Ψυχογενής ανορεξία σε προχωρημένο στάδιο.

Γεια σε όλους.Είναι η πρώτη φορά που γράφω στο forum.
Η αδερφή μου εδώ και πολλά χρόνια έχει εκδηλώσεις ψυχογενούς ανορεξίας.
΄Εχουμε πάει σε ψυχίατρους,ψυχολόγους.Η όλη συμπεριφορά της όμως δεν έχει μεταβληθεί καθόλου.
Οι ισορροπίες πλέον είναι αρκετά λεπτές.
΄Ελειπα για αρκετό χρονικό διάστημα από το σπίτι (σπούδαζα).Μέσα σε ένα χρόνο η κατάσταση πλέον είναι
απίστευτη.Αμηνόρροια,εμφάν ιση οστεοπόρωσης.Σοκαρίστηκα από την εικόνα.Η ίδια χειρίζεται τους γονείς
μου που είναι κάποιας ηλικίας επικεντρώνοντας στο συναισθηματικό κομμάτι.Είμαι πλέον αποφασισμένος να
σταματήσω αυτήν την κατάσταση.
Αυτό που προέχει,κατά τη γνώμη μου, είναι η επανασίτιση που για ευνόητους λόγους θα πρέπει να γίνει από ειδικούς.
Μετά ακολουθεί η ψυχιατρική εκτίμηση.
Αλλά αυτά είναι θεωρητικά.Στην πράξη πού πάω?Σε τι νοσοκομεία υπάρχουν τέτοιες ολοκληρωμένες μονάδες που να αντιμετωπίζουν την ψυχογενή ανορεξία συνολικά?
(Επανασίτηση,ψυχιατρική εκτίμηση,θεραπευτική προσέγγιση).
Εάν γνωρίζετε κάτι συγκεκριμένο σας παρακαλώ πάρα πολύ να μου το αναφέρετε εδώ.
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων,
Βασίλης.

Κατ’αρχήν να αναφέρω πόσο λυπάμαι κάθε φορά που ακούω ότι ένας ακόμη άνθρωπος έχει πέσει στην παγίδα της διατροφικής αυτής διαταραχής.
Δεν γνωριζω πως έχεις χειριστεί ως τώρα την κατάσταση αλλά είναι προφανές ότι νοιάζεσαι και αγαπάς την αδελφή σου. Ως ομοιοπαθουσα(δυστυχώς ασθενής) θα σε συμβούλευα ότι το τελευταίο που θα βοηθήσει αυτή τη στιγμή είναι η πιεση,οι φωνές και οι απειλες.Και η ίδια υποφέρει ακόμη και αν δεν το δείχνει. Χρειάζεται να αποδεχτείς την κατάσταση και ότι στην παρούσα φάση αυτό που συμβαίνει είναι αυτό που η ίδια αντιλαμβάνεται ως σωστό και ότι θα την κάνει ευτυχισμένη.

Όσον αφορά τον χειρισμό από ιατρικής πλευράς ο γιατρός που θα πρέπει να επισκεφτείτε αρχικά είναι ο ψυχίατρος(καλό θα ήταν με ειδίκευση και εμπειρία στις διατροφικές διαταραχές) ο οποίος θα σας παραπέμψει και σε άλλους γιατρούς ώστε να υπάρξει μια συνολική εκτιμηση.Αν όπως γράφεις τα πράγματα είναι κρίσιμα μπορεί να προτείνει και νοσηλεία.
Γνωρίζω ότι σε αρκετές πόλεις υπάρχουν νοσοκομεία με εξειδικευμένες κλινικες.Αν είσαι στην Αθήνα υπάρχει το αιγινητειο όπου αφενός θα πρέπει για να την δεχτούν να συμφωνήσει και η ίδια ότι χρειάζεται βοήθεια και αφετέρου υπάρχει μια μεγάλη λίστα αναμονής.

Θα συμβούλευα να αποταθείς πρώτα προσωπικά ο ιδιος,να περιγράψεις την κατάσταση και θα σε καθοδηγήσουν για τα επόμενα βήματα .

Τελος,αν και θα σε δυσαρεστήσω να σε ενημερώσω πως ότι και αν κάνετε εσείς ή οι γιατροί αν η ίδια δεν έχει αποφασίσει να απεμπλακεί από την ασθένεια δεν υπάρχει περιπτωση να βελτιωθεί.

Αν γνωρίζει κάποιος κάτι περισσότερο για τις μονάδες ή μπορεί να προτείνει κάτι διαφορετικό καλό θα ήταν να σε ενημερώσει.

Εύχομαι να πάνε όλα καλά…

...στείλε προσωπικό μνμ στον Νικο που είναι διαχειριστής του φόρουμ ώστε να σε κατευθύνει...:)

tnk δεν γνωριζω πολλα επι του θεματος αλλα εχω ακουστα ενα κεντρο ημερας που ειναι αποκλειστικα για ατομα με διατροφικες διαταραχες."ΑΝΑΣΑ" λεγεται και ειναι στην λεωφορο Συγγρου.
δεν γνωριζω ομως αν περα απο την ψυχιατρικη εκτιμηση και την ψυχοθεραπεια παρεχουν και αλλες δυνατοτητες οπως η επανασιτιση που απ'οτι καταλαβαινω ειναι κατι που χρειαζεται αμεσα η αδερφη σου.
καλο κουραγιο σου ευχομαι και μπραβο σου που στηριζεις την αδερφη σου :)

Λοιπόν,παιδιά,βρίσκομαι στην επαρχία,αλλά οπωσδήποτε θα έρθω στην Αθήνα για τη νοσηλεία που,δυστυχώς,είναι αναπόφευκτη.
Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να διαπιστώσουμε είναι σε τι κατάσταση βρίσκεται ο οργανισμός της από άποψη ηλεκτρολυτών και βιταμινών.
Δεν έχουν νόημα οι απειλές.Είναι τόσο χρόνια η κατάσταση που έχουν χρησιμοποιηθεί όλα τα μέσα(τα λεκτικά εννοείται).Μπροστά μου,όμως,ένας τοίχος.
Συν τοις άλλοις σ'αυτό το στάδιο το να μην φάει είναι το ίδιο επικίνδυνο με το να φάει.
Και κάτι άλλο.Δεν αποδέχεται την κατάσταση και το θεωρώ αδύνατο με δική της θέληση να πάει σε κλινική.
Δυστυχώς,οι ψυχίατροι στην επαρχία που βρίσκομαι,αφενός μεν μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού,αφετέρου δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο.
΄Οταν επισκέφθηκα κάποιον από αυτούς,στην ερώτησή μου πως θα μπορούσα να την πείσω να εισαχθεί σε κλινική,μου απάντησε ότι δεν χρειάζεται να την πείσω
και ότι μπορούμε να την εξαναγκάσουμε με την βία(γεροδεμένοι νοσοκόμοι).Εγώ έφριξα και έφυγα.
Ψυχοθεραπεία (στην Αθήνα,αλλά κι αργότερα σε κάποιον ψυχολόγο στην επαρχία έκανε)αλλά τίποτα...τίποτα...τίποτα.
Φυσικά έχω πολλές τύψεις(αισθάνομαι ότι δεν κάνω όσα θα μπορούσα να κάνω) τις οποίες επιβαρύνουν και οι συγγενείς που θεωρούν ότι είμαι υπεύθυνος για την όλη κατάσταση.Μάλιστα,επειδή οι γονείς μου είναι ηλικιωμένοι, οι συγγενείς μας με κατηγορούν ότι εάν πάθουν και οι γονείς μου κάτι θα ευθύνομαι και πάλι εγώ,αφού δεν "γιατρεύω"την αδερφή μου.
Και κάτι ακόμη,έχω ακούσει για μονάδα στο Σισμανόγλειο που ασχολείται με τέτοια θέματα.Αν γνωρίζετε κάτι...
Επιπλέον έχω στα υπόψιν μου και την ΑΝΑΣΑ(που όμως απ' όσο διάβασα εστιάζει σε ασθενείς που αναγνωρίζουν το πρόβλημα και επιπλέον δεν φαίνεται να ασχολούνται με ασθενείς που χρήζουν νοσηλείας ή επανασίτισης).
Αυτά.

χαμογελασα και μόνο για το πόσο νοιάζεσαι για την αδερφή σου. φαίνεσαι αποφασισμένος και μπορείς να τα καταφέρεις. δεν έχω ιδέα για τα κέντρα και τα νοσοκομεία που θα μπορούσες να επισκεφθείς με την αδερφή σου, αλλά θέλω μόνο να σου πω ότι μόνο εσυ δεν χρειάζεται να νιώθεις τύψεις. Είχα περάσει κι εγώ το στάδιο της ανορεξίας, όχι σε τελικά στάδια, αλλά κόντεψαν να με βάλουν στο νοσοκομείο και ξέρω ακριβώς πώς νιώθει η αδερφή σου. Και ξέρω τι εννοείς όταν λες μπροστά μου ένας τοίχος. Όταν μου μιλούσαν, δεν άκουγα. Τα λόγια τους δεν είχαν καμία δύναμη, καμία ισχύ. Χρειάστηκε καιρός, αλλά με την επιμονή των δικών μου και ένα ξαφνικό τράνταγμα του εαυτού μου, συνήλθα. Μπορεί ακόμα να κάθομαι να μετράω τι έφαγα σήμερα και χθες και πριν από 15 μέρες, αλλά δεν είμαι ανορεξική. Έχω και μια συμβουλή που θα ήθελα να σου δώσω επειδή ξέρω ΑΚΡΙΒΩΣ τι χρειάζεται η αδερφούλα σου και τι λόγια θέλει να ακούσει για να σε εμπιστευτεί. Μην την μαλώνεις, μην της λες πόσο αδύνατη είναι, μην της φωνάζεις και μην την κάνεις να νιώθει άσχημα γι' αυτό που είναι΄. Αγκάλιασέ την και χάιδεψε της τα μαλλιά. αυτό που χρειάζεται τώρα είναι κάποιον να σταθεί σαν βράχος δίπλα της. εσύ είσαι ο βράχος της. Αστην να κλάψει αν το θέλει και μην τη ρωτάς γιατί κλαίει. Δειξτης ότι είσαι εκεί για ό,τι χρειάζεται. να θυμάσαι ότι για να φτάσει να δείχνει έτσι όπως δείχνει εξωτερικά, τα πράγματα μέσα της είναι ακόμα χειρότερα. Όπως πρώτα "χαλάει" το μέσα μας και μετά το έξω μας, έτσι πρώτα πρέπει να γιατρευτεί το μέσα και μετά το έξω. Κράτα την από το χέρι και δειξτης το δρόμο σαν προστάτης. Έχεις τη δύναμη να το κάνεις, εγώ το πιστεύω και μόνο από τα λόγια σου. θα χρειαστεί χρόνο, ειδικούς, θα αγανακτήσεις, θα αγανακτήσει, θα απελπιστείς, θα, θα ,θα και μετά ΜΠΑΜ θα ξημερώσει μια μέρα που θα της χαμογελάσεις και θα σου χαμογελάσει κι αυτή. υγιής.