Πανικός:Ιδέες και προτάσεις για τα ... δύσκολα

Πιστεύω στην αξία των μικρών, έξυπνων λύσεων.
Πιστεύω στην δύναμη των περιορισμένων, ταπεινών, ίσως και παράδοξων κάποτε ευρημάτων, τα οποία στην δύσκολη ώρα μιας κρίσης πανικού μπορούν να κάνουν την διαφορά που θα μας γλυτώσει από μια ακόμη ανακύκληση του φόβου ή έστω θα τονώσει την αυτοπεποίθηση και το κουράγιο μας στο μεσοδιάστημα.

Στο πλαίσιο της αλληλοβοήθειας μέσα από το forum, ελπίζω να μοιραστούμε εκείνα τα απολύτως προσωπικά, εμπειρικά «τρικ» που με τον καιρό έχουμε παρατηρήσει ότι βοηθούν σε μια δύσκολη στιγμή και να τα «συστήσουμε» στους υπόλοιπους, ως παρουσίαση κάποιων παραμέτρων που κάποια/ος δοκίμασε, εκτίμησε και προτείνει.

Φυσικά, δεν είναι καθόλου σίγουρο πως εκείνο που υπήρξε αποτελεσματικό για τον ένα θα λειτουργήσει έτσι και για τον άλλο. Ακόμη υπάρχουν πάντα οι περιορισμοί του χώρου και του χρόνου, η ιδιαιτερότητα κάθε περίπτωσης κ.τ.λ. Παραμένει πάντως ελκυστική αυτή η προοπτική, κυρίως λόγω της αγχολυτικής της λειτουργίας καθώς και από το γεγονός ότι δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Σε όσους πιστεύουν ότι όλα αυτά δεν είναι παρά ημίμετρα ή και παραμύθια ακόμη, θα ήθελα να υπενθυμίσω την ύπαρξη placebo ακόμη και στην σύγχρονη ιατρική, αν και χρησιμοποιούνται εδώ και αιώνες.

Για να βοηθηθούμε αποτελεσματικότερα, προτείνω οι απαντήσεις που θα στείλουμε να περιλαμβάνουν οπωσδήποτε, μεταξύ άλλων βεβαίως, την περιγραφή της κατάστασης (π.χ. Διαταραχή Πανικού με Αγοραφοβία), τις προτάσεις μας (π.χ. αναπνοές, τεχνικές χαλάρωσης κ.τ.λ.) και πόσο σας έχει βοηθήσει, τώρα ή στο παρελθόν.

Τελευταίο, αλλά πολύ σημαντικό: οσαδήποτε παρουσιαστούν παρακάτω δεν υποκαθιστούν της αξία της όποιας θεραπείας διαλέξει να ακολουθήσει εις έκαστος, ούτε βεβαίως τα προτείνω ως αντικατάστασή της. Δεν μπορώ να τονίσω αρκετά την σημασία ενός κατάλληλου ιατρού, οτιδήποτε σημαίνει αυτό για τον καθένα (π.χ. ψυχολόγος, ομοιοπαθητικός κ.τ.λ.) καθώς και την αποτελεσματικότητα μιας έγκυρης θεραπείας. Προσωπικά βλέπω έναν ψυχολόγο μια φορά την εβδομάδα και σκοπεύω να συνεχίσω για όσο χρειαστεί.

Καλώς ήλθατε.
Παρακάτω θα διαβάσετε τις προτάσεις μου.
Περιμένω τις δικές σας.

Άλλωστε……. Αν δεν το κάνουμε εμείς που διαθέτουμε την ανάλογη εμπειρία και το κατάλληλο μέσο, δεν θα το κάνει κανείς για μας.

Καλώς πέρασες από εδώ κατ\'αρχάς!

Ακολουθεί η τελευταία κρίση πανικού, αντιγραφή από το σημειωματάριό μου. Αντιγραφή της καταγραφής, για να κυριολεκτώ.

\"Κρίση 13/2/06 Τρίτη

Ώρα 14:20 μετά την συνάντηση στο γραφείο 25 άτομα σε μια αίθουσα, όπου όλα καλά χωρίς πρόβλημα, κράτησε 1,5 ώρα. Βγήκα σε πλατεία Ομονοίας.
Πρώτα αίσθηση ζάλης ελαφρά, μετά βοή στ’ αυτιά, σφίξιμο στομάχι και μετά εντερικά, ξερό στόμα.
Πήγα σε πατάρι καφέ Β***τη, κάθισα στο πατάρι δίπλα σε τζαμαρία, βλέποντας έξω Πατησίων, προσπάθησα να συγκεντρωθώ:
• Ότι δεν απειλούμαι πραγματικά. Επιτυχώς.
• Δεν υπάρχει κίνδυνος να πάθω καρδικό. Επιτυχώς.
• Αναπνοές χαλάρωσης. Ανεπιτυχώς.

Η πρώτη σκέψη ως αντίδραση: να ξαναγυρίσω στο γραφείο.
Η δεύτερη σκέψη: να το περιγράψω γραπτώς σε ζωντανό χρόνο.

Ένοιωσα σχεδόν αμέσως καλύτερα: (α)διότι γράφοντάς το, το εκφράζω> το βγάζω λίγο από μέσα μου (β) διότι όσο γράφω δεν κοιτάω μπροστά μου το πλήθος στην Πατησίων.

Κοιτάζω έξω: βουή – ζαλάδα – εντερικά.
Κοιτάζω μέσα, στο σημειωματάριο: βουή μόνο.

Ώρα 14:40 Απορρίπτω την ιδέα να πάω σπίτι στο ενδιάμεσο καταρχήν γιατί δεν προλαβαίνω, δεν είναι λογικό … κατά βάθος φοβάμαι να μην ξανασυμβεί; Ίσως θα έπρεπε να γυρίσω σπίτι και να ξαναέλθω στο γραφείο παρά την ταλαιπωρία, ως «ψυχοκατακλυσμό » ; « Βγες και αντιμετώπισέ το » που λένε … χωρίς όμως την εκπαίδευση για χαλάρωση;

Προσπαθώ γράφοντας να το περιγράψω αλλά και να το αποδεκτώ ως κάτι φυσικό, ενοχλητικό αλλά ακίνδυνο. Πρέπει να το δεχθώ ως μέρος της πραγματικότητάς μου, να συνηθίσω ότι θα συμβαίνει.
Σκέπτομαι ότι όσο ακριβέστερη η περιγραφή συμπτωμάτων στον ιατρό μεθαύριο, τόσο κοντύτερα στην θεραπεία. Ίσως η αμεσότητα της περιγραφής, την ίδια ώρα που συμβαίνει η κρίση, να έχει την αξία της.

Ώρα 14:45 μείωση αισθητή των συμπτωμάτων. Ανάγκη για βαθύτερες ανάσες, πιο αργά. Περιέργως τα χρώματα στο δρόμο φαίνονται λίγο πιο έντονα τώρα.

Σκέφτομαι ότι αυτή η κρίση σίγουρα είχε κάτι από αγοραφοβία. Όμως θυμάμαι ότι υπήρξαν και άλλες μέσα στο σπίτι βλέποντας dvd (ταχυπαλμία – αρρυθμία – σφίξιμο στομάχι) . Δεν μπορώ να αποφασίσω συνολικά αν πρόκειται για κρίση πανικού, όχι, για διαταραχή πανικού με ή χωρίς αγοραφοβία.

Αρχίζει να με ενοχλεί το καψουροτράγουδο στα ηχεία του μαγαζιού και συνειδητοποιώ πως πέρασε η βουή.

Σκέφτομαι ότι αν εμπλέκεται η αγοραφοβία στη διαταραχή πανικού, άλλωστε οι στατιστικές το δίνουν 50 – 50%, η περίπτωση είναι πολυπλοκότερη αλλά με πεισμώνει περισσότερο στην αντίδραση. Θυμώνω με τον εαυτό μου, θεωρώ ότι με αδικεί ή ότι «γιατί να τύχει αυτό σε μένα» και αμέσως συνειδητοποιώ ότι σκέφτομαι χαζομάρες και πάντως μη παραγωγικά. -Ώρα 15:00- Ναι, θα προτιμούσα να ζαλίζεται ή να ξερνάει ο μαύρος που πουλάει πέτσινα dvd απέναντι, αλλά πάλι δεν μπορώ να τον πληρώσω για να αντιμετωπίσει αυτός το πρόβλημά μου. Πεισμώνω πάντως. Συνειδητοποιώ ότι με τις απαιτήσεις του γραφείου μου η αγοραφοβία θα ήταν σχεδόν καταστροφική. Είχα σκεφθεί να το αντιμετωπίσω χωρίς ιατρική βοήθεια – «μια ζαλάδα είναι θα περάσει», «ίσως και να φύγει με περισσότερο έξω, ψάρεμα, διάβασμα, ταξίδια», γιατί δεν με παρατάει γαμώτο μου!

Ώρα 15:05 Δεν κινδυνεύω. Δεν φοβάμαι πια για τη ζωή μου αφού έκανα όλες τις ιατρικές εξετάσεις που έπρεπε. Όμως τρομάζω, αυτό το πράγμα καταφέρνει να με τρομάζει κάθε φορά που έρχεται. Και όταν έρχεται όποτε θέλει, εγώ δεν θέλω να είμαι κοινωνικός, ή σεξουαλικά ενεργός, πόσο μάλλον αποδοτικός στην δουλειά μου. Δεν θέλω. Μπορώ ίσως αλλά δεν θέλω, διότι μετά, ξαφνικά αισθάνομαι το βράδυ κατάκοπος, νυσταγμένος, βαρύς. Αμφιβάλω για την σεξουαλική μου επάρκεια. Αμφιβάλω για την πνευματική μου διαύγεια διότι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.

Ώρα 15:15 Κρίση πέρας. Μάλλον. Θα δούμε. Θα βγω στο δρόμο. Οι δύο μας πάλι αγαπητό νευρικό σύστημά μου.\"

Έχετε δοκιμάσει την γραπτή καταγραφή μιας κρίσης πανικού;
Με βοήθησε πολύ, κατά τη διάρκεια που συνέβη αλλά και αργότερα....

Μπράβο σου που καταφέρνεις να κρατάς σημειώσεις την ώρα του πανικού.Εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να συγκεντρωθώ εκείνη την ώρα και να γράψω.

προσωπικα το μονο τεχνασμα που με βοηθαει την ωρα του πανικου ειναι οι αναπνοες και καποιες παρηγοριτικες σκεψεις του στυλ \"σε λιγο θα ειμαι σπιτι μου και θα αραζω στο pc μου\",
\"θα περασει και αυτη τη φορα,οπως περασε τοσες αλλες φορες\"κλπ...

δεν εγραφα την ιδια ωρα που παθαινα τις εντονες κρισεις. Τοτε απλα παγωνα. Η αγωνια δε μου αφηνε περιθωριο συγκροτημενης σκεψης. Εγραφα μετα ομως. Θα σας δειξω καποια κομματια καποια αλλη φορα. Με βοηθησε πολυ διοτι το εβγαζα απο μεσα μου, το δουλευα μονη, το ανελυα...
Εγραφα με τρελους ρυθμους εκεινη την περιοδο....Ενιωθα πως ετσι μονο θα επιβιωνα.
κριση πανικου εχω να παθω ενα χρονο περιπου και χαιρομαι τοοοσοοο πολυ!!! Βεβαια εχω καποιες αδιαθεσιες λογω αγχους αλλα αν δεν ειχα την εμπειρια της κορυφωσης του αγχους σε κριση πανικου ουτε καν θα με απασχολουσαν. Τωρα τις διαχειριζομαι σχεδον αψογα.
Εσυ γραφεις την ωρα ακριβως που σου συμβαινει?

καλό μεσημέρι iwanna. θέλεις να μιλήσεις λίγο για αυτές τις αναπνοές? ίσως κάποιο link με λεπτομέρειες;

γεια σου weird. ναι, γράφω την ώρα που μου συμβαίνει, με βοηθά να συγκεντρώνομαι και πέρνω κουράγιο. μάλιστα γράφω σαν τρελός και μετά μερικές λέξεις δεν διαβάζονται... ε, είναι και η τρεμούλα.... καταλαβαίνεις.

Quote:

---

Originally posted by grigo_43
καλό μεσημέρι iwanna. θέλεις να μιλήσεις λίγο για αυτές τις αναπνοές? ίσως κάποιο link με λεπτομέρειες;

---

καλο μεσημερι!
βαθειες εισπνοες και εκπνοες εννουσα βρε συ.οχι κατι το ιδιαιτερο

υπεφερα κ γω απο κρισεις πανικου κ οποιος δεν ξερει δεν μπορει να καταλαβει.δυστυχώς εγω ελυσα αυτο το προβλημα με χαπια.κ πραγματι λυνεται.απο μονος του κανεις ειναι δυσκολο να το λυσει.το θεμα ειναι τι γινεται μετα.θα ξερω οταν θα τα κοψω.

Οι βαθειές αναπνοές σε βοηθάνε Ιωάννα?Εμένα μου φέρνουν πιο πολύ ζάλη.Εγώ προσπαθώ το αντίθετο,να παίρνω πιο λίγο αέρα,δηλαδή παίρνω αναπνοές όχι βαθειές και πιο αραιά,περίπου 1 κάθε 5-6 δευτερόλεπτα.

και εγω εχω κρισεις πανικου και πολυ αγχος και δεν ξερω τι να κανω.εχω βρει διαφορους τροπους κατα καιρους αλλα πιανουν μονο για λιγο χρονικο διαστημα.τωρα το αντιμετωπιζω με χαπια και εγω αργοτερα δεν ξερω τι μπορει να γινει.το κακο ειναι οτι ερχονται εκει που δεν το περιμενεις και εκει που νομιζεις οτι κατι εχεις καταφερει γυρνας παλι πισω

νταλια να παιρνεις βαθειες εισπνοες σου κανει καλο αλλα οχι βιαστηκες .τοτε ειναι φυσιολογικο να ζαλιστεις.οποιος και να το κανει αυτο θα ζαλιστει.παιρνεις αργα απο τη μυτη,την κρατας λιγο και εκπεεις απο το στομα.πρεπει αν νιωθεις την κοιλια σου να φουσκωνει οταν εισπνεεις και να ξεφουσκωνει οταν εκπνεεις.οχι το στηθος,μονο η κοιλια.με ηρεμει πολυ εμενα.η μικρες ανασες συνηθως σε κανουν χειροτερα.δοκιμασε αυτο που σου λεω.αργα αργα και θα ζαλιστεις.
οι σκεψεις που κανω πλεον ειναι οταν νιωθω οτι παει να ερθει μια κριση ειναι...σταματα,δεν θα ερθει,δεν μπορει αν ερθει.και κινουμε,κουναω το κεφαλι μου αν ζαλιζομαι και λεω συνεχεια σταματα.δεν θα ερθει..και εδω και μηνες δεν εχει ξαναερθει..

Kαλημέρα κι από μένα!

οι βαθιές αναπνοές με είχαν μπερδέψει κι εμένα στην αρχή, καθώς προσπαθώντας να ανασάνω καλύτερα (δε μου έφτανε το οξυγόνο, όπως ξέρετε όλοι, κατά την κρίση πανικού) μούδιασαν τα άκρα μου και είπα αυτό είναι, τετελεσται. Στο εφημερεύον νοσοκομείο που είχα πάει ο γιατρός εκεί με καθησύχασε λέγοντας ότι εγώ προκάλεσα το μούδιασμα παίρνοντας γρήγορες αναπνοές. Τώρα, μετά από μερικές επισκέψεις κρίσεων πανικού προσπαθώ όταν βλέπω ότι δεν είμαι στα καλύτερά μου και πλησιάζει η κρίση, να τη διώξω. Αυτό που κάνει και η Αννυ δηλαδή. Μιλάω στον εαυτό μου και του λέω δεν παθαίνεις τίποτα. Ή προσπαθώ να ασχοληθώ με κάτι άλλο για να ξεχαστώ. Μέχρι τώρα του΄λάχιστον λειτουργεί. Ελπίζω να λειτουργεί πάντα κι όχι μόνο για μένα αλλά και για όλους μας!!!
Νικολέτα

Καταρχήν καλημέρα:)

Οφείλω να ομολογήσω ότι έχω πάρα πολύ καιρό να κάνω κρίση (τουλάχιστον μεγάλη).Δεν ξέρω πόσο θα βοηθήσει αλλά όταν έκανα τις μεγάλες τις κρίσεις, (μέχρι που στραβώνανε τα χέρια μου) προσπαθούσανε να περιορίσουνε τον αέρα, βάζοντας στο στόμα μου μια οποιοαδήποτε είδους σακούλα.Όχι και τόσο ευχάριστο αλλά βοηθούσε αρκετά.Κάπου διάβασα και για τα seroxat...Προσωπικά πήγα καλά με τα seroxat και δεν είχα παρενέργειες το διάστημα που τα έπαιρνα.Μου δημιουργήσανε όμως αρκετά προβλήματα (ζαλάδες, αίσθημα κούρασης, ναυτίες) όταν αναγκάστιικα να τα κόψω μια και έξω, όχι σταδιακα.Τα ίδια προβλήματα αντιμετώπιζα επίσης και όταν ξεχνούσα να πάρω τις δόσεις για κανα 2 ημέρες..Δεν ξέρω πόσο μπορεί να βοηθήσει η δική μου ιστορία..