θελω να γινω ανορεκτικη...

το ξερω...η ανορεξια σκοτωνει...το βιωσα απο την εμπειρια της κολλητης μου..ξερω τα παντα γυρω απο την διατροφη, τις διαιτες και την γυμναστικη..ανετα θα μπορουσα να γινω διαιτολογος...οταν λεω τα παντα εννοω τα παντα..παρ'ολα αυτα θα προτιμουσα να γινω ανορεκτικη απο το να ζω και να ειμαι 80 κιλα...ειναι αμαρτια που το λεω αυτο..το ξερω ...αλλα η κατασταση ειναι αυτη και δεν αλλαζει...δεν μπορω να κανω διαιτα με καμια παναγια μιλαμε..κουραστηκα βασικα να κανω διαιτες...το μονο που θα με μπορει να με ισσοροπησει(λεμε τωρα) ειναι να γινω ανορεκτικη...ακουγεται πραγματικα σκληρο αλλα αυτο θελω...και τι δεν θα δινα να ημουν τοσο αδυνατη σε σχεση με αυτο που ειμαι τωρα..ειμαι αποκρουστικη, κοιταζομαι στον καθρεφτη και ειμαι μια απογοητευση...με ΜΙΣΩ...σημερα πηγα στο νοσοκομειο επειδη επαθα σπαστικη κολιτιδα(ε βεβαια τα πολλα φρουτα για την διαιτα που κανω) και διπλα μου ηταν μια κοπελα που ειχε παρει χαπια για να αυτοκτονησει...αθλια κατασταση..εκλαιγα μπροσατ στους γιατρους που αντικρισα αυτο το θεαμα..και απο πανω η μααν της να την ρωταει:"ποιος φταιει κοπελα μου? εγω? ο πατερας σου? πεσ μου σε παρακαλω...γιατι το εκανες?"...και γω εκεινη την στιγμη σκεφτομουν οταν εγω ειχα παει να παρω χαπια και με σταματησε η αδερφη μου..τι θα εκαναν οι γονεις μου τοτε?? οι οποιοι μου εχουν δωσει τα παντα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ...δεν μου εχει λειψει ποτε τπτ σε ολους τους τομεις...και ομως ακομα πιστευω οτι θα ηταν καλυτερα να μην ζουσα...να μην κουραζω κανεναν, αλλα ουτε και τον εαυτο μου...δεν χαιρομαι την ζωη μου παχια...ουτε αδυνατη την χαιρομουν αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα..κουραστηκα και αυτο τα λεει ολα...εχω φτασει στο απελπιστικο σημειο να μην θελω την ζωη μου η οποια τα εχει ολα εκτος απο το αδυνατο σωμα...αυτο το σωμα που μου καθοριζει τα παντα...:(:(:(:(:(:(:(:(

patoylini καλησπέρα!:)

Ώρες-ώρες όταν διαβάζω ή ακούω τέτοιες δηλώσεις απέχθειας περί προσωπικού πάχους .....η σκέψη μου πηγαίνει σε δύο πράγματα:
1. Μήπως υπάρχουν παθολογικοί παράγοντες (π.χ θυροειδής) και δεν έχουν εντοπιστεί?
2. Και να μην υπάρχουν παθολογικοί παράγοντες.......γιατί άραγε ακόμα και η τηλεόραση που απαιτεί κάτι το απόλυτα <<τέλειο>> σε αναλογίες προτιμά πλέον ακόμα και στα πρωινάδικα ..........τις σχετικά παχουλές να στελεχώνουν το team της τηλεθέασης???

Σκέψου καλά και απάντησε.......μην βιαστείς..........;)

Καλημέρα patoylini
Η διαστρεβλωμένη εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και η έλλειψη αυτοεκτίμησης ευθύνονται για όλα αυτά που νιώθουμε (κι εσύ με τα 80 κι εγώ με τα 60).

Σκέψου: πόσες ευτραφείς κοπέλες κυκλοφορούν ανάμεσά μας, τις βλέπουμε να περπατούν δίπλα μας κάθε μέρα, κάποιες απ\'αυτές αναδύουν τέτοια ΣΙΓΟΥΡΙΑ / ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ / ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ, ώστε μας γίνονται αμέσως συμπαθείς, δεν κοιτάμε τα περιττά κιλά τους αλλά τη γλύκα και τη λάμψη που φωτίζει τα πρόσωπά τους...

Απ\'την άλλη πλευρά σκέψου, πόσο έντονα αντανακλά στο πρόσωπό μας, στη στάση του σώματός μας η απέχθεια που τρέφουμε για τον ίδιο μας τον εαυτό, γι\'αυτό που είμαστε, γι\'αυτό που δεν έχουμε... Ακόμα κι εμείς οι ίδιες κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και στρέφουμε αλλού τα μάτια γεμάτες απογοήτευση (πόσο μάλλον οι άλλοι που μας κοιτούν!).

Αυτό που θέλω να πω (και το λέω σε σένα μπας και το ακούσω κι αλλάξω κάποτε στάση ζωής) είναι ότι θα κερδίζαμε πολλά αν αλλάζαμε άποψη για το Εγώ μας, αν αποδεχόμασταν αυτό που είμαστε, το οποίο -σε τελική ανάλυση- δεν είναι και τόσο αποκρουστικό βρε αδελφέ, πάντα υπάρχουν και χειρότερα...

αχ πατουλίνι μου πόσο μα πόσο σε καταλαβαίνω κορίτσι μου.
υπάρχουν στιγμές που αναπολώ την εποχή που ήμουν ανορεκτική και χόρτενα με δύο κεφτέδες...τώρα εχω περάσει δυστυχώς στο στάδιο της βουλιμίας και τα τελευταία χρόνια το μόνο που κάνω είναι να βλέπω τον εαυτό μου να παίρνει κιλά χωρίς να κάνω την παραμικρή προσπάθεια για να αλλάξει αυτό...φταίνε βέβαια και τα φάρμακα που παίρνω αλλά αν εβρισκα το θάρρος να αρχίσω μια συστηματική δίαιτα δεν θα είχα φτάσει σε αυτό το χάλι...
ναι ρε παιδιά χίλιες φορές ανορεκτική παρά βουλιμική.πρόβλημα το ένα,πρόβλημα και το άλλο,δεν λέω...αλλά χίλιες φορές να είσαι προβληματική και να ζυγίζεις 45 κιλά(τόσο ζυγιζα καποτε...) παρά να αναστενάζει η ζυγαριά όταν ανεβένεις πάνω της...(75 είμαι τώρα):(:(:(

\"[i]ναι ρε παιδιά χίλιες φορές ανορεκτική παρά βουλιμική.πρόβλημα το ένα,πρόβλημα και το άλλο,δεν λέω...αλλά χίλιες φορές να είσαι προβληματική και να ζυγίζεις 45 κιλά(τόσο ζυγιζα καποτε...) παρά να αναστενάζει η ζυγαριά όταν ανεβένεις πάνω της...(75 είμαι τώρα):(:(:(........................\"


Βουλιμία- ανορεξία...Σκεφτόμαστε πιο είναι το προτιμότερο δηλαδη...........................?........Θ λιβερό!!!!!

Χανουμε τον εαυτό μας, αρνούμαστε τις χαρές, αυτοτιμορούμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.....Τί αλλάζει? Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας? Μα δεν μας αρέσει ούτε έτσι ούτε αλλιώς...Αρα αλλου είναι το πρόβλημα, και όχι στις αναλογίες...

patoulini διακρινω κατι απολυτο στον τροπο που σκεφτεσαι...
Δηλαδη ή θα εισαι 80 κιλα και δυστυχισμενη ή 40 και ευτυχισμενη??
ασπρο μαυρο? Υπαρχει και το γκρι.. μπορεις να εισαι 60 και ικανοποιημενη... γιατι πρεπει να περασεις στο ακρο της ανορεξιας για να βρεις τη λυτρωση?
Εξαλλου για να χασεις τα οποια κιλα, θα πρεπει πρωτα να χασεις το πρωτο.. Ξεκινα με μικρα μικρα βηματακια, καντο σωστα. Κοιτα ρεαλιστικα εναν στοχο σταδιακης και υγιεινης απωλειας καποιοων κιλων και οχι τον στοχο: πως να γινω ανορεκτικη ο οποιος σε οδηγει σε αδιεξοδα..
Εχεις οδους μπροστα σου, εσυ ομως επιλεγεις να θεσεις σαν στοχο την ακραια αυτη κατασταση για να τυρανας τον ευατο σου μου φαινεται. Διοτι ναι ισως αν απλα χασεις μερικα κιλα να αισθανθεις ομορφα, το αντεχεις?
Δεν ξερω ποσο το αντεχει αυτο ενας ανθρωπος που μισει τοσο τον ευατο του αν και ισχυριζεται οτι απλα μισει την εικονα του...Μαλλον δεν σου το επιτρεπεις να αισθανεσαι ομορφα.Λυπαμαι αν σου μιλω σκληρα αλλα καταθετω με οσο πιο καλο τροπο μπορω την αποψη μου.
Νομιζω πρεπει να ξετυλιξεις το κουβαρι των καταστασεων-συναισθηματων-σκεψεων που σε οδηγησαν στο να σε μισεις, τροποι να το κανεις υπαρχουν πολλοι
Μετα ισως θεσεις στοχους που θα σου ειναι ωφελιμοι και δε θα σε βυθιζουν σε αδιεξοδα. Εξαλλου πολυ πιο ευκολο ειναι να αποδεχτεις την εικονα σου οταν αποδεχεσαι τον ευατο, εχοντας εντοπισει τι σου εκρυβε τοσο καιρο αυτη η παραπλανητικη θα ελεγα εστιαση στο σωμα και τα κιλα.
Πολυ φιλικα. Περιμενω νεα σου:)

Ιωαννα μου περα απο το να επιλεξεις αναμεσα σε δυο προβληματικες καταστασεις βλεπεις καποια τριτη επιλογη? Ενας ανθρωπος υγιης στα κιλα του για παραδειγμα. Κι εξαλλου πολλες φορες απο το ακρο της ανορεξιας περναν στο ακρο της βουλιμιας οσοι εχουν την πρωτη διαταραχη.(παλι καλα δηλαδη γιατι ετσι καποιοι τουλαχιστον αποφευγουν το αδυνατισμα μεχρι τελικης πτωσεως). Το ενα ακρο ευκολα οδηγει στο αλλο. Τι ειναι ομως αυτο που με εμποδιζει να βρω μιαν ισορροπια στο μεσο του τεντωμενου σκοινιου?Δυσκολη η απαντηση αλλα βοηθαει.

weird μου καλά τα λες αλλά για να φτάσει μια υπερβαρη οπως εγω στα κανονικα κιλα της(~60 ασ πουμε) πρέπει για καποιο α\' χρονικο διαστημα αν οχι να γινει ανορεξικη τουλαχιστον να τρεφεται πολυ μα πααααρα πολυ μετρημενα,πραγμα πολυ δυσκολο για ένα ατομο εξαρτημενο απο το φαι οπως εγω...αν συνυπολογισεις και το γεγονος οτι τα φαρμακα που παιρνω εχουν ως παρενεργεια την αυξηση των κιλων τοτε η μονη λυση θα ηταν να το ραψω κανονικα το στομα μου προκειμενου να χασω αυτα τα 15 ριμαδοκιλα...

σιγουρα Ιωαννα ειναι πολυ δυσκολο ειδικα οταν εμπλεκονται και φαρμακα. Απλα δεν καταλαβα τι εννοουσες οταν ειπες πρεπει να γινω ανορεκτικη. Αν αυτο σημαινει να περιορισεις κατα πολυ την ποσοτητα φαγητου που λαμβανεις τωρα, ισως ναι ειναι μια καποια λυση, αρκει να υπαρχει θεληση και η καθοδηγηση καποιου διατροφολογου...Πιστευω οτι οι ρεαλιστικοι στοχοι και τα αργα βηματα βοηθανε, χωρις να ειμαι ειδικος ή να εχω βρει την ισορροπια κι εγω η ιδια με τα της διατροφης μου..
Δεν ξερω σε τι σταδιο βρισκεσαι αλλα ειλικρινα σου ευχομαι να πετυχεις καθε προσπαθεια σου..φιλια

Συμπληρωνω τα πιο πανω που εγραψα σε σενα patoulini.
Το εχεις κοιταξει το θεμα των κιλων σου απο οργανικης αποψης? Μηπως δηλ. υπαρχει καποιο άλλο θεμα με τις ορμονικο κτλ? Τις διαιτες που δοκιμασες τις εκανες μονη η με τη βοηθεια διατροφολογου?

παιδια σας ευχαριστω πολυ για την συμπαρασταση...ειναι στιγμες ενοτνης αδυναμιας και παραιτησης αυτες οι σκεψεις...η αδερφη μου γυρισε μια μερα και μου ειπε:\" ολο αυτον τον καιρο ημουνα διπλα σου..εισαι δυνατη και το εχεις αποδειξει με διαφορους τροπους...αν συνεχισεις να παραιτεισαι, εγω δεν θα μαι διπλα σου...οταν σε δω να παιρνεις την ζωη στα χερια σου, θα μαι για παντα κοντα σου\"..οντως αυτα τα λογια της με στιγματισαν..παρα πολυ ομως..καταλαβα οτι ολα τα εχω αφησει στο ελεος...δεν ζω, δεν κανω τιποτα..απλα αδρανω και περιμενω ο καλος θεουλης να με κανει αδυνατη...ισως δεν εχω συνειδητοποιησει οτι τιποτα δεν ερχεται απο μονο του..οτι ολα τα πραγματα θελουν προσπαθεια και κοπο..υπομονη και επιμονη...ισως φταινε οι πολλες διαιτες που εκανα οσα χρονια θυμαμαι τον εαυτο μου..και κει μαλιστα που πραγματικα δεν υπηρχε λογος...κουραστηκε ο οργανισμος πια..εχει \"χαζεψει\"..μια μενω μονο με φρουα, μια μονο με χυμους, μια μονο με πρωινο, μια μονο με πρωτεινη, μια μονο με 500 θερμιδες και πολλα ακομα...το αποτελεσμα??? πηρα 23 ολοκληρα κιλα...απο τις ακροτητες..και μυαλο ακομα δεν εχω βαλει...βασικα ολη την ωρα εχω το μυαλο μου στο φαγητο..οτι και αν κανω , οπου και αν βρισκομαι το μυαλο μου ειναι εκει...δεν ξεκολλαει με την καμια...και 57 κιλα που ημουν, συνεχως εκει ηταν...δεν ξερω τι αλλο να κανω για να αποβαλλω αυτη την σκεψη..οσον αφορα την διατροφη μου καταλαβα οτι οι ακροτητες δεν οδηγουν πουθενα,,,,πιθανοτατα σε επιπλεον αυξηση βαρους...γιαυτο δεν θα παρω αλλο.(!!!)...αρκετο εχω...πηγα σουπερ-μαρκετ σημερα και προμηθευτηκα υγιεινες επιλογες τροφιμων(κομποστα σε φυσικο χθμο φρουτων,all-bran μπαρες δημητριακων, πορτοκαλαδα light και αλλα)...αν θελω τον ιουνιο να ειμαι τουλαχιστον 10 κιλα πιο αδυνατη και υγιης και με καλη ψυχολογια, θα πρεπει να αναλαβω δραση εκκαθαρισης(λολ)...απλα πιο ηπια...θα ακολουθησω ακριβως το προγραμμα του διαιτολογου μου...-τον εχω τον καημενο και κοροιδευω και εμενα και εκεινον ουσιαστικα-...τεσπα...ευχαριστω και παλι..θα ξαναγραψω για τυχον βελτιωση μου...ελπιζω να πανε ολα καλα...

ιωαννα ποια χαπια παιρνεις???

patoylini μου δεν συνδέεται με τα κιλά η ευτυχία.Αν ήταν έτσι όλες οι αδύνατες θα έπρεπε να ήμασταν καλά και ευτυχισμένες.Αλλά δεν είναι έτσι.
Εχεις εγκλωβιστεί μέσα στα κιλά σου και βάζεις σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό σου και το τι πραγματικά αξίζεις.
Κατά τα άλλα πώς είναι η ζωή σου?Μήπως στην πραγματικότητα το πρόβλημά σου είναι αλλού και γι\'αυτό σκέφτεσαι συνεχώς το φαγητό?Μήπως δηλαδή δεν έχεις άλλα ενδιαφέροντα,παρέες κλπ και ψάχνεις την ευχαρίστηση στο φαγητό?

weird ναι αυτο ενοουσα με το \'θελω να γινω ανορεξική\',το να περιορισω κατα πολυ την ποσοτητα του φαγητου μου.βασικα λαθος εκφραστηκα ισως.αυτο που θελω ειναι οχι να κλεισει εντελως η ορεξη μου αλλα να περιοριστει αρκετα ετσι ωστε να πετυχω \'ανωδυνα\' τον στοχο μου,χωρις να επιθυμω διαρκως σουβλακια,πιτσες,πατατακια κλπ ενω θα επιτρέπονται μονο πρωτεινες,σαλατες κλπ...

πατουλινι μου παιρνω seroxat kai zyprexa εδω και χρονια για την αντιμετωπιση της καταθλιψης μου και της συναισθηματικης μου διαταραχης

patoylini πέραν των όσων ανέφερες δεν μου απάντησες βρε ψυχή όσων αφορά τα παθολογικά....... ;)

Υπάρχει κάποιο πρόβλημα όσων αφορά τον θυροειδή σου αδένα που οφείλεται για τα κιλά σου? Έχεις κάνει παθολογικές εξετάσεις? Συγνώμη που εμένω στο θέμα αυτό..............αλλά άτομα που κάνουν αυστηρές δίαιτες και μετά τις σταματάνε ξεκινώντας υπερβολική λήψη τροφών , έχουν πολλές πιθανότητες να αποσυντονίσουν τον θυροειδή τους. Ξέρω πολλά άτομα που την έχουν πατήσει μην έχοντας μια σταθερή στάση στη λήψη τροφής και χωρίς να το θέλουν δημιουργήσαν πρόβλημα..........:(

Το θέμα είναι η ισορροπία.Από μία που έχει θυσιάσει σχεδόν τα τρία τελευταία της χρόνια σε γυμναστήρια,ινστιτούτα αδυνατίσματος,διατροφολόγ� �υς.Που πλέον προσέχει με το γραμμάριο τι θα φάει.Που ενώ γαμώτο άλλη που ξέρω κατεβάζει 3 σοκολάτες την ημέρα και είναι κόκκαλο εγώ αν φάω εκτός απ\'το ότι θα παχύνω θα πάω στο 4ρτο στάδιο κυτταρίτιδας.Που παρ\'ότι έχω αδυνατίσει η κυτταρίτιδα δεν φεύγει και τα έχω πάρει εδώ που τα λέμε.Γαμώ θα πρέπει να το συζητήσω αυτό με τη διαιτολόγο.Τι μηχανήματα,τι δίαιτα εκεί η κυτταρίτιδα.Είναι λέει τα γονίδια και η κληρονομικότητα.Λοιπόν τα περισσότερα μου χρόνια τα πέρασα στρουμπουλή και τρώγοντας.Ώσπου κάποια στιγμή ερωτεύτηκα και το έριξα στον καλωπισμό.Τρίτη λυκείου 1.60 και 47 κιλά το πολύ.Ήμουν καχεκτικό.Άρχισα λοιπόν να τρώω να δυναμώσω και να πάρω κανένα γραμμάριο πάνω μου και πήρα.Πήγα αισίως 64 κιλά.Από εκεί που μου τα έριχναν άρχισαν κάτι σπατικά να με αποκαλούν τόφαλο και βέβαια όλοι να αναρωτιούνται που πήγε εκείνη η όμορφη κοπέλα που γνώριζαν.Όλοι να με ρωτάνε με το που με έβλεπαν Γιατί πάχυνες;Μου στοίχισε τόσο πολύ αυτό,είδα πόσο οι άνθρωποι μετράνε την εξωτερική εμφάνιση και σκεφτόμουν Εγώ ήθελα να αυτοκτονήσω και εσάς το μόνο που σας ένοιαζε είναι γιατί πάχυνα.Τόσο επιφανειακοί.Δεν ρωτήσατε ποτέ Είσαι καλά;Υπάρχεις;Λοιπόν νομίζω ότι η κατάθλιψη οδηγεί στην υπερφαγία.Δεν ξέρω αν είναι πάντα ψυχογενής η υπερφαγία αλλά με τα στοιχεία που μου αναφέρεις δείχνεις και κάπως γενικά απογοητευμένη συνολικά οπότε καλό θα ήταν να αποτανθείς σε κάποιον ψυχολόγο.Ε;Ποιός σου είπε ότι αν γίνεις ανορεξική θα σε θέλει κανείς;Ποιός σου είπε ότι θα είσαι ελκυστική όταν φαίνονται τα κόκκαλά σου;Ενώ έχω ακούσει άντρες να έλκονται απ\'την άλλη από γυναίκες με πιασίματα!!!Τέλος πάντων, αυτό που μου είχε πει μια διαιτολόγος είναι ότι τα \"σωστά\" κιλά είναι τα κιλά που θέλει κάποιος να έχει.Έτσι ξέρω πως γνωρίζεις καλύτερα από όλους εμάς στα πόσα κιλά θα ήσουν χαρούμενη.Να φτάσεις σε αυτά και όχι να γίνεις ανορεξική.Το να αγαπήσεις τον εαυτό σου έτσι όπως είσαι είναι δύσκολο.Αλλά είναι μαγκιά έτσι δεν είναι;Ούτε εγώ τα έχω καταφέρει!Να σου πω και το άλλο.\'Εχω αδυνατίσει για να φτάσω τα \"επιθυμητα\" και \"σωστά\" κιλά αλλά όταν κοιτάζομαι στον καθρέπτη το μόνο που μου αρέσει είναι η επίπεδη κοιλιά μου.Κατά τ\'άλλα πόσο δεν θα ήθελα τώρα να ήμουν εκείνο το πιο τροφαντό κοριτσάκι κι ας είχα λίγη κοιλιά παραπάνω.(Μεταξύ μας, είχα και περισσότερο στήθος.Χαχα!)Πόσο δεν θα ήθελα να είχα τότε αγαπήσει τον εαυτό μου,θα είχα γλιτώσει τόσα λεφτά.Και να σου πω κάτι,εγώ βλέπω κάτι μποντιμπιλντερούδες και λέω ρε πούστη μου πώς τους φτιάξανε αυτούς τους six pack κοιλιακούς;Κοπελιά οι διαιτολόγοι να έχουν δουλειά θέλουν και για να έχουν δουλειά θέλουν και κιλά.Γι\'αυτό πρόσεχε πόσα κιλά=λεφτά θα τους δώσεις να σου λιώσουν!Το γυναικείο σώμα έχει τέτοια κατασκευή που δεν γραμμώνει εύκολα.Αυτό το λέω για εμένα που χτυπιέμαι στο γυμναστήριο.Και στην κοιλιά νομίζω υπάρχει ένα εξτρά στρώμα λίπους που βοηθάει στη γέννα.Οπότε λίγο δύσκολο να φτιάξεις τους six pack κοιλιακούς.Και για εμένα πάλι το λέω αυτό.Να το ακούω μπας και πειστώ!Ολοκληρώνω με τα κιλά χάνονται.Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και είναι πιο εύκολο αυτό απ\'το να βρεις τι πραγματικά σε γεμίζει αντί ενός πακέτου σοκολάτας!