) μπορεί να νουθετήσει, να πει την γνώμη του διακριτικά αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχει δικαιωμα να επεμβαίνει στην ζωη του παιδιου του και να προσπαθει να του επιβάλλει τα δικά του θέλω και απόψεις .
Το μόνο που θα καταφέρει είναι ν' απομακρύνει το παιδί του. Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση που το παιδί του βρίσκεται σε κίνδυνο, αλλά ακόμα και εκεί όταν είναι μεγάλος ανθρωπος πολλές φορές η δυνατότητα να παρέμβει είναι περιορισμένη.
Στην δική σου περίπτωση δεν συντρέχει φυσικά τετοιος λογος.
Είσαι 26 χρονών κοπέλα, σπουδάζεις, εχεις την προσωπική σου ζωή και το δικαιωμα σου σ' αυτήν .
Από τη στιγμή που νιώθεις εσύ όμορφα με τις επιλογές σου, προσπάθησες να μην επηρεάζεσαι από ότι λεει η μητέρα σου.
Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο από τη στιγμή που συμβιώνετε. Προσπάθησε όσο είναι δυνατόν να μην μπαινεις στη διαδικασία των αντιπαραθέσεων γιατί είναι ψυχοφθορες και ακρη δεν θα βγει.
Πες της μητερας σου σταθερα και ηρεμα ότι είναι η ζωη σου και οφείλει να την σεβαστει και τίποτα παραπάνω. Τα υπολοιπα ας ψάξει να τα βρει με τον εαυτό της και με τις δικές της ελλείψεις και απωθημένα (σαν μητέρα μιλάω κυρίως).
Ένας αυταρχικος άνθρωπος προσπαθεί να εξουσιασει την ζωή των άλλων και δη των παιδιων του ακομα και όταν αυτά εχουν κάνει δικές τους οικογένειες.
Απλά μην της το επιτρέπεις.
Βάλε τα όρια σου και τις διαχωριστικές γραμμές.
Κάποια στιγμή θα φύγεις απ΄το σπίτι και θα είναι πολυ πιο εύκολα όλα.
16-06-2012, 13:44
Thania

Στο ότι είναι η ζωή μου η απάντησή της ήταν ότι θα ανακατεύεται όσο ζει και πρέπει να το πάρω απόφαση, επειδή "είναι μάνα" και "θέλει το καλό μου". Αν πεθάνει λέει, τότε ας ζήσω όπως θέλω.
Θέμα κινδύνου δεν υπάρχει καν, το παιδί είναι γλυκύτατο, υπεύθυνο, έχει μόνιμη δουλειά, καλό εισόδημα, και υπέροχο χαρακτήρα. Η διαφορά μας φαίνεται να είναι 5-6 χρόνια, και με λατρεύει, ενώ κάνουμε σχέδια για το μέλλον.
Η μητέρα μου υπήρξε πάντα γυναίκα καριέρας, στο σπίτι προσφερε υλικά με το παραπάνω αλλά ελάχιστα συναισθηματικά, γι' αυτό έχει μάθει να μετράει την αξία των ανθρώπων με το πόσα πτυχία έχουν και με το τι δουλειά κάνουν, γι' αυτό τον θεωρεί ένα τίποτα μπροστά μου.
16-06-2012, 19:52
Christina82

Θάνια! Έτσι ήταν η μητέρα μου μέχρι που της έβαλα τα όρια μου και αναγκάστηκε να τα σεβαστεί. Κάθησα και της μιλήσα πολύ σοβαρά και αυστηρά οτί δεν έχει κανένα δικαίωμα και της το αφαιρώ να επεμβαίνει στη ζωή μου,στις αποφάσεις μου και τις επιλογές μου. Μένουμε μαζί και παρόλα αυτά σταμάτησε να ασχολείται παρα μόνο διακριτικά. Εγώ όμως έχω σταματήσει να της λέω τα προσωπικά μου γιατί δεν μπόρεσα να την εμπιστευτώ.. για να μην παρεμβαίνει!
16-06-2012, 20:50
Thania

Κατ' αρχάς ευχαριστώ πολύ που ασχοληθήκατε με το θέμα μου κορίτσια!
Πώς της τα έβαλες τα όρια Christina αν επιτρέπεται; Μόνο η δικιά μου όσο της βάζω χέρι τόσο επεμβαίνει περισσότερο;
Παρακολουθεί τα τηλεφωνήματά μου, ψάχνει τα πράγματά μου, και γενικά όποτε προσπαθώ να της κάνω συζήτηση τόσο τρελαίνεται και κάνει ακόμα περισσότερο σαν την τρελή. Για να καταλάβετε, μου λέει ότι θα καταστρέψω όλη μου τη ζωή και ότι αν είναι να προχωρήσω καλύτερα να έχει πεθάνει να μην το δει. Αυτή που εκανε τόσες θυσίες για μένα και εγώ της το ανταποδίδω έτσι.
16-06-2012, 20:56
Christina82

Quote:

Originally Posted by Thania

Κατ' αρχάς ευχαριστώ πολύ που ασχοληθήκατε με το θέμα μου κορίτσια!
Πώς της τα έβαλες τα όρια Christina αν επιτρέπεται; Μόνο η δικιά μου όσο της βάζω χέρι τόσο επεμβαίνει περισσότερο;
Παρακολουθεί τα τηλεφωνήματά μου, ψάχνει τα πράγματά μου, και γενικά όποτε προσπαθώ να της κάνω συζήτηση τόσο τρελαίνεται και κάνει ακόμα περισσότερο σαν την τρελή. Για να καταλάβετε, μου λέει ότι θα καταστρέψω όλη μου τη ζωή και ότι αν είναι να προχωρήσω καλύτερα να έχει πεθάνει να μην το δει. Αυτή που εκανε τόσες θυσίες για μένα και εγώ της το ανταποδίδω έτσι.

Η μητέρα σου έχει πολλά προβλήματα απ'ότι φαίνεται και δεν καταλαβαίνει οτι αυτα που κάνει σε διώχνουν. Της είπα οτί άμα ξανασχοληθει με τα προσωπικά μου δεν θα ξέρει καμια κίνηση μου, τίποτα για μένα δεν θα ξέρει και έτσι έκανα. Εφόσον της είχα εξηγήσει οτι μου κάνει κακό παρά καλό. Αν έχω κάποιο πρόβλημα θα της ζητησω εγώ βοήθεια. Όσο και αν είναι γονείς μας δεν έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν εκείνοι για εμάς...
16-06-2012, 21:01
Thania

Σ' αυτό συμφωνώ απόλυτα, απλά νιώθω και πολύ πιεσμένη.
Δεν πρόκειται να χαλάσω τη σχέση μου, μεταξύ μας θεωρώ ότι αυτό που έχω σπάνια βρίσκεται πλέον και σκοπεύω να το κρατήσω με νύχια και με δόντια.
Απλά έρχονται στιγμές που στεναχωριέμαι που δεν έχω τα αυτονόητα, δηλαδή μια κανονική σχέση, να μπορεί να έχει και εκείνος με τους δικούς μου τη σχέση που έχω εγώ με τους δικούς του, να βγαίνουμε μαζί χωρίς να πρέπει να ακούω το μισάωρο μονόλογο πριν, και να μπορούμε να φύγουμε διακοπές σε λίγο χωρίς να γίνει ο Γ' Παγκόσμιος.
16-06-2012, 21:06
Christina82

Quote:

Originally Posted by Thania

Σ' αυτό συμφωνώ απόλυτα, απλά νιώθω και πολύ πιεσμένη.
Δεν πρόκειται να χαλάσω τη σχέση μου, μεταξύ μας θεωρώ ότι αυτό που έχω σπάνια βρίσκεται πλέον και σκοπεύω να το κρατήσω με νύχια και με δόντια.
Απλά έρχονται στιγμές που στεναχωριέμαι που δεν έχω τα αυτονόητα, δηλαδή μια κανονική σχέση, να μπορεί να έχει και εκείνος με τους δικούς μου τη σχέση που έχω εγώ με τους δικούς του, να βγαίνουμε μαζί χωρίς να πρέπει να ακούω το μισάωρο μονόλογο πριν, και να μπορούμε να φύγουμε διακοπές σε λίγο χωρίς να γίνει ο Γ' Παγκόσμιος.

Δυστυχώς δεν μπορούμε να έχουμε κάποιες φορές αυτα που θέλουμε. Απλά θα της το ξεκαθαρίσεις οτι σε απομακρύνει, σου κάνει κακό και οτι αν συνεχίσει δεν πρόκειται να ξέρει ξανά για σένα ή θα της λες ψέμματα για να την αποφεύγεις (αυτό που η λογική θα σε οδηγήσει κάποια στιγμή εκεί). Από εκεί και πέρα κάνε αυτο που σε ευχαριστεί και κάνε και τα λάθη σου και τα σωστά σου γιατι μόνοι μας τα μαθαίνουμε αυτά με τόλμη για να ζήσουμε αυτά που επιθυμούμε. Κάνε τις διακοπες σου με τον αγαπημένο σου και διασκέδασε το χωρίς να δίνεις σημασία στους παγκόσμιους πολέμους της μητέρας σου..
16-06-2012, 22:28
kuxumuxu

Αφού την ξέρεις την μητέρα σου, γιατί κάθεσαι και της δίνεις λογαριασμό με ποιον βγαίνεις και τι κάνεις? Ποτέ δεν θα αλλάξει και το μόνο που δημιουργείται είναι κόντρα.

Μην της πεις και ποιος είναι αυτός που τα έχεις, γιατί ικανή είναι να τον βρει και να τον ενοχλεί και να του λέει να σε χωρίσει.

Καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι εξαρτάσαι οικονομικά από την μητέρα σου και μένεις στο σπίτι της, οπότε αυτή (λανθασμένα) θεωρεί ότι της χρωστάς...

Η λύση είναι μία: Γίνε ανεξάρτητη και στάσου στα πόδια σου. Μπορείς να σπουδάζει και να δουλεύεις ταυτόχρονα, και ειδικά αν πρόκειται για δεύτερο βασικό πτυχίο.

Μόνο αν είσαι ανεξάρτητη θα μπορείς να κάνεις ότι θες. Αν εξαρτάσαι από άλλους πάντα θα αναγκάζεσαι να κάνεις το μαλάκα και να υπομένεις από εκβιασμούς μέχρι ψυχολογική βία, όπως τώρα.
16-06-2012, 22:42
Christina82

Quote:

Originally Posted by kuxumuxu

Αφού την ξέρεις την μητέρα σου, γιατί κάθεσαι και της δίνεις λογαριασμό με ποιον βγαίνεις και τι κάνεις? Ποτέ δεν θα αλλάξει και το μόνο που δημιουργείται είναι κόντρα.

Μην της πεις και ποιος είναι αυτός που τα έχεις, γιατί ικανή είναι να τον βρει και να τον ενοχλεί και να του λέει να σε χωρίσει.

Καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι εξαρτάσαι οικονομικά από την μητέρα σου και μένεις στο σπίτι της, οπότε αυτή (λανθασμένα) θεωρεί ότι της χρωστάς...

Η λύση είναι μία: Γίνε ανεξάρτητη και στάσου στα πόδια σου. Μπορείς να σπουδάζει και να δουλεύεις ταυτόχρονα, και ειδικά αν πρόκειται για δεύτερο βασικό πτυχίο.

Μόνο αν είσαι ανεξάρτητη θα μπορείς να κάνεις ότι θες. Αν εξαρτάσαι από άλλους πάντα θα αναγκάζεσαι να κάνεις το μαλάκα και να υπομένεις από εκβιασμούς μέχρι ψυχολογική βία, όπως τώρα.

Μπα δεν χρειάζεται να γίνεις ανεξάρτητος για να είσαι ήσυχος. Απλά δεν χρειάζεται να τα λέμε όλα ειδικά όταν ξέρουμε οτι θα έχουμε πρόβλημα μετα...
16-06-2012, 23:31
Thania

Η αλήθεια είναι ότι τέτοια αντίδραση ακραία δε τη περίμενα. Περίμενα αντιρρήσεις, περίμενα να πει, αλλά λέω 1-2-3 θα καλμάρει και θα είμαστε οκ. 'Ηθελα να τερματήσω αυτό το "στα κρυφά" που έκανα τόσο καιρό, ήθελα να έχω μια σχέση κανονική που να τη ξέρει η οικογένειά μου. Άσε που στην αρχή έκανε τη καλή για να μάθει πράγματα και μετά που εμαθε όσα ήθελε, τότε αλλαξε συμπεριφορά.
Το κακό είναι ότι εκείνος δουλέυει σε κοινό περιβάλλον με συγγενείς μας, και είμαι σίγουρη ότι κάποια κατινιά θα κάνει (πχ. να βάλει κόσμο να μάθει τι άτομο είναι και τέτοια), απλά τώρα που το ξέρω θα μπορώ να τον προειδοποιήσω να προσέχει. Αν και κάτι κακό δε πρόκειται να μάθει, απλά να μάθουμε τουλάχιστον αν πέρασε σε τέτοιες τακτικές.
Εκείνος πάντως είναι πιο πεισματαρης από μένα, ακόμα και να τον έβρισκε και να του λεγε να με αφήσει (αν και αυτό δε θα το έκανε όσο τη ξέρω) μπορεί εκείνος να της έλεγε όσα δε λέω εγώ!
17-06-2012, 00:13
kuxumuxu

Τι να σου πω... Αν τον εμπιστεύεσαι και είστε καλά μαζί, εξήγησέ του για να μην έχεις άλλα.
17-06-2012, 11:01
Thania

Ευτυχώς ξέρει από πολύ νωρίς, αλλιώς ήδη θα είχαμε πολλά προβλήματα. Η κατανόηση του και η βοήθειά του ήταν πολύτιμη για μένα.
17-06-2012, 13:42
deleted-member141015

Thania καλημέρα, νομίζω είναι πολύ θετικό που ο φίλος σου έχει μια ξεκάθαρη και δυναμική στάση απέναντι σε παρεμβάσεις τρίτων. Παρόλα αυτά, όσο πολύτιμη κι αν είναι η κατανόηση κι η στήριξή του, είναι σημαντικό κι εσύ να βάλεις σαφή όρια στη μητέρα σου. Η καλύτερη τακτική είναι ίσως να μην της απαντάς καθόλου και να φεύγεις, όταν αρχίζει το κήρυγμα ή τις ερωτήσεις. Μην μπαίνεις σε διαδικασία να αμύνεσαι, να της εξηγείς, να προσπαθείς να της δώσεις να καταλάβει. Κι αφού την ξέρεις, μην ξαναμασήσεις σε 'καλοσύνες' προκειμένου να πάρει τις πληροφορίες που θέλει. Ο,τι έγινε, έγινε, από εδώ και πέρα μείνε ψύχραιμη αλλά κλείσε την πόρτα. Συμφωνώ ότι θα βοηθήσει να επιδιώξεις την πλήρη ανεξαρτησία σου, αλλά ήδη έχεις το δικαίωμα να κάνεις επιλογές και να έχεις τις σχέσεις που θέλεις. Αν λοιπόν η μητέρα σου κάνει κατάχρηση του γονεϊκού ρόλου, προσπάθησε να μην παγιδεύεσαι κι εσύ σε έναν παιδικό ρόλο.
17-06-2012, 21:37
Thania

Quote:

Originally Posted by marina38

Αν λοιπόν η μητέρα σου κάνει κατάχρηση του γονεϊκού ρόλου, προσπάθησε να μην παγιδεύεσαι κι εσύ σε έναν παιδικό ρόλο.

Μαρίνα έχεις απόλυτο δίκιο. Έχω παγιδευτεί σε αυτό το ρόλο για πάρα πολύ καιρό με τον να λέω ψέμματα τόσα χρόνια και να κρύβομαι. Γι' αυτό και η μητέρα μου ακόμα εξασκεί δύναμη επάνω μου, και με εναν παράξενο τρόπο με κάνει να νιώθω κάποιες φορές ότι της χρωστάω να της δίνω λογαριασμό. Λίγο πριν το τέλος του χρόνου θα τελειώσω με τις σπουδες και θα ψάξω για δουλειά, αλλά το ουσιαστικό πρόβλημα νομίζω είναι ότι πρέπει εγώ να ενηλικιωθώ μέσα μου, κ αυτό με δυσκολεύει πιο πολύ. Το να ενδυναμωθώ ψυχικά για να υποστηρίξω τις επιλογές μου χωρίς να με νοιάζει τίποτα.