Ψυχολογικη κατασταση μετα απο τροχαιο ατυχημα.

Καλησπερα σας και καλο σας βρηκα, ειμαι καινουργια μελος εδω και ειπα να μοιραστω το προβλημα μου που αντιμετωπηζω το τελευταιο καιρο. Πριν απο ενα μηνα ημουν σε τροχαιο ατυχημα το οποιο ηταν λαθος δικο μου αλλα δοξα το θεο δεν χτυπησα κανεναν γιατι πριν απο το δικο μου ατυχημα υπηρχε εναν αλλο που δεν εχω καμια σχεση με αυτο. Την ωρα που πηγα να στριψω δεξια (γιατι ητανε ενας μπατσος μπροστα μου και το πυροσβεστικο) και να μην τους χτυπησω πηρε φορα το αμαξι μου κατευθειαν στην κολωνα και μπουμ! Παει η μηχανη γενικα ολο το δεξι μερος εγινε ανω κατω και εγω χτυπησα πολυ στο γονατο, εγινε η δερμα μου κατα κοκκινο απ τη ζώνη που φοραγα, χτυπησα και πισω στο λαιμο μου (γιατι απ το βαρος πηγε το κεφαλλη μου πηγε πισω) μελανιες παντου μαυρο χαλι ιμουνα. Βγηκα εξω με ρωτησαν αν ειμαι καλα, ειπα ναι και ενιωθα οτι η γη εφυγε κατα απ τα ποδια μου ομως εκεινη την στηγμι ηθελα τη γη να με καταπει. Τεσπα για να μην σας πολυ κουρασω, τωρα ειμαι ενταξη σωματικα, ψυχολογικα δεν ειμαι γιατι μετα απο το ατυχημα δεν εχω ορεξη να κανω το τιποτα και προσπαθω με ολοι μου την δυναμη και δεν μπορω και εκει μου την σπαει παρα πολυ με βοηθανε οι φιλοι μου και τους ευχαριστω παρα πολυ αλλα εγω τιποτα και το ξερω οτι δεν χτυπησα κανεναν και δοξα το θεο ειμαι ακομα ζωντανη. Πειτε μου τι πρεπει να κανω για να το ξεπερασω εντελως; Ευχαριστω πολυ για το χρονο σας και συγνωμη αν σας κουρασα.

Όσο βρισκόμαστε στο δρόμο και κρατάμε τιμόνι είναι λογικό να εμπλεκόμαστε σε καταστάσεις.
Τέλειος οδηγός δέν υπάρχει, όλοι μας κάποια στιγμή συναντάμε το απρόοπτο ή θα τύχει να αφαιρεθούμε και μπορεί να μήν έχουμε το περιθώριο να αποτρέψουμε ένα ατύχημα. Αποκτάμε σιγά-σιγά και μετά από πολλά χρόνια την εμπειρία που μας βοηθά να γινόμαστε καλύτεροι.
Τα σίδερα ξαναφτιάχνονται και τα μικροατυχήματα με τον καιρό ξεπερνιούνται και χρειάζεται να μας μένει η γνώση όχι όμως και η στεναχώρια ή το άγχος. Προσπάθησε να ξανατολμήσεις με μικρές διαδρομές στην αρχή. Να σκέφτεσαι μόνο πώς θα φτάσεις στον προορισμό σου και όχι "τί θα γινόταν άν...".

Quote:

---

Originally Posted by carry

Όσο βρισκόμαστε στο δρόμο και κρατάμε τιμόνι είναι λογικό να εμπλεκόμαστε σε καταστάσεις.
Τέλειος οδηγός δέν υπάρχει, όλοι μας κάποια στιγμή συναντάμε το απρόοπτο ή θα τύχει να αφαιρεθούμε και μπορεί να μήν έχουμε το περιθώριο να αποτρέψουμε ένα ατύχημα. Αποκτάμε σιγά-σιγά και μετά από πολλά χρόνια την εμπειρία που μας βοηθά να γινόμαστε καλύτεροι.
Τα σίδερα ξαναφτιάχνονται και τα μικροατυχήματα με τον καιρό ξεπερνιούνται και χρειάζεται να μας μένει η γνώση όχι όμως και η στεναχώρια ή το άγχος. Προσπάθησε να ξανατολμήσεις με μικρές διαδρομές στην αρχή. Να σκέφτεσαι μόνο πώς θα φτάσεις στον προορισμό σου και όχι "τί θα γινόταν άν...".

---

Σ'ευχαριστω για την απαντηση σου και σιγα σιγα το ξεπερναω τωρα ομως το μεγαλο θεμα ειναι το οικονομικο γιατι με την ασφαλεια αυτοκινιτου πρεπει να το πληρωσο πολυ ακριβα. Επισεις αρχιζομαι σιγα σιγα να οδηγαο ξανα.

Δες την ταλαιπωρία από τη θετικη της πλευρα, εσύ δεν έπαθες ζημια, ούτε κανεις άλλος και τα σίδερα ξαναφτιάχνονται. Ειναι φυσικο μετα από ενα άσχημο τρακαρισμα η ψυχολογια μας να πέφτει, να νοιώθουμε μελαγχολία, απογοήτευση και ένα αίσθημα ανεπάρκειας για το άτομο μας, και να ερχεται συχνα και εντονα στη θυμιση μας το δυστυχημα. Με τον καιρό η ψυχολογική κατασταση θα αλλάξει, ευτυχως που εχεις διπλα σου τους καταλληλους ανθρωπους, επίσης μην κανεις το λαθος να κρατας τον εαυτο σου αδρανη, χειροτερευει την ψυχολογική κατασταση, μονο αυτο σου προσφερει η αδράνεια. Βρες σταδιακα πράγματα να απασχολείσαι που σου διωχνουν αυτα τα συναισθηματα και τη σκεψη από το δυστυχημα, δεν υπάρχει άλλος τροπος. Το άλλο συστατικο το εχεις, ειναι οι άνθρωποι σου.
Ενα στιγμιαιο λαθος στο δρομο δε σημαίνει ότι πάψαμε να ειμαστε καλοί οδηγοι. Τοσα και τοσα χιλιομετρα διανυουμε καθημερινα χωρις κανενα πρόβλημα! Απλά θα σαι λίγο πιο προσεκτική στο εξης.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Δες την ταλαιπωρία από τη θετικη της πλευρα, εσύ δεν έπαθες ζημια, ούτε κανεις άλλος και τα σίδερα ξαναφτιάχνονται. Ειναι φυσικο μετα από ενα άσχημο τρακαρισμα η ψυχολογια μας να πέφτει, να νοιώθουμε μελαγχολία, απογοήτευση και ένα αίσθημα ανεπάρκειας για το άτομο μας, και να ερχεται συχνα και εντονα στη θυμιση μας το δυστυχημα. Με τον καιρό η ψυχολογική κατασταση θα αλλάξει, ευτυχως που εχεις διπλα σου τους καταλληλους ανθρωπους, επίσης μην κανεις το λαθος να κρατας τον εαυτο σου αδρανη, χειροτερευει την ψυχολογική κατασταση, μονο αυτο σου προσφερει η αδράνεια. Βρες σταδιακα πράγματα να απασχολείσαι που σου διωχνουν αυτα τα συναισθηματα και τη σκεψη από το δυστυχημα, δεν υπάρχει άλλος τροπος. Το άλλο συστατικο το εχεις, ειναι οι άνθρωποι σου.
Ενα στιγμιαιο λαθος στο δρομο δε σημαίνει ότι πάψαμε να ειμαστε καλοί οδηγοι. Τοσα και τοσα χιλιομετρα διανυουμε καθημερινα χωρις κανενα πρόβλημα! Απλά θα σαι λίγο πιο προσεκτική στο εξης.

---

ευχαριστω για την απαντησει σου, οντως δεν επαθα μεγαλη ζημια, και εχω διπλα μου μερικους ανθρωπους ομως αλλο με τρωει εμενα, μετα απο το ατυχημα δεν εχω ορεξη (μαλλον δεν θελω) να κανω τιποτα, ενω με δουλειες, διαβασμα κτλπα το μονο που κανω αυτο το καιρο ειναι δουλεια σπιτη και εξοδο με την παρεα μου.

Συμφωνω κι εγ'ω με τις παραπανω απαντήσεις. glykoula κι εγώ το περυσι το φθινοπορο είχα ενα ατυχημα και για κανα μηνα περιπου με εριξε απίστευτα, (μαυρο δακρυ) , μονο που τοτε δε νομιζω πως ειχα συνειδητοποιησει οτι ηταν το ατύχημα απλα ενιωθα αχρηστη οτι ημουν ενα τιποτα, απλα το ενιωθα παρα πολυ εντονα εκεινο το διάστημα. Τώρα όμως που το σκεφτομαι πιο καθαρα πιστευω πως ισως το ατυχημα ηταν μια αφορμη κ δε ξερω κ τι αλλο :\ (και οτι ακουσα χρυστοπαναιγες απ'τον πατερα μου, παρολο που στο ατυχημα δεν εφταιγα).
Παντως γενικά τωρα ειμαι πιο υποψιασμένη προσεχω γενικα , αν κ εγώ πιστευω πως το ''κακο'' συμβαίνει εκει που δε το περιμένεις.

Quote:

---

Originally Posted by Gothly

...
Παντως γενικά τωρα ειμαι πιο υποψιασμένη προσεχω γενικα , αν κ εγώ πιστευω πως το ''κακο'' συμβαίνει εκει που δε το περιμένεις.

---

Ακριβώς!
Μετά από 30 χρόνια στο τιμόνι είτε από ευχαρίστηση είτε από ανάγκη με όλ'αυτά που έτυχε να δώ και με τους δρόμους να έχουν καταντήσει κάτι σάν playstation γίνομαι όλο και πιό προσεκτικός.

Quote:

---

Originally Posted by Gothly

Συμφωνω κι εγ'ω με τις παραπανω απαντήσεις. glykoula κι εγώ το περυσι το φθινοπορο είχα ενα ατυχημα και για κανα μηνα περιπου με εριξε απίστευτα, (μαυρο δακρυ) , μονο που τοτε δε νομιζω πως ειχα συνειδητοποιησει οτι ηταν το ατύχημα απλα ενιωθα αχρηστη οτι ημουν ενα τιποτα, απλα το ενιωθα παρα πολυ εντονα εκεινο το διάστημα. Τώρα όμως που το σκεφτομαι πιο καθαρα πιστευω πως ισως το ατυχημα ηταν μια αφορμη κ δε ξερω κ τι αλλο :\ (και οτι ακουσα χρυστοπαναιγες απ'τον πατερα μου, παρολο που στο ατυχημα δεν εφταιγα).
Παντως γενικά τωρα ειμαι πιο υποψιασμένη προσεχω γενικα , αν κ εγώ πιστευω πως το ''κακο'' συμβαίνει εκει που δε το περιμένεις.

---

:) ευχαριστω για την απαντησει σου Gothly (και Ioannis2, Carry) ελπιζω να εισαι καλα και να μην επαθες τιποτα σοβαρο,το οτι μετα το ατυχημα φυσικα περναμε μαυρο χαλι ομως πρεπει να προχωραμε η ζωη ειναι ομορφη ομως με ρισκο. Καλα και εγω εφαγα μπινελικια απο τον πατερα μου χειροτερα οταν μου εμαθε να οδηγαω και μετα απο δυο ωρες συνηθησε να μου λεει "δεν με νοιαζει για το αυτοκινητο το παιδι μου να ειναι καλα!"

wx...ευτυχως εγω εμαθα κατευθειαν απο το δασκαλο.. ναι κ μενα μετα απο 1 μερα βρισιδι μου ειπε οτι ενταξει ευτυχως δεν επαθα κ τιποτα.. γιατι δεν επαθα (ευτυχως!).

Quote:

---

Originally Posted by Gothly

wx...ευτυχως εγω εμαθα κατευθειαν απο το δασκαλο.. ναι κ μενα μετα απο 1 μερα βρισιδι μου ειπε οτι ενταξει ευτυχως δεν επαθα κ τιποτα.. γιατι δεν επαθα (ευτυχως!).

---

Εισαι τυχερη! που εμαθες με δασκαλο. Καλα το εχουν ολοι οι Ελληνες γονεις αυτο την μια μερα μας βριζουν και την αλλη αγαπες και γλυκολογα. Παλι καλα που δεν επαθεs τιποτα, εγω ομως ημουν στο νοσοκομειο ολο το βραδυ. Χτυπησα πολυ στο γονατο μου ειχα σκισει μυς και πρηστηκε ολο ουτε να περπατησω δεν μπορουσα και οχι μονο ειχα τον αδερφο μου απο πανω να λεει βλακεις γκρρρρρ.

ελπιζω τωρα να εισαι καλα.. απο υγεια. τωρα οδηγεις? το σκεφτεσαι ακομη? πιστευω παντως πως οταν φτιαχτει κ το αυτοκινητο θα εισαι καλυτερα..
εγω οταν φτιαχτηκε κ μπορουσα να το παιρνω μετα απο λιγες μερες το συνηθισα

Quote:

---

Originally Posted by Gothly

ελπιζω τωρα να εισαι καλα.. απο υγεια. τωρα οδηγεις? το σκεφτεσαι ακομη? πιστευω παντως πως οταν φτιαχτει κ το αυτοκινητο θα εισαι καλυτερα..
εγω οταν φτιαχτηκε κ μπορουσα να το παιρνω μετα απο λιγες μερες το συνηθισα

---

τωρα ειμαι καλα απο υγεια (ευχαριστω :-) ) το αυτοκινητο δεν θα το φτιαξουμε γιατι ειναι εντεκα χρονων αμαξι επισεις οικονομικα δεν μπορουμε να το φτιαξουμε ουτε να παρουμε αλλο. Ως τωρα αρχιζω να οδηγαο σιγα σιγα (το αμαξι του πατερα μου οδηγαο).

μπραβο γλυκουλα κοριτσι μου που αρχιζεις και το ξεπερνας...ετσι πρεπει...ατυχηματα συμβαινουν....ευτυχως τελος καλο ολα καλα...και αμαξακι στο μελλον θα παρεις αλλο...καποια στιγμη....σημασια εχει που εισαι καλα....

Τα σίδερα φτιάχνουν, ο άνθρωπος δεν φτιάχνει... Γιαυτό να μην ανησυχείς...

Και να αρχίσεις να οδηγείς πάλι για να μην σου μείνει ο φόβος!

Quote:

---

Originally Posted by nflu

μπραβο γλυκουλα κοριτσι μου που αρχιζεις και το ξεπερνας...ετσι πρεπει...ατυχηματα συμβαινουν....ευτυχως τελος καλο ολα καλα...και αμαξακι στο μελλον θα παρεις αλλο...καποια στιγμη....σημασια εχει που εισαι καλα....

---

Ευχαριστω πολυ, τελος καλο ολα καλα. Τωρα τα ξαναβρισκω με το εαυτο μου και αποφευγω το φοβο μου. Ως για καινουργιο αμαξι εχουμε καιρο ακομη ;).