Φοβάμαι να γίνω πατέρας

Καλησπέρα

Ήθελα να θέσω το παρακάτω θέμα, το οποίο με απασχολεί από το καλοκαίρι και μετά που έγινε ο γάμος μου.

Τελευταία συζητάμε με τη γυναίκα μου το θέμα του παιδιού. Εγώ, είμαι κάπως αρνητικός και προβληματισμένος, μιας και πιστεύω ότι λόγω των κρίσεων πανικού και της κοινωνικής μου φοβίας, δεν θα μπορώ να ανταπεξέλθω στις αρμοδιότητες του πατέρα. Επίσης, σκέφτομαι ότι είναι πολύ πιθανό τα \"αρνητικά\" του χαρακτήρα μου (φόβοι, άγχος, πανικός, θυμός κ.ά.) θα τα μεταδώσω άθελα μου και στο παιδί μου..

Ποιά η άποψη σας

προσωπικά πιστεύω ότι ο προβληματισμός σου φανερώνει πολύ υπεύθυνο άτομο.
η συζήτηση με τη γυναίκα σου, το ίδιο.
προσωπιική μου άποψη είναι ότι ένας άνθρωπος τέτοιου χαρακτήρα, που αντιμετωπίζει τα δύσκολα, θα προσέξει πολύ και το ζήτημα του παιδιού, κι έτσι δε θα το επηρεάσει πολύ, αφού έχει ο ίδιος συναίσθηση των αδυναμιών του. θα σε φοβόμουν περισσότερο, αν ανήκες στις κατηγορίες \'είμαι καλά, για όλα φταίνε οι άλλοι\'... αυτό θα ήταν μια ανεύθυνη στάση που θα την πέρναγες και στα παιδιά σου...
έχω ακούσει κι άλλους άντρες με τέτοιους προβληματισμούς, που έχουν γίνει πολύ καλοί και τρυφεροί πατεράδες... :)

νομίζω οτι μια χαρά θα τα καταφέρεις ασε που ένα παιδι αν βέβαια το θες πραγματικά θα δώσει χαρά στην ζώη σου.μπράβω που έχεις θάρρος.

θα σιμφονισο με τον τιποτε. ισος θα πρεπε να ροτισις τον εαφτο σου για πιο λογο θες να γινις πατερας. καλιτερα: να γινετε γονις. αν μπορις να απαντισις στιν εροτισι, ισε σε πολι καλιτερι θεσι απο τους περισοτερους.

Γκας, εγώ είμαι πατέρας και τα ΄προβλήματά΄μου ξεκίνησαν μετά την γέννηση του παιδιού μου.Ασε δε που η γυναίκα μου έπαθε και επιλόχειο κατάθλιψη, και είχαμε και άλλες ταλαιπωρίες. Ομως επειδή το παιδί είναι η πρώτη προτεραιότητα στην ζωή σου, δεν αφήνεις αυτά τα πραγματα να το επηρεάσουν. Σίγουρα όμως στην αρχή, τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα για σένα, αλλά πιστεύω ότι σταδιακά θα τα ξεπεράσεις και θα απολαύσεις τις χαρε΄ς της πατρ\'οτητας.

Γκας όλοι έχουν αρνητικά. Αν αυτός ο λόγος τους απέτρεπε από το να κάνουν παιδιά ο πληθυσμός της Γης θα μειωνόταν δραματικά! Είσαι προβληματισμένος πριν ακόμα από τη γέννηση του παιδιού σου και αυτό δείχνει πως είσαι σε καλό δρόμο. Και σίγουρα μετά τη γέννηση του παιδιού σου [αν και όταν έρθει αυτή] θα κάνεις ό,τι καλλίτερο μπορείς! Άλλωστε η γυναίκα σου για να θέλει να κάνει παιδί μαζί σου αγαπάει και τις φοβίες σου και το άγχος σου και όλα σου και παλεύει και προσπαθεί κι αυτή μαζί σου. Καλή τύχη σου εύχομαι!

Ευχαριστώ παιδιά!
Σας ευχαριστώ όλους, πολύ χρήσιμες και ενθαρυντικές οι απόψεις σας! :)

..και ο πατέρας μου υπέφερε απο κρίσεις πανικού και είχε τον ίδιο φόβο για μας τα παιδιά του. Έκανε τρια παιδιά κανένας απο μας ποτέ δεν κατάλαβε οτι είχε κάτι τέτοιο ο πατέρας μας...μέχρι που εγω στα 35 μου απο υπερβολικό άγχος έπαθα κρίσεις και αναγκάστηκε να μου φανέρωσει τον γολγοθά που πέρασε μια ζωή. Τα αδέρφια μου είναι μια χαρα παλίκαρια δεν καταλαβαίνουν τίποτα και παρότι που λέγεται ότι έχει σχέση η κληρονομικότητα...εγω λέω για τον εαυτό μου, εαν δεν με πίεζα τόσο πολύ ποτέ δεν θα πάθαινα κρίσεις και φοβίες.
Απλά θέλω να σου πω πως η ζωή συνεχίζεται και αν το θες πολύ το παιδί ίσως σου δώσει και περισσότερη δύναμη να νικήσεις τα πάντα. Είναι ευθύνη τα παιδιά αλλά και μεγάλη κινητήρια δύναμη για κάθε γονιό θέλω να πιστευω.

Quote:

---

Originally posted by gus1973
Καλησπέρα

Ήθελα να θέσω το παρακάτω θέμα, το οποίο με απασχολεί από το καλοκαίρι και μετά που έγινε ο γάμος μου.

Τελευταία συζητάμε με τη γυναίκα μου το θέμα του παιδιού. Εγώ, είμαι κάπως αρνητικός και προβληματισμένος, μιας και πιστεύω ότι λόγω των κρίσεων πανικού και της κοινωνικής μου φοβίας, δεν θα μπορώ να ανταπεξέλθω στις αρμοδιότητες του πατέρα. Επίσης, σκέφτομαι ότι είναι πολύ πιθανό τα \"αρνητικά\" του χαρακτήρα μου (φόβοι, άγχος, πανικός, θυμός κ.ά.) θα τα μεταδώσω άθελα μου και στο παιδί μου..

Ποιά η άποψη σας

---

Guss, ακριβώς τους ίδιους προβληματισμούς είχα πολλά χρόνια. Όταν όμως έμεινε εγκυος η γυναίκα μου, ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν. Τώρα πλέον ως πατέρας μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι το παιδί μου δεν θα γίνει φοβικό. Έχω αναγνωρίσει όλα εκείνα τα μικρά καθημερινά εγκλήματα των γονιών μου, που με οδήγησαν στην κατάθλιψη-κοινωνική φοβία και αισθάνομαι πραγματικά ότι μπορώ να κατευθύνω το παιδί μου σε μια υγιή συμπεριφορά.

.

Καλέ μου φίλε

την ίδια ανησυχία έχω και εγώ , μιά για το παιδί που έχω φέρει στον κόσμο και μια για το πιαδί που θα ήθελα να φέρω. Και είμαι η γυναίκα αυτή που πρέπεινα περάσει και τηδιαδικασία της κύησης .

Το όνειρό μου και εμένα είναι να φέρω ένα ακόμη παιδί στον κόσμο για μένα για τον άντρα μου και για την κόρη μου που δεν θέλω να μείνει χωρίς αδελφάκι.

αυτό που φοβάσαι εσύ εγώ το ζω. Μεγαλώνουμε με τον άντρα μου ένα παιδί και τον τελευταίο 1 χρόνο εγώ περνάω κατάθλιψη με έντονα ψυχωσωματικά.

Την αγαπάμε υπερβολικά είναι η ζωή μας. Εόιναι το νόμημα της ζωής μου για να μιλήσω για μένα. Είναι η χαρά της ζωής μου. Είναι αυτό που άξιζε πραγματικά στη ζωή μου. Ευχαριστώ τον Θεό για την ευλογία του να μου χαρίσει αυτό το υπέροχο παιδί.

Είναι ένα παιδί χαρούμενο και όπως λέει και ένας άλλος φίλος εδώ προσπαθούμε να την μεγαλώσουμε έτσι ώστε να είναι ένας χαρούμενος άνθρωπος και στο μέλλον.

Η δική μου ταλαιπωρία από την αρρώστεια προσπαθώ όσο μπορώ να μένει μακρία από τηην κόρη μου και σε μαγάλο βαθμό τα καταφέρνω, βοηθάει και ο άντρας μου πολύ σε αυτό.

Πάνω από όλα όμως μετράει η αγάπη να μπορείς να αγαπήσεις το παιδί σου πάνω καιαπό τη ζωή σου αν ισχύει αυτό πστευω δεν μπορείς να του κάνεις κακό.

Χωρίς να σε ξέρω θέλω να σουπω από καρδιάς μην αφήσετε τα όποοια προβλήματα υγείας να σας στερήσουν από την χαρά ενός ήκαι περισσοτέρων παιδιών, δεν αξίζει τίποτα περισσότερο