Αρρωστοφοβία.. Καινούρια ασχολία: ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΙ

Καλησπέρα σας,

Σας διαβάζω αρκετό καιρό και πλέον πήρα το θάρρος να σας γράψω κι εγώ το τι ακριβώς συμβαίνει στη ζωή μου.. Όλα ξεκίνησαν πέρσυ τον Απρίλη, όπου παραιτήθηκα από τη δούλεια μου και έπαθα γαστρεντερίτιδα.. Άρχισε να με πονάει το στομάχι μου και έτσι άρχιζα να αλλάζω τις συνήθειες μου στο φαί λόγω φόβου μη με ξαναπιάσει το στομάχι μου.. Τον Μάιο πήγα στην παθολόγο μου για να πάρω ένα χαρτί για γυμναστική και επειδή δεν είχα κάνει ποτέ μου εξετάσεις παρα μόνο παλαιότερα μου έγραψε αιματολογικές,γενική ούρων και υπέρηχο.. Όλες πεντακάθαρες, αλλά από εκεί και ύστερα ξεκίνησε ο γολγοθάς μου.. Το βράδυ μετά τις αιματολογικές που έκανα άρχισα να έχω έναν πόνο στη δεξιά μεριά της κοιλιάς χαμηλά.. Τρομοκρατήθηκα και άρχισα να την βγάζω στο κρεβάτι μου.. Πήρα παυσίπονα και το μόνο που έκανα ήταν να 3απλώνω.. Πέρασαν τα γενέθλια μου με πόνους, με εμένα να κόβω μαχαίρι τσιγάρο και ποτό λόγω φόβου και φυσικά να μειώνω την τροφή μου μη με πειράξει τίποτα.. Αυτό κράτησε γύρω στις 3 βδομάδες και ο πόνος πηγαινοερχόταν δεξιά και αριστερά κι εγώ στο κρεβάτι με μικρές ε3αιρέσεις κάποιες εξόδους που έκανα.. Όταν λοιπον έπαψα να ασχολούμαι με την κοιλιά μου, ένα ωραιοτατο βραδυ εκει που έτρωγα, άρχισα να έχω έναν έντονο πόνο στο κόκκαλο κάτω από το αριστερό στηθος.. Καρδιά σκέφτηκα και αμέσως πήγα και 3άπλωσα.. Να μη σας τα πολυλογώ αυτό κράτησε περίπου 1-1,5 μήνα.. Με εμένα 3άπλα και πόνο στο στήθος.. Πήγα στην παθολόγο μου και μου είπε ότι δεν είναι τίποτα απολύτως.. Πέρασαν φάσεις που δεν ήθελα να βγαίνω, που πήγαινα οπουδήποτε και με έπιανε κρύος ιδρώτας, ταχυπαλμία και αμέσως να φύγω, το στομάχι μου όλα μαζί.. Όταν λοιπόν αποφάσισα να μη του δίνω σημασία, όλως τυχαίως πέρασε και αμέσως εγκαταστάθηκε η ταχυπαλμία και μια ζαλάδα άλλο πράμα.. Μια μέρα γυρνώντας από τη σχολή μετρούσα παλμούς, είχα 120 και αμέσως τρόμα3α, συνδύασα όλα όσα είχα με την καρδιά.. Δεν μπορούσαν να με κάνουν καλά από το άγχος και ετσι πηγα αρον αρον σε καρδιολόγο.. Τίποτα απολύτως και εκεί.. Άγχος μου λέει.. Γυρνάω και αποφασίζω να μη του δίνω σημασία.. Έτσι λοιπόν περνάει και με πιάνουν τα γυναικολογικά μου.. Πόνος και τσούξιμο.. Είχα πάλι κάτι να ασχολούμαι.. Φόβος ότι κάτι έχω.. Aids σκέφτηκα αμέσως.. Πέρασε κανένας μήνας πάλι ετσι με εμένα να ψάχνομαι καθημερινά να δω τι έχω, αν εχω κανενα σημαδι, αν πρήστηκα στην κοιλιά και διάφορα τέτοια κουλά.. Σκεφτόμουν καρκίνους, ΣΚΠ, aids, από όλα.. Με το που πονούσα κάπου το μυαλό στο χειρότερο.. Όταν λοιπόν πέρασε κι αυτό είχα φόβους με το φαί και το στομάχι μου.. Εκοψα τα απεξω γτ νόμιζα ότι με το που θα ετρωγα θα πηγαινα τουαλέτα.. Πήγα διακοπες, πέρασα μαρτυρικά γύρισα και αποφάσισα να συνέλθω.. Μετακόμισε το αγόρι μου μόνιμα εδώ κοντά σε μένα και σιγα σιγα αρχισα να συνερχομαι.. Αυτό όμως δεν κράτησε για πολύ γιατί τον Νοέμβρη άρχισα να έχω παλι πόνους στην κοιλιά και πάλι καθαρό το υπερηχογράφημα.. Μετά πάλι φόβος για φαί και στομαχοπονους.. Επαψα να τρώω μετά τις 9 γιατί θεωρούσα ότι οι κρυάδες και το τρέμουλο που με πιανει οφειλόταν στο στομάχι μου και στο φαί.. Εκεί που καθόμουν με έκοβε κρύος ιδρώτας, τρέμουλο και έτρεχα να φύγω.. Από τέλη Ιανουαρίου και μετά ξαναεμφανίστηκε ο πόνος στο κόκκαλο στο στήθος.. Η μαμά μου είχε φρίξει.. Μου έλεγε συνέχεια ότι δεν έχω τίποτα αλλά εγώ εκεί.. Ξάπλα και άγιος ο Θεός.. Ώσπου τον Μάρτη (συνεχίζονταν οι "πόνοι") έχασα την μητέρα μου μέσα σε ένα βράδυ από ανακοπή καρδιάς.. Έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου.. Έπρεπε να φανώ δυνατή για τον πατέρα μου.. Μέσα σε όλη μου τη δυστυχια επρεπε να αντιμετωπισω και την αρρωστοφοβία μου.. Πονούσα και προσπαθούσα να μην δίνω σημασία.. Πήγα στην παθολόγο μου είπε ότι είναι λογικό τώρα και ότι θα με πιάσουν πολλά.. Πονούσα στο στήθος ανάμεσα, σκεφτόμουν ότι θα πάθω ανακοπή, ότι θα πεθάνω και διάφορα άλλα τέτοια.. Πέρασε ο καιρός με τους πόνους μου αγκαλία ώσπου φτάνοντας τον Ιούνη άρχισα να έχω μερικούς πονοκεφάλους, όχι έντονους.. Δεν έδωσα βάση γτ είχα και ε3εταστική και απλά διάβαζα.. Από 3 ιουλίου και επειτα ο πονος εγκαταστάθηκε στην δε3ιά μερια του κεφαλιού μου στο κοκαλο πάνω από το μάτι και δεξιά πίσω στη βάση του κεφαλιού.. Και δεν λεει να φύγει.. Σκεφτομαι μηνιγγιτιδες, όγκους, ανευρυσματα και ολα τα συναφη.. Ειλικρινα δε 3ερω τι φταιει.. Η μυωπια μου, ο αυχενας μου, το στρες δεν γνωριζω.. Το μονο που ξέρω είναι ότι εχω αρχίσει και τα παίζω και φοβάμαι.. Κάθε μέρα θέλω παυσίπονο γτ αλλιως δεν ηρεμει το κεφαλι μου.. Οταν με πιανει με πιανει πολυ εντονα.. Με ειχε πιασει και παλαιοτερα στη δουλεια αλλα δεν εκανα ετσι.. Ειχα παει σε ΩΡΛ και ορθοπεδικο αλλα δεν ειχαν βρει τπτ και μετα απο 1 μηνα μου περασε.. Τωρα? Τι να κανω?
Ειλικρινα δεν αντεχω αλλο.. κουραστηκα.. Ευχαριστω που με διαβασατε

το μήνυμα τροποποιήθηκε για παραβίαση όρων χρήσης (σπαμ/διαφήμιση)

μη σε πιανει πανικος, επισκεψου αρχικα εναν οφθαλμιατρο αν υποψιαζεσαι οτι εχει ανεβει η μυωπια σου κ στη συνεχεια εναν νευρολογο. πολυς κοσμος εχει ημικρανιες, παιρνει φαρμακα κ ειναι μια χαρα. μη βαζεις με το μυαλο σου το χειροτερο σεναριο..! μπορει να ειναι απλα απο την κουραση..

Και εγω έχω πονοκέφαλο ένα μήνα τώρα.. Βέβαια εμένα δεν με πιανουνε τα παυσίπονο. Να συμβουλευτεις νευρολόγο και αν έχεις ΙΚΑ γράψε φυσιοθεραπειες για τον αυχένα σου. Δεν είχες κάτι σοβαρο . Απλ´α αν όντως έχουμε το ίδιο , οι πονοκέφαλοι τασεως κρατάνε πολυ και ειναι καθημερινοί . Γιαυτο έχεις συνεχεια

Quote:

---

Originally Posted by ~Lucy~

μη σε πιανει πανικος, επισκεψου αρχικα εναν οφθαλμιατρο αν υποψιαζεσαι οτι εχει ανεβει η μυωπια σου κ στη συνεχεια εναν νευρολογο. πολυς κοσμος εχει ημικρανιες, παιρνει φαρμακα κ ειναι μια χαρα. μη βαζεις με το μυαλο σου το χειροτερο σεναριο..! μπορει να ειναι απλα απο την κουραση..

---

Πήγα σε οφθαλμίατρο και μου είπε ότι μπορεί να είναι και από το μάτι γιατί στο αριστερό έχω λιγότερους βαθμούς από ότι τα γυαλιά που φοράω (!!!) :P Τώρα τι να σου πω.. Κούραση δεν νομίζω γτ δεν κάνω και τίποτα ιδιαίτερο.. Πίεση και στρες πολύ πιθανόν!!

Quote:

---

Originally Posted by gossamer

Και εγω έχω πονοκέφαλο ένα μήνα τώρα.. Βέβαια εμένα δεν με πιανουνε τα παυσίπονο. Να συμβουλευτεις νευρολόγο και αν έχεις ΙΚΑ γράψε φυσιοθεραπειες για τον αυχένα σου. Δεν είχες κάτι σοβαρο . Απλ´α αν όντως έχουμε το ίδιο , οι πονοκέφαλοι τασεως κρατάνε πολυ και ειναι καθημερινοί . Γιαυτο έχεις συνεχεια

---

Ποπο και πως αντεχεις χωρις παυσιπονο τον πονο; Ειναι δυνατος ή ερχεται και φευγει; Εμενα βασικα 3εκιναει απο αυχενα και τη βαση του κεφαλιου, με ποναει εντονα πισω στο δε3ι μερος του κρανιου και πανω απο το ματι.. Σαν κατι να με σφιγγει.. Ευτυχως τα ντεπονακια και τα παναντολ με πιανουν ακομα οποτε ηρεμω μολις παρω, μεχρι να τελειωσει η επιδραση και να με 3αναπιασει.. Θα παω παντως και στον νευρολογο να δω τι θα μου συστησει και ελπιζω να ηρεμησω.. Γιατι δε σου κρυβω οτι απο το πρωι που 3υπναω μεχρι κ στον υπνο μου ακομα σκεφτομαι αν θα πονεσω, ποτε θα πονεσω, γιατι θα πονεσω.. Δραμα :P

Σε καταλαβαίνω απόλυτα . Να φανταστείς εγω τρέμει γιατι πλέον δεν με πιανουνε τα ντεπόν . Δεν περνάει με τίποτα ο πονος και απλ´α περιμένω ώρες να κάνει κύκλο. Χάλια μαύρα .. Το κεφάλι σε ρίχνει κάτω όταν πονος τόσο. Και εγω ποναγα στο μάτι πριν χρόνια . Πάλι πονοκέφαλοι απο στρες ήταν . Χτυπάνε και στα μάτια ....

Όλη μέρα με σφίγγει το κεφάλι σα βάρος. Και κάποιες ώρες πονος δυνατος

Δεν ξερω κατα ποσο μπορουμε να σε κανουμε εμεις εδω να μην φοβασαι.Επειδη ημουν στη θεση σου παλιοτερα (και ακομα δηλαδη που κ που) συνεχεια κατι με πονουσε,κατι φοβομουν οτι εχω,ξερω οτι δεν φευγει ετσι ευκολα ο φοβος.Εδω καλα καλα ουτε οι ιδιοι οι γιατροι δεν με ηρεμουσαν.
Δεν εχεις επισκεφτεί κάποιον ψυχολόγο/ψυχίατρο ε?Θα το σκεφτόσουν?

Quote:

---

Originally Posted by gossamer

Όλη μέρα με σφίγγει το κεφάλι σα βάρος. Και κάποιες ώρες πονος δυνατος

---

Kαι μενα ετσι.. Συν οτι καποιες φορες 3υπναω και μες στον υπνο μου απο πονο.. Βεβαια γυριζω πλευρο, σκεφτομαι θετικα και 3ανακοιμαμαι.. Αλλα γενικα μες στη μερα εχω αυτο το σφι3ιμο-βαρος και καποιες φορες μου προκαλει εντονο πονο μες στην μερα.. Εχεις παει σε νευρολογο και σου ειπε οτι ειναι τασεως απο αγχος κ στρες?

Quote:

---

Originally Posted by Korina12

Δεν ξερω κατα ποσο μπορουμε να σε κανουμε εμεις εδω να μην φοβασαι.Επειδη ημουν στη θεση σου παλιοτερα (και ακομα δηλαδη που κ που) συνεχεια κατι με πονουσε,κατι φοβομουν οτι εχω,ξερω οτι δεν φευγει ετσι ευκολα ο φοβος.Εδω καλα καλα ουτε οι ιδιοι οι γιατροι δεν με ηρεμουσαν.
Δεν εχεις επισκεφτεί κάποιον ψυχολόγο/ψυχίατρο ε?Θα το σκεφτόσουν?

---

Το ξέρω.. Έχεις απόλυτο δίκιο.. Έχω φτάσει σε σημείο να ζω σαν ασθενής, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχω κάτι.. Το έχω σκεφτεί για ψυχολόγο ναι.. Αν δω ότι περάσει ο πονοκέφαλος και μέτα έχουμε άλλες ιστορίες θα πάω.. Γιατί είναι κρίμα να χάνονται οι μέρες έτσι αδίκως.. Στην ουσία δε ζω.. Απλά κοιμάμαι κ 3υπνάω με έναν φόβο.. Μη πονέσω! Μιγιάγγιχτο έχω γίνει :P

χαχαχα αστα..Εχω κανει τοσες εξετασεις μεσα σε 2-3 χρονια οσες δεν κανουν ουτε οι γιαγιαδες..Με κοροιδευαν οι γιατροι..Ειμαστε για γελια και για κλαμματα..Αλλά το θέμα είναι ότι μπορεί να σταματήσει όλο αυτό.Αυτό έχει σημασία.
Μακάρι να περάσει ο πονοκέφαλος και να μην σου βγει τίποτα άλλο.Αλλά το άγχος είναι τόσο ύπουλο.Μολις ησυχάσεις από ένα σύμπτωμα τσουπ σου εμφανίζει κάτι άλλο.Ετσι για να έχεις ρε παιδί μου με κάτι να ασχολείσαι...Πρέπει να ηρεμίσεις γενικά,να μην τα βλέπεις τόσο τρομερά όσα αισθάνεσαι.Τοτε θα δεις οτι θα αρχισουν να φευγουν και τα συμπτωματα.Ξέρω είναι δύσκολο αλλά θα δεις ότι κάποια στιγμή θα καταφέρεις να μην τα δινεις τοση σημασια.

Quote:

---

Originally Posted by Korina12

χαχαχα αστα..Εχω κανει τοσες εξετασεις μεσα σε 2-3 χρονια οσες δεν κανουν ουτε οι γιαγιαδες..Με κοροιδευαν οι γιατροι..Ειμαστε για γελια και για κλαμματα..Αλλά το θέμα είναι ότι μπορεί να σταματήσει όλο αυτό.Αυτό έχει σημασία.
Μακάρι να περάσει ο πονοκέφαλος και να μην σου βγει τίποτα άλλο.Αλλά το άγχος είναι τόσο ύπουλο.Μολις ησυχάσεις από ένα σύμπτωμα τσουπ σου εμφανίζει κάτι άλλο.Ετσι για να έχεις ρε παιδί μου με κάτι να ασχολείσαι...Πρέπει να ηρεμίσεις γενικά,να μην τα βλέπεις τόσο τρομερά όσα αισθάνεσαι.Τοτε θα δεις οτι θα αρχισουν να φευγουν και τα συμπτωματα.Ξέρω είναι δύσκολο αλλά θα δεις ότι κάποια στιγμή θα καταφέρεις να μην τα δινεις τοση σημασια.

---

Εγω παντως εχω αρχισει να νιωθω χειροτερα απο γιαγια.. Ολο τον χειμωνα τον περασα αγκαλια με χαμομηλακι!! Τα σκεφτομαι και γελαω ωρες ωρες ολα αυτα που ταχα μου περασα κ νομιζα οτι ειχα.. Απλα το κεφαλι ειναι λιγο υπουλο γι'αυτο με φοβιζει.. :P

Οτι και να μας πονάει νομίζουμε ότι αυτό τώρα είναι το χειρότερο και πιο επικίνδυνο σύμπτωμα.Πονάει το κεφάλι λέμε αυτό είναι το πιο σοβαρό.Περνάει,μας πιάνει η καρδιά λέμε "α το κεφάλι δεν ήταν τίποτα,τώρα η καρδιά είναι το σοβαρό". :P
Εμένα για κανα μήνα με ενοχλούσε το ένα μάτι και γύρω γύρω από το μάτι στο κεφάλι.Σαν μούδιασμα,σαν να με τραβούσε το νεύρο.Και μερικές φορές γινόταν και ημικρανία.Ολη την ωρα φυσικα σκεφτόμουν τι μπορεί να έχω.Πάει πέρασε κι αυτό όμως.

Quote:

---

Originally Posted by Korina12

Οτι και να μας πονάει νομίζουμε ότι αυτό τώρα είναι το χειρότερο και πιο επικίνδυνο σύμπτωμα.Πονάει το κεφάλι λέμε αυτό είναι το πιο σοβαρό.Περνάει,μας πιάνει η καρδιά λέμε "α το κεφάλι δεν ήταν τίποτα,τώρα η καρδιά είναι το σοβαρό". :P
Εμένα για κανα μήνα με ενοχλούσε το ένα μάτι και γύρω γύρω από το μάτι στο κεφάλι.Σαν μούδιασμα,σαν να με τραβούσε το νεύρο.Και μερικές φορές γινόταν και ημικρανία.Ολη την ωρα φυσικα σκεφτόμουν τι μπορεί να έχω.Πάει πέρασε κι αυτό όμως.

---

Ναι θα συμφωνησω σε αυτο που λες, αλλα εμενα προσωπικα, τα προηγουμενα ψυχοσωματικα διαρκουσαν καποιες στιγμες μες στη μερα.. Όχι συνεχομενα πρωί - βράδυ.. Γι'αυτό φοβάμαι λίγο περισσότερο από τις προήγουμενες φορές.. Το μάτι που λες με ενοχλεί και μένα το δεξί αλλά στο κόκαλο του φρυδιού.. Σαν κάτι να με σφίγγει μαζί με τον πονοκέφαλο.. Αχ τι τραβάμε καλοκαιριάτικα!!!