εφηβικο απωθημενο

Γεια σας! μπηκα σαυτο το φορουμ για να μιλησω για ενα θεμα που με βασανιζε τοσα χρονια στην εφηβικη κυριως ηλικια μου αλλα και ακομη εχει αφησει λιγα απωθημενα.
ηταν ενα παιδι απο την ταξη μου το οποιο γουσταρα παρα πολυ και δεν μπορουσα να το ξεχασω...μου διελυσε ολη τη ζωη γιατι ειχα πλασει στο μυαλο μου οτι θα ημασταν καποτε μαζι και ηθελα παρα πολυ να με γουσταρει κι αυτος αλλα ποτε δε μιλουσαμε..μαλλον δε με ηθελε..ειμαι παρα πολυ μπερδεμενη.αυτο το παιδι δεν καταλαβα ποτε αν με ηθελε...θελω να μαθω....τοσα χρονια εριξα τοσο κλαμα και θελω να δω εστω και τωρα που περασαν χρονια να δω αν με ηθελε εστω και λιγο ή τζαμπα εκλαιγα...τωρα βεβαια εχω προχωρησει στη ζωη μου αλλα αυτο ειναι το απωθημενο μου..τον ειχα σαν θεο και μετα απο λιγα χρονια καταλαβα πως δε θα ταιριαζαμε αν ημασταν μαζι..αλλα ακομη εχω αυτη την απορια...με ηθελε εστω και λιγο; γιατι κοιταζομασταν και ως παιδια καναμε αρκετες βλακειες...κοντρες καπως ετσι...ειμαι παρα πολυ μπερδεμενη γιατι ενω εχει περασει ποσος καιρος και εχω ηδη αλλη σχεση οταν βλεπω αυτο το ατομο στο δρομο κατι με ταρακουναει εσωτερικα...βεβαια δε θα ηθελα να ημασταν μαζι τωρα γιατι οπως ειπα τον εχω απομυθοποιησει και ειμαι μια χαρα με τη σχεση μου αλλα θελω να τον βλεπω στο δρομο και να μη σκεφτομαι οτι αυτο καποτε ηταν το απωθημενο μου και με τυρρανισε...εχετε καμια λυση να περναει εντελως απαρατηρητος απο τον ψυχικο μου κοσμο;

μαλλον ειναι που σου εμεινε σαν μια τεραστια απορια... και δεν μπορεσες ποτε να το καταχωρισεις σωστα στις αναμνησεις σου και να το κλεισεις.
Αν εχεις την δυνατοτητα να μιλησεις με αυτο το παιδι.. γιατι δεν του πιανεις μια φιλικη κουβεντουλα για τα παλια.. και λεγε λεγε μεταξυ σοβαρου και αστειου να πεις και συ τι αισθανοσουν ,να σου πει κι αυτος.
Ετσι κι αλλιως μετα απο τοσα χρονια ,ακινδυνο θα εινα και για τους δυο... για σενα ομως θα ειναι σημαντικο για να το κατανοησεις και να το αφησεις ολοκληρωτικα πισω σου...:)

Ετσι ειναι ο ερωτας . Ριχνει τα βελη του και σ αφηνει να βασανιζεσαι ....
Δυστυχως δεν νομιζω να μπορεις να κανεις και πολλα .
Μια γνωστη αντιμετωπιση και η ποιο αποτελεσματικη που γνωριζω ειναι η ληθη.
Φροντισε να τον ξεχασεις και κοιτα μπροστα στη ζωη σου , φροντισε ν αλαξεις δρομο, πολη, χωρα ακομα αν χρειαστει. Η γη ειναι μεγαλη , απομακρυνσου.
δεν μπορεις να τον ξεχασεις αν ''τυχαια'' τον συναντας καθε τοσο, μπορει να σου καταστρεψει τη ζωη , να σε μαραζωσει ..

Ίσως σε βοηθήσω γιατί μου έχει συμβεί κάτι παρόμοιο.Κάποτε στα εφηβικά μου χρόνια είχα μια κοπέλα που φλερτάραμε πολύ στο σχολείο και μου άρεσε αρκετά.Μόνο που με μπερδεύε συνεχώς και ως παιδιά κάναμε βλακείες, ειχαμε μεγάλους ανταγωνισμούς στις κοινές μας παρέες και με επηρέαζε αυτό .Όταν τελειώσαμε το Λύκειο μου είπε να τα φτιάξουμε και τις είπα όχι γιατί είχα βαρεθεί το όλο κλίμα.Ακόμα ο πατεράς της με έιχε προσβάλει αρκετές φορές σε τύχαιες συναντήσεις μας και αυτή δεν με βοήθησε να το ξεπερασω.Παρόλο που μου άρεσε θα πρέπει να σου πω ότι αυτή ποτέ δεν το έμαθε.......Αλλά στην πραγματικότητα όλα αυτά δεν έχουν σημασία.Γιατί μην ξεχνάς ότι όπως είπες και στο μήνυμα σου έιμασταν παιδιά και κάναμε βλακείες, τώρα που μεγαλώσαμε ας μην τις επαναλάβουμε!!!