ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΠΑΤΕΡΑ

Είμαι 23 χρόνων. Πριν τρία χρόνια αποπειράθηκα να αυτοκτονήσω με χάπια (με πλήρη αποτυχία προφανώς) κάτι που δε γνωρίζει κανένας. Πριν 10 μέρες ο πατέρας μου αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει με όπλο. Λόγω του ότι μιλούσαμε στο κινητό του τηλέφωνο ενώ είχε απομακρυνθεί για να κάνει αυτό που ήθελε κατάφερα να τον βρω μεθυσμένο στο αυτοκίνητό του με το όπλο στη θέση του συνοδηγού. Η ψυχίατρος διέγνωσε κατάθλιψη με ψυχωσικό σύνδρομο. Σημειώνω πως ο λόγος που τον οδήγησε σε αυτή την απόπειρα ήταν πως πίστεψε πως η μητέρα μου τον απατούσε πράγμα που δεν μπορούσε, όπως έλεγε, να αντέξει εξαιτίας της παθολογικής του αγάπης. Την ίδια ημέρα μετά από περίπου 8 ώρες προσπάθησε να ξαναβρεί τρόπο να το κάνει γεγονός το οποίο, ευτυχώς πρόλαβα εγκαίρως. Τώρα ακολουθεί θεραπεία με Abilify, Zymprexa και Symbalta και ισχυρίζεται πως έχει μετανιώσει. Για επαγγελματικούς λόγους ενδέχεται να φύγει από τη χώρα για δύο χρόνια, γεγονός που φαίνεται πως τον έχει ενθουσιάσει. Σημειώνω πως πριν την απόπειρα είχε γράψει επιστολές προς συγκεκριμένα πρόσωπα και είχε τακτοποιήσει οικονομικές εκκρεμότητες ενώ τώρα έχει κάνει κινήσεις αντίθετης πορείας. Έχω καταφέρει να δείχνω απόλυτη ψυχραιμία η οποία έχει, προς το παρόν τουλάχιστον, «μεταλλαχθεί» σε αποτελεσματικότητα. Συμβουλές ζητώ. Οποιουδήποτε είδους. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Ευχαριστώ προκαταβολικά.

Μάλλον το θέμα μου δεν ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Ευχαριστώ,πάντως,για την ανάγνωση.

Καλημέρα,
Μην το παίρνεις στραβά το αν δεν υπήρχε εξ αρχής ανταπόκριση. Past is past and future is yet to come.
Πές πάντως αν θέλεις τι γίνεται σήμερα. Αντιλαμβάνεσαι και εσύ πως δεν θα μπορούσα σήμερα να σου πώ κάτι για τα γεγονότα που αναφέρεσαι στο αρχικό σου post.
Κρυφά ελπίζω πάντως πως δεν συνέβει ήδη κάτι τραγικά άσχημο.

Εγώ πάντως τώρα το είδα. Αλλά ξέρεις, πολλές φορές διαβάζω κάποια θέματα και παρόλο που με αγγίζουν δε ξέρω τι να πω ή σκέφτομαι αν αξίζουν αυτά που θα πω ή είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να γράψω που αρχίζω να τα γράφω και σταματάω γιατί θα μου πάρει αρκετές ώρες ώστε να τα δομήσω όπως πρέπει.

Π.χ. διάβασα το πρώτο ποστ και με έπιασε άγχος. Δε θα σου έγραφα τίποτα αλλά είδα μετά το δεύτερό σου ποστ. Και δε θα έγραφα τίποτα γιατί θυμήθηκα την περίοδο που προσπαθούσαμε να πείσουμε τον πατέρα μου να παίρνει τα φάρμακά του, να επισκευτεί τους γιατρούς μετά από 2 εγκεφαλικά. Δεν έχει άμεση σχέση με το θέμα σου, αλλά αυτή η αγωνία να βοηθήσεις έναν άνθρωπο που αγαπάς, να τον πείσεις για το καλό του να κάνει ή να μη κάνει κάτι, να τρελαίνεσαι γιατί δεν μπορείς να τον αναγκάσεις να κάνει αυτό που πρέπει ή να του αλλάξεις το μυαλό, μοιάζει πιστεύω. Όλη την ώρα σκεφτόμουνα πως να το χειριστώ, δοκίμασα διάφορους τρόπους, με το καλό, με φωνές, με συναισθηματικούς εκβιασμούς, με συζήτηση. Κάτι έγινε στο τέλος αλλά ήταν το ελάχιστο που μπορούσε να γίνει. Γενικά κάνει του κεφαλιού του. Τουλάχιστον παίρνει κάποια φάρμακα.
Με τον καιρό καταλαγιάζει η αγωνία γιατί απομακρύνεσαι από το αρχικό σοκ, αλλά φυσικά συνεχίζεις να αγωνιάς. Μετά όμως δε ξέρεις πως να συζητήσεις το θέμα, να ξύσεις πληγές γιατί ξέρεις πως τον ενοχλεί. Άσε που φοβάσαι να διαφωνήσεις μαζί του μήπως συγχισθεί πολύ και τον ξαναπιάσει.

Οπότε το μόνο που μπορώ να πω είναι κουράγιο και δύναμη και στους δύο. Πρόσεξε πως θα επηρεάσει κι εσένα το θέμα ψυχολογικά. Αν είχε παρουσιαστεί κάτι τέτοιο στον πατέρα μου επειδή τον γνωρίζω κι επειδή ξέρω πως είναι και η σχέση μας θα του μίλαγα για τη δική μου εμπειρία και πως την ξεπέρασα, τις σκέψεις που έκανα για αυτή. Ελπίζω πια να πηγαίνει σε ένα ψυχολόγο γιατί φαίνεται να μη μπορεί να το διαχειριστεί μόνος του. Είναι καλύτερα τα πράγματα τώρα;

Quote:

---

Originally posted by mianyxta
Σημειώνω πως πριν την απόπειρα είχε γράψει επιστολές προς συγκεκριμένα πρόσωπα και είχε τακτοποιήσει οικονομικές εκκρεμότητες ενώ τώρα έχει κάνει κινήσεις αντίθετης πορείας.

---

Οι επιστολές και η τακτοποίηση οικονομικών εκκρεμοτήτων σημαίνουν ότι πράγματι ήταν εξαιρετικά αποφασισμένος να πραγματοποιήσει την αυτοκτονία.
Τώρα λες ότι κάνει κινήσεις αντίθετης πορείας.
Τι ακριβώς εννοείς? Πες μου σε παρακαλώ.

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, εγρήγορση και υπομονή. Έχε επίσης υπ\' όψιν πως ένα πολύ επικίνδυνο σημείο είναι όταν τα φάρμακα θα αρχίσουν να κάνουν \"επίπεδο\" στον οργανισμό. Τότε που θα αισθάνεται κάπως καλύτερα, αλλά όχι καλά. Τότε θέλει ιδιαίτερη προσοχή, είναι από τα πιο επικίνδυνα χρονικά σημεία.

ΥΓ. Καταλαβαίνω την απογοήτευση σου που δεν απάντησε κανείς άμεσα σε ένα τόσο επείγον μήνυμα, όμως έστειλες το μήνυμα σου ξημερώματα και ίσως να μην υπήρχε κανείς ονλάιν.
Αλλά ακόμη κι αν υπήρχε, όπως προείπε και η Aphelia είναι φορές που δεν ξέρεις τι να γράψεις, πως να το γράψεις, ώστε πράγματι να είσαι βοηθητικός.

edit: διαπίστωσα μόλις ότι το έστειλες 2 μήνες πριν, αρα η πρώτη παράγραφος του υστερόγραφου μου είναι άκυρη.

Το είχα διαβάσει το ποστ σου αλλά όπως είπε και η Aphelia κάποιες φορές δεν ξέρουμε τι να γράψουμε για να βοηθήσουμε τον άλλο.Γράψε μας πώς είναι τώρα ο πατέρας σου.Και αν θέλεις να μας πεις και για σένα,για ποιο λόγο είχες φτάσει στο σημείο να κάνεις κι εσύ απόπειρα αυτοκτονίας?Τώρα πώς είσαι εσύ?

Κατ\' αρχήν, ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικό αυτό για \'μένα.
Δυστυχώς, (ή ευτυχώς, δεν είμαι σίγουρη) πλέον βρίσκεται στο εξωτερικό. όπου θα διαμείνει για 2 χρόνια τουλάχιστον.Η προοπτική αυτή όταν του έγινε η πρόταση του είχε φανεί πολύ καλή και θεώρησε πως θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει αυτά που τον απασχολούν και απ\' ότι μπόρεσα να καταλάβω την ιδιαίτερη σχέση που έχει με τη μητέρα μου. Είναι περίπου 1,5 μήνα εκεί. Σημειώνω, όμως, πως όταν τον επισκέφθηκα ήταν εμφανή (με τις ελάχιστες γνώσεις που μπορώ να έχω) τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Ένας άνθρωπος ιδιαίτερα δραστήριος και κινητικός είχε μεταλλαχθεί σε μία φιγούρα υποτονική, με αργό λόγο και κινήσεις.
Το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου είναι πως σταμάτησε τη θεραπεία και είναι αρνητικός στο να δει την ψυχίατρο.Ευελπιστώ πως θα γίνει μία συνάντησή τους σε 10 ημέρες που θα έρθει Ελλάδα.
Νομίζω πως πλέον θα έπρεπε να λαμβάνει αντικαταθλιπτικά,λαμβάνον� �ας υπόψην όχι μόνο την τωρινή του κατάσταση, αλλά και το ότι τα αντιψυχωσικά ήρθαν να καταπολεμήσουν ιδέες που δεν είναι εξ ολοκλήρου αποκύημα της φαντασίας του.Ίσως, όμως να κάνω και λάθος γιατί δεν έχω κάποια ειδίκευση στο θέμα. Επίσης, με προβληματίζει το γεγονός ότι η ψυχίατρος έχει ουσιαστικά επαφή (τηλεφωνική) μόνο με τη μητέρα μου, πράγμα που σημαίνει πως είναι σαν έχει ασθενή εκείνη, άρα (απ\' όσο ξέρω) δεν μπορεί να παρακολουθεί δύο άτομα της ίδιας οικογένειας και για το ίδιο θέμα.
1-2 φορές που έχει προκύψει το γεγονός εκείνης της ημέρας με επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το ξανακάνει,λέγοντας πως αισθάνεται ότι τον έσωσα και αφού \"σώθηκε\" είναι σημάδι. Επίσης, οι κινήσεις αντίθετης πορείας, που αναφέρω στο πρώτο post πως κάνει, είναι επιχειρηματικού τύπου αντίστοιχα με αυτές που είχε \"κλείσει\" πριν αποπειραθεί.
Τέλος, όσον αφορά εμένα, το μόνο που έχω να πω είναι πως έχω κάποιες ξαφνικές εκρήξεις θυμού που πιστεύω με τον καιρό θα εξαλειφθούν.
Ευχαριστώ πολύ,πραγματικά.Ήταν ιδιαίτερα απροσδόκητη αυτή η ανταπόκριση και πραγματικά ευχαριστώ πολύ.

Quote:

---

Originally posted by mianyxta
Είμαι 23 χρόνων. Πριν τρία χρόνια αποπειράθηκα να αυτοκτονήσω με χάπια (με πλήρη αποτυχία προφανώς) κάτι που δε γνωρίζει κανένας.

---

αυτό γιατί το αναφέρεις;

Ραψωδέ, νομίζω πως είναι ευνόητο: αφενός σημειώνω πως έχω ανάλογη \"εμπειρία\" και αφετέρου δε νομίζεις πως αυτό το γεγονός λειτουργεί αρκετά πιο δραστικά σε κάποιον που έχει βιώσει κάτι αντίστοιχο;

φυσικά. μετάνοιωσες για την απόπειρα αυτοκτονίας σου;

Δεν ξέρω αν μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση.

πίστευες πως θα πεθάνεις; το είχες ως δεδομένο;

ΝΑΙ.
Δεν καταλαβαίνω, όμως, το σκοπό αυτών των ερωτήσεων.

αμφιβάλλω πως μπορώ να το πάω με κομψό τρόπο εκεί που θέλω όποτε ας το αφήσουμε.

στο θέμα μας. ο πατέρας σου ξέρει πως σε απασχολεί τόσο το θέμα;

Δεν είναι ανάγκη να θέλεις να πεις κάτι και να σκέφτεσαι το πόσο κομψός θα είναι ο τρόπος σου.