την πολεμαω με φυσικο τροπο...αλλα...

ατιμη ******* αρρωστια
ποναει πολυ γμτ ωρες ωρες
δεν γουσταρω φαρμακα..πολλες παρενεργειες...
την πολεμαω με γυμναστικη και ω3 λιπαρα και σπιρουλινα
τωρα συνεχεια τα παλια...προσκολλημενη στο παρελθον.. συνεχεια αναμασαω σκεψεις σκεψεις σκεψεις
τι εινα αυτο το πραμα... τοεχει αλλος αραγε?
σκατα η ζωη ειναι πολυ πολυ αδικη...πολυς πονος σε ανθρωπους που δεν φταινε

σκατα σκατα σκατα
συνεχεια τα παλια φυγετε απο το μυαλο μου
η αδερφη μου μου λειε μονη σου τοκανεις ... μα δεν θελω δεν με καταλαβαινει..δεν το κανω μονη μου ερχονται μονα τους ολα τα σκατα στη μουρη την ωρα που δουλευω την ωρα που οδηγαω την ωρα που τρωω ειναι η χειροτερη ωρα
αληθεια οταν τρωμε χειροτερευουμε 'η μονο σε μενα συμβαινει?.. συνεχεια τα παλια...συνεχεια τα σκατα γμτ κερατο μου μεσα ******* ζωη θεε εισαι πολυ σκληρος πως τα ριχνεις ολα σε μια οικογενεια?κανε λιγο κρατει ρε...ασε και και τιποτα

Πονος σωματικος λόγω ψυχικου θέματος εννοείς; Γατι αν ναι σε καταλαβαίνω απολυτα

gossamer ποναω μεσα μου εχω βαρος στο στηθος σαν ογκο ενα πραμα, ενας βουβος εσωτερικος πονος σκατα σκατα σκατα με σκεψεις προσκολλημενες στο παρελθον ....τοτε που εγινε αυτο κι αυτος ειπε αυτο κιεγω αυτο κι εκεινη ετσι κι εγινε αυτο και να ειχα πει ετσι να μην ειχα αντιδρασει ετσι αλλα αλιως... και παει λεγοντας σκατα

γιατι ομως συνεχεια στα παλια ζω μονο το παρελθον γιατι ομως? απο το 2004 που πεθανε ο πατερας μου και πισω 8 χρονια τωρα μονο πισω... γιατι δεν ζω το τωρα τι με κανει να μην θελω το παρον? να μην ζω την ζωη μου? να μη χαιρομαι το σημερα? βαριεμαι τη δουλεια μου και τις δουλειες του σπιτιου με το ζορι τις κανω κι εχω και το παιδακι μου και τον αντρα μου, την παλευω δεν λεω αλλα ουτε βγαινουμε με παρεες μονο δουλεια σπιτι γυμναστηριο τιποτα αλλο δεν εχω ορεξη δνε κανονιζω τιποτα με κανεναν λες και ο κοσμος ολος δεν υπαρχει κανενας?γιατι συνεχεια το παρελθον? γιατι δεν μπορω να ξεκολησω απο τα γεγονοτα του 2004 και πισω? επειδη εφυγε ο μπαμπας? το πενθος ειναι ? τοσο καιρό? εχω ενοχες για διαφορα που ειναι αβασιμες το αναγνωριζω το καταλαβαινω αλλα ξανα ξανα ερχονται οι σκεψεις καθε μερα με μισος και οργη ορισμενε φορες για καποιους συγγενεις που φερθηκαν ασχημα στους γονεις στην μανα μου στον πατερα μου οργη με την γιαγια μου που δεν βοηθουσε την μαναμου/κορητηςς... και αλλα κολλημα μονο με τους γονεις πουθενα εγω πουθενα οτιδηποτε γινετια στο τωρα το συνδυαζω με αναμνησεις απο το παρελθον που ειχα αρραβωνιαστει κα ιχωρισα και τυος ειχα στεναχωρησει τους γονεις μου οχι για μενα, ολα συνυφασμενα με αυτους, γιατι ομως? και το σημαντικοτερο πως θα ξεκολησω τώρα? που ειναι ολα καλα, που εχω μια καλη δουλεια και ο αντρας μου επισης εχουμε το παιδακι μας...πολλη μοναξια στη δουλεια δεν μιλαω σχεδον με κανεναν ειναι το κλιμα καπως βαρυ χωρις τιποτα ιδιαιτεραε η αφυσικο οπως σε ολες τις ιδιωτικες εταιρειες...γιατι συνεχεια πισω δνε μπορω να απεγκλωβιστω απο το παρελθον? το ειχα ξαναπαθει οταν χωρισα και εκανα ψυχοθεραπεια 7 χρονια ημουν πολυ καλυτερα παντρευτηκα το 2004 και το 2004 εφυγε κι εκεινος κι απο τοτε το χαος με ζολοφτ για ενα διαστημα αλλα τα εκοψα γιατι ηθελα παιδακι με πολυ πονο η εγκυμοσυνη διαβαζα συνεχιεα θρησκευτικα πατερικα κειμενα κυριως τον πατερα παισιο για να βοηθηθω μερονυχτα να εχω απασχολημενο το μυαλο μου να περασουν οι εννια μηνες μετα η γέννα χωρις επιλοχειο μια χαρα ξαναγυρισα στην δουλεια και μετα μερα με την μερα καταρευση τεραστια κουραση και απιστευτη βαρεμαρα ξανα ζολοφτ αλλα λογω που πηρα πολλα κιλα πηρα λαντοσ αλλα τα εκοψα; πολλες παρενεργειες αποτον μαρτιο τα εκοψα την παλευω με υμναστικη ξεκινησα ενα μηνα τωρα και ω3 απο εχθες και ιπποφαες και σπιρουλινα.. θα την νικησω την *******..αλλα γιατι ομως να μην μπορω να ξεκολλησω απο το παρελθον? μήπως δεν εχει νοημα η ζωή μου χωρις εκείνον?(τον μπαμπα μου). αυτό είναι? δεν φταιω αλλα νιωθω πολλες ενοχες το ξερω οτι δεν φταιω παντα ειχα ενοχες που εφυγα για να σπουδασω και αφησα την αδερφη μου (μεσχιζοφρενεια) και τους γονεις μου (μανα με ψυχωση και καταθλιψη). κι τους παρατησα και τον πατέρα αβοηθητο στα βασανά του και την αδερφη μου και την μανα μου πως τολμησα και τους παρατησα και κοιταζα μονο την ζωή μου πως το εκανα αυτό τρομερες τυψεις να ειχα γυρισει εστω μετα τις σπουδες κατι θα εβρισκα απο δουλεια στην επαρχια και να γνωριζα εκει κάποιον και να ημουν διπλα τους αλλα τους φοβομουν με επνιγε το καταθλιπτικο τους με ποναγε με εριχνε οταν ημουν εκει δεν μπουρουσα ουτε μπανιο να κανω με τραβουσαν κατω με βαριδια..αχ ισως τα γραφω ασυναρτητα ισως ομως καποιος καταλαβει και με βοηθησει λιγο στον τροπο σκεψης...δεν εχει νοημα η ζωή μου δεν ζω το σημερα καθολυο συνεχεια ερχονται σκεψεις με συναισθηματα πολυ πολυ εντονα απελπισιας οργης νευρων τα ζω ολα ξανα διαφορες φασεις απο τοτε καθε μερα καθε ωρα που περναει αλλα κανω υπομονη δεν θελω με τιποτα φαρμακα δεν ξαναπαιρνω φαρμακα θελω μονη μου να την παλεψω..αλλα εχω εγλωβιστιε ο αντραςμ ου δνε μπορει να κανει και ναπει πολλα τα εχουμε εξαντλησει ολα τι να τουλεω συνεχεια τοτε που η θεια ειπε και φερθηκε ετσι? γελοιο το βλεπω σκατα σκατα σκατα δνε θελω να σκεφτω αλλα ερχονται μονα τους σαν φλασιες με εντονα συναισθηματα σχεδον πανικου την ωρα που ειμαι στην δουλεια που οδηγαω οταν ξυπναω χωρις να προλαβω να σηκωθω προσπαθω να ηρεμησω με αναπνοες να εστιασω την προσοχη μου με αναπνοες αλλα με κουραζει και αυτο τωρα που ξεκινησα τα ω3 εχω ελπιδα μεγαλη και αγωνια για να δουμε μηπως βοηθηθω και με την γυμναστικη...καιτο παραξενο μολις παω στο πατρικο εξαφανιζονται ολα ηρεμω ξαφνικα και σκεφτομαι μονο το σημερα αλλα εδω στην αθηνα παλι τα ιδια μιζερια βαρεμαρα και σκατα σκατα

Ψυχοθεραπεια σε ψυχολογο έχεις κάνει? Τα φαρμακα ηρεμούν τη σκέψη αλλά δεν την αλλάζουν. Το ατομο μονο με τα φαραμακα δεν κανει τη δικη του προσπαθεια αλλά επαφίεται αποκλειστικά στα φαρμακα. Ενας καλος ψυχολογος θα σε βοηθησει μεθοδολογικά στο πως να χειρίζεσαι, στο πως να ελέγχεις εσύ τη σκέψη σου και να την κατυεθυνεις μακρια από τα γεγονότα ή η αναμνηση τους να σου γινεται λιγοτερο εντονη.
Δυστυχως το παρελθον δεν αλλάζει, σημασία έχει πλεον το πως το φερνουμε στη μνημη μας, αν του επιτρεπουμε να επηρεαζει τη ζωη μας στο τωρα και το τι κανουμε εμεις στο εξης για να αλλάξουμε τη ζωη μας, να μην αφηνουμε το παρελθον να γινεται τροχοπέδι.

Quote:

---

Originally Posted by katerina-zaf

gossamer ποναω μεσα μου εχω βαρος στο στηθος σαν ογκο ενα πραμα, ενας βουβος εσωτερικος πονος σκατα σκατα σκατα με σκεψεις προσκολλημενες στο παρελθον ....τοτε που εγινε αυτο κι αυτος ειπε αυτο κιεγω αυτο κι εκεινη ετσι κι εγινε αυτο και να ειχα πει ετσι να μην ειχα αντιδρασει ετσι αλλα αλιως... και παει λεγοντας σκατα

---

εννοειται πως δεν εισαι η μονη, εγω το ελεγχω με φαρμακα, τουλαχιστον δεν ποναω

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Ψυχοθεραπεια σε ψυχολογο έχεις κάνει? Τα φαρμακα ηρεμούν τη σκέψη αλλά δεν την αλλάζουν. Το ατομο μονο με τα φαραμακα δεν κανει τη δικη του προσπαθεια αλλά επαφίεται αποκλειστικά στα φαρμακα. Ενας καλος ψυχολογος θα σε βοηθησει μεθοδολογικά στο πως να χειρίζεσαι, στο πως να ελέγχεις εσύ τη σκέψη σου και να την κατυεθυνεις μακρια από τα γεγονότα ή η αναμνηση τους να σου γινεται λιγοτερο εντονη.
Δυστυχως το παρελθον δεν αλλάζει, σημασία έχει πλεον το πως το φερνουμε στη μνημη μας, αν του επιτρεπουμε να επηρεαζει τη ζωη μας στο τωρα και το τι κανουμε εμεις στο εξης για να αλλάξουμε τη ζωη μας, να μην αφηνουμε το παρελθον να γινεται τροχοπέδι.

---

Ιωαννη, ο ελεγχος της σκεψης θελει λογικη, οταν χανεις την λογικη σου ο ψυχολογος σου ειναι αχρηστος

Εχω κάνει ψυχοθεραπεια από το 1998 εως το 2004.αμεσως μετα τον χωρισμό μου τοτε γιατί ήμουν χειρότερα από τώρα. Είχα παλι σκεψεις εντονες σε σχεση με τους δικους μου γονεις και αδερφη που δεν τους βοηθησα που εφυγα και που χωρισα που τυος στεναχωρησα παντα εκεινοι ποτε εγω ποτε χωρια αυτονομη ποτε παντα εκεινος/μπαμπας στο μυαλό μου και τοτε που ζουσε. Με ειχε βοηθησει πολύ η ψυχοθερεαπεια ειχα ηρεμησει βρηκα καλη δουλεια και σχεση που εξελιχθηκε σε γαμο παντα όμως και με την ψυχολογο εκεινους σκεφτομουν παντα, ποτε εμενα τα παντα σε σχεση με εκεινους μου ελεγε αναρωτιεμαι αν εχεις φυγει σωματικα ειχα φυγει μονο. Μου ελεγε να ασχολουμε με εμενα αλλα μου φαινοταν σαν να μου ελεγε να τους παρατησω να μην τους αγαπω αχ ποσο με ποναει τωρα που τα γραφω και τα θυμαμαι μου φαινονται ωραια χρονια αλλα τοτε πονουσα παλι από τυψεις. Οσο δυναμωνα τοσο τους βοηθουσα μου ελεγε η ψυχολογος είναι σα να εχει κανει ολη η οικογενεια ψυχοθεραπεια καλυτεραυαμε συνεχεια και η μανα μου ηταν καλυτερα …όμως η ******* η ζωη τα εφερε ετσι και δεν προλαβαμε να χαρουμςε τιποτα γμτ εφυγε ξαφνια από καρδια ειχε προβληματα υγειας φαινοταν του φωναζα συνεχεια…
Τωρα όμως γιατι τα σκεφτομαι συνεχεια 8 χρονια τωρα από το 2004 μουτρωει ολη την ενεργεια…γιατι…δεν ξερω τι φταιει ενοχες είναι αραγε…βαρεμαρα μεγαλη…φοβαμαι και για τη κορουλα μου είναι 5,5 προσπαθω να ειμαι χαρουμενη να μην της λειπει κατι να την φροντιζω αλλα ειμαστε απομονωμενοι πολύ μικρη κοινωνικοτητα μονο με την αδερφη μου την μικροτερη που μενει στο πατρικο με τον αντρα και τα παιδια της και την μανα μας, είναι φιλη και αδερφη μαζι της λεω τα παντα εκεινη με εσμπρωξε στην γυμναστικη δοξα τω θεω που εχω κι εκεινη…και ο αντρας μου καλος και ηρεμος…ηρεμη ασφαλεια αυτό εχω από τν αντραμου..εδω βαριεμαι πολύ εκει στο χωριο ειμαι καλυτερα πιο ηρεμη..τωρα στο γραφειο δεν εχουμε δουλεια κι αυτό χειροτερευει τα πραγματα…αγχος κι από εδώ μηπως γινει κατι..ενοχες μεγαλεςπου δεν προσπαθησα διορισμο καπου…ηθελα καριερα τρομαρα μου..

Το ξερω με τα χαπια δεν γινεται τιποτα απολυτως ισα ισα με χειροτερευουν με τις παρενεργειες για αυτό και τα εκοψα

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Ιωαννη, ο ελεγχος της σκεψης θελει λογικη, οταν χανεις την λογικη σου ο ψυχολογος σου ειναι αχρηστος

---

Και πως την ξαναβρισκεις?

Quote:

---

Originally Posted by axl100

εννοειται πως δεν εισαι η μονη, εγω το ελεγχω με φαρμακα, τουλαχιστον δεν ποναω

---

τα φαρμακα με παχαιναν πολυ μου εριξαν τον μεταβολισμο εριχναν την πιεση δεν ηθελα να σηκωθω αποτ οκρεβατι ηθελα ολο ξαπλωμενη να ειμαι χαλια μαυρα ...σκατα....προσπαθω ...οταν λεω μεσα μου δεν φταιω δεν φταιω δεν φταιω πολυ ωρα ηρεμω

Quote:

---

Originally Posted by katerina-zaf

Και πως την ξαναβρισκεις?

---

φαρμακα και υπνο, τα φαρμακα δεν παχαινουν η καταθλιψη παχαινει, απο τοτε που ξαναρχησα την αγωγη εχασα 10 κιλα. Το θεμα ειναι να βρεις τι σου ταιριαζει, την σωστη δοσολογια για σενα. Επισης να προσεχεις να μην αφυδατωνεσαι :)

αφου μολις αρχισα τα φαρμακα πηρα 12 κιλα σχεδον μου ειχαν ανοιξει τρομερα την ορεξη τρομερα και απιστευτα ηθελα μονο να τρωω τιποτα άλλο μονο φαγητο κι επαθα καταθλιψη που εγινα υπερβαρη!!!!…και πηγα στην γιατρο και μου εδωσε λαντος αυτά μου εκοψαν λιγο την ορεξη αλλα και νεκρωσαν τελειως τον μεταβολισμο κα πολλες άλλες παρενεργειες, εως ότου όταν εβγαινα στη βεραντα φοβομουν μηπως φουνταρω ηξερα ότι ηταν από το λαντος και φοβηθηκα και το εκοψα σιγα σιγα με προσοχη μονη μου δεν ξαναπηγα στην γιατρο, τι να παω αν παω χαπια θα μου δωσει = παχος και παρενεργειες, αλλα η ******* δεν παλευεται ωρες ωρες.

σιγουρα δεν τα πηρες τα κιλα σε μια μερα, επρεπε να το ειχες συζητηση με τον γιατρο σου οταν αρχισες να παιρνεις και αν δεν νοιαζοταν να τον αλλαζες, επισης αν μιλας για γεγονοτα πριν 15 χρονια εχουν αλλαξει πολλα απο τοτε

Μέχρι εκει που εχεις συναίσθηση και με λίγη παραπάνω θέληση μπορείς να κατανοείς και να ελέγχεις τη σκέψη τα φάρμακα ειναι περιττά. Εξαρταται και πόσο ασχημα ειναι τα βιώματα από τα οποία προήλθε η κατάθλιψη και πόσο αναστρέψιμη ειναι η κατασταση που αυτα προκάλεσαν. Δεν ειπα ότι ειμαι εναντια στα φαρμακα, για να υπάρχουν σημαινει πως με σωστη χρηση βοηθουν, δεν έχω πάρει, λέω όμως καλύτερα το ατομο να μην πάρει αμα υπάρχουν περιθωρια και να το παλεύει με όλες του τις δυνάμεις.
Τουλάχιστον Κατερινα όπως μιλας εδω σε μας μιλας και στους δικούς σου ανθρωπους πχ στην αδερφη σου? το να τα λες μπορει να μη διορθωνει τα πράγματα αλλα καταπραείνει τον πόνο, ειναι ανακούφιση. Αφου σε ωφελησε η ψυχοθεραπεία τοτε, αλλά με τον καιρο κάπως ξεθωριασε αυτο που σου προσφερε, γιατι δεν την επαναλαμβάνεις?
axl100, για να γραφουμε εδω και να βγαζει αυτος που μας διαβαζει νοημα παέι να πει πως η λογική μας ακόμα δουλεύει, χωρις να λέω ότι δεν εχεις καθολου δικαιο.

Quote:

---

Originally Posted by axl100

σιγουρα δεν τα πηρες τα κιλα σε μια μερα, επρεπε να το ειχες συζητηση με τον γιατρο σου οταν αρχισες να παιρνεις και αν δεν νοιαζοταν να τον αλλαζες, επισης αν μιλας για γεγονοτα πριν 15 χρονια εχουν αλλαξει πολλα απο τοτε

---

φαρμακα πηρα από το αυγουστο του 2009 εως τον μαρτιο του 2012. το ειχα συζητησει και μου ελεγε ειναι επειδη εχεις ηρεμησει και να μην τρωω παχυντικα. Δεν με καταλαβαινε αλλα και αν πηγαινα σε άλλο τι θα αλλαζε το χαπι θα αλλαζε, αφου τα εκοψα τα ζολοφτ και μου εδωσε τα λαντος και με χειροτερεψαν, για την αρρωστια το ζολοφτ μου πηγε πολύ καλα αλλα μου ανοιξε τρομερα την ορεξη, Τωρα τι να κανω? δεν ξερω να παω σε αλλον? Δηλδη θα παιρνω χαπια εφορου ζωής? Δεν θελω άλλο την αρρωστια νομιζω πως δεν ειμαι αρρωστη πως εχω φαει ένα κολλημα και ξαφνικα θα περασει.