Πώς μπορείς να βοηθήσεις κάποιον με ψυχαναγκαστική διαταραχή??

Καλησπέρα σας,

Είμαι νέο μέλος στη σελίδα και θα ήθελα και εγώ να ζητήσω βοήθεια. Εδώ και 4 χρόνια περίπου ο αδερφός μου υποφέρει από ψυχαναγκαστική διαταραχή. Οταν αρχικά εκδηλωθήκαν τα συμπτώματα δεν είχαμε αντιληφθεί τη σοβαρότητα του προβλήματος και ότι χρειάζεται βοήθεια. Με το πέρασμα του καιρού το πρόβλημα έχει επιδυνωθεί. Βλέπω τον αδερφό μου να βασανίζεται συνεχώς με εμμόνες τελειομανείας, καθαριότητας, και τακτοποιήσης. Σπαταλά χρόνο στο να προσπαθεί να τακτοποιήσει τα αντικείμενα του, τα βλέπει και τα ξαναβλέπει. Πλένεται αμέτρητες φορές την ημέρα, και απαγορεύει σε οποιοδήποτε να αγγίζει ή να μετακινά τα πράγματα του, επίσης έχει την τάση να χρειάζεται διαρκώς επιβεβαίωσης και είναι και πολύ ισχυρογνώμον. Επισκέφτηκα ψυχολόγο ο οποίος με συμβούλεψε να τον πείσω να ζητήσει βοήθεια. Ο αδερφός μου θεωρεί ότι αυτή του η ιδιαιτερότητα τον βοηθά να πετυγχαίνει αφού αν δεν ήταν τόσο τελειομανής δεν θα πετύγχεναι στην σχολή του (σπούδασε γραφικές τέχνες). Σε συζήτηση που είχαμε πρίν κάποιους μήνες που του μίλησα για αυτό το θέμα μου είπε πως δεν νιώθει έτοιμος να επισκεφθεί ψυχολόγο (αλλά δεν ήταν ουτε αρνητικός) γιατί δεν θέλει να φορτώσει ακόμα ένα άγχος στον εαυτό του και ότι πρότιμούσε να αοφοιτήσει και μετά να το αντιμετωπίσει. Προσφατά αποφοίτησε και τον παρότρυνα να ζητήσει βοήθεια με πολύ διακριτικό τρόπο. Αλλά ήταν πολύ εχθρικός λέγοντας μου ότι θέλουμε να τον κάνουμε καταθληπτικό και μου ζήτησε να μην του ξαναμιλήσω γιαυτό το θέμα γιατί αλλιώς με απείλησε πως δεν θα μου ξαναμιλήσει. Το θέμα είναι ότι όσο περνάει ο καιρός η κατάσταση χειροτερεύει, βασανίζει τον εαυτό του αλλά και την οικογενεία του με την συμπεριφορά του. Το θέμα είναι πως εγώ είμαι πιο κοντά του και εχώ περισσότερη άνεση να του μιλήσω ανοιχτά, γιαυτό και δεν ξέρω πως να το χειριστώ έχω απελπιστεί. Χωρίς να το θέλει ο ίδιος δεν μπορεί να δεχθεί βοήθεια. Αλλά πως θα το καταλάβει. Πρέπει να ξαναπροσπαθήσω να του μιλήσω? Πως να χειριστώ το θέμα? Επίσης, η οικογένεια του ποιά στάση πρέπει να κρατά απέναντί του σε σχέση με τις εμμονές του? Ευχαριστώ.

Καλησπερα!
Καταλαβαινω ποσο δυσκολη και λεπτη ειναι η θεση σου γιατι απο τη μια θελεις να βοηθησεις τον αδερφο σου που υποφερει κ απο την αλλη δε θελεις να τον "χασεις"...Αντιμετωπιζα το ιδιο προβλημα με τη μητερα μου απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου. Δυσκολες καταστασεις. Εμμονη με την καθαριοτητα, την ταξη, τη συμμετρια και τα προγραμματα. Στη δικη μου περιπτωση η κατασταση εφταση ηδη στο απροχωρητο οπου οι καταναγκασμοι της την οδηγησαν εντελει στην καταθλιψη, οποτε και αναγκαστηκε να ζητησει βοηθεια ψυχιατρου, με ψυχοθεραπεια και φαρμακευτικη αγωγη. Ηταν η αφορμη και η ευκαιρια ας το πω ετσι για να λυσει τους περισσοτερους ψυχαναγκασμους της..Χρειαστηκε πολυ προσπαθεια βεβαια κ πολυς χρονος αλλα μετα απο δυο χρονια εχει αποδεσμευτει απο τα περισσοτερα. και συνεχιζει φυσικα. Το θεμα σου φυσικα ειναι πως να τον προσεγγισεις...Μιλησε του ειλικρινα. Ειναι ευτυχισμενος; Θεωρει τον εαυτο του ελευθερο; Μπορεις να του επισημανεις οτι το να επισκεπτεται καποιος ψυχολογο δε σημαινει απαραιτητα οτι εχει προβλημα. ειναι απλα μια ευκαιρια να μαθει πραγματα για τον εαυτο του και να διορθωσει αυτα που τον ενοχλουν..

Lucy σε ευχαριστώ για την απαντήση σου. Δεν θέλω να φανώ πολύ πιεστική προς αυτόν παρόλο που εχώ φτάσει σε απόγνωση. ίσως να του δώσω λίγο χρόνο από την τελευταία φορά που του μίλησα και έπειτα να του ξανανοίξω συζήτηση. Η ψυχαναγκαστική συμπειφορά χρειάαζεται πάντα θεραπεία με φαρμακευτική αγωγη?

Lucy οταν λες εμμονη με τα προγραμματα τι εννοεις,θες να δωσεις καποια παραδειγματα...

Αυτο δεν το γνωριζω, η μητερα μου την πηρε για την καταθλιψη σιγουρα γιατι ηταν σε πολυ ασχημη κατασταση, δε μπορουσε πλεον να ανταπεξελθει σε ολους αυτους τους(υπερβολικους) ψυχαναγκασμους της κ κατερρευσε ψυχολογικα.. Σε καταλαβαινω απολυτα, ειναι δυσκολο, το πως σε αντιμετωπιζει, αλλα σκεψου οτι κ εκεινος υποφερει.. Τι να πω, ευχομαι να πανε ολα καλα εντελει!

Ποσο ειναι ο αδερφος σου???αιτια προβληματος???

Quote:

---

Originally Posted by christos78

Lucy οταν λες εμμονη με τα προγραμματα τι εννοεις,θες να δωσεις καποια παραδειγματα...

---

απο μικρα επρεπε συγκεκριμενη ωρα να ειμαστε ετοιμα να παμε στη γιαγια, η για παιχνιδι, να φαμε το φρουτο κ τετοια..

ευχαριστω αλλα αυτο νομιζω δεν ειναι ιψδ

Θα συμφωνησω με τον Χρηστο οτι στην περιπτωση της Lucy μαλλον δεν ηταν ΙΔΨ.


Ανησυχο πνευμα αυτο που περιγραφεις εχει στοιχεια ιψδ αλλα απουσιαζει ενα σημαντικο στοιχειο της ασθενειας, που ειναι μαλλον βασικο.
Ο αδελφος σου δειχνει να απολαμβανει αυτη την κατασταση και να μην την κρυβει. Εγω -οπως και αλλοι με ιψδ- προσπαθουσα να το κρυβω οσο πιο πολυ γινεται και εβρισκα τους ψυχαναγκασμους και τις ιδεοληψιες μου παραλογες .Επισης σχεδον ολοι λενε οτι νιωθουν να τρελαινονται και οχι να τους βοηθαει καπου.

Η διαγνωση για την ΙΨΔ θα πρεπει να γινει απο ψυχιατρο και απο οτι καταλαβαινω ο αδελφος σου δεν εχει παει ακομα.Απο την στιγμη που ο ιδιος δεν εχει την θεληση να παει δεν ειναι ευκολο να τον πεισεις.

Καλημέρα,

christos78 o αδερφός μου είναι 25 χρονών. όσο για την αιτία του προβλήματος δεν την ξέρω. Το θέμα είναι όμως πως πείθεις κάποιον να ζητήσει βοήθεια όταν δεν το αντιλαμβάνεται ο ίδιος σαν πρόβλημα. Ο ίδιος θεωρεί ότι είναι απλά ξεχωρίστος δεν αναγνωρίζει ότι αυτή η διαταραχή δυσχαιρένει τη ζωή του. (τουλάχιστον δεν το παραδέχεται). Το αλλό που με ανησυχεί είναι το αγχος που τον διακατέχει συνέχεια για τα αντικειμενά του, να μην μετακινηθούν, να είναι συμμετρία, να μην τα αγγίξει κανένας.

betelgeuse η διάγνωση από όσο γνωρίζω μπορεί να γίνει και από ψυχολόγο και μονο σε περίπτωση φαρμακευτικής αγωγής χρειαζεται ψυχιατρος.

Καλημερα.
Οχι διαγνωση μπορει να γινει μονο απο ψυχιατρο ή κλινικο ψυχολογο( οχι οποιoσδηποτε ψυχολογος δηλαδη) και φαρμακα γραφει μονο ο ψυχιατρος.

Απο την στιγμη που δεν θελει να παει και δεν παραδεχεται οπως ειπες το προβλημα ειναι πολυ δυσκολο να τον πεισεις. Εγω πρωτη φορα πηγα σε ψυχιατρο με παροτρυνση ενος φιλου μου αλλα με τα χιλια ζορια. Μπορεις να του πεις πχ οτι ειχες μια φιλη με παρομοιο προβλημα και οτι οταν πηγε ενιωσε καλυτερα ή μπορεις να πας η ιδια σε εναν ειδικο και να του πεις αυτα που λες σε εμας και να σου πει πως πρεπει να κινηθεις και να συμπεριφερεσαι.Μπορεις επισης να του πεις οτι πιστευεις οτι η συμπεριφορα του σε κανει να ανησυχεις και να πατε μονο μια φορα για να ηρεμησεις.


Οσο για το πως πρεπει να συμπεριφερεστε απεναντι στους ψυχαναγκασμους τα πραγματα ειναι απλα.Το πιο βασικο ειναι οτι δεν πρεπει να νιωθει οτι τον κρινετε για αυτη την συμπεριφορα του. Και το δευτερο ειναι να μην ενδιδετε σε τυχον πιεσεις που μπορει να σας ασκει.Για παραδειγμα αν σου λεει μην κουνησεις αυτο το βιβλιο γιατι μπλα μπλα μπλα εσυ να μην ενδιδεις και να μην του κανεις την χαρη.
Μπορει αυτα τα δυο που σου ειπα να ακουγονται αντιφατικα αλλα πρεπει να καταλαβει οτι ναι μεν δεχεστε την συμπεριφορα του αλλα δεν αλλαζετε και την δικη σας εξ' αιτιας του.

υπηρξε καποιος , η μανα σου ισως (?) εσυ η καποιος αλλος που πειραξε τα πραγματα στο δωματιο του?
Συνηθηζουν οι μανες (δηθεν για να καθαρισουν) να θελουν να 'αλωνιζουν' στα δωματια των παιδιων τους ...
Εσυ εισαι τσαπατσουλα ;

path όχι η μαμα μου ποτέ δεν πειραζε τα πραγματά του, έτσι και αλλιώς πλέον δεν επιτρέπει την είσοδο σε κανένα μας στο δωματιό του. Εγω δεν είμαι τσαπατσούλα είμαι στο πλαίσιο του φυσιολογικού νομίζω. Καθαριότητα μεν αλλά και ασυγυριστά να μείνουν για λίγο δεν θα τα βάψω και μαύρα.

betelgeuse ευχαριστώ για τισ συμβουλές σου! Ναι και εγω σε κλινικό ψυχολόγο είχα απευθυνθεί.