Τώρα γιατί έγινε αυτό???

Μόλις άφησα την παρέα μου στην θάλασσα και έφυγα (καλά που είχαμε και άλλα αυτοκίνητα)
Χθες βγήκαμε ήπια 3 ποτά και 2 μπύρες και σήμερα κανονίσαμε να πάμε θάλασσα όλα καλά το πρωί κατά τις 12:30 βρεθήκαμε στην θάλασσα εγώ είχα ένα μικρό πονοκέφαλο από εχθές όχι τίποτα το σπουδαίο ώμος ξεκινάμε παίζουμε ρακέτες με τοβ φύλο μου σε κάποια φάση κουραστικά αλλά ένιωσα το αίσθημα ότι θα μου έρθει πανικός το νιώθω συχνά αλλά μετα από λίγο μου φεύγει και έχω να πάθω πανικό καλό 3 χρόνια περίπου μπαίνω στην θάλασσα μετά για να νιώσω καλύτερα και όντος νιώθω βγήκα έκατσα στην καρέκλα και εκεί άρχισα να μην νιώθω καλά πάλη σκευτόμουν δεν μπορεί ρε πούστι θα μου φύγει, αλλά τίποτα σηκώθηκα πήγα μέχρι το αμάξι και καλά να ξεχαστώ τίποτα γύρισα όλοι μες την καλή χαρά και εγώ ήμουν χάλια, περιμένοντας ότι θα με πιάσει πανικός. Έβλεπα ότι δεν αποχωρεί το συναίσθημα και παραμένει έντονο. Δεν λέει έτσι σκεύτικα δεν μπορώ πρέπει να φύγω αν μπορούσα να πάω μια βόλτα με το αμάξι και να ξαναγυρνούσα ίσως ένιωθα και καλύτερα (ηταν και η κοπέλα που μου αρέσει μαζί μας και καλά που ήρθε τελευταία στιγμή με το δικό της αμάξι γιατί μόνο στην ιδέα ότι θα πρέπει να βρω μια σοβαρή δικαιολογία για να φύγουμε θα με έπιανε σίγουρα πανικός). Σκευτόμουν ότι το μέσο διαφυγής μου είναι εδώ ότι ώρα θέλω φεύγω, αύτη η σκέψη με κάνει να ηρεμώ πάντα, τίποτα ώμος και παίρνω τελείως απογοητευμένος την απόφαση να τους πω ότι δεν είμαι καλά έχω πονοκέφαλο αναγούλες και τέτοια θα φύγω. Πάνε κάνε ένα ντούζ μου λέγαν φάε κάτι, εγώ όχι, σκεύτικά ότι αφού είπα θα φύγω τώρα, θα φύγω.
Τώρα είμαι σπίτι έκανα ένα ντουζ και νιώθω πολύ ήρεμος, αλλά και πολύ ανήσυχος. Ποτέ δεν έφυγα από πουθενά για αυτόν των λόγο ούτε από σινεμά ούτε από καφέ ποτέ, και φοβάμαι γιατί αυτά μένουν αύριο που θα ξαναπάμε μην αρχίζω και σκέπτομαι ‘’και αν με πιάσει πάλει’’ και τέτοια
Έχω κάνει τεράστια πρόοδο τα τελευταία τρία χρόνια δεν θέλω να κάνω πισωγύρισμα θεέ μου τώρα.. Δεν θέλω με τίποτα…………..

Αν έμενες και συνέχιζες να παίζεις ή έπιανες τη κουβέντα με κάποιον ή έκανες καμια βουτιά, θα σου περνούσε.
Μην κάτσεις να σκέφτεσαι "αμαν και τι θα κανω τώρα". Μόνος σου το είπες οτι το μέσο διαφυγής σου είναι εκεί οποε θέλεις, αν και δεν θα το ξαναχρειαστείς.
Να πας πάλι για μπάνιο πάλι αυριο και όλα θα είναι μια χαρά.
Τίποτα δεν θα σε ξαναπιάσει. Και ενα πισωγύρισμα να κάνεις, δεν τρέχει τίποτα. Αύριο πάλι θα είσαι μια χαρά!
Μην το φοβηθείς. Μια απλή επίσκεψη σου έκανε. Κάνε πως δεν είσαι εκει και θα φύγει.
Καλά μπανάκια και η μασας με τίποτα!!!!

Ποοο ρε συ τα κλάματα με πιασαν γαμοτο
Έτσι θέλω να είναι, να μην μου ξανακάνει καμία επίσκεψη δεν θέλω, το σιχαίνομαι αυτό το συναίσθημα δεν θα το αφήσω να μου ξαναγαμίση τη ζωή…

Έτσι μπράβο!
Αλλά ουτε κλάμματα, ούτε απογοητεύσεις!
Και να σου πω και κατι; Άντε και την έπαθες την κρίση πανικού. Σε 10 λεπτά το πολύ θα έχει περάσει και θα είσαι οκ πάλι.
Δηλαδή αν την δεις να έρχεται, μην το παλέψεις για να μην την πάθεις γιατι θα τα κάνεις χειρότερα απο το αγχος σου. Αστο να συμβαίνει.
Απλά μη δίνεις σημασία. Τώρα ξέρεις και τί είναι και πώς είναι.
Γύρνα τη πλάτη ρε παίδι μου!
Αδιαφορία είναι το κλειδί.
Τιποτα δεν θα σου ξαναγαμήσει τη ζωη αν εσυ δεν το αφήσεις.

Αν τη νιώσεις να έρχεται, στείλε τη να πάει να γ@μηθεί. Πιάσε χαλαρή κουβέντα με κάποιο φιλικό πρόσωπο και μη δίνεις σημασία. Θα δεις ότι θα φύγει.
Μην φύγεις από παραλία!

Τώρα με πήραν τηλέφωνο για θάλασσα, θα ξεκινήσουν σε μία ώρα. Εγω έχω να πάω στο χωριό και μετά θα πάω να βρω την παρέα, σήμερα θα πάμε σε μία παραλία λίγο ποιο μακριά (τα σπάει όμως). Με πήρε και αυτή που μου αρέσει να μου πει τι θα κάνω και αν θέλω να με πάρει (που να’ ξερε), μου λέει και ένας κολλητός μου μην αργήσεις πολύ… τσπ. Οπότε έχει βολέψει τέλεια να πάω ότι ώρα θέλω και να μην έχω κάποιον να πάρω αναγκαστικά σε περίπτωση που θα θέλω να φύγω.
Μάλλον παρα πείρα αέρα των τελευταίο καιρό, ήμουν πολύ άνετος και ήρθε να μου θυμίσει πως ήταν τα πράγματα, και που έφτασα να είμαι. Αλλά εγώ ΕΔΩ θέλω να είμαι και ακόμα ψηλότερα δεν θέλω να θυμάμαι πως ήταν.

Να πάρεις όση φόρα θές και να μην σκέφτεσαι τι έγινε κάποτε!
Πάνε αυτά. Στο κάτω κάτω και να την πάθεις την κρίση δεν έγινε και τίποτα.
Ποιος στη χάρη σου σήμερα σε τέλεια παραλία και με το κοριτσι ;)
Μη μασας! Αν και αυτη τη ώρα μάλλον θα κάνεις ηλιοθεραπεία και μακροβούτια... αλί σε μας που μείναμε σπίτι. Δεν πειράζει... την άλλη Κυριακή!
Να περνάς καλά και να μην αφήνεις τίποτα να σε επηρεάζει!
Μη νομίζεις, κι εγώ που σου λεω όλα αυτά πολλές φορές κολώνω και αισθάνομαι αδύναμη να ανταπεξέλθω σε κάτι που μου προκαλεί άγχος. Αλλά δεν μπορεί να μας προκαλέι άγχος η θάλασσα και η παρεούλα ρε γμτ!
Και με τη σκέψη αυτή τα γράφω όλα και συνεχίζω! Και αν έρθει η κρισούλα ας έρθει... Ας κάτσει στη διπλανή ξαπλώστρα να λιαστεί. Σημασία πάντως δεν θα της δώσω.
Το πολύ πολύ να την κεράσω καφέ. Τότε είναι που θα ξενερώσει και θα φύγει!

Αυτό λέω και εγώ δεν είναι δυνατόν να μας πιάνει πανικός με παρεούλα και όταν περνάμε καλά. Αλά εμένα σε τέτοιες περιπτώσεις με πιάνει μόνο ρε γαμότο αν είναι δυνατόν. Σε καταστάσεις που προκαλούν άγχος συνήθως είμαι πολύ ψύχραιμος (λες να είμαι πολύ σοβαρά.) τσπ
Πήγα τελικά αρκετά καθυστερημένος, αυτοί ήταν από της 12 εκεί και εγώ πήγα 4, είχα και την αδερφή μου μαζί στο χωριό (για ψήφο πήγα με και να τα σήμερα τα χάλια μας πάλη ΝΔ) με καθυστέρησε και αυτή. Ήθελα να πάμε λίγο αργά αλλά όχι και τόσο. Θα ερχόταν την ίδια ώρα και ένας φίλος οπότε δεν θα μου λέγαν τώρα θα φύγουμε τη ήρθες, θα έμενα με το άλλο παιδί και ήταν και η παρέα τις αδερφής μου εκεί στην τελική.
Με το που φτάσαμε με έπιασε ένα άγχος (έλα ρε συ έλεγα στον εαυτό μου η παρέα σου είναι εδώ που δεν είναι ξένοι ΄΄άσχετα που δεν ξέρουν τίποτα’’ τόσες φορές έχουμε έρθει για μπάνιο, θα το παλέψεις θα ξεχαστείς). Τσπ έφτασα, όλοι ήταν εκεί δεν είχε φύγει κανείς, άντε ρε μαλ… τη ώρα είναι αυτή… τα γνωστά, αλλά τους έχω συνηθισμένους φυσικά στο να αργώ δεν είναι κάτι που τους φαίνετε περίεργο, και όχι για τον λόγο του ‘’προβλήματος’’ γιατί συχνά έχω κάτι να κάνω πρώτα, πώς τυχαίνει δεν ξέρω . Έκατσα και πήγα να στρίψω ένα τσιγάρο (στριφτό καπνίζω), τα χέρια μου έτρεμαν τόσο πολύ που δυσκολεύτηκα να το στρίψω και δεν κρυβόταν φυσικά, το σχολίασα από μόνος μου γιατί με κοιτούσαν, (πάλη τρέμουν τα χέρια μου γαμότο είπα τι διάολο μήπως πρέπει να το κοιτάξω κάποια στιγμή αυτό?) είπα στην πλάκα και ευτυχώς δεν έδωσαν πολύ σημασία. Έκανα μία βουτιά χαλάρωσα, έπαιξα λίγο ρακέτες και μετά άρχισαν να φεύγουν ένας ένας εκεί χαλάρωσα τελείως. Μείναμε δυό φίλη μου και αυτή που μου αρέσει (μου πετάει κιόλας απ τις 11:00 σε πείρα και ήρθες 4) έκατσε ώμος μέχρι τις εφτά που φύγαμε και εμείς. Ήμουν τόσο χαλαρός που σκευτόμουν ότι μπορούσα να κάτσω άλλες δέκα ώρες, γιατί ήξερα ότι από τώρα και στο εξής όποτε και να πω να φύγουμε θα είναι κάτι το πολύ φυσιολογικό…. Γιατί να με πιάνει η μ@λ@κι@ ώμος σε άλλες περιπτώσεις…
Το άλλο Σάββατο θα κοιτάξω να βρώ μια δικαιολογία να πάω μόνος μου πάλη, έτσι για να πάρω λίγο τα πάνω μου ξανά

Ναι να πας μόνος σου για να μην έχεις το άγχος οτι πρέπει να κάτσεις όσο σου πουνε αλλά και αυτό να το κάνεις μέχρι να στρώσεις.
Μετά, ακόμα και το αίσθημα ευθύνης "πρέπει να μείνω για να παω τον τάδε σπιτι του" θα σε κάνει να δείς αλλιώς τα πράγματα.
Όταν όλο το ενδιαφέρον δεν το έχουμε στραμενο πάνω μας, αναγκαστικά ασχολούμαστε με κατι άλλο.
Μην φοβηθείς να αναλάβεις "ευθύνες". Καλό θα σου κάνει.
Και νομίζω οτι δίνει πολύ σημασία στο αν θα "Χαλάσεις" την παρέα. Λάθος μεγάλο. Λογικά δεν θα ξέρει και κανεις τίποτα για το άγχος σου. Δεν λέω να το πεις σε όλους αλλά σε κάποιον κολλητό ίσα ίσα για να έχεις ενα στήριγμα ή κάποιον να σου πει "ξεκόλλα μια χαρά είσαι και μια χαρά περνάμε".
Νομίζω είναι χειρότερο να έχεις το άγχος του να μη σου συμβεί τίποτα και το άγχος οτι θα σε δουνε κάπως οι φίλοι σου και θα αρχίσουν να αναρωτιούνται.
Μπράβο σου που ξαναπήγες πάντως και δεν κόλωσες. Αυτό σημαίνει οτι το'χεις το παιχνίδι και όχι αυτό εσένα.

Αν δεν πήγαινα θα ήταν ακόμη ποιο δύσκολο για τη επόμενη φορά. Έτσι έχω καταλάβει όσο αποφεύγουμε κάτι που μας προκαλεί το συγκεκριμένο θέμα τόσο ποιο δύσκολο γίνετε.
Σκευτόμουν, αν ήξερε η παρέα τη μου συμβαίνει και ασχέτως το πώς θα το έπαιρναν, και ήξερα ότι αν θα τους πω εγώ θα φεύγω δεν θα μου πουν τίποτα μόνο ένα οκ και όχι (τι σε έπιασε αυτό; και τι και πως;) πώς θα ένιωθα σε μία τέτοια κατάσταση. Νιώθω ότι θα ήμουν πολύ πολύ καλύτερα και δύσκολα να έφευγα από κάπου. Πραγματικά δεν έχω φύγει ποτέ, ούτε στον πρώτο καιρό που τα κρούσματα ήταν και ποιο έντονα και ποιο συχνά, και ούτε ήξερα τι ακριβός είναι αυτό που μου συμβαίνει. Δεν θυμάμαι άλλη φορά, πρώτη φορά νομίζω ότι ήταν το Σάββατο γι αυτό με πείρε από κάτω. Έχω φάει σκατά με αυτό το θέμα, και έφυγα από μία παραλία που ήταν 20 λεπτά από το σπίτι μου;;; Δεν μπόρεσα να το παλέψω; Ίσως αυτό που με επηρέασε ποιο πολύ είναι ότι ήταν αυτή που μου αρέσει εκεί και άρχισαν να μου λένε τα παιδιά (γιατί δεν μιλάς ρε και τι σε έπιασε τώρα. Είναι ένα παιδί στην παρέα που έχει πολύ γέλιο, αλλά άμα τον πιάσει δεν το Βουλώνη και αυτός, συνέχεια θέλει να Μολάοι, αυτός μου το είπε στην αρχή). Το άκουσε και η κοπέλα και κοιτούσε προς τα εμένα, και εκεί είπα δεν γίνετε να συνέλθεις σε ένα δευτερόλεπτο πρέπει να πείς η να κάνεις κάτι άμεσα. Και (λέω δεν είμαι καλά λέω να την κάνω) και έγω ο χαζός το χόντρινα στην αρχή (ζαλίστηκα λίγο πριν, αναγούλες έχω ατονία νιώθω, ότι μου ερχόταν το έλεγα) μου λέγαν και αυτή κάνε ένα ντουζ φάε κάτι που θα πας να οδηγήσεις αν είσαι έτσι μέχρι που μου είπε και η λεγάμενη πάμε στο αμάξι να σου πάρω την πίεση έχω και αλμυρά μαζί μου  εκεί λέω ότι το ξεφύγμαε τώρα. Το γύρισα στο χαβαλέ λίγο μετά λέγοντάς της ‘’τώρα τη θες να με ανεβάσεις την πίεση εσύ ’’ εντάξει είμαι της είπα θα βάλω το A/C λίγο στο αμάξι να πάω σπίτι θέλω να κάνω ένα ντουζ και να την πέσω λίγο. Εκεί πετάχτηκε ένας φίλος και είπε αφύστετων ρε αν θέλει να φύγει μην τον πρήζεται, είπα από μέσα μου ( άντε ρε κολλητέ πες το να φύγω γιατί σκατά τα έκανα)… Πρέπει να πάω με μια δικαιολογία φυσιολογική και πιστευτή το επόμενο Σάββατο και να βάλω στόχω να τους πω εγώ να κάτσουμε κιάλο. Σκεύτομαι να πω ότι θα πάρω αμάξι γιατί μπορεί να χρειαστεί για τον τάδε λόγο να φύγω σε κάποια φάση, δεν θα τους ξενίσει γιατί ξέρουν ότι πολλές φορές τα σουκου έχω αρκετές δουλειές να κάνω, απλά θα με κράξουν πάλη για χαβαλέ. Φυσικά το θέμα είναι να μην χρειαστεί να το επικαλεστώ και να μην πάω πουθενά

Καλέ μου ενα έχω να σου πω. Παραλία+παρέα+γκομενάκι=ευ� �υχία!
Άσε τα άγχη για άλλη φορά. Το καλοκαίρι σε καλεί!

και εγώ αυτό λέω. Πρέπει να προσπαθήσω να κάνω ένα delete σε αυτό που συνέβη το περασμένο Σάββατο, (και λίγο την Κυριακή). Να συνεχίζω να το παλεύω με τα πάνω μου και μετα κάτω μου όπως το παλεύω τα τελευταία χρόνια, και νιώθω ότι είμαι σε μια καλή και ανοδική πορεία.
Έχω να κάνω τόσα πολλά, και θέλω να κάνω ακόμη περισσότερα, να πάψει να με φοβίζει αυτό το πράγμα και να στέκετε εμπόδιο στη ζωή μου. Ίσος να κοιτάξω να κάνω και μία Skype συνεδρία και με τον γιατρό μου (καλή λύση αυτές η συνεδρίες να σας πω, αν έχετε ήδη κάνει κάποιες τετατετ βέβαια, για αυτούς που είναι σε αρκετή απόσταση ο γιατρός τους και ποιο οικονομική φυσικά γιατί γλιτώνεις τα μεταφορικά έξοδα) μετά από αυτό γιατί έχουμε να τα πούμε κανένα 10μινο. Ελπίζω να μου δώσει λίγο αέρα πάλη

Δυστιχός χάλια τα πράγματα (να με συχορίτε για την οροθογραφία '' 'Ελληνας είμαι γιατέ έχει υποθή και αυτό''). Τίποτα απο εκήνει την μέρα δεν πάει πρως το καλήτερο αντιθέτος θα έλεγα. Πήγα στην θάλασσα κανονικά με προφάσεις και καλα θα φύγω, ναι την πάλεψα, αλλά δεν το απόλαυσα σε καμία περίπτοση εκτός λίγο πριν έρθει η ώρα να φύγουμε. Αυτήν την βδομάδα άρχισε και με έπιανε και στην δουλειά και στο καφέ κανονικά όπως στην αρχή (διλαδή τέλεια τα πράγματα) χθές πήγα να βρώ τα παιδιά για μπύρα λίγο ποιο κάτω απο το σπίτι μου και με το που έφτασα εκεί και άρχισα να μηλάω πριν καν παραγγίλω με μου είρθε τόσο έντονα που σηκόθηκα να πάω κατευθίαν στην τουαλέτα έτσι για να κάνω κάτι και ζαλιζόμουν έπιασα και τον τύχο σε μία φάση. ήμουν στην τουαλέτα και έτρεμα. Σκευτόμουν '' αν είναι δυνατόν τι πράγμα είναι αυτό τωρα πως θα μου φύγη; τη θα κάνω ακόμη δεν ήρθα θα φύγω;) γυρισα πίσω έκατσα δεν μιλούσα μου μιλούσαν αυτή και απαντούσα μονολεκτικά, ε φυσκιά καταλάβαν οτι κάτι έχω και μου το είπαν, (τη έπεθες ρε; ξέρεις πως είσαι; σαν να σου σκότοσαν την μάνα. Ξέραν οτι δούλευα όλυ μέρα (η αλήθεια είναι οτι χθές έκανα 630 χιλιόμετρα σε μία μέρα ''πωλητης είναι η δουλειά μου, είμαι και σε πολυεθνική, που να ξέραν τι κουβαλάω και με ζαλίζουν και αυτοι.. τσπ.'') μου λένε αφου είσαι κομμάτια ας καθόσουν σπίτι, και εγώ είμαι να μην χάσω απο πουθενά. Αλλά αυτός έίμαι και αυτός θέλω να είμαι ρε γαμότο. Έκατσα τελικά το πάλεψα ήμουν σαν μεγάλη παρασκευή αλλά δεν ήθελα να εγκαταλήψω και να φύγω. Τους είπα θα σας πω άλλη φορα αφύστε με τώρα. Ευτηχός ήταν μόνο οι κολιτοί μου. Πριν με πείρε τηλ και ηκοπέλα που μου αρέσυ να πάμε για μπάνιο και μπορούσαμε η δυό μας σήμερα αν δεν το απεύγα εγώ για αυτόν τον λόγο. Της είπα οτι έχω δουλειά και θα τελειώσω κατα της 2 είπαμε να μηλήσουμε τότε αν και μπώρη να πάει με τους δικούστις μου είπε. Μακάρι να πάει βέβαια γιατι δεν είμαι σε φάση. Πριν περίμενα πώτε θα με πάρει και τώρα παρακαλάω να μην με πάρει.. Τόσο καλα.. Πραγματικά δεν το πιστεύω... Αυτά τα σκατα που μου ήρθαν πάλη στα μούτρα. Δευτέρα βράδυ κανόνισα συνεδρία μέσο skype με το γιατρό μου, να δουμε τι θα μου πεί και αυτός...

Τρόμαξες. Αυτό είναι όλο.
Ο φόβος σου τα πυροδότησε όλα. Αν απο την πρώτη φορά το έπαιρνες χαλαρά δεν θα συνέβαινε τίποτα.
Και εγω έτσι κάνω. Τρομάζω και η τρίχα γίνεται τριχιά.
Μην συνεχίσεις να κάνεις το λάθος να λες "δεν το πιστεύω αυτό μου που συμβαίνει" , " γιατι σε μένα" , "πως θα την παλέψω".
Να εκτίθεσαι σε αυτό που σε τρομάζει και μια δυο θα χαλαρώσεις.
Δες τι θα σου πει και ο γιατρός σου αλλά όσο τρομάζεις, τόσο θεριεύει.