Originally Posted by
PAULANER
Καλησπέρα σας. Καινούριος στο Φόρουμ και μπήκα εδώ για να μοιραστώ μαζί σας την περίπτωση μου. Είμαι 38χρονών Παντρεμένος και έχω και μία κόρη 5 χρόνων.Με την γυναίκα μου 44χρονών σήμερα γνωριστήκαμε στον χώρο εργασίας και ύστερα απο 8χρόνια σχέσης παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο. Το παιδί ήρθε με αμοιβαίο θέλω και των δύο και όχι ανεπιθυμητα. Ύστερα ήρθε ο γάμος και αντιμετωπίζω πιά πάρα πολλά προβλήματα.Ενώ είχαμε και οι δύο δουλειά μετά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και εφόσον έληξε και η νόμιμη του ενός χρόνου παραμονή της γυναίκας μου στον χώρο εργασίας (εννοώ μετα την άδεια τοκετού την απολυσάνε ύστερα απο 16 χρ δουλειάς). Καταφέραμε ύστερα απο 2χρόνια να βρεί δουλειά ύστερα απο τιτάνειες προσπάθειες και αφού είχε εξατμιστεί η αποζημείωση της. Μέχρι να βρεί δουλειά όμως περάσαμε πολλά. Η δική μου δουλειά μέχρι τότε πήγαινε καλά και τα καταφέρναμε. Αλλά απο τον Ιαν του 2011 μέχρι και σήμερα η δουλειά η δικιά μου δεν πάει καθόλου καλά γιατι ο εργοδότης μας έχει 4 μήνες μεσοσταθμικά απλήρωτους με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πάρα πολλά προβλήματα μεσά στο σπίτι. Στήν δουλειά αυτή είμαι οκτώ χρόνια και αυτή την στιγμή αρκετά εγλωβισμένος. διότι και την αποζημείωση δεν μπορώ να πάρω και νέα δουλειά δεν υπάρχει,παρά την νυχθημερόν ενασχόληση μου με την πολλαπλή αποστολή βιογραφικών και αναζήτηση εργασίας. Στο διάστημα αυτό η στήριξη της γυναίκας μου είναι μηδαμινή,ανύπαρκτη (στο διάστημα της δικιάς της ανεργίας την είχα στηρίξει και με το παραπάνω) και αντί να στηρίξει και να απαλύνει την κατάσταση την επιδεινώνει καθημερινά με μικρότητες δηλητηριαζόντας την σχέση μας. Να πώ εδώ ότι σχετικά με τον χαρακτήρα της γυναίκας μου είναι αυτό που λέμε Μϊα και τριάντα μία (δηλαδή χωρίς τα ενδιάμεσα στάδια)Την μια στιγμή γλυκιά και ήρεμη και μεσα σε 5 λεπτά έτοιμη να εκραγεί σαν ηφαίστειο γιατί π.Χ έβαλα το ποτήρι δεξιά και όχι αριστέρα.Επίσης να πώ εδώ ότι η γυναίκα μου προέρχεται απο μία διαλύμένη οικογένεια (με κατεστραμμένο πατρικό πρότυπο)που ο μόνος συνδετικός τους κρίκος ήταν η μητέρα τους η οποία έχει πεθάνει.6 Αδέρφια και με έναν πατέρα ανύπαρκτο που δεν υπήρχαν πουθένα απέναντι σε εμένα και στα παιδιά του . σε αντίθεση με τους δικούς μου γονείς που και την στήριξαν και την βοήθησαν όταν και όποτε το χρειάστηκε. Την κόρη μας την μεγάλωσαν στην κυριολεξία οι γονείς μου κατα τα διαστήματα που είχαμε δουλειά και οι δύο και βοηθάνε έμπρακτα και αποτελεσματικά με όποιον τρόπο μπορούνε. Το κύρίως πρόβλημα που αντιμετωπίζω τώρα είναι ο πάρα πολύ δύσκολος χαρακτήρας της γυναίκας μου. που έχει να κάνει με τις ανασφάλειες της και λόγω ηλικίας "φαντάζομαι" και τα υπόλοιπα. Προερχόμενη λοιπόν απο έναν κατεστραμμένο και διαλυμένο σπίτι η μόνη της παρηγοριά πρίν τουλάχιστον γνωρίσει εμένα ήταν και είναι οι φιλες της. Αυτό με έχει καταστρέψει κυριολεκτικά γιατί όλες αυτές την επηρρεάζουν πάρα πολύ σε σημείο που τα προβλήματα τους τα έχει κάνει δικά της και τα εφαρμόζει μέσα στο σπίτι. Πχ χωρίζει η φίλη της θέλει να χωρίσει και αυτή,Είναι ο άντρας κάποιας φίλης καλύτερος απο εμένα σε κάποια ασχολία?γιατι δεν είμαι και εγώ έτσι?Έχει τεράστια σημασία για αυτήν τι θα πούν οι φίλες!!!!¨Οτι της πούν αυτό θα κάνει χωρίς να ρωτήσει κανέναν.Εδώ και 5 χρόνια κοιμόμαστε χωριστά και βρισκόμαστε πια 1 φορα το 3μηνο και άν.(το τελευταίο διάστημα καθόλου.Οι γνωστοί και φίλοι απο το περιβάλλον το περασμένο διάστημα προσπάθησαν να την συνετίσουν αλλα μάταια.Και μάλιστα επειδή δεν τις είπαν αυτό που ήθελε να ακούσει τις απομάκρυνε και βρήκε καινούρια φίλη χωρισμένη με 2 γάμους και 2 παιδιά και ανύπαρκτη την παρουσία του πατέρα.+το κατεστραμμένο πατρικό πρότυπο της γυναίκας μου "Δίδυμο αχτύπητο" με αποτέλεσμα να μεταφέρουν λανθασμένα συμπεράσματα στην κόρη μας και το παιδί να μην με θέλει +τις πολλές ώρες εργασίας δικιάς μου. . Εγώ απο την μεριά μου σίγουρα δεν είμαι άμοιρος ευθυνών την λατρεύω όμως και προσπαθώ να διορθώσω πράγματα και καταστάσεις.Αλλά δεν είναι δεκτική ούε να ακούσει.Μόνο όταν πάρω κάποια προκαταβολή απο την δουλειά μου "απολαμβάνω"μέρος της περιορισμένης Ωριαίας αγάπης"και μετά πάλι τα ίδια.Έφτασε να με λέει τεμπέλη που δεν έχω σταματήσε ποτέ να δουλεύω απο τα 16 χρόνια μου.Συχνοί καβγάδες που γίνονται μπτροστά στο παιδί το οδήγησαν να τα κάνει πάνω του που απο ότι μου είπαν γιατρόι είναι καθαρά ψυχολογικό. Πράγμα που προσπαθώ να το αποφεύγω αλλά αυτός ο άνθρωπος σε βγάζει απο τα ρούχα σου.και το θεωρεί μεγάλη αδυναμία να μην του απαντήσεις εκείνη την στιγμή.Σε επίπεδο λεκτικής επικοινωνίας δεν υπάρχει γιατί μονίμως φωνάζει και γκρινιάζει.Οπότε η αντίδραση μου είναι πια καθαρά με τον γραπτό λόγο και φυσικά κατόπιν εορτής.Ειλικρινά δεν ξέρω πιά τι να κάνω!να χωρίσω ?και να τραυματίσω αυτήν την μικρή ψυχούλα?Να μην της δίνω σημασία σε αυτά που λέει και να μην τα τραβάω μέσα μου?Να πάω σε ψυχολόγο?και εκεί όμως ποιά θα είναι η οικονομική επιβάρυνση? Τι άλλη λύση έχω?Ολο αυτό το διάστημα η ψυχική και η σωματική μου υγεία έχει κλονιστεί!
Σας ευχαριστώ πολυ για τον χρόνο σας και συγγνώμη εάν σας κούρασα.