Εχασα 2 στηριγματα..

Ηταν φιλοι του δικου μου απο παιδικη ηληκια..τους περιμεναμε για να περασουμε μαζι το καλοκαιρι.Δυο υπεροχα ατομα ειχα μιλησει μαζι τους μολις πριν ενα μηνα και δεσαμε παρα πολυ.Πιστευα οτι δεν υπηρχανε πλεον τετοια ατομα.Ξηγημενοι και οι 2 παντα ηθελαν να ακουνε και συμβουλευουν, αυτο το μικρο χρονικο διαστημα εκανα φανταστικες συζητησεις μαζι τους μου αρεσαν οι αποψεις τους και παντα οποτε ειχα προβλημα δεν με αφηνανε να φυγω αν δεν το λεγα.Ωριμα και εμπιστα ατομα.Ηταν ζευγαρι 15 χρονια,απο το λυκειο.Με ηξεραν τοσο λιγο και ηθελαν και τους παντρεψουμε, η κοπελα φορτωθηκε με απειρα δωρα για μενα με εβλεπε σαν μικρη της αδερφη.Μεχρι και ταξιδι ειχαν κλισει για τους 4 μας.Και πεθανανε με τον πιο αδοξο τροπο,σε τροχαιο ατυχημα.Οδηγουσε η κοπελα ο αντρας της κοιμοτανε και χτυπησε σε εναν μεθησμενο που μπηκε σε αντιθετο ρευμα.Η κοπελα επεσε πανω του για να τον προστατεψει και πεθανε ακαριαια.Ο αλλος ξυπνησε στο νοσοκομειο και μολις εμαθε αυτο και οτι η κοπελα ηταν εγγυος αυτοκτονησε αφηνοντας γραμμα λεγοντας πως επρεπε να τον καταλαβουμε οτι μας αγαπαει και να ειμαστε δυνατοι απο εδω και περα.
Απο τοτε ειμαι ρακος.Το καλοκαιρι αυτο ειναι το χειροτερο της ζωης μου.Σκεφτομαι συνεχεια γιατι γιατι γιατι και το κεφαλι μου παει να σπασει.τα εχω χασει..για ποιο λογο η ζωγ ειναι τοσο αδικη?Γιατι 2 υπεροχοι ανθρωποι να χασουν τη ζωη τους τοσο νεοι?Αλλοι κακοψυχοι ζουνε 100 χρονια και ειναι αθικτοι.ειναι αδικια...