μιας και μια κοπελα πριν ειπε οτι εχω σοβαρο προβλημα ε ναι λοιπον εχω. καταρχας οχι για μενα (εμενα με γραφω στα @@ πεφτω και απο τη ταρατσα της βουλης σε λαιβ μεταδοση) αλλα για τους γονεις μου καταρχας. τους εχω κανει δυστυχησμενους. και τη μανα και τον πατερα μου. ειδικα τη μανα μου. δεν ξερετε πως ειναι. να της λεω οτι η ζωη μου δεν εχει αξια και οτι ειτε ζωντανος ειτε νεκρος ημουν δεν θα ειχε καμια διαφορα αφου ειναι σαν να μην ανηκω στην κοινωνια. αλλες φορες ειμαι ετοιμος να τσακωθω και να αρχισω καυγα. ειχα τσακωθει και με αστυνομικο παλαιοτερα σε μικρη ηλικια. και ζηταω ζυγνωμη απο τους αστυνομικους βασικα γιατι δεν ειναι και πολλοι και εχουν δυσκολο εργο ειδικα εδω στην αθηνα. για την αθηνα μιλαω βασικα. δεν εχουμε ασφαλεια αστυνομευση κρατος αυτα ειναι ολα επιχειρησεις και ο καθενας με οτι μπορει κοιταει να επιβιωσει.
για μενα μια ειναι η αληθεια. ολοι θελουν να ζησουν και οσοι δεν θελουν μπορει να νιωθουν σαν εμενα στις χαμηλες μου φασεις οπως σημερα παρασκευν βραδυ μονος. βγηκα για λιγο εξω οι περισσοτεροι στα αμαξια τους ζευγαρια λιγα ο κοσμος διαλυεται μερα με τη μερα ο ανθρωπος καταστρευεται απο τον ιδιο του τον εαυτο. με τον ενα η με τον αλλο τροπο. απλα τωρα που ειναι αδυνατον να γινει κανονικος πολεμος υπαρχουν αλλα μεσα. νιωθω για λυπηση που εχω συμμετασχει εδω μεσα και εχω ζητησει βοηθεια και παρεα επειδη δεν ειχα. δεν βρηκα ετσι κι αλλιως.