Originally Posted by
marian_m
Βεβαίως και έκανες το σωστό, εφόσον το ζητούμενο είναι να αποφεύγεις να ζήσεις. Ακόμη σωστότερο θα ήταν να μπεις σε μια αποστειρωμένη γυάλα και να βλέπεις τους άλλους να ζούνε, να ερωτεύονται, να χαίρονται αλλά και να πληγώνονται, να πονάνε και πάλι από την αρχή. Κι εσύ να περιμένεις την κατάλληλη και ασφαλή συνθήκη που θα έρθει για να βγεις από τη γυάλα και δεις πώς είναι η ζωή. Όμως, ξέρεις, για κάποιους δεν έρχεται ποτέ αυτή η στιγμή. Στο μεταξύ, η ζωή έχει περάσει. Και πεθαίνουν από ασφυξία ή βαρεμάρα.
Προσωπικά, ανήκω στο άλλο άκρο. Οι περισσότερες μαγικές στιγμές που έχω ζήσει προέκυψαν επειδή δεν έκανα το "σωστό".