Φοβος για τη μοναξια

Καλησπερα σε ολους!

Πριν απο 10 μερες χωρισα με το συντροφο μου μετα απο 5 χρονια σχεσης. Η σχεση ειχε φθαρει αρκετα: δεν βγαιναμε πια εξω, γκρινιαζαμε, δεν με βοηθουσε, δεν με ακουγε - τα εργασιακα και τα οικονομικα θεματα ειχαν τοσο πολυ επηρεασει την καθημερινοτητα μας που απλα δεν θελαμε να επικοινωνησουμε. Εγω ηθελα δηλαδη - εκεινος ειχε αρχισει να γινεται "αλλος".

Τον τελευταιο 1 1/2 χρονο ειχαμε χωρισει και τα ειχαμε ξαναβρει πολλες φορες. Καθε φορα λεγαμε οτι δεν θα κανουμε τα ιδια λαθη και καθε φορα παρασυρομασταν. Με παρα πολλες υποσχεσεις απο μερους του ειχα πεισθει να μεινω "λιγο ακομα" - αυτο το "Ολα καλα θα πανε" το ακουγα συνεχεια αλλα ποτε δεν εκανε κατι για να φτιαξει τη σχεση μας. Ημουν αποφασισμενη να χωρισω - ειχα βαλει κατω τα υπερ και τα κατα και ειχα πει οτι δεν παει αλλο - μεσα στη σχεση ειχαμε και οι δυο γινει δυστυχισμενοι.

Δυστυχως, πριν 10 μερες ειχαμε εναν τεραστιο καβγα και μαλιστα μπροστα σε φιλους. Ειπα πολυ ασχημα πραγματα! (ζητησα συγνωμη μετα αλλα δεν ειχε πια σημασια)

Εκτοτε νιωθω πολυ ασχημα! Ολη μερα κλαιω και ξαφνικα εχω ξεχασει τα δυσαρεστα και νιωθω οτι μου λειπει απιστευτα πολυ! Νιωθω οτι αν γυρνουσε θα παρεβλεπα πολλα απο αυτα που με ενοχλουσαν (αν και ξερω πως αυτο δεν ειναι αληθεια - καποια στιγμη οι τσακωμοι θα επεστρεφαν)

Εχω προσπαθησει να επικοινωνησω μαζι του αλλα δεν σηκωνει το τηλεφωνο και μου εστειλε ενα μηνυμα οτι δεν θελει να με ξαναδει! Νιωθω οτι πληγωσα εναν ανθρωπο που με αγαπουσε και δεν εχω δικαιολογια για αυτο! Αλλα με αυτον τον ανθρωπο ημουν μαζι τα τελευταια 5 χρονια και δεν ξερω τωρα πως ειναι να ειμαι χωρις αυτον!

Κλαιω συνεχεια, κανω εμετους, δεν εχω ορεξη, δεν μπορω να κοιμηθω και νιωθω γενικα ατονια! Οταν ειμαι σε παρεα συνερχομαι καπως αλλα οταν ειμαι μονη στο σπιτι τρελαινομαι, κλαιω και δεν μπορω να αναπνευσω!

Παρομοια συμπτωματα ειχα παλι πριν απο 5 χρονια οταν ειχα χωρισει απο μια αλλη σχεση μου. Τοτε ειχα παει με τη μητερα μου σε καποιον ειδικο γιατι λογω των εμετων ειχα χασει πολλα κιλα σε πολυ μικρο χρονικο διαστημα. Τωρα δεν θελω να ξαναπαω. ουτε θελω να στεναχωρησω και παλι τους γονεις μου! Δεν ειναι δυνατον καθε φορα που χαλαει μια σχεση να διαλυομαι!!! Το θεωρω απαραδεκτο απο μερους μου να στεναχωρω τοσο πολυ τον εαυτο μου και τους γυρω μου και να αρρωσταινω!

πουθενα δεν λες τι ακριβως στην μοναξια σε φοβιζει? γτ οπως μας περιγραφεις και στην σχεση σου μονη ενοιωθες...

το ξερω! εχεις πολυ δικιο! ενιωθα πολυ μονη και μεσα στη σχεση! Φαντασου οτι δεν βλεπομασταν και πολυ συχνα πλεον! Και αυτο το κανει πολυ πιο παραλογο αυτο που νιωθω!

απλως τωρα που δεν μπορω καν να τον παρω ενα τηλεφωνο για να τον ακουσω νιωθω οτι ειμαι μονη! Νιωθω οτι παλι ειμαι μονη! Νιωθω οτι δεν θα βρω ποτε καποιον να με αγαπαει και να τον αγαπαω και να μαστε ο ενας για τον αλλον! Φιλους εχω πολλους! ΑΛλα δεν ειναι το ιδιο! Και δεν μπορουν να ασχολουνται συνεχεια μαζι μου! Δυστυχως, λογω της φυσης του επαγγελματος μου, τους επομενους δυο μηνες δεν θα εργαζομαι: αυτο σημαινει πολυς χρονος για σκεψη, οταν ολοι οι αλλοι δουλευουν!

Quote:

---

Originally Posted by jola

το ξερω! εχεις πολυ δικιο! ενιωθα πολυ μονη και μεσα στη σχεση! Φαντασου οτι δεν βλεπομασταν και πολυ συχνα πλεον! Και αυτο το κανει πολυ πιο παραλογο αυτο που νιωθω!

---

ηρεμισε, θα περασει σιγα σιγα και στο κατω κατω εσυ πηρες την αποφαση του χωρισμου οποτε πρεπει να εισαι πιο κουλ

Quote:

---

Originally Posted by jola

απλως τωρα που δεν μπορω καν να τον παρω ενα τηλεφωνο για να τον ακουσω νιωθω οτι ειμαι μονη! Νιωθω οτι παλι ειμαι μονη! Νιωθω οτι δεν θα βρω ποτε καποιον να με αγαπαει και να τον αγαπαω και να μαστε ο ενας για τον αλλον! Φιλους εχω πολλους! ΑΛλα δεν ειναι το ιδιο! Και δεν μπορουν να ασχολουνται συνεχεια μαζι μου! Δυστυχως, λογω της φυσης του επαγγελματος μου, τους επομενους δυο μηνες δεν θα εργαζομαι: αυτο σημαινει πολυς χρονος για σκεψη, οταν ολοι οι αλλοι δουλευουν!

---

μην το λες εμενα, εχω ολο το χρονο του κοσμου για τετοιες σκεψεις :Ρ

Quote:

---

Originally Posted by axl100

ηρεμισε, θα περασει σιγα σιγα και στο κατω κατω εσυ πηρες την αποφαση του χωρισμου οποτε πρεπει να εισαι πιο κουλ

---

Ενα αλλο θεμα που με φοβιζει ειναι αν ειναι φυσιολογικα ολα αυτα ή αν κάτι τρέχει με μενα! Γενικα ειμαι ενας ανθρωπος που δεν εκτιμαει ιδιαιτερα τον εαυτο του αν και κανω πολλες προσπαθειες για να το πετυχω (αυτος ειναι και ενας απο τους λογους που σε μια σχεση φτανω στο αμην για να πω χωριζω)! Επισης με παιρνει πολυ συχνα απο κατω γεγονος που με κανει να σκεφτομαι οτι δεν μπορει και ευκολα καποιος να ειναι διπλα μου! ή οτι δεν θα μπορουσα εγω καποια στιγμη να φτιαξω μια δικη μου οικογενεια αν με το πρωτο προβλημα χανω τον κοσμο! Φανταστειτε δηλαδη να ημασταν παντρεμενοι ή να ειχαμε και παιδια! Δεν ειναι λογικο να καταρρεω τοσο ευκολα!

Eίναι πολύ νωπά ακόμα τα τραύματα σου και πολύ νωρίς για να τα επουλώσεις...Μην κάνεις βεβιασμένες κινήσεις και μην βιάζεσαι να ξαναμπείς σε κάτι που απλά όπως φαίνεται αποτελεί συνήθεια...Δεν βλέπω πουθενά να γράφεις πως ήσουν ευτυχισμένη, περνούσες όμορφα, ένιωθες να σ αγαπάει, να σε προσέχει, να σε φροντίζει...Με τα δικά μου μάτια από αυτά που γράφεις, φαίνεται σαν μια σχέση απλά συμβατική, καθαρά από συνήθεια...Λες πως τα είχες σκεφτεί λογικά και ψυχρά και είχες μετρήσει τα συν και τα πλην και είδες πως δεν πάει άλλο...Αυτό δείχνει πολλά...Δώσε χρόνο στον εαυτό σου απλά να μπορέσει να δει αντικειμενικά και ψυχρά τα πράγματα...Τώρα απλά είσαι επηρεασμένη πολύ από το τέλος προ 10 ημερών μιας σχέσης 5 χρόνων..Δεν είναι και λίγο..Επίσης καλό θα ήταν ννα δώσεις χρόνο και σε κείνον...Τα λόγια αυτά που είπες μπροστά σε φίλους να ξέρεις πως ήταν λάθος..Οτι διαφορές έχετε λύνονται ΜΟΝΟ σε προσωπικό επίπεδο, εσύ και αυτός..Τον χρόνο δεν μπορείς να τον γυρίσεις, κάνε τον όμως σύμμαχο σου...Μην τον ξαναπάρεις τηλέφωνο για την ώρα...Δώσε χρόνο σε σένα και σε εκείνον να ηρεμήσετε και να δείτε ποιά τελικά πρέπει να έιναι η εξέλιξη σας...Μην πιέζεις όμως καταστάσεις είναι ότι χειρότερο μπορείς να κάνεις...
Φιλικά
Ερη

Quote:

---

Originally Posted by ΕΡΗ_1982

Τα λόγια αυτά που είπες μπροστά σε φίλους να ξέρεις πως ήταν λάθος..Οτι διαφορές έχετε λύνονται ΜΟΝΟ σε προσωπικό επίπεδο, εσύ και αυτός..Τον χρόνο δεν μπορείς να τον γυρίσεις, κάνε τον όμως σύμμαχο σου...

---

Σ ευχαριστω παρα πολυ Ερη! Ξερω οτι ηταν τεραστιο λαθος και πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω πως εφτασα σε αυτο το σημειο! Εχω ζητησει συγνωμη και απο εκεινον και απο τα παιδια που τα εφερα σε δυσκολη θεση! Το καλο ειναι οτι, επειδη με ξερουν, ολοι μου ειπαν οτι ξεσπασα για καποιο λογο και οτι οι ανθρωποι δεν ειναι ρομποτ! Αλλα ντρεπομαι και για αυτο!

Το προβλημα μου ειναι οτι ο πρωην συντροφος μου, μου ριχνει πλεον ολο το φταιξιμο! Εστειλα ενα μηνυμα σημερα απλα να του ζητησω συγνωμη και τον παρακαλεσα απλα να μου στειλει μια απαντηση, χωρις να ζηταω κατι αλλο!
Η απαντηση του ηταν: "Ετσι οπως τα κανες, μην περιμενεις τιποτα! Μην με ξαναενοχλησεις"

Το θεωρω αδικο! Παρεβλεψα λαθη του πολλες φορες γιατι τον αγαπουσα και γιατι τον πιστευα. Γιατι εκεινος δεν δεχεται τη συγνωμη μου;

Πολλές φορές κάποιοι άνθρωποι είμαστε παρορμητικοί πολλοί...Λέμε πράγματα , ξεφεύγουμε και μετά μετανιώνουμε και περιμένουμε ο άλλος να τα ξεχάσει εύκολα, να τα προσπεράσει, να μας συγχωρέσει...Εχουμε αυτήν την "απαίτηση" και την θεωρούμε λογική απλά γτ ξεχνάμε εμείς εύκολα και προσπερνάμε επίσης εύκολα...Δυστυχώς όμως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο..Τι εννοώ...?Εσύ μπορεί να μπόρεσες να το ξεχάσεις και να παραδεχτείς το λάθος σου μέσα σε 1-2 μέρες ίσως...εκείνος μπορεί να θέλει τον χρόνο του..Αυτός μπορεί να είναι 1 μέρα, 1 εβδομάδα ίσως και ένας μήνας...Μην ζητάς να μπορέσει να το ξεχάσει τόσο γρήγορα όπως συνέβει με σένα...Ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του όρια και τις δικές του ανοχές-αντοχές...Αστον ελεύθερο, δώστου χρόνο..ΜΗΝ παρακαλάς όμως γτ πάνω σ αυτό θα πατήσει και θα εκμεταλλευτεί καταστάσεις αν θέλει να σε πονέσει..Ζήτησε του μια ομορφη και ειλικρινής συγγνώμη, πες του πως έχεις διάθεση να αλλάξεις τυχόν σημεία που δημιουργούσαν πρόβλημα στην σχέση σας και αν θέλει, όποτε εκείνος θελήσει και νιώσει πιο ήρεμος να μιλήσετε να το επιδιώξει..
Μείνε εκεί και μόνο...Αν θέλει όταν ηρεμήσει θα το κάνει...Οποιαδήποτε άλλη αντίδραση πιο πιεστική να σαι σίγουρη πως θα φέρει τ αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θες και προσδοκάς...

τα βαζω και με τον εαυτο μου! Δεν θα πρεπε να ειχα δει καποια πραγματα απο πιο νωρις;;

γενικα ομως το προβλημα παραμενει: δεν γινεται να αντιδρω ετσι σε καθε χωρισμο!

Ποιά πράγματα να χες δει πιο νωρίς εννοείς?

Το πιθανότερο είναι να αντιδράς έτσι σε κάθε χωρισμό, επειδή είσαι συναισθηματικά ανασφαλής και φοβάσαι την μοναξιά..Αν πραγματικά είσαι ευτυχισμένη κάπου και θες να μείνεις πάλεψε το κάνε υποχωρήσεις, διεκδίκησε...Αν δεν θες τότε απλά φύγε και σφίξε τα δόντια...Θα πονέσει αλλά θα τα καταφέρεις...Και η πρώην σχέση σου τότε θα έμοιαζε αξεπέραστη, τώρα..?Αποτελεί παρελθόν...

Quote:

---

Originally Posted by ΕΡΗ_1982

Ποιά πράγματα να χες δει πιο νωρίς εννοείς?

Το πιθανότερο είναι να αντιδράς έτσι σε κάθε χωρισμό, επειδή είσαι συναισθηματικά ανασφαλής και φοβάσαι την μοναξιά..

---

Θα μπορουσα να ειχα δει οτι ειμαι με εναν ανθρωπο σκληρο! Δεν λεω οτι δεν στεναχωριεται! Απλα ειναι πολυ εγωιστης για να παραδεκτει πραγματα ή να ζητησει συγνωμη! Απο παλια εβλεπα οτι ενω εγω προσπαθουσα εκεινος ηταν αδιαφορος - εκει με επιανε το παραπονο αλλα ποτε δεν διεκδικουσα πραγματα για μενα! Μετα, οταν αρχισαν τα προβληματα στη δουλεια του, τον εχασα εντελως! Αλλα και παλι εμεινα γιατι το θεωρησα αδικο να φυγω γιατι ειχε θεματα με τη δουλεια ασε που ηλπιζα οτι τα πραγματα καποτε θα φτιαξουν!

Οσον αφορα την ανασφαλεια... ναι την εχω! Αν και προσπαθω να κανω κινησεις να ανεβαζω την αυτοεκτιμηση μου! Αλλα παντα αποτυγχανω!

ΥΓ: το παραλογο της υποθεσης ειναι οτι με την προηγουμενη σχεση μου (αυτη για την οποια ειχα σκασει στα 25 μου) εχουμε τα τελευταια 3 χρονια πολυ καλη σχεση! Και μαλιστα καποια στιγμη εκεινος εκανε κινησεις για να γυρισει πισω αλλα εγω δεν ηθελα πια και οχι μονο αυτο αλλα πραγματικα δεν ειχα πια τιποτα μεσα μου ερωτικο και τιποτε πια που να με πληγωνει απο το παρελθον!

Ολα θα πάνε καλά θα το δεις...Φτάνει να πιστέψεις σε σένα...Αγάπησε εσένα την καρδιά σου το μυαλό σου την ψυχή σου και σίγουρα θα βρεθεί ο κατάλληλος να τα εκτιμήσει όλα αυτά να είσαι σίγουρη...
Γίνε όμως και συνάμα σκληρή με αυτούς που πρέπει και δίνε ευκαιρίες ΜΟΝΟ σε αυτούς που πρέπει...

Ξερετε τι θελω να ρωτησω: Υπαρχουν και αλλοι που νιωθουν ετσι; ΕΙναι φυσιολογικο ή μηπως παλι να τρεχα σε κανα ειδικο για να λυσω τα προβληματα μου; Θελω να πω η αυτοεκτιμηση (γιατι απο κει ξεκινουν ολα) πως χτιζεται οταν εχεις φτασει στα 30 και βλεπεις τον εαυτο σου τοσα χρονια "καπως" - ειναι δυνατον να τον δεις ξαφνικα αλλιως;;; ειναι δυνατον απο κει που εισαι πιο ευαισθητος και εχεις αξιωσεις απο τους ανθρωπους που αγαπας, να γινεις πιο αδιαφορος, να κοιτας την "παρτη" σου περισσοτερο, να βαζεις πανω απο ολα τον εαυτο σου;

Μεχρι προσφατα ενιωθα περηφανη για τον χαρακτηρα μου! Ενιωθα καλα που δεν ντρεπομουν να ζητησω συγνωμη, που ημουν ειλικρινης, που εδειχνα τα συναισθηματα μου, που δεν ντρεπομουν να κλαιω, που μπορουσα να ριχνω τον εγωισμο μου και να κανω πισω γιατι εβλεπα αλλα, πιο σημαντικα πραγματα στους αλλους.

Πλεον νιωθω οτι τελικα μονο κακο στον εαυτο μου κανω γιατι απλα οι αλλοι δεν ειναι το ιδιο και δεν αντιδρουν το ιδιο με μενα. Σε πολλους φαινομαι κουραστικη (ο φιλος μου για παραδειγμα καθε φορα που εκλαιγα εκνευριζοταν) - οι δικοι μου καθε φορα που κλαιω νομιζουν οτι πασχω απο καταθλιψη! Φοβιζουν τον κοσμο οι εντονες αντιδρασεις - αλλα πως τις κοβει κανεις;;; Πως να σταματησω να ειμαι ευσυγκινητη; Πως να νιωσω καλυτερα με μενα και να πατησω γερα στα ποδια μου;;; Νιωθει και αλλος κοσμος ετσι;;; Πολυ θα ηθελα να ξερω γιατι χρονια (απο τοτε που πηγα σε ειδικο) ταλαιπωρουμαι για το αν ειμαι φυσιολογικη ή αν πασχω απο καποιο ειδος μανιοκαταθλιψης...

Σε αυτο το σημειο να πω οτι πολυ προσφατα περασα ενα πολυ μεγαλο σοκ με αρρωστεια σοβαρη του πατερα μου και λιγο πιο πριν η επιχειρηση μου απο καποιο λαθος του λογιστη κοντεψε να κλεισει! Και ομως! Αυτα ηταν σοβαρα προβληματα και τα αντιμετωπισαμε ολοι μαζι σαν οικογενεια με πολλη αγαπη και πολλη αισιοδοξια!!!

Γιατι λοιπον στα προσωπικα μου να μην ειμαι τοσο αισιοδοξη;;;