ΝΟΣΟΦΟΒΙΑ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ?
ΕΜΠΑΙΝΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΣΙΤΕ,ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΧΩ ΝΟΣΟΦΟΒΙΑ. ΠΗΓΑ ΣΕ ΓΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΧΑΝΑΧ ΤΟΥ ΕΝΟΣ , ΚΑΙ ΣΕΡΟΧΑΤ ΤΩΝ 30,ΠΗΓΑΙΝΑ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΑ , ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΕΧΩ,ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕ ΠΟΙΑΣΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.ΕΝΩ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΕ ΕΒΛΕΠΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΛΑΤΩΣΕ ΤΟ ΣΕΡΟΧΑΤ ΣΤΑ 20 ΜΛΙΓΡΑΜ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΦΗΣΕ ΣΤΑΘΕΡΟ ΤΟ ΧΑΝΑΧ ΣΤΟ 1.ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΙΩΘΩ ΠΑΛΙ ΟΠΩΣ ΕΝΙΩΘΑ ΤΟΤΕ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ, ΤΑΧΥΚΑΡΔΙΕΣ , ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΤΑΡΑΚΟΥΝΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΗ , ΠΟΝΟΥΣ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ,ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΚΟΜΑ.ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΖΑΛΑΔΕΣ ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΑ ΤΟΤΕ. ΠΑΙΡΝΩ ΤΗΛ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ(ΕΧΩ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ)ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΩ ΓΙΑΤΡΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΩ ΠΕΡΑ,ΕΝΩ ΟΛΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΚΑΛΑ , ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΝΑ ΜΠΩ ΣΕ ΕΝΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΡΥΘΜΟ ΗΡΘΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΝΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΑΝΧΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΩ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.ΝΙΩΘΩ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΕΝΑ ΠΙΕΣΜΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΩ.ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ ΕΦΤΑΣΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΟΥ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΝΙΩΣΑ ΠΟΛΥ ΧΑΛΙΑ , ΕΤΡΕΜΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ,ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ , ΤΑΧΥΚΑΡΔΙΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΜΑΖΕΥΕΤΑΙ.ΤΙ ΛΕΤΕ ΝΑ ΕΧΩ ΠΑΙΔΙΑ ? ΤΙ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ ? ΚΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΘΥΣΗΧΑΣΕΙ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕ , ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΑΡΩ ΞΑΝΑ 30 ΣΕΡΟΧΑΤ ΚΑΙ 2 ΧΑΝΑΧ ΤΟΥ ΕΝΟΣ. ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ.
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΙΤΕ ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ?
ΠΑΝΤΩΣ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΟΘ ΓΙΑΤΡΟΥ ΜΕ ΤΣΑΝΤΙΣΤΗΣΕ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΟΛΥ. ΦΑΝΗΚΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΟΤΙ ΜΕ ΕΧΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.

γεια σου αφροδιτη, με τον γιατρο μου κανω και ψυχοθεραπεια,αλλα νομιζω οτι δεν με εχει βοηθησει καθολου.εχω ξεκινησει ψυχοθεραπειες απο το καλοκαιρι ,αλλα δεν βλεπω να μπορει να με βοηθησει.και οταν παω και του λεω στα ραντεβου μου ,οτι δεν μπορω , εχω πολυ ανχος με την νοσοφοβισ,οτι νιωθω πονους σε ολο μου το σωμα ,το μονο που λεει ειναι ιδεα σου,και μετα μου γυρνα το θεμα σε αλλη συζητηση.

Quote:

---

Originally posted by mixalakis
και οταν παω και του λεω στα ραντεβου μου ,οτι δεν μπορω , εχω πολυ ανχος με την νοσοφοβισ,οτι νιωθω πονους σε ολο μου το σωμα ,το μονο που λεει ειναι ιδεα σου,και μετα μου γυρνα το θεμα σε αλλη συζητηση.

---

Mixalaki,
αυτό που περιγράφεις,
με ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ,
δεν είναι ψυχοθεραπεία.

Μιχαλακι γεια σου.εχω και εγω τετοιο προβλημα και ειναι αστα να πανε.ετσι θα πηγαινει μια θα νιωθεις καλα και ξαφνικα θα νιωθεις παλι χαλια.και αποφαση να το παρεις και πάλι δυσκολο θα είναι.να προσπαθεις να κλεινεις τα αυτια σου και να απομακρυνεσαι οταν ακους να μιλανε για αρρωστιες και διαφορα τα οποια μπορουν να σε επηρρεασουν προς το παρον και αργοτερα πιστευω οτι θα τα καταφερεις.

αυτο που λες μαρια να κλεινω τα αυτια μου , ειναι δυσκολο , αμα μου ερχονται απο την ιδια την οκογενεια και να μου λενε οτι πεθανε ο συμαθητης μας απο καρδια στα 23 , πως μπορεις να μεινεις ψυχραιμος.εμω τους εχω πει οτι δεν θελω να λενε τιποτα πενθιμο στο σπιτι.σημερα πηγανε στο μνημοσυνο ενος θειου μου , και μου το ειπανε.ενω τους εχω πει οτι δεν θελω να μου λενε.

οσο για αυτο που περιγραφω του γιατρου ειναι ολη η αληθεια.ηδη θα αρχισω να ψαχνω για αλλον.

Γειά σου Μιχάλη..διαβάζοντας όλα αυτά είναι σαν ακούω τον εαυτό μου.. χτες το βράδυ δεν έκλεισα μάτι γιατί είχα τρελή ταχυκαρδία, ένιωθα να τρέμει όλο μου το σώμα και σκεφτόμουν ότι θα πεθάνω...ότι έχω ή καρδιά ή κάποια αρρωστια στο αίμα και τι θα κάνω κλπ κλπ... και πάλι όμως ξύπνησα..όπως κάθε μέρα μετά από τις φρίκες που τρώω και ευχαριστώ τον Θεό για αυτό.. και λυπάμαι που χαλάω τις ώρες μου, τις μέρες μου με τόσο δυσάρεστες σκέψεις... προσπαθώ όμως και το μόνο που θα έλεγα να κάνεις κι εσύ είναι να προσπαθήσεις...να πείσεις τον εαυτό σου πως όλα αυτά είναι ψυχολογικά, δεν έχεις τίποτα οργανικό και το ξέρεις γιατί αν ήταν κάτι τώρα δεν θα έγραφες εδώ...
Ελπίζω να τα καταφέρεις. Το ίδιο έυχομαι και για μένα.
Καλή σου Μέρα,
Πόπη

δικιο εχει η ποπη... και εγω σκεφτομαι οτι εδω και τοσους μηνες(10 συνολικα) με τοσο εντονα και τρελα σωματικα, οτι αν ηταν να ειχα κατι σοβαρο, εστω μια φορα θα με ειχαν παρει σηκωτο στο νοσοκομειο και θα το ειχαν βρει:) αλλα δεν με πηραν, και ουτε θα με παρουν γιατι πιστευω γιατι ολα στο μυαλο ειναι και αυτο ειναι δικη μου δουλεια να θεραπευσω και οχι του νοσοκομειου..
η λυση ειναι πραγματικα να μη δινεις σημασια σε οτι αισθανεσαι και ας ειναι δυσκολο στην αρχη, στην πορεια ολα ελεγχονται καλυτερα και σταδιακα παυουν να μας χτυπανε.. βεβαια πολλα πισωγυρισματα θα υπαρξουν γιατι τα συμπτωματα επιστρεφουν και μας τεσταρουν και εκει ειναι που χρειαζεται δυναμη.. η γιατρος μου ειχε πει οταν αισθανομαι οτι παω να λυποθημησω, ποναω κ.λ.π να αφεθω στο συγκεκριμενο συναισθημα και να μην πανικοβληθω.. λοιπον, αφεθηκα και δεν επαθα τιποτα, ουτε λιποθυμιες, ουτε παραπανω πονο και παει λεγοντας.. συμπερασμα? στο μυαλο μας ειναι ολα, υπαρχουν βεβαια οι πονοι, αλλα το σιγουρο ειναι οτι δεν ειναι κατι πιο σοβαρο.. θελει υπομονη και πανω απο ολα θετικη σκεψη.. εγω ωρες ωρες πεισμωνω και λεω \"δε θα σου περασει\" ή \"φτιανει πια, δεν θα οριζεις εσυ αλλο τη ζωη μου\", αλλες φορες κανω μια μικρη προσευχη (οσοι πιστευετε κανει δουλεια) και αλλες φορες το κοροιδευω.. ολα ομως εχουν αποτελεσμα γιατι δεν θρεφω τον πανικο με επιπλεον υπερβολικη ανησυχια..
μιχαλη μου κανε υπομονη, ζησε τη ζωη σου οπως και πριν ακομα και οταν πονας και θα διαπιστωσεις οτι σταδιακα θα χτυπανε ολο και λιγοτερο.. πιστεψε οτι δεν εχεις τιποτα, τοσα παραδειγματα εχεις και εδω μεσα οπου κανενας ακομα δεν εχει παθει τιποτα και να ξερεις οτι γενικα η ζωη ειναι τοσο απροβλεπτη που ειναι ασκοπο να ανησυχουμε αφου και καλα να ειμαστε κανεις δεν ξερει τι του επιφυλλασει το αυριο.. γιαυτο ζησε το σημερα χωρις να σκεφτεσαι αν θα παθεις κατι και σταδιακα θα δεις οτι θα ηρεμησεις.. καλη δυναμη

Γεια σας!Νοσοφοβία ε???Η ιστορία της ζωής μου;)

Και νομίζω πως είμαι σε καλό δρόμο και το έχω σχεδόν ξεπεράσει. Αυτό είναι το πρώτο μου ποστ στο φόρουμ και ειλικρινά δεν ξέρω τί ακριβώς να πω...Μετά από έναν μεγάλο Γολγοθά συνεχούς σύγκρουσης με τον εαυτό μου, απλά θα σας πω πως αυτό που φοβόμουν το έπαθα!Νομίζω πως φτάνει στα όρια της τραγελαφικότητας η ιστορία μου, ειλικρινά!:) Ευτυχώς είχα κι έχω κοντά μου τον σύντροφό μου, το άλλο μου μισό, ο οποίος με στήριξε απίστευτα και με στηρίζει ακόμα , που δίνοντας μου το χερι του με βοήθησε να βγω από τη δυστυχία μου. Δυστυχώς οι γονέις και τ αδέλφια μου έχουν κολλήσει το ταμπελάκι της \"δυνατής\" και ναι μεν μου στάθηκαν αλλά πολύ επιφανειακά.

Τώρα που βλέπω πιο ξεκάθαρα τα πράγματα βλέπω πως έχασα φίλους με την συμπεριφορά μου στο παρελθόν, πρήζοντάς τους κυριολεκτικά με τα ψευτοπροβλήματά μου που μόνο η φαντασία μου δημιουργούσε. Τα έπαθα λοιπόν αυτά που φοβόμουν και παρά το ότι πέρασα μια έντονα δραματική εμπειρία την ξεπέρασα από σωματική άποψη αλλά από ψυχολογική όχι.Ζούσα με τον φοβο...Εκατσα και το ανέλυσα λοιπόν σε πολύωρες έιλικρινείς συζητήσεις με τον εαυτό μου.

Εγινα πιο δυνατή, έμαθα να βλέπω τις ασθένειες με άλλο μάτι , αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, όπως ο πόνος και και όλα αυτά που με μεγάλη ελαφρότητα βαφτίζουμε \"κακά\" στη ζωή.

Νομίζω πως περισσότερο καλό μου έκανε σε τελική ανάλυση παρά κακό!Τώρα πια σε οποιαδήποτε δυσκολία βρίσκω σκέφτομαι...\"εδω έχεις ξεπεράσει τόσα και τόσα, εδώ θα κολλήσεις???\"


Σκέφτηκα εως και να σταματήσω τις σπουδές μου γιατί υπήρξαν φορές που αναφορές καθηγητών σε καταστάσεις σαν τη δική μου που μου δημιουργούσαν τρομερή θλίψη . Τώρα, ένα χρόνο μετά που εχω κάνει πολλά βήματα μπροστά έχουν αλλάξει τα πάντα.

Ολα τα \"άσχημα\" που σας συμβαίνουν ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΘΕΙΤΕ TA!Oι εμπειρίες στη ζωή, ευχάριστες και μη μας βοηθούν να μεγαλώσουμε, να γίνουμε πιο σοφοί και φυσικά να βλέπουμε τη ζωή και να την εκτιμούμε με άλλο μάτι!Ενα νόμισμα μην ξεχνάτε πως έχει πάντα 2 όψεις αλλά εμείς, ανθρώπινα όντα προτιμάμε να βλέπουμε μόνο την άσχημη πλευρά. Γευτείτε την κάθε σας στιγμή, την κάθε σας αναπνοή και ΖΗΣΤΕ!

Το ποστ μου δεν περιέχει κάτι το ουσιαστικό, ελπίζω σε έναν όμορφο διάλογο σε αυτό το φόρουμ , έχω διαβάσει πολλές φορές τα θέματα αλλά ποτέ δεν είχα το κουράγιο να γράψω. Μάλλον άγχος μου δημιουργούσε η αναζήτηση στο ίντερνετ κοιτάζοντας θέματα σχετικά με το δικό μου. Τώρα νιώθω απελευθερωμένη και έχω όλη τη διάθεση να βοηθήσω έστω \"ιντερντετικά\" όποιον υποφέρει. Είναι απίστευτο το πόσο δυνατή είναι η ανθρώπινη ψυχή και το σύστημα \"καθαρισμού\" που διαθέτει αρκεί να μην παραδίνεται ο άνθρωπος και να έχει διάθεση να ξεπεράσει το πρόβλημά του.