"φιλια δεν υπαρχει πια, την πατησε το τρενο"

κατα ποσο τελικα οι φιλιες και οι παρεες που διαμορφωνουμε ειναι ζητημα τυχης και συγκυριων και κατα ποσο επιλογων και κυριως προσωπικων μας χαρακτηριστικων? μαλλον ενας συνδυασμος και τον δυο!! ειμαι 23 και απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου δυσκολευομουν πολυ σε αυτο τον τομεα. οχι πως ημουν μονη μου και δεν ειχα φιλους η φιλες απλως παντα ειτε δεν με καλυπταν, ειτε εκανα παρεα μαζι τους λιγο αναγκαστικα και δεν τους θεωρουσα καταλληλους για μενα και το κυριο χαρακτηριστικο των φιλικων μου σχεσεων ηταν οτι ηταν προσωρινες και με ημερομηνια ληξης. δεν ετυχε να κρατησω ατομα κοντα μου περα απο 2 περιπτωσεις. οχι ομως πως γινοταν κατι και τσακωνομασταν απλως ετσι ερχονταν τα πραγματα και μαλιστα παρακολουθώντας την εξελιξη αυτων των ανθρωπων τωρα λεω "μα πως μπορουσα και εκανα παρεα μαζι τους??". στο διαταυτα!! ειμαι 23 ετων και ενω θα επρεπε να εχω ατομα γυρω μου και παρεες ειμαι μονη μου. δεν ειμαι ατομο συνεσταλμενο, ντροπαλο και αντικοινωνικο. κρινοντας αντικειμενικα τον εαυτο μου (και απο αποψεις αλλων για μενα) ειμαι μια κοπελα οχι χαζη, εμφανισιμη που εχω ουσιαστικα πολλα πραγματα να πω. και θελω να τα πω. αλλα δεν εχω που να τα πω. διακρινω μια γενικότερη "ελαφροτητα" στους γυρω μου και αυτο με απογοητευει. νιωθω οτι απο τα ατομα που με περιβαλλουν λειπει η ουσια, η σκεψη, ο προβληματισμος. ισως γι αυτο δεν μπορω να επικοινωνησω. με τις πιο κοντινες φιλες που ειχα εχω απομακρυνθει χωρις να ξερω τι φταιει ουσιαστικα. μπορει και το οτι δεν ταιριαζουμε (στον τροπο διασκεδασης, στα γουστα, στα πραγματα που θεωρουμε σημαντικα). βλεπω οτι οι ιδιες πρωτες δεν μου δειχνουν προτιμηση, βγαινουν χωρις εμενα δεν μου δειχνουν οτι τους λειπω. και εκει ερχεται το μεγαλυτερο μου προβλημα. θεωρω μεγαλη ηττα για τον εαυτο μου το να μην τους λειπω. γιατι απλως δεν πιστευω πως σαν προσωπικοτητα αξιζω να περναω απαρατηρητη, δεν ειμαι ουτε αβουλη, ουτε χαζη ουτε τιποτα τετοιο. ισως ειναι και ζητημα εγωισμου. το μονο σιγουρο ειναι πως τον τελευταιο καιρο δεν περναω καλα. το γεγονος οτι δεν βρισκομαι σε παρεες και δεν κανω συζητησεις με αλλα ατομα νιωθω οτι μου εχει φθειρει το μυαλο. εχω χασει το χιουμορ μου, την 'σπιρταδα' μου. βγαινω μονο με το αγορι μου, ο οποιος καταληγει να ειναι και η μονη μου παρεα και φυσικα δεν μου αρεσει αυτο. θελω ατομα γυρω μου να μοιραζομαι, να μπορω να συζηταω, να κανω πραγματα που μου αρεσουν να περναω καλα. ειναι ενα προβλημα που ΠΟΤΕ δεν αντιμετωπιστηκε. παντα με θυμαμαι να λεω αυτα που λεω τωρα. γιατι ομως?? παλαιοτερα ομως ειχα χρονο. τωρα νιωθω πως δεν εχω. πως εχω μεγαλωσει πια και οι ευκαιριες μου για νεες φιλιες τελειωνουν και φοβαμαι πως θα μεινω παντα μονη μου.

αυτο που φερνει τους ανθρωπους κοντα κ μας κανουν φιλους ειναι τα κοινα ενδιαφεροντα,βιωματα,αναγκ ες και τροπος αντιμετωπισης της ζωης..στη συνεχεια,αυτο που θα κρατησει τη φιλια ειναι ο αλληλοσεβασμος κ η εμπιστοσυνη.. εφοσον με καποιους ανθρωπους δεν υπαρχουν ολα αυτα,ειναι επομενο οι σχεσεις μαζι τους να καταληγουν να ειναι τυπικες.. οι καλες φιλιες οπως κ οι καλες σχεσεις προκυπτουν αβιαστα κατα τη γνωμη μου,αλλα καλλιεργουνται στην πορεια.. δεν μπορεις να επιβαλλεις τη φιλια,απλα προκυπτει κ με τον καιρο εξελισσεται.. αν υπαρχει καποια κοπελα με την οποια ενιωσες οτι θα μπορουσες να κανεις καλη παρεα κ να γινει φιλη σου,μην διστασεις να την παρεις τηλεφωνο να δεις τι κανει κ να πειτε τα νεα σας..παντως τα χρονια δεν σε εχουν παρει,μην ανησυχεις

Εγω παλι πιστευω οτι φιλους στη ζωη σου θα εχεις ελαχιστους. Γνωστους μπορεις να εχεις χιλιαδες , Φιλος κατεμε θεωρειται ο ανθρωπος που θα σταθει διπλα σου , θα φανει η στηριξη του στις δυσκολες στιγμες . Ποσο απλο μπορει να φανει ενα τηλεφωνημα σαν σκεψη αλλα ποσο μεγαλη σημασια μπορει να εχει για καποιον . Η φιλια δεν ειναι κατι το τοσο απλο . Σε καποιους ανθρωπους μπορει να παρει 1 χρονο να καταλαβουν ποιοι ειναι πραγματικοι φιλοι σε αλλους μπορει να παρει 22 χρονια . Αυτο βεβαια εχει να κανει με τον χαρακτηρα του καθενος . Ο αληθινος φιλος ακομα και αν δε βρισκεται διπλα σου βρισκει τον τροπο να σταθει κοντα σου ακομα και εξ'αποστασεως .

μηπως να διαχωριζες λιγο την φιλια απ την παρεα.

ειναι σαφως δυο διαφορετικα πραγματα.

εχεις φιλη-ες που να μοιραζεσαι πολυ προσωπικα σου θεματα;

undetermind, συμφωνω μαζι σου,ο πραγματικος φιλος δεν θα χαθει λογω αποστασης κ θα φανει ξεκαθαρα στην αναγκη σου κ ακομα περισσοτερο στη χαρα σου..
νομιζω οτι στην περιπτωση της cherise παιζει κ λιγο το οτι σαν ζευγαρι δεν εχουν κοινους φιλους,που ειναι εξισου ασχημο

Quote:

---

Originally Posted by chesire

...
δεν μου δειχνουν προτιμηση, βγαινουν χωρις εμενα δεν μου δειχνουν οτι τους λειπω. και εκει ερχεται το μεγαλυτερο μου προβλημα. ...

---

Την αξία σου, τα σύν και τα πλήν σου, τις δυνατότητές σου και τις αδυναμίες σου μόνον ένα πρόσωπο θα μπορέσει να τις καταλάβει αληθινά σε βάθος χρόνου. Ό,τι και να δηλώνουν οι τρίτοι εσύ να φέρεσαι, να δηλώνεις και να προσπαθείς κατά πως ΕΣΥ νομίζεις καλύτερα. Τα πράγματα θα ξεκαθαρίζουν σύντομα η βούλησή σου γίνεται πράξη

Δυστυχως ειναι αληθεια οτι η φιλια ειναι εξαιρετικα σπανια.. Διαβαζα χθες τα χαρακτηριστικα του καλου φιλου, και θα σας τα γραψω αν και κλεινουν τα ματια μου απο τη νυστα αποψε....

Λοιπον:

1. βρισκονται διπλα μας σε καθε περισταση, ευχαριστη η δυσαρεστη

2. μπορουμε να συζητησουμε τα παντα, χωρις ενδοιασμο μην εκτεθουμε ή φοβο μην κοινοποιηθουν αργοτερα τα οσα μοιραστηκαμε μαζι τους, μπορουμε να τους πουμε ολα αυτα που ειναι αδυνατον να ειπωθουν στο συντροφο μας η την οικογενεια μας, ειτε γιατι θα πληγωθουν, ειτε γιατι δε μπορουν να τα διαχειριστουν

3. οταν θα χρειαστει θα μας προσφερουν καθε ειδους βοηθεια και υποστηριξη, ψυχολογικη, πνευματικη, πρακτικη, οικονομικη

4. μας κανουν να νωθουμε κοντα τους ασφαλεια, οτι δε θα πικραθουμε, δε θα πληγωθουμε απο τα λογια η τις πραξεις τους

5. αγαπουν την οικογενεια μας και νιωθουν για αυτην τον ιδιο σεβασμο που νιωθουν για εμας

Καλημέρα!!
Θεωρώ πως αυτά τα πέντε χαρακτηριστικά που ανέφερες λίλιουμ, άντε να τα έχει μια στις οχτώ φιλίες!! Προσωπικά πάντως δεν τα έχω νοιώσει ποτέ μέχρι τώρα! Για να είμαι ειλικρινής, βρίσκομαι πάνω κάτω στη θέση της cherise... Έρχομαι κοντά με κανα δυο άτομα, τις νοιώθω δικούς μου ανθρώπους, μιλάω, κάνω χαβαλέ, αλλά μετά από ένα διάστημα (φταίω εγώ; η σχέση μας ολοκληρώνει το κύκλο της; δε ξέρω), αρχίζουμε σιγά σιγά κ χανόμαστε, αρχίζω κ θεωρώ πως τελικά δεν έχουμε κ τόσα κοινά, ώστε έρχεται το πλήρωμα του χρόνου κ χανόμαστε. Όπως συμβαίνει κ τώρα... Αρχίζω κ νοιώθω μη επιθυμητή, ακούω μερικές φορές αυθόρμητα λόγια που με πικραίνουν, με αποτέλεσμα να μη μιλάω ωραία γι' αυτά τα άτομα, πράγμα που δε μ'αρέσει όταν υποτίθεται ότι είμαι φίλη με κάποιον....
Τέλοσπάντων, το έχω ξαναπεί, εγώ είμαι αυστηρή με το θέμα της φιλίας, κ μακάρι να είχαν όλες οι φιλικές σχέσεις όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που ανέφερε η λίλιουμ...

πιστευω οτι οπως εχει ηδη ειπωθει, ολη η πικρια για τις φιλιες η τις "φιλιες" οφειλεται στο οτι οι περισσοτεροι μπερδευουν το κολλητιλικι και το κουτσομπολιο, η το κωλοβαρεμα της ανίας, με την φιλια.
φιλος που μολις γυρισεις την πλατη σου, σε θαβει σε οποιον βρει η σκαει απ το κακο του οταν χαιρεσαι, δεν ειναι φιλος, ειναι καποιος που βαριεται τον εαυτο του και προσπαθει να διασκεδασει...
οποιος ξερει να τα ξεχωριζει αυτα μεταξυ τους και να αξιολογει το περιβαλλον του συμφωνα με τις πραγματικες του ποιοτητες, δεν εχει καμια τετοια πικρια.

Quote:

---

Originally Posted by chesire

θεωρω μεγαλη ηττα για τον εαυτο μου το να μην τους λειπω. γιατι απλως δεν πιστευω πως σαν προσωπικοτητα αξιζω να περναω απαρατηρητη, δεν ειμαι ουτε αβουλη, ουτε χαζη ουτε τιποτα τετοιο. ισως ειναι και ζητημα εγωισμου.

---

Μήπως συγχέεις τη φιλία με την ανάγκη επιβεβαίωσης?

Σε ενοχλεί που δεν τους είσαι απαραίτητη? Νομίζω πως και γω επικεντρώνομαι στην παρατήρηση που έκανε και η μάριαν. Μήπως σου έχει δημιουργηθεί η ανάγκη μέσα από τη φιλία να καλύψεις άλλες ανάγκες του εαυτού που μένουν ακάλυπτες? Επίσης χρησιμοποίησες το ρήμα "θα έπρεπε" να έχεις άτομα γύρω σου. Γιατί θα έπρεπε? Και μπορεί μέσα από τη μεγάλη ανάγκη επίσης να καλύψεις τυχόν την ύπαρξη αβεβαιότητας για την αξία σου, να περνάς σε υποτίμηση ατόμων, δημιουργώντας η ίδια ένα διπλό δεσμό, δηλαδή, θέλω αλλά δε μπορώ και επειδή δε μπορώ δε θέλω κιόλας. Τι λες εσύ γι αυτά που γράφτηκαν?
Πάντως θα σου πω ότι και η συχνότητα επαφών της κάθε σχεσιακής κατάστασης, αλλάζει από πολλούς παράγοντες, δεν είναι κάτι που σε κάθε σχέση, φιλική ή άλλη είναι ίδιο, οπότε θα μπορούσες να το σκεφτείς και πως η ανάγκη σου για επαφές δεν ήταν όμοια με των ατόμων που είχες επιλέξει να σχετιστείς? Κάπως έτσι.

Βρέθηκες με άτομα με τα οποία δεν ταίριαζες, γεγονός που εμμέσως το παραδέχεσαι και το αναλύεις στο μηνυμα σου. Στα ατομα αυτα σε ήλκυε ο ενθουσιασμός, το ευχαριστο και ανοικτο του χαρακτηρα τους, όμως αυτα τα χαρακτηριστικα δε σημαινουν ότι μπορουσαν να σου προσφερουν την επικοινωνια που επιζητούσες. Δεν σου έτυχε να συναντησεις τα καταλληλα για φιλία για σενα άτομα για να μπορεσεις να εξωτερικεύσεις τις σκέψεις, τις γνωσεις και το δυναμισμό σου. Αμα τα συναντουσες, όλα αυτα θα σου έβγαιναν πολύ ευκολα και φυσιολογικά και τα κομπλαρισματα και οι αναστολες θα σου ηταν κατι τελειως αγνωστο. Βρέθηκες με άτομα ρηχά, του χαβαλέ που δεν τους ενδιαφερει το δικο σου επίπεδο ή δεν το αντιλαμβανονται ή σπάνε πλάκα. Κι άμα βρεθουμε με τετοια άτομα, στην υποτιθεται παρεα τους, στο τελος βλέποντας ότι δεν ταιριάζουμε, δεν υπάρχει κατάλληλο έδαφος και χημεια στην επικοινωνία γινόμαστε χωρις να το καταλαβουμε οι κλειστοι, οι λιγομίλητοι της παρεας (αν και υπο διαφορετικες συνθηκες θα χαμε παρα πολλα να πουμε), αυτοι που ευκολα τους παρεξηγουν και το αποτελεσμα η περιθωριοποίηση (δεν με προσκαλούν, δεν βγαινουν πια μαζι μου, δεν μου τηλεφωνουν). Σε τετοιες περιπτωσεις κρατας μια υποτυπωδη επικοινωνια μαζι τους απλά για να μην χαθειτε, εμπεδωνεις ότι αυτα δεν ειναι τα καταλληλα για σενα ατομα και ψαχνεις για φιλίες αλλού, κι όποτε αυτες ήθελαν προκύψει, κι αυτο μπορει να παρει και χρονια. Θετικο το ότι εχεις το αγορι σου.
Ειναι και πρώτιστα θεμα συγκυριών ποτε θα σου προκυψουν φιλίες, μεσα πάντα απο την κοινωνικοποίηση και η φιλια βγαινει πολύ ευκολα χωρίς να παρακαλας και να τρεφεις ψευδαισθησεις και επιπολαιοτητες, σχεδον αμέσως βγαινει με το που συναντας καποιον αμα ταιριαζεις μαζι του εκει ξεκινα να δημιουργειται με ταχυτητα.
Όλα αυτα μην σε κανουν να υποτιμας τον εαυτο σου. Απλά δεν βρέθηκες στα κατάλληλα άτομα για να προσφέρεις.

Η φιλια σταματα εκει που αρχιζει το προσωπικο συμφερον...υπαρχουν βεβαια παντα και οι εξαιρεσεις....δυστυχως αυτο που λειπει ειναι η πραγματικη αγαπη μεταξυ φιλων..ολα συνηθως ειναι ενα αλισβερισι... που γινεται οσο βολευει.... γι αυτο και με το παραμικρο σπανε φιλιες χρονων...
αυτο το αποδεχεσε και προχωρας... κρατωντας τις δικες σου αμυνες.. και χωρις ουσιαστικα να περιμενεις τιποτα... αν στην πορεια βρεις εναν πραγματικο φιλο... θα σαι πολυ τυχερη... σαν να κερδισες το τζοκερ ενα πραμα....

Έχει δίκιο η λίλιουμ σπάνια υπάρχει σήμερα το διαπίστωσα πρόσφατα με την κολλητή μου φίλη σε άλλο θέμα έκανα αναφορά που την αποφεύγω δεν σηκώνω το τηλέφωνο στις κλήσεις της της είχα εκμηστηρευτεί πολύ προσωπικά πράγματα στα τρία χρόνια παρέας μέσα σε όλα και το πρόβλημα που αντιμετωπίζω στην ζωή μουμου πρότεινε μάλιστα σε μία επίσκεψη να πάμε στον γιατρό που επισκεπτόμουν πέρσυ . Σαν υποστήριξη ψυχολογική μου στάθηκε δίπλα δεν λέω κάθε άλλο έχει έναν μήνα να με πάρει δεν παρεξηγηθήκαμε για κάτι απλά κάποιε φορές έτυχε να μου πει να πάμε κάπου εγώ δεν είχα και τα τρελλά κέφια κάποιε φορές άνθρωπος είσαι τυχαίνει να μην έχεις διάθεση την τελευταία φορά μου είπε να πάω σπίτι της πρότεινα να πάμε έξω για καφέ να δεις και κόσμο καλοκαίρι είναι μέσα θα καθόμαστε λέγωντας η αλήθεια ισχύει επειδή κάθομαι μέσα βαριέμαι να πηγαίνω πάλι μέσα όσο αφορά επισκέψεις φιλικές από τότε δεν με ξαναπήρε ούτε και εγώ όμως θα πάρω σαν φίλη είμουνα σωστή με το παραπάνω ταιριάζαμε σαν χαρακτηρες φαίνεται δεν ήταν τοσο αληθινή φιλία όσο πίστευα

Συμφωνώ... φιλία δεν υπάρχει πια, την πάτησε το τρένο. Αμα εξαιρέσεις κάποιυς παρα πολύ λίγους στη ζωη σου αποδεδειγμενα φίλους, όλους τους υπόλοιπους τους μαθαίνεις να τους αντιμετωπίζεις ότι κι αν σημαινει αυτό ή μένεις στο τυπικά. Μετανοιωνω που ξανοίγομαι γιατι δε μου βγαινει σε καλο, ειτε θα τα χρησιμοποιήσουν πίσω από τη ραχη μου, ακόμα και μπροστα μου είτε θα γινω θυμα κοροιδίας. Κι ουτε συζητηση να με προσκαλέσουν κάπου μαζι τους. Για να μιλώ σε τετοιο ύφος καταλαβαίνετε πόσο εχω μπουχτισει και ότι δεν τα βγαζω από το κεφαλι μου. Καλύτερα μου για τους σχεδόν όλους να είμαι κλειστός κι απόμακρος.