Μπορειτε να με βοηθησετε?

Είμαι 35 ετών και μαμά ενός 7χρονου αγοριού που πάει στην Α Δημοτικού. Το παιδί μου από πολύ μικρό μου έδινε κάποια σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά ως προς τις φοβίες που είχε. Οταν ήταν 3 ετών ειχαμε πάει διακοπές στην Νάξο και ενα απόγευμα που είμασταν στην πλατεία του νησιού φύσηξε ένα αεράκι και αρχισε να παρασύρει τα σκουπίδια που ήταν στην πλατεία (αποτσίγαρα, χαρτάκια κλπ). Το παιδί τρομοκρατήθηκε, φοβηθηκε παρα πολυ και αρχισε να με εκλιπαρεί να μαζεψω όλα τα σκουπίδια. Όταν μάζεψα και πέταξα στο καλάθι του Δήμου και το τελευταίο σκουπιδάκι τότε ηρέμησε. Ο φόβος του για τα ζώα είναι πρωτοφανής. Εκτός οτι τρέμει γάτες, σκύλους, φοβάται όλα τα έντομα, ακόμα και τις μύγες. Να σημειώσω εδώ πως ποτέ δεν τον έχω φοβερίσει με οποιοδήποτε τρόπο. Το βράδυ εννοείται πως δεν κοιμάται μόνος του. Ξαπλώνει να κοιμηθεί στο κρεββάτι του μόνο όταν ξαπλώσει κι άλλος μαζί του μέχρι να τον πάρει ο ύπνος και το βράδυ πάντα σηκώνεται και έρχεται στο κρεββάτι μας. Ότν τον ρώτησα τι είναι αυτό που φοβάται μου είπε τα πάντα που είναι μέσα στο δωμάτιο του. Φοβάται το κραββάτι του, τα παιχνίδια του, ότι θα ζωντανέψουν και θα του κάνουν κακό. Στην ηλικία των 5 ετών για περίπου ένα χρόνο το παιδί είχε νυχτερινό τρόμο. Μετά περίπου από καμια ώρα που τον είχε πάρει ο ύπνος άρχιζε να κλαίει πολύ δυνατά με ανοιχτά τα μάτια και να δείχνει διάφορα σημεία στο δωμάτιο. Δεν είχε καμία επαφή με το περιβάλλον και δεν άκουγε που του μίλαγα. Συνερχόταν μετά από 10 λεπτά και την άλλη μέρα δεν θυμόταν τίποτα. Το έκανε περίπου 3 με 4 βράδυα την εβδομάδα. Τώρα το κάνει πολύ σπανια. Ένα άλλο περιστατικό που με ανυσήχησε πάρα πολύ είναι πως μια μέρα που έβλεπε τηλεόραση μέσα στην κραββατοκάμαρά μου με φώναξε έντρομος πως το κραββάτι κουνιόταν! Τον έβαλα να μου το αναπαραστήσει και άρχισε να κουνιέται πολύ δυνατά και μου είπε πως κουνιόταν τόσο πολύ. Αυτό μου το είπε ακόμη 3 με 4 φορές σε διάστημα 2 μηνών και επειδή του είπα, με αυστηρό τόνο, πως δεν υπάρχει περίπτωση να έγινε κάτι τέτοιο σταμάτησε να μου το λέει αλλά όταν ήταν μόνος του στην κρεββατοκάμαρα και έβλεπε τηλεόραση ερχόταν πολλές φορές στο σαλόνι γρήγορα χωρίς όμως να μου πει τιποτα για το κρεββάτι αλλά εγώ ήμουν σίγουρη ότι γι' αυτό ερχόταν έτσι γρήγορα, απλά φοβήθηκε να μου το πει γιατι δεν τον πίστευα. Η κατάσταση του έχει ξεφύγει από τον έλεγχο εδώ και δυο περίπου μήνες που αρνείται να φάει οτιδήποτε στέρεο παρά μόνο γάλα ή χυμό και σοκολάτα γιατί λέει πως εχει κάτι στο λαιμό του και πως δεν μπορεί να φάει τίποτα γιατί θα πνιγεί. Φυσικά του κάναμε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις και δεν έχει τίποτα στο λαιμό του. Μας είπαν ότι είναι ψυχολογικό. Πήγαμε σε ψυχολόγο αλλά δεν έμεινα ευχαριστημένη γιατί μας έδινε συμβουλές για ένα ανορεκτικό παιδί που το δικό μου δεν είναι. Πεινάει πολύ. Να σας πω ότι είναι ένα παιδί που έτρωγε πολύ. Πότε δεν τον έχω "κυνηγήσει" για να φάει. Πάντα το άδειαζε το πιάτο του. Όλη αυτή η ιστορία τον έχει ρίξει πάρα πολύ. Πιστεύει ότι δεν θα γίνει ποτέ καλά. Βλέπει τους φίλους του να τρώνε και στεναχωριέται πολύ που δεν μπορεί κι αυτός. Επίσης φοβάται συνέχεια πως κατάπιε μια τρίχα και του έχει σταθεί στο λαιμό, ότι μια μύγα μπήκε μέσα στην μύτη του, ότι κατάπιε κατι μικρά παιχνιδάκια που πεταχτήκανε και πιστεύει πως του μπηκανε στο στόμα. Τι να σας πω, η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη. Είναι και άλλα πολλά περιστατικά αλλά θα χρειαστούνε σελίδες για να σας τα γράψω και θα σας κουράσω. Σας αναφέρω όμως τα πολύ σημαντικά. Όλοι μου λένε να κάνω υπομονή αλλά τα νεύρα μου είναι σπασμένα με όλη αυτή την ιστορία. Έχουμε ξεκινήσει να βλέπουμε παιδοψυχίατρο. Ακόμα δεν έχει έρθει σε επαφή με το παιδί παρά μόνο με εμάς. Πείτε μου σας παρακαλώ την γνώμη σας. Είμαι πολύ απελπισμένη.

καλωσ σε βρηκαμε gramle....αναμβισβητητα κανατε πολυ καλα που πηγατε σε παιδοψυχιατρο γιατι θελει βοηθεια και στηριξη...ασ ελπισουμε πωσ δεν ειναι σχιζοφρενεια αλλα και να ειναι να ξερεισ πωσ ολα αντιμετοπιζονται με φαρμακευτικη και ψυχολογικη στηριξη.... ειναι και μικρουλησ θα δεισ ολα θα πανε καλα....

...εχεισ δοκιμασει να του δινεισ λιγο λιγο στερεο φαγητο?..πχ λιγο λιγο ρυζι προτρεποντασ τον .. πωσ αν δεν μπορεσει να το καταπιει θα σταματησει?? .να δει πωσ δεν παθαινει τιποτα.. πωσ ο λαιμουδακοσ του ειναι καλα?....

...λιγο λιγο..?

Adzik, σ\'ευχαριστω κατ\' αρχας για το ενδιαφερον σου,
τα έχω δοκιμασει ολα, δεν γινεται τιποτα. Ασε που οταν του λεω οτι δεν εχει τιποτα του εντεινεται περισσοτερο το προβλημα, οπως μου ειπε ο ψυχιατρος.

να σαι καλα .... μη του λεσ πωσ δεν εχει τιποτα...αλλα πωσ το φαγακι θα αποφυγει αυτο το \"κατι\" και θα καταγερει να γλυστρισει....λεω εγω τωρα μια προταση....

Υποενότητες
Παιδική ηλικία
1. Η σεξουαλικότητα των παιδιών και των εφήβων
2. Αγχος Αποχωρισμού
3. Το άρρωστο παιδί
4. Το παιδί του διαζυγίου
5. Το υιοθετημένο παιδί
6. Παιδική ψύχωση-Παιδική σχιζοφρένεια
7. Επιθετικά και ανυπάκουα παιδιά
8. Το υπερκινητικό παιδί
9. Αυτισμός
10. Προσαρμογή στο σχολείο και μαθησιακές δυσκολίες
Παιδική ηλικία


http://health.in.gr/parents/Article.asp?ArticleId=19087&CurrentTopId=19044 &IssueTitle=%C3%EF%ED%E5%DF%F2%2D%D0%E1%E9%E4% E9%DC







6. Παιδική ψύχωση-Παιδική σχιζοφρένεια


Μία από τις βαρύτερες ψυχικές διαταραχές της παιδικής ηλικίας είναι η παιδική ψύχωση. Παρουσιάζει μια πολύπλοκη κλινική εικόνα, που εκφράζεται με γνωσιακές, συναισθηματικές και συμπεριφεριολογικές διαταραχές. Δείχνει τη βαθιά διαταραχή της αντίληψης που έχει το παιδί για τον εαυτό του και των σχέσεων με το περιβάλλον του. Οι επιπτώσεις της είναι σοβαρές τόσο στη δόμηση της προσωπικότητας του παιδιού όσο και στη ζωή της οικογένειας. Η παιδική σχιζοφρένεια αποτελεί την πιο σοβαρή μορφή της παιδικής ψύχωσης.

Αιτιοπαθογένεια
Πολυάριθμες μελέτες έχουν αφιερωθεί στην αιτιοπαθογένεια της παιδικής ψύχωσης. Οργανικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί χωρίς να έχει αποκατασταθεί μια σαφής αιτιολογική σχέση. Μελέτες για την κληρονομικότητα σε διδύμους, σε υιοθετημένα παιδιά οι βιολογικοί γονείς των οποίων νοσούσαν και σε παιδιά σχιζοφρενών γονέων απέδειξαν τη σημασία του γενετικού παράγοντα. Όσο πιο πρώιμη είναι η έναρξη της νόσου τόσο αυξάνει η γενετική ευαλωσιμότητα. Η μελέτη των οργανικών παραγόντων οδήγησε στον εντοπισμό νευροανατομικών ανωμαλιών. Στη σχιζοφρένεια που ξεκίνησε στην παιδική ηλικία διαπιστώνονται προοδευτική αποπλάτυνση των πλαγίων κοιλιών, μείωση του συνολικού όγκου του εγκεφάλου, δομικές μεταβολές του κροταφικού λοβού και μείωση του μετωπιαίου μεταβολισμού. Εξάλλου, η ηλεκτροφυσιολογική διερεύνηση δείχνει τη δυσκολία αυτών των παιδιών να εστιάσουν την προσοχή τους και να επεξεργαστούν πληροφορίες. Ακόμη, στο ιστορικό ψυχωτικών παιδιών απαντώνται συχνότερα προγεννητικές και περιγεννητικές επιπλοκές, αλλά η αιτιολογική αξία τους αμφισβητείται. Οι ψυχογενετικές απόψεις ενοχοποιούν παράγοντες του περιβάλλοντος, όπως η διαταραγμένη προσωπικότητα των γονέων, οι στρεβλές συζυγικές σχέσεις ή η \"ψευδοαμοιβαιότητα\" κατά την οποία οι οικογενειακές συγκρούσεις καλύπτονται και τίποτα δεν συζητείται ανοιχτά. Οι μητέρες ψυχωτικών παιδιών περιγράφονται υπερπροστατευτικές, κυρίαρχες, αγχώδεις ψυχαναγκαστικές ή αντίθετα αδύναμες, ανώριμες, με καθαρά αμφιθυμική συμπεριφορά απέναντι στο παιδί


Κλινικές μορφές παιδικής ψύχωσης
Η κλινική εικόνα των παιδικών ψυχώσεων χαρακτηρίζεται από τη βαρύτητα αλλά και την πολυμορφία της ψυχοπαθολογίας. Η συμπτωματολογία διαφέρει ανάλογα με την ηλικία έναρξης. Έτσι, διακρίνουμε δύο κλινικές μορφές: τις πρώιμες παιδικές ψυχώσεις με έναρξη πριν από την ηλικία των πέντε ετών και τις ψυχώσεις με μεταγενέστερη έναρξη που αντιστοιχεί στη λανθάνουσα ηλικία (6-12 ετών).

Πρώιμες παιδικές ψυχώσεις
Ο συνδυασμός διαταραχών που μπορούν να εμφανιστούν στην αρχή της ζωής του παιδιού σηματοδοτεί την ψυχωτική εξέλιξη. Οι διαταραχές αφορούν κυρίως στη διατροφή (αδυναμία θηλασμού, ανορεξία, εμετοί) ή τον ύπνο (διεγερτική αϋπνία με αυτοεπιθετικές δραστηριότητες, π.χ., χτύπημα του κεφαλιού στα κάγκελα του κρεβατιού). Δεν εμφανίζονται οι \"πρώτοι οργανωτές\" σύμφωνα με τον R.Spitz, δηλαδή το χαμόγελο που απευθύνεται σε κάποιο πρόσωπο και το άγχος του όγδοου μήνα που προκαλείται φυσιολογικά από την παρουσία ξένου. Το ψυχωτικό βρέφος δυσκολεύεται να εγκαταστήσει τη σχέση με τη μητέρα. Είτε είναι υπερβολικά προσκολλημένο επάνω της είτε αδιαφορεί τελείως και δημιουργεί σχέση με οποιονδήποτε ξένο. Παρατηρείται επίσης απουσία μεταβατικού αντικειμένου, που είναι το αγαπημένο αντικείμενο του παιδιού (κουκλάκι, ζωάκι, κουβέρτα) και αντικαθιστά στη φαντασία του τη μητέρα κατά την απουσία της.

Η κατάκτηση δεξιοτήτων μπορεί να γίνει πρώιμα ή να καθυστερήσει και βιώνεται με χαρακτηριστική αδιαφορία εκ μέρους του παιδιού. Συχνά παρατηρείται παλινδρόμηση και απώλεια κεκτημένων δεξιοτήτων. Ο λόγος επίσης μπορεί να κατακτηθεί πρώιμα ή να καθυστερήσει. Ακόμη, παρατηρούνται ιδιάζουσες εκφράσεις και παράξενος τόνος της φωνής, ενώ η σύνταξη θυμίζει λόγο ενήλικου. Το άγχος είναι διάχυτο και συνοδεύεται από υπερκινητικότητα ή επιθετική συμπεριφορά. Υπάρχουν περίεργες φοβίες που συχνά αφορούν στο σώμα του παιδιού. Οι ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές ξεπερνούν τις συνήθεις τελετουργίες που παρουσιάζουν παιδιά δύο έως τριών ετών και καταλαμβάνουν τους περισσότερους τομείς της ζωής του παιδιού: γεύμα, ύπνος, αφόδευση.

Παιδικές ψυχώσεις με μεταγενέστερη εξέλιξη
Εκδηλώνονται από την ηλικία των τεσσάρων με πέντε ετών μέχρι την εφηβεία. Διαχωρίζονται σε σχέση με τις προηγούμενες από το γεγονός ότι τα παιδιά αυτά μπόρεσαν να κατακτήσουν τρόπους επικοινωνίας κυρίως μέσω του λόγου. Οι νοητικές τους ικανότητες είναι φυσιολογικές και η προσαρμογή τους μέχρι την εκδήλωση της ψύχωσης σχετικά ικανοποιητική. Οι κλινικές εκδηλώσεις είναι ποικίλες και αλληλοκαλύπτονται. Κυριαρχεί η δυσκολία σύναψης διαπροσωπικών σχέσεων. Η απομόνωση είναι αποτέλεσμα συναισθηματικής αναστολής και καταθλιπτικής διάθεσης. Το συναίσθημα είναι ασταθές και κυμαίνεται από την κατάθλιψη μέχρι την υπερδιέγερση που έχει μανιακή χροιά. Το παιδί γίνεται υπερκινητικό, με ακατάπαυστες και διάσπαρτες δραστηριότητες.

Μια πλήρης διακοπή της λεκτικής επικοινωνίας μπορεί να σηματοδοτήσει την έναρξη της ψύχωσης. Αλλοτε παρατηρούνται εξαφάνιση λέξεων τις οποίες το παιδί είχε μάθει και χρησιμοποιούσε, παραγωγή λέξεων χωρίς σημασία και ιδιάζουσα χρήση του λόγου. Η κινητικότητα επίσης είναι διαταραγμένη με χαρακτηριστικό περπάτημα, άκαμπτη στάση του σώματος και δυσκολία στις λεπτές κινήσεις. Η επιθετικότητα είναι κυρίαρχη σε όλες τις εκδηλώσεις του ψυχωτικού παιδιού. Καταστρέφει αντικείμενα, τα παιχνίδια του, τις ζωγραφιές του ή στρέφεται εναντίον προσώπων του περιβάλλοντός του (δαγκώνει, κλωτσά, χτυπά), ακόμη και εναντίον του εαυτού του. Στο σχολείο η προσαρμογή είναι δύσκολη λόγω των διαταραχών συμπεριφοράς. Η μάθηση είναι ανισομερής, το ενδιαφέρον του παιδιού υπερεπενδύεται σε ορισμένους τομείς, με αποτέλεσμα να σημειώνονται επιλεκτικές επιδόσεις σε αυτούς, ενώ άλλοι υπολείπονται και παρουσιάζουν κενά (π.χ., ο μαθητής είναι πολύ καλός στα μαθηματικά και αδυνατεί να μάθει ιστορία).

Δείτε Επίσης: Ψυχοφάρμακα στα παιδιά τους δίνουν Αυστραλοί γονείς, Ψυχικά νοσήματα: Όχι στον αποκλεισμό, ναι στη φροντίδα,Ερωτήσεις που διαλύουν τους μύθους για τις ψυχικές ασθένειες,





Παιδική σχιζοφρένεια


Η παιδική σχιζοφρένεια είναι σπάνια και, μάλιστα, 50 φορές λιγότερο συχνή σε παιδιά κάτω των 15 ετών από ό,τι σε ενήλικους. Η συχνότητα με την οποία συναντάται η διαταραχή είναι σταθερή κατά τα παιδικά χρόνια αλλά παρουσιάζει μια δραματική έξαρση στην εφηβεία. Για την περιγραφή της κλινικής εικόνας της παιδικής σχιζοφρένειας, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας παράγοντες που έχουν σχέση με το επίπεδο της ανάπτυξης και της ψυχοσυναισθηματικής ωριμότητας του παιδιού κατά την ηλικία έναρξης.

Η παιδική σχιζοφρένεια διαφοροποιείται από εκείνη των ενηλίκων σε ορισμένα σημεία της κλινικής εικόνας και ως προς την πρόγνωση. Οι τυπικές σχιζοφρενικές διαταραχές εμφανίζονται από την ηλικία των έξι με επτά ετών και μέχρι την εφηβεία αποκτούν βαθμιαία την κλινική εικόνα της σχιζοφρένειας των ενηλίκων. Τα αγόρια υπερέχουν των κοριτσιών σε αναλογία 2:1, αλλά δεν διαχωρίζονται ως προς τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων ή την εξέλιξη. Είναι αρκετά δύσκολο να εκτιμηθούν στο παιδί η δοκιμασία της πραγματικότητας, οι ψευδαισθήσεις, το παραλήρημα και οι τυπικές διαταραχές της σκέψης. Η εκτίμηση αυτών των συμπτωμάτων είναι δυνατή μόνον εάν το παιδί έχει φτάσει σε μια ικανοποιητική ωριμότητα, νοητική ηλικία και λεκτική επικοινωνία.

Στη νηπιακή ηλικία το παιδί παρουσιάζει διαφορετική αίσθηση πραγματικότητας, έχει φανταστικούς φόβους και μέσα από τα παιχνίδια ζει τις φαντασιώσεις του. Τα παιδιά έχουν μια τάση να αναπτύσσουν ιδιωτικές σηματοδοτήσεις διαφορετικές από την εξωτερική πραγματικότητα για να καλύπτουν τις αγχογόνες και φοβογόνες εμπειρίες. Παρουσιάζουν επίσης έλλειψη δεξιότητας στο να εξηγούν και να περιγράφουν εσωτερικές εμπειρίες. Γι΄ αυτόν το λόγο υπάρχουν προβλήματα στη διάγνωση των ψευδαισθήσεων στην παιδική ηλικία. Οι ψευδαισθήσεις είναι κοινές σε παιδιά με υψηλό πυρετό. Σε μη ψυχωτικά παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορούν να εκδηλωθούν \"καλοήθεις ψευδαισθήσεις\" υπό την επήρεια στρες. Πρόκειται για οπτικές ή απτικές ψευδαισθήσεις (κυρίως έντομα ή ζώα), με οξεία έναρξη και βραχεία διάρκεια (ώρες ή ημέρες).

Οι ψευδαισθήσεις στην παιδική σχιζοφρένεια είναι κυρίως ακουστικές (φωνές γονέων, αδελφών, συγγενών) και παρατηρούνται σε υψηλά ποσοστά (50%-80%) και σε μικρότερο βαθμό οπτικές, οσφρητικές, απτικές. Οι μη ακουστικές ψευδαισθήσεις δεν απαντώνται μεμονωμένες, αλλά συνοδεύουν πάντα τις ακουστικές. Η κλινική εικόνα δείχνει την έλλειψη οργάνωσης και συστηματοποίησης του παραληρήματος. Τα θέματα είναι απλά μεγαλομανιακά ή διωκτικά. Τα θέματα σεξουαλικού περιεχομένου εμφανίζονται κυρίως στην εφηβεία. Όσο αυξάνει η ηλικία, οι ψευδαισθήσεις και οι παραληρητικές ιδέες γίνονται πιο πολύπλοκες και οργανωμένες. Οι διαταραχές της σκέψης περιλαμβάνουν ασυναρτησία, έλλειψη συνειρμών, νεολογισμούς. Με την ανάλυση του λόγου διαπιστώνονται η υπολειμματική επικοινωνία και διαταραχές προσοχής, μάθησης και αφηρημένης σκέψης.


Το συναίσθημα είναι ρηχό ή απρόσφορο.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση εξαρτάται από την ένταση και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων, από την οξεία ή μη έναρξη καθώς και από την ηλικία του παιδιού. Νοσηλεία σε εξειδικευμένο παιδοψυχιατρικό πλαίσιο απαιτείται σε οξεία έναρξη, που συνήθως συμβαίνει στην εφηβεία και σπανιότερα στη λανθάνουσα περίοδο (ηλικία 6-12 ετών). Σε περίπτωση μακροχρόνιας νοσηλείας, θα πρέπει να γίνει ένας συνδυασμός που θα περιλαμβάνει την καθαρά θεραπευτική παρέμβαση και ταυτόχρονα θα καλύπτει τις κοινωνικές και τις εκπαιδευτικές ανάγκες του παιδιού. Σε περιστατικά στα οποία η έναρξη της νόσου είναι προοδευτική και η συμπτωματολογία ανιχνεύεται κυρίως στις διαταραχές συμπεριφοράς και τις δυσκολίες προσαρμογής, καταλληλότερο είναι το νοσοκομείο ημέρας. Το παιδί με αυτό τον τρόπο δεν απομακρύνεται από το οικογενειακό περιβάλλον, ενώ ταυτόχρονα του παρέχεται μακροχρόνια ειδική αγωγή.
Φαρμακευτική θεραπεία χορηγείται όταν υπάρχουν παραγωγικά συμπτώματα (ψευδαισθήσεις, παραλήρημα) ή διεγερτική συμπεριφορά και επιθετικότητα. Χορηγούνται νευροληπτικά με εξατομίκευση των δόσεων, ανάλογα με το βάρος και την ηλικία του παιδιού.

Η ψυχοθεραπεία που προτείνεται εξαρτάται από τη θεωρητική τοποθέτηση του θεραπευτή. Είναι κοινώς παραδεκτή όμως η προσπάθεια υποστήριξης του παιδιού για να διευκολυνθεί η προσαρμογή του στην πραγματικότητα. Η έκφραση των αναγκών του και των φόβων του μέσω του λόγου βοηθά στην ανάπτυξη της έννοιας του εαυτού και της προσωπικής του ταυτότητας. Σε κάθε θεραπευτική προσέγγιση απαιτείται η συμμετοχή των γονέων. Από την άλλη, η συμβουλευτική γονέων έχει σκοπό να κατανοήσουν οι γονείς το πρόβλημα του παιδιού, να εξετάσουν πιθανή δική τους συμμετοχή στην έκφραση αυτού του προβλήματος και να διευκολύνουν τις θεραπευτικές προσπάθειες. Η διαφορετική διαγνωστική εκτίμηση καθορίζει εν μέρει και τη θεραπευτική προσέγγιση. Η παιδική σχιζοφρένεια απαιτεί φαρμακοθεραπεία και πιθανόν νοσηλεία. Αντίθετα, οι μη ειδικές παιδικές ψυχώσεις, με την ευρύτερη έννοια, αντιμετωπίζονται κυρίως ψυχοθεραπευτικά.


Δείτε Επίσης: Σχιζοφρένεια, Ξετυλίγεται σιγά σιγά το κουβάρι της σχιζοφρένειας, Γερμανοί εντόπισαν γονίδιο που ευθύνεται για την κατατονική σχιζοφρένεια



http://health.in.gr/parents/Article.asp?ArticleId=19087&CurrentTopId=19044 &IssueTitle=%C3%EF%ED%E5%DF%F2%2D%D0%E1%E9% E4% E9%DC

http://specialeducation.gr/modules.php?op=modload&name=News&file=arti cle&sid=456

Αυτισμός: κατανόηση, διδασκαλία
Ημερομηνία Αποστολής : 04/02/2007

καλυτερα να μη φανταζεσαι τα χειροτερα σεναρια. οι ειδικοι θα σας βοηθησουν σιγουρα κι ας εχεις τις ενστασεις σου. είναι μοναχοπαίδι; για τη δικη σας συμπεριφορα απέναντί του, τί λένε;
πολυ μεγαλυτερη βεβαια, ειχα το ιδιο προβλημα με το λαιμο. ημουν 17 και φυσικα ψυχογενες. το ξεπερασα με πλασεμπο οπως αποδειχθηκε.. [λιγακι σιδηρο]

πολυ καλη μεθοδοσ το πλασιμπο.....δοκιμαστε το..... φιλια..

Δοκιμασαμε την ομιοπαθητικη εδω και 1 μηνα περιπου αλλα τιποτα......
Ειναι μοναχοπαιδι
Λετε να εχει σχιζοφρενεια? Δεν θα το αντεξω αυτο...

μπορει καλη μου απλα να ειστε υπερβολικοι....τα μικρα παιδια σε ευτη την ηλικια κανουν το παν για να τραβηξουν την προσοχη των γονεων τουσ.... και βλεπωντασ πωσ εσεισ \"τσιμπατε\"....και ειστε υπερπροστατευτικοι....το συνεχιζει... μη τρελενεστε τα παιδακια κανουν τετοια....

η ομοιοπαθητικη θελει και τον χρονο τησ......θελει καποιουσ μηνεσ... τι φαρμακο σασ εδωσε αν επιτρεπετε?

το stramonium. Το ξερεις?

Με πιο απλά λόγια, δεν χρειάζεται οι γονείς να παρατηρήσουν εμφανώς ότι το παιδί έχει οπτικές και ακουστικές ψευδαισθήσεις, για να συνταγογραφήσει ο Ομοιοπαθητικός ιατρός το φάρμακο Stramonium. Συχνά η εμμονή στο να φοβάται να μείνει μόνο του στο σκοτάδι, η νυχτερινή αφύπνιση με τρόμο και αίσθημα πανικού για αδιόρατες εικόνες, έντονοι επανειλημμένοι νυχτερινοί εφιάλτες που ξυπνούν το παιδί, το οποίο ζητά να έρθει να κοιμηθεί κάποιος μαζί του ή να πάει στο δωμάτιο των γονέων, ή τραύλισμα στην ομιλία που δημιουργήθηκε ύστερα από κάποιο τρόμο, υποδηλώνουν την ανάγκη για το φάρμακο αυτό. Η παραπάνω κατάσταση ενός παιδιού, όπως περιγράφεται, συνήθως περιλαμβάνει, υπερ-κινητικότητα, επιθετικότητα, διάσπαση της προσοχής, λογόρροια, συμπτώματα που υποδηλώνουν τον ερεθισμό του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, σε επίπεδο ανωτέρων λειτουργιών. Πολύ συχνά το ομοιοπαθητικό φάρμακο Stramonium έχει απόλυτη ένδειξη για το σύνδρομο υπερκινητικότητας και διάσπασης της προσοχής (Attention Deficit Hyperactivity Disorder-ADHD) που μαστίζει κυριολεκτικά τις σύγχρονες κοινωνίες (8).


Πλήθος παιδιών εμφάνισαν την συμπτωματολογία του Stramonium, ύστερα από την εμμονή που τους δημιουργήθηκε να παρακολουθήσουν τις ταινίες με ήρωα τον μαθητευόμενο μάγο «Harry Potter» Ακόμα περισσότερα ήταν αυτά που παρουσίασαν τα συμπτώματα που προαναφέρθηκαν, ύστερα από την παρακολούθηση των ταινιών με τίτλο «Ο ʼρχοντας των Δαχτυλιδιών». Η συμπτωματολογία ξεκινά κυρίως με αναίτιες βραδινές αφυπνίσεις, από εφιάλτες που αφορούν σκηνές από αυτά τα έργα. Λόγω των εφιαλτικών ονείρων, σύντομα αναπτύσσεται και εδραιώνεται, έντονος φόβος των παιδιών να μείνουν μόνα στο σκοτάδι ή να κοιμηθούν μόνα στο δωμάτιο τους. Πολύ συχνά παρατηρήθηκε, να ξυπνούν τα παιδιά το βράδυ με εφιάλτες, και να βρίσκονται για αρκετά λεπτά σε παραλήρημα, περιγράφοντας με τρόμο κάποιες από τις σκηνές των παραπάνω ταινιών. Σε κάποια πιο ευαίσθητα, και κυρίως μικρότερα παιδιά, το παραλήρημα αυτό μπορεί να εμφανιστεί και σε πλήρη αφύπνιση, δημιουργώντας τους πλήρη σύγχυση της πραγματικότητας. Αυτά τα συμπτώματα παρατηρούνται ως πρώιμη παθολογία. Όμως σύντομα αυτή βαθαίνει.

Σαν αμυντικός μηχανισμός έναντι του συνεχούς φόβου, που σταδιακά εδραιώνεται, εμφανίζεται η υπερκινητικότητα και η επιθετικότητα. Σε αυτά συμβάλλει αναμφίβολα ο διακεκομμένος, αγωνιώδης και εφιαλτικός βραδινός ύπνος, που δεν ξεκουράζει το Νευρικό Σύστημα του παιδιού.



Θα πρέπει επίσης ιδιαιτέρως να επισημανθεί, ότι μεγάλο μέρος των παιδιών που αναπτύσσουν παρόμοιες παθολογικές εικόνες, από τα παραπάνω ερεθίσματα, είναι αυτά που έχουν από τη φύση τους, σαν ενδογενή χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας τους, ένα πολύτιμο στοιχείο για την κοινωνία. Τη συμπόνια.



Έχει παρατηρηθεί ότι τα ευαίσθητα παιδιά, με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, με έντονο το στοιχείο της συμπόνιας και της ταύτισης με τον πάσχοντα ή το θύμα ή γενικά με όποιον υποφέρει, είναι δυστυχώς αυτά που έχουν αυξημένες πιθανότητες να αναπτύξουν μία μορφή από τις προαναφερθείσες παθολογίες, ύστερα από την επαφή με σκηνές, ακούσματα ή βιώματα που περιέχουν το στοιχείο του ξαφνικού τρόμου. Είναι τα παιδιά επίσης που από τη φύση τους έχουν πλούσια φαντασία. Η βίωση φανταστικών κόσμων είναι χαρακτηριστικό της παιδικής ψυχής. Η φυσική συναισθηματική ωρίμανση των παιδιών, περιλαμβάνει την ομαλή μετάβαση από τον χώρο του φανταστικού-παραμυθιού, στον χώρο της πραγματικότητας. Στα πλαίσια αυτής της μετάβασης, το παιδί προσαρμόζει ομαλά τα φυσικά του χαρακτηριστικά, όπως αυτό της συμπόνιας που αναφέραμε, στη πραγματική ζωή. Αρωγός και χρήσιμο εργαλείο στην ομαλή αυτή μετάβαση είναι το παραμύθι. Το παραμύθι όμως, που συνήθως πραγματεύεται το θέμα της πάλης του καλού με το κακό, έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό. Είναι ακουστικό ερέθισμα, του οποίου η μετάφραση σε εικόνες, εξαρτάται, διαμορφώνεται και προσαρμόζεται στα φυσικά χαρακτηριστικά του κάθε παιδιού, ανάλογα με την δική του φαντασία. Με απλά λόγια όταν ένα παιδί έρχεται σε επαφή με την ιδέα της πάλης, του αγώνα ή ακόμα και του θανάτου στο - ακουστικό - παραμύθι, δεν είναι υποχρεωμένο να βιώσει τις συμβολικές αυτές έννοιες με αντίστοιχες βίαιες οπτικές σκηνές. Αντίθετα τις προσαρμόζει στην προσωπική του φαντασία αλλά και ευαισθησία, έτσι ώστε οι συμβολισμοί αυτοί να βοηθήσουν την συναισθηματική και πνευματική ωρίμανση του νέου ανθρώπου (9).




http://homeopathy.gr/homeopathy/fear_freedom_homeopathy.html

μου φαινεται ιδανικο.....εγω θα ελεγα να δωσετε λιγο χρονο σε αυτο το φαρμακο ..και θα δεισ ολα θα πανε καλα... κι εγω ημουν πολυ αρρωστη και εκει που κανενα φαρμακο τησ συμβατικησ ιατρικησ δεν λειτουργησε ..λειτουργησε το ομοιοπαθητικο αλλα για να γινω καλα του πηρε 4 μηνεσ.....γι αυτο υπομονη....

και πολλα χαμογελα και αγκαλιεσ... ;) :):):)

αγαπητή φίλη,
γειά σου. σε νιώθω, και αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι δεν είστε εσείς υπερβολικοί, αλλά το αγγελούδι σας. το λόγο δεν τον ξέρουμε. σου μιλάω εγώ, που είμαι παθούσα. και που αντιλαμβάνομαι όλο και πιο πολύ πως όλα τα αντέχουμε όλοι, γιατί αλλιώς δεν γίνεται.
αυτό τον καιρό συνειδητοποίησα εγώ ότι υπάρχει η ασχθένεια που έχει ο γιωργάκης μου γιατί ο γιωργάκης υπάρχει.
δλδ το παιδί σου, το παιδί μου, ζει!
είσαι μάνα και ξέρεις τι είναι αυτό;!
ξέρεις.
πάντα τα αγαπάμε τα παιδιά μας. κι εσύ παλεύεις και θα παλέψεις, και ίσως, στο εύχομαι όσο πιο ειλικρινά μπορώ, πολύ γρήγορα να δεις το αγγελούδι σου να τα ξεπερνάει όλα αυτά. και τότε θα χαρείς πολύ και θα πάρεις θάρρος.
τώρα περνάς ζόρι. (όπως κι εγώ)
κοίτα μη φορτωθείτε ενοχές ο άντρας σου και εσύ.
παλέψτε το. ο ειδικός οφείλει να σας βοηθήσει.
θα σου στείλω που μου.

Δεν ειναι ουτε επιθετικος ουτε υπερκινητικός. Ειναι ενα κοινωνικοτατο αγορακι αλλα πολυ ντροπαλο.
Παντως σας ευχαριστω ολους για το ενδιαφερον.
Εσυ τι-ποτε τι προβλημα εχεις ακριβως με το παιδακι σου?

Οπως ανεφερε η αντικα, δεν εχει νοημα να φανταζεσαι τα χειροτερα. Δες αυτα, αν βοηθανε

Forcing children to perform activities they are afraid to do destroys, rather than builds, autonomy and self-confidence. If a child refuses to do something or explicitly voices fear, it should be taken seriously and explored through questioning and discussion. Ask the child or adolescent what change can be made to accommodate the fear and make him or her feel more in control.
http://findarticles.com/p/articles/mi_g2602/is_0002/ai_2602000246

επισις,
http://www.merck.com/mmpe/sec19/ch300/ch300b.html

κ
http://www.bostonbar.org/theguide/chapters/bba_theguide_ch1.pdf